چه طرفدار گروه Queen باشید و چه نه، بدون شک در هفته‌های گذشته نام فیلم Bohemian Rhapsody را شنیده‌اید. با ما باشید تا در ادامه مطلب به بررسی این فیلم بپردازیم.
فیلم Bohemian Rhapsody ساخته کمپانی ۲۰th Century Fox، اثر بیوگرافیکالی که راجع به «فرِدی مرکوری» (Freddie Mercury) و گروه Queen است که توانست با فروش سراسری جمعا ۴۳۳ میلیون دلار به دومین فیلم پرفروش بایوپیک‌های موسیقی بعد از Straight Outta Compton تبدیل شود.
کارگردانی فیلم Bohemian Rhapsody بر عهده «برایان سینگر» (Bryan Singer) و «دکستر فلچر» (Dexter Fletcher) بوده است. «رامی ملک» (Rami Malek) در نقش فرِدی مرکوری، «بن هاردی» (Ben Hardy) در نقش «راجر تیلور» (Roger Taylor)، «جوزف مازلو» (Joseph Mazzello) در نقش «جان دیکن» (John Deacon)، «گویلیم لی» (Gwilym Lee) در نقش «برایان می» (Brian May)، «لوسی بوینتون» (Lucy Boynton) در نقش «مری آستین» (Mary Austin)، «آلن لیچ» (Allen Leech) در نقش «پل پرنتر» (Paul Prenter)، «آرون مک‌کاسکر» در نقش «جیم هاتن» (Jim Hutton)، «آیدان گیلن» (Aidan Gillen) در نقش «جان رید» (John Reid)، «تام هولندر» (Tom Hollander) در نقش «جیم بیچ» (Jim Beach) و «مایک مایرز» (Mike Myers)، از جمله بازیگرانی هستند که در فیلم Bohemian Rhapsody حضور دارند و به ایفای نقش پرداخته‌‌اند.
پس از اکران فیلم مورد انتظار Bohemian Rhapsody، باوجود فروش ۵۱ میلیون دلاری آن در هفته اول و تعریف و تمجید منتقدین از این فیلم و بازی رامی مالک، حجم انتقادات منفی‌ای که فیلم Bohemian Rhapsody با آن روبه رو شد بسیار قابل توجه بود؛ از کیفیت پایین داستان فیلم گرفته تا پایبند نبودن آن به حقایق زندگی مرکوری و بهترین گزینه از نظر ما این است که خودتان فیلم را ببینید تا بتوانید قضاوت کنید.
همانطور که می‌دانید، فیلم‌های بیوگرافی همگی یک فرمول خاص را دنبال می‌کنند. تمرکز اصلی فیلم‌های بیوگرافیک معمولا بیشتر روی ابعاد احساسی و سطحی وقایع زندگی افراد است و فیلم Bohemian Rhapsody هم فارغ از این ماجرا نبود و یکی از ایرادهای اصلی و بزرگی که می‌توان به این فیلم گرفت، دوری عمدی سازندگان از پیچیدگی بود.
برای شروع باید گفت که روند فیلم به وضوح طوری است که از فرمول‌های ثابت فیلم‌های بیوپیک استفاده می‌کند و تمرکزی کاملا سطحی دارد و تلاش می‌کند که از پیچیدگی و درگیری فاصله بگیرد و فیلم را ساده نگه داشته و در نهایت هم یک پایان خوب و خوش داشته باشد. این ویژگی‌های بیوپیک شاید به خودی خود آسیبی به کیفیت فیلم‌ها نزنند، اما در فیلم Bohemian Rhapsody کمی اعصاب خردکن می‌شوند. در این فیلم می‌بینیم که هویت جنسیتی و گرایشات جنسی فرِدی تا حد بسیاری نادیده گرفته می‌شوند. داستان فیلم تا جایی که می‌تواند از پرداختن به موضوع همجنسگرایی و جنسیت کوئیر (چیزی مابین مرد و زن بودن، به طوری که فرد فارغ از کلیشه‌های جنستی زندگی کرده و برچسب‌های جنسیتی بر خودش نمی‌زند) مرکوری دوری می‌کند؛ موضوعی که در هویت فرِدی نقش بسیار مهمی داشته و تاْثیرات آن در آثار گروه Queen بسیار واضح و غیر قابل انکار است. لیاقت فرِدی مرکوری بیشتر از یک فیلم بیوگرافیکال سطحی و کلیشه‌ای بود و فیلم Bohemian Rhapsody می‌توانست بسیار قوی‌تر از چیزی باشد که شاهد آن بودیم و همچنین می‌توانست بینندگان بیشتری را راضی نگه دارد.
فیلم Bohemian Rhapsody به طور عمقی و جدی به سختی‌های زندگی فرِدی به عنوان یک مرد همجنسگرا با جنسیت کوئیر در دهه ۸۰ آمریکا و نیز بیماری و درگیری او با بیماری کشنده ایدز نمی‌پردازد و در عوض باعث می‌شود که با روندی که فیلم در پیش می‌گیرد، بینندگان را قانع کند که همه مشکلات مرکوری و سقوط گروه Queen از اوج اولیه خود، همگی از گرایشات و هویت مرکوری منشاْ گرفته و همین مسائل هستند که باعث از هم پاشیدن گروه شدند و در واقع همجنسگرایی فرِدی را سرزنش می‌کند. این موضوع کاملا خلاف واقعیت است و به صورت واضح دید همجنسگراستیزانه سازندگان فیلم Bohemian Rhapsody را نشان می‌دهد که ظلمی در حق فرِدی مرکوری و گروه Queen است، چرا که هویت فرِدی و تمایلات متفاوتش چیزهایی بودند که فرِدی را به جلو هل می‌دادند و باعث خلق آثار خاص، خارق‌العاده و فراموش نشدنی او شدند.
در روند داستان فیلم، اوایل دهه هشتاد است که این مشکلات شروع می‌شوند. اعضای گروه که حالا همگی ازدواج کرده‌اند و خانوادههای خودشان را تشکیل داده‌اند، دیگر با فرِدی در مسائل مختلف مانند فشن، مهمانی‌های بزرگ و متعددی که زمانی از مهمترین قسمت‌های زندگی همه اعضای گروه بودند، رابطه‌هایشان و حتی سبک موسیقی هم عقیده نیستند. متاسفانه فیلم Bohemian Rhapsody همه این تفاوت‌ها و اختلافات را گردن فرِدی می‌اندازد و همه را نتیجه همجنسگرایی و دوستان جدید و هم‌فکر مرکوری می‌بیند. ما در این بخش از فیلم شاهد تغییر عمقی زندگی فرِدی، از خواننده موفق و تحسین برانگیز گروه خارق‌العاده Queen به مردی تنها در مونیخ هستیم که با اعتیاد دست و پنجه نرم می‌کند و دوستان و خانواده واقعیش را از دست داده و در منجلاب همجنسگرایی دست و پا می‌زند و خودش را با دوستان جدیدش که همگی تاْثیرات منفی روی او دارند احاطه کرده و همین‌هاست که باعث بدبختی‌هایش شده است. این بخش از داستان نگاهی کاملا منفی به مسئله همجنسگرایی دارد و همچنین دور از واقعیت است.
علاوه بر آن، فیلم Bohemian Rhapsody می‌توانست به هدونیسم (لذت گرایی) و جنسیت و گرایشات فرِدی که سالیان سال پنهان شده بود و حتی خودش هم از این حقیقت غافل بود بپردازد و کمی عمقی تر راجع به ارتباط آن‌ها با شخصیت متضاد فرِدی بر روی صحنه و در پشت صحنه و مشکلاتش در زندگی عادی صحبت کند و بینندگان را با فرِدی مرکوری واقعی و دغدعه‌های او آشنا کند. در عوض، فیلم Bohemian Rhapsody به سرعت گزینه‌های یک فیلم بیوگرافیک را سمبل کرد و روی پایانی باشکوه و پرانرژی تمرکز کرد. فیلم Bohemian Rhapsody، فرِدی مرکوری را تنها خواننده گروه Queen و یک اجراکننده موسیقی به تصویر کشید و نه فرِدی مرکوری واقعی و زندگی شخصی و فردی او.
با همه این‌ها، اگر ایرادات نه چندان کوچک فیلم را نادیده بگیریم، بازی بسیار زیبا و تحسین‌برانگیز رامی مالک کاری کرد که فیلم Bohemian Rhapsody ارزش دیدن داشته باشد. ایفای نقش فردی مرکوری برای رامی مالک فراتر از گریم آشنای او با سیبیل و دندان‌های خرگوشی معروف فردی مرکوری بود. رامی توانست انرژی فرِدی را طوری به تصویر بکشد که در تمامی صحنه‌هایی که بازسازی کنسرت‌ها و اجراهای گروه Queen بودند، به بیننده این حس القا می‌شد که انگار در خود کنسرت‌ها حضور دارد و مرکوری در حال اجراست. رامی با ایفای نقش فرِدی به بهترین نحو ممکن توانست هیجان، انرژی و ذوق او را به بینندگان منتقل کند و طرفداران گروه تکرارنشدنی Queen را بر لبه صندلیهایشان میخکوب کند تا با فرِدی همخوانی کنند و از آهنگ‌های مورد علاقه‌شان و نیز اجرای مجذوب کننده رامی لذت ببرند.
در آخر باید یادآوری کرد که فیلم Bohemian Rhapsody فیلمی بسیار پرفروش و پربیننده بود و توانست جایزه بهترین فیلم مراسم Golden Globe را از آن خود کند و چند جایزه دیگر هم برنده شد و شاید انتظارات طرفداران و منتقدین از فیلمی که درباره گروه Queen است خیلی فراتر بود، اما اگر به این فیلم به عنوان یک اثر بیوپیک نگاه کنیم، آنقدرها هم فیلم بدی نیست و می‌تواند به راحتی ۱۳۴ دقیقه با آهنگ‌های خاطره‌انگیز و نوستالژی گروه Queen شما را سرگرم کند و حتی اشک به چشمانتان آورد.
نظر شما چیست؟ فیلم Bohemian Rhapsody برای شما چطور بود؟
