فصل دوم سریال The Last of Us به‌عنوان یکی از موردانتظارترین پروژه‌های تلویزیونی، با چالش‌های خاص خود مواجه است که می‌تواند بر کیفیت داستان‌گویی آن تأثیر بگذارد. یکی از عناصر کلیدی و تأثیرگذار در بازی The Last of Us Part 2، مفهوم گذر زمان و رشد شخصیت الی است که به‌خوبی در بازی به تصویر کشیده شده، اما این سریال در انتقال این المان ناتوان است.
داستان فصل دوم به‌خصوص بر زندگی الی در سن ۱۹ سالگی متمرکز است، زمانی که او با فقدان جول و چالش‌های احساسی ناشی از آن دست و پنجه نرم می‌کند. در حالی‌که بازی با فلش‌بک‌هایی به گذشته، لحظاتی از زندگی مشترک الی و جول را نشان می‌دهد، سریال به‌نظر نمی‌رسد بتواند این تکنیک را به‌درستی پیاده‌سازی کند. از آن‌جایی که ظاهر بازیگر الی تغییر نکرده، استفاده از فلش‌بک برای نمایش وقایع پنج سال گذشته، منطقی به نظر نمی‌رسد.
لحظات کلیدی در داستان بازی، مانند جشن تولد جول و شکار آلوده‌ها با تامی، به رشد شخصیت الی و تلاش او برای پذیرش واقعیت‌های زندگی‌اش اشاره دارند. این لحظات نه‌تنها به توسعه شخصیت الی کمک می‌کند، بلکه نمایانگر دگرگونی او از یک دختر نوجوان به یک زن جوان مستقل است. این دگرگونی در ظاهر و رفتار الی به‌خوبی در بازی به تصویر کشیده شده، اما در سریال به‌دلیل محدودیت‌های زمانی و روایتی، این تحول به‌درستی منعکس نخواهد شد.
با اینکه تریلر فصل دوم حاکی از وفاداری به منبع اصلی و دیالوگ‌های آشنا از بازی‌هاست، بسیاری از تحلیل‌گران بر این باورند که اگر داستان بدون در نظر گرفتن گذر زمان و رشد شخصیت الی پیش برود، اثر نهایی نتواند به عمق و غنای احساسی مورد انتظار دست یابد. به‌طور کلی، فقدان نمایش رشد طبیعی شخصیت الی در سریال، یک مشکل بزرگ و جدی است که ممکن است تجربه تماشاگران را تحت تأثیر قرار دهد.
در نهایت، با وجود تمام تلاش‌ها برای حفظ روحیه و داستان اصلی، به‌نظر می‌رسد که سریال The Last of Us با چالش‌های جدی در نمایش دگرگونی شخصیت‌ها مواجه است و این می‌تواند بر جذابیت و تأثیرگذاری آن تأثیر منفی بگذارد.
