نقد و بررسی فیلم Pitch Perfect 3؛ بالاتر از تباهی رنجی نیست

فیلم Pitch Perfect 3 احتمالا بدترین کمدی موزیکال تاریخ سینما است. با ما همراه باشید تا به شما بگوییم چرا در مراسم اهدای تمشک طلایی بدترین فیلم سال حق Pitch Perfect 3 خورده شد!

فیلم Pitch Perfect 3 تک تک سکانس‌هایش را از تهی سیراب می‌کند. ادعای کمدی دارد درحالی که کارش به نیشخند هم نمی‌کشد. اکثر سکانس‌ها جلف‌ترین تعریف ممکن از واژه طنز و طنزپردازی را به تصویر می‌کشد. فیلم Pitch Perfect 3 اصلا شباهتی به یک اثر کمدی ندارد. اگر چه می‌توانم تصور کنم که چهره بی‌حس تماشاگران در سالن سینما حین تماشای این فیلم تا چه اندازه خنده‌دار است. در طول این یک ساعت و اندی خواب‌آوری که با آن رو به رویید دریغ از یک نکته جالب که انتظارتان را بکشد. حتی دیگر خبری از لحظات موزیکال دوست داشتنی دو قسمت اخیر در فیلم Pitch Perfect 3 نیست؛ آری من هنوز هم دو قسمت اخیر این مجموعه را آثار قابل احترامی می‌دانم چرا که لااقل در سیل اشتباهات موجود لااقل یک شکانس پایانی مورمور کننده داشتند. حتی مجاب شدم که آوازخوانی مربوط به لحظات پایانی قسمت دوم را در لیست موسیقی‌های مورد علاقه خودم قرار دهم. در Pitch Perfect 3 نه‌تنها خبری از این ماجرا نیست، بلکه این فیلم در بهترین‌ حالت ویژگی‌های نخ‌نما شده آثار موزیکال سینما را وام می‌گیرد.

اساسا مشکل من با برخی فیلم‌ها این است که نمی‌دانم هدف از خلقتشان چیست. مثلا به دوره‌ای فکر می‌کنم که در اتاق فکر، سازندگان تصمیم گرفتند چنین فیلم‌نامه‌ای را به پرده سینما بکشانند. احتمالا در آن زمان کارگردان فیلم نامه را مطالعه کرده و از هویت فاجعه‌بار آن باخبر بوده است، اما نمی‌دانم دقیقا با چه منطقی مراحل تولید فیلم Pitch Perfect 3 کلید می‌خورد. شخصیت‌های داستان دوست داشتنی نیستند. حتی شخصیت «فت امی» که در طول این سال‌ها مورد توجه مخاطبین قرار گرفته بود، در اینجا چیزی جز یک کاراکتر جلف و بی‌نمک نیست. کسی که معنی و مفهومی در پس جملاتش نمی‌گنجد و چه باور کنید یا نه، نیمی از حرف‌های او معنی ندارد!

خانم «Trish Sie» به عنوان کارگردان فیلم Pitch Perfect 3 گزینه مناسبی به نظر می‌رسید چرا که او نه‌تنها با دنیای موسیقی آشنایی کامل دارد، بلکه سال‌ها در زمینه طراحی موزیک ویدئو فعالیت داشته است. با این حال در فیلم Pitch Perfect 3 خبری از موسیقی‌های گوش‌نواز و طراحی صحنه‌ نیست. این اتفاق درحالی رخ داده است که از حیث فنی، کارگردان قسمت سوم تجربه بیشتری داشته و کارنامه‌ای حرفه‌ای در زمینه موسیقی دارد؛ اگر چه نتایج کاملا برعکس شده است. داستان در همان تم سابقش دنبال می‌شود با این تفاوت که شخصیت‌های داستان از دبیرستان فارق التحصیل شده و هریک به کاری مشغول‌اند. کاری که هیچ‌کدام از انجام دادنش لذت نمی‌برند و به همین دلیل، بهانه‌ای برای جمع شدن در کنار یکدیگر پیدا می‌کنند. به دنبال همین اتفاق آن‌هاوارد یک تور جهانی می‌شوند که بازهم آوازخوان‌های حرفه‌ای را در جریان یک رقابت بزرگ قرار خواهد داد. مابین نقطه شروع و پایان این سناریوی برهنه از خلاقیت را توالی مشکلات تشکیل می‌دهد. مشکلاتی که نادیده گرفتنشان به شرط سرگرم کننده بودن فیلم Pitch Perfect 3 ممکن می‌شد اما به دلیل نبود هیچ گونه بهانه‌ای برای لذت بردن از این فیلم، این مشکلات حالا پررنگ‌تر از همیشه‌اند.

طراحی برخی از صحنه‌ها و شات‌ها در فیلم Pitch Perfect 3 به لطف کارگردان آن خوب و تماشایی است. البته که موسیقی‌ها به خوبی گذشته نیستند؛ چرا که هسته خلاقیت سابق از آن جدا شده است. این بار شخصیت‌های داستان با گروه‌هایی رو به رو هستند که از آلات موسیقی برای نواختن استفاده می‌کنند. برخلاف گذشته که شخصیت‌ها با استفاده از تارهای صوتی این کار را می‌کردند. تنها جنبه خلاقیتی که به این سری فیلم‌ها جان دوباره‌ای می‌بخشید، حالا دیگر تقریبا وجود ندارد و در نتیجه باید گفت که با یک موزیکال کاملا نخ‌نما شده طرف هستیم. در نتیجه حتی تلاش‌های کارگردان برای طراحی صحنه‌ها و فضاسازی آن هم بی‌ثمر می‌ماند چرا که در محتوای این شات‌ها هیچ موقعیت درگیرکننده‌ای انتظارتان را نمی‌کشد. هالیوود و سینمای جهان به لطف تکنولوژی طعم جنون را در یک اثر موزیکال می‌پرورانند. جلوه‌های ویژه عضو جدانشدنی سکانس‌های آوازخوانی است. چه کاری که دیمن شزل با LaLaLand می‌کند و چه اتفاقی که در سایر موزیکال‌های دسته دوی هالیوودی، از جمله دیو و دلبر می‌افتد هردو به لطف تکنولوژی وضعیت خیره‌کننده‌ای در زمینه جلوه‌های ویژه دارند. چنین چیزی در Pitch Perfect 3 انتظارتان را نمی‌کشد و کاملا با یک فیلم برهنه طرف هستید. درحالی که گوش دادن به آوازخوان‌ها جذاب است، اما این جذابیت نمی‌تواند معضل خواب‌آور بودن و یکنواختی فیلم Pitch Perfect 3 را حل کند.

فیلم Pitch Perfect 3 تقریبا از تمامی ایده‌آل‌های یک موزیکال کمدی خوب یا حتی معمولی فاصله دارد. چه بسا که فیلم سرگرم‌کننده‌ای نیست و راهش را بارها و بارها در میانه کار گم می‌کند. مخاطب در برخورد با چنین آثاری معمولا احساس می‌کند که به یک کنسرت خواب‌آور دعوت شده است و در سالن تنها ایستاده و به نواختن دیگران گوش می‌دهد. شخصیت‌‌های غیر قابل لمس‌اند و رفتارشان به هیچ وجه درک نخواهد شد. چه بسا که پایان بندی شما را دعوت به تورنومنت مصیبت‌ها می‌کند. جایی که شاهد یک اکشن شلخته و تاحدودی جلف از شخصیت‌ها هستیم. ترکیب کمدی در قالبی از اکشن‌های بی‌معنی و تبدیل کردن شخصیت «فت امی» به قهرمان داستان تصمیمی ابلهانه بوده است که اصلا نمی‌دانم قرار است چه کمکی به جنبه موزیکال اثر داشته باشد. تصور کنید که شخصیت‌های داستان به گروگان گرفته می‌شوند و به عنوان آخرین خواسته‌هایشان تصمیم می‌گیرند که آواز بخوانند!

تیم بازیگران فیلم Pitch Perfect 3 گلچینی از هنرمندان درجه سه و دوی سینما است که گزینه‌هایی مانند «هیلی استانفیلد» در این میان کاملا استثنا شده‌اند. «آنا کندریک» همچنان به عنوان شخصیت اصلی داستان و در قالب کاراکتر «بکا» ایفای نقش می‌کند. «ربل ویلسون» نیز با نقش «فت امی» تقریبا در هسته مرکزی طنزپردازی فیلم جا خوش کرده است و یک تنه فیلم را هم زمینگیر! «بریتنی اسنو»، «آنا کمپ» و «هیلی استانفیلد» نیز به ترتیب در نقش‌ «کلویی»، «اوبری» و «امیلی» نقش آفرینی کرده‌اند. الیزابت بنکس که کارگردان دو قسمت اخیر بود این‌بار سکوی هدایت را ترک کرده است؛ اگر چه همچنان به عنوان بازیگر در نقش «گیل» حضور دارد. علاوه بر این‌ها فیلم Pitch Perfect 3 با حضور افتخاری «دی جی خالد» همراه شده است که مصیبت فعلی اثر را رسما تعالی بخشد. «هیلی استانفیلد» هم که حضور در فیلم‌های بزرگی را تجربه کرده در اینجا فضایی برای خودنمایی ندارد و صرفا یک تیپ کاملا کلیشه‌ای از هنرنمایی او را خواهید دید.

پایان بندی فیلم ترکیبی نامناسب از ویژگی‌های اکشن است. احتمالا هدف کارگردان هیجان انگیزتر کردن موقعیت بوده است، غافل از این که تصمیمش مبنی بر افزودن صحنه‌های اکشن رسما حمد و سوره را سر قبر فیلم قرائت می‌کند. ترکیبی نامناسب، سکانس‌های قابل پیش‌بینی و اتفاقاتی ناشیانه بهترین کلماتی است که می‌توانم در وصف پایان بندی به‌کار ببرم. اِمی که حالا دست پدرش را خوانده تصمیم دارد که با بکا به کشتی او حمله کرده و گروگان‌ها را آزاد کند؛ در این لحظه امی تبدیل به یک کنگ‌فو‌کار همه چیز تمام می‌شود و از آن سو بکا وظیفه دارد که در حین انجام ماموریت گروگان‌ها را مجاب به خواندن یک موسیقی کند تا بلکه وقت را به نحوی بکشد. یک فیلم کاملا تجاری گاهی می‌تواند باهوش و خلاق باشد؛ جای تاسف دارد که سازندگان فیلم Pitch Perfect 3 حتی ذره‌ای برای خلاقانه بودن تلاش نکرده‌اند و صرفا یک دیسکوی همراه با غروب آفتاب به راه انداخته‌اند.

بالاتر از تباهی رنجی نیست. فیلم Pitch Perfect 3 نه‌تنها توهینی به شعور مخاطب آثار موزیکال بوده بلکه به واقع از مهره‌های ارزشمند خود نیز هیچ استفاده‌ای نبرده است. این فیلم با یک اختلاف فاحش بدترین موزیکال چند سال اخیر است و از حیث کمدی بودن حال و روز غم‌انگیزی دارد. فیلم Pitch Perfect 3 غیر قابل درک است و داستان بسیار مزحکی دارد. نمی‌دانم؛ هرکاری که می‌خواهید بکنید. با پول‌تان بستنی بخرید، آن را صرف بازی‌های رایانه‌ای کنید، به نیازمندی هدیه‌اش کنید، اصلا آن را به جوب بریزید، اما هرگز برای تماشای فیلم Pitch Perfect 3 به سینما نروید. چرا که در این صورت نه‌تنها پول‌تان را دور ریخته‌اید، بلکه وقتتان را هم در جای نادرستی هزینه کرده‌اید. تماشای فیلم Pich Perfect 3 نه‌تنها ضروری نیست، بلکه غیر قابل تصور است. اصلا شعاع چند کیلومتری‌اش رد نشوید!