کارگردان فیلم Lady Bird خواستار ساخت سه فیلم ساکرامنتو دیگر

نویسنده و کارگردان، «گرتا گرویگ» (Greta Gerwig) فیلم تحسین‌شده‌ی «بانوی پرنده» (Lady Bird) را در شهر ساکرامنتو واقع در ایالت کالیفرنیا ساخته است و اکنون نیز وی خواستار ساخت سه فیلم دیگر در این شهر است. فیلم Lady Bird که در مورد دوران بلوغ یک دانش‌آموز دبیرستانی و رابطهٔ آشفته‌اش با مادرش بود، تبدیل به یکی از نمایشهای تحسین‌شده سال ۲۰۱۷ شد.

این فیلم نامزد دریافت پنج جایزه اسکار در شاخه‌های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین فیلمنامه اوریجینال، بهترین بازیگر زن و بهترین بازیگر نقش مکمل زن شده است و همچنین در سازمان «انجمن ملی منتقدان فیلم» (National Society of Film Critics) به عنوان بهترین فیلم سال ۲۰۱۷ معرفی شد.

نقش اول این فیلم توسط «سیرشا رونان» (Saoirse Ronan) بازیگر ۲۳ ساله ایرلندی ایفا شد. وی یک نوجوان ساکن در شهر ساکرامنتو بود که آرزوی مهاجرت به جای دیگر را داشت. اسم اصلی بانوی پرنده کریستین است اما این توجوان همه را مجبور کرده که وی را با نام مستعارش، بانوی پرنده، صدا کنند. رونان برای بازی فوق‌العاده‌اش در فیلم نامزد دریافت جایزه اسکار در شاخه بهترین بازیگر زن شد. «لاری میت کالف» (Laurie Metcalf) نقش مادر کریستین را ایفا کرد، مادری که رابطه خوبی را با دخترش نداشت و وی هم برای بازی زیبایش در شاخه بهترین بازیگر نقش مکمل زن اسکار نامزد دریافت جایزه شد.

گرتا گرویگ کارگردان جوان این فیلم خودش در شهر ساکرامنتو به دنیا آمده بود و خیلی خوب توانست تجارب زندگی در آن‌جا را روی فیلم پیاده کند. در اولین نسخه از پادکست کمپانی A24 که تهیه‌کنندگی فیلم را برعهده داشتند، گرتا گرویگ اعلام کرد که خواستار ساخت چند فیلم دیگر در فضای ساکرامنتویی که فیلم Lady Bird در آن ساخته شد است، می‌باشد. وی ابراز امیدواری کرد که در نهایت سه فیلم دیگر را در مرکز کالیفرنیا بسازد و برنامه‌اش برای هر کدام از فیلم‌ها پیگیری یک منطقه متفاوت از شهر است، وی در گفت‌وگویی عنوان کرد:

“من خودم دوست دارم که در مجموع چهار فیلم که اتفاقات آن در ساکرامنتو می‌افتد، بسازم. بیشتر ترجیح می‌دهم که یک گروه چهارتایی از فیلم در ساکرامنتو باشد. این کار الهام‌گرفته شده از کتاب‌های خانم «النا فرانته» (Elena Ferrante) خواهد بود کسی که داستان چهارگانهٔ ناپلی را نوشت. او این چهار کتاب را خیلی خوب و عالی نوشت. من همیشه دوست داشتم کاری شبیه به این را انجام دهم. فیلم Lady Bird در ساکرامنتو است و خیلی جاها در این شهر هنوز باقی مانده که من دوست دارم آن‌ها را کشف کنم. من احساس می‌کنم که مزیت ساکرامنتویی بودن را دارم. من واقعاً از آن‌جا هستم. خانواده‌ام مهاجرت نکرده‌اند، خانواده‌ام هنوز آن‌جا هستند، دوستانم هنوز آن‌جا هستند.”

فیلم Lady Bird نماینگر طبقه متوسط جامعه بود. هر چند که خود بانوی پرنده تجربه دوستی با چند بچه پولدار در مدرسه را داشته است. در صحنه‌های ابتدایی فیلم بانوی پرنده کاملاً مشخص کرده بود که رویای فرار از ساکرامنتو را دارد اما در پایان فیلم وی از بودن در ساکرامنتو احساس خوش‌حالی می‌کند. به صراجت مشخص است گرتا گرویک در فیلم از شهر ساکرامنتو قدردانی می‌کند که وی را به عنوان یک شخص و فیلمساز به جامعه معرفی کرده است. ساکرامنتو می‌تواند همان‌جایی باشد که نیویورک برای «وودی آلن» (Woody Allen) یا همان‌جایی باشد که رم برای «فدریکو فلینی» (Federico Fellini) بود. سوال این جاست که اگر گرتا گرویم به خواسته‌اش برسد آیا بازهم شاید حضور بانوی پرنده/کریستین خواهیم بود یا اینکه وی برای هر فیلم شخصیت‌هایی جدیدی خواهد ساخت؟