در جهان امروز صلح به واژهای غیر قابل باور تبدیل گشته، بدیهی است تا هنگامی که رگبار خون و کشتار بر تخت پادشاهی تکیه زده قطرات صلح خودش را رو نخواهدکرد! جنگها، آشوب، افسردگیهای مزمن و خیلی عوامل دیگر روح بشیرت را به نابودی کشانده و عضلات صورت و لب به منفعل ترین اعضا بدن بدل شدهاست. اما بازهم به تعداد انگشتان دست کور سوهایی از امید یافت میشود که در این جهنم ذهن را آرامش و قلب را جلا میبخشد عناوینی که فارق از موضوع و دسته بندی با هدف رهایی روح از دنیای کثیف امروز پا به عرصه میگذارند؛ با گیم شات همراه باشید در نقد و بررسی بازی Rise Of Balloons.
نقد و بررسی بازی Rise Of Balloons
انسانیت
کم پیدا میشود دستی که یاور نیازمندان باشد، به ندرت قابل مشاهده هستند افرادی که برای شاد کردن دل هم نوعشان گامی بردارند اما در دنیای بازیها آن هم در دوره اقیانوس های خشک، تا زمانی که چشمه های جوشان زندهاند از این دست اتفاقات رخ خواهدداد. Rise Of Balloons نام آخرین ساخته تیم «مایرم استودیو» (Mirum Studio) میباشد عنوانی که در سبک پلتفرمر دوبعدی طراحی شده و با نازل ترین ترین امکانات و بدون زرق و برقهای مختلف سرگرم کننده، قابل هضم و خالص است. Rise Of Balloons ناقل روایت محبت به یک دیگر، عشق ورزیدن، و رنگ زدن این دنیای خاکستری است. داستان کوچک بازی قصه دخترکی بادکنک فروش را تعریف میکند که با وجود نیازمند بودن، پوتینهای مندرزش را سفت کرده تا بلکه بتواند به گوشه ای اندک از جهان زندگی هدیه کند؛ با پیشروی در بازی اگر در عالم گنده بک های پر سر وصدا! به نظاره گری مطیع تبدیل نشده باشید این دخترک بی نام و نشان با سلاح صلح طلبش به دلتان خواهد نشست و او را بهعنوان قهرمانی کوچک اما با هدفی بزرگ و زیبا درک خواهیدکرد و به امید صلح و نشاط با او راهی شهر اندوه خواهید شد.
ویروسی دوست داشتنی به نام امید
بعد از گذشت چندین و چند سال از عمر عناوین پلتفرمر، نباید انتظار المان های نو و جالب توجه خاصی را از بازیهای ساخته شده در این سبک داشت. اغلب اهداف محدود میشوند به سکوبازی های متعدد و گذر از موانع. داستان، گرافیک و طراحی شخصیتها و محیط مواردی هستند که به آن همه پرش و فرار معنا میبخشند. گیم پلی Rise Of Balloons نکته خاص پنهانی در عمق وجودش ندارد طبق معمول باید از موانع عبور کرده و با سکوبازی و پریدن های مداوم مسیر خود را هموار سازید. در طول مراحل وظیفه اصلی بازی باز هدیه کردن بادکنکهای رنگی به کودکان افسرده داخل محیط است. در راستای بازی باید در هر مرحله سه بادکنک رنگی را از موانع سالم رد کرده و به دست کودکان برسانید و جایی این حرکت کمی رنگ تنوع به خود میگیرد و به طنزی تلخ تبدیل میشود که در روند مراحل بعد از دیدن کودکانی افسرده با قامتی پژمرده و مشاهده آدامس های بی بخار!! در دهان آنان، پس از اهداکردن هدیه از شدت خوشحالی همان آدامس های بی بخار را به شکل بادکنک باد کرده و یکی پس از دیگری به آسمان میفرستند که این حرکت کمک شایانی به شخصیت اصلی است زیرا به کمک همین آدامس ها که حال پروار گشته اند! میتوانید در روند موانع اختلال به وجود آورده و با چسبناک کردنشان مسیر خود را هموار سازید. گیم پلی بازی شاید در نگاه اول تکراری و لوده به نظر بیاید اما با دویدن دخترک قصه دنبال بادکنک قرمزش که حکم حرکت کردن در محیط را داراست، رقص بادکنکهای آویزان از کوله پشتی، گشودن لب های بسته و پخش شدن هاله ای از امید شاید کمی دچار تجدید نظر شوید و از خیر این تجارب به سادگی نگذرید. درکل گیم پلی بازی Rise Of Balloons ساده و شیرین است که مخاطب را سرگرم خواهدکرد هرچند که میشد پرداخته شده و پخته تر باشد اما این میان وعده به اندازهای مغز پخت و قابل استفاده هست که داخل معده بازی باز تا مدتی جا خوش کند!!
بیغولههای مشتعل
در هر شهر، کشور و سرزمینی دو منطقه ناراحت کننده وجود دارد: مناطق بالا نشین و محل سکونت اغنیا و منطقه مستضعف فقیر نشین که اولی بهعلت خودشیفتگی مزمن! فاصلهی نجومی طبقاتی و دومی به دلیل کمبود فرهنگ، نداری و مشاهده وضعیت مردم ناراحت کننده زجرآور اند. محیط بازی نمایانگر قشر ضعیف اجتماع است. خانههایی بدون سکنه، بیغولههای بی نام و نشان، خودروهای اسقاطی، مردم ناامید و ….. قدم گذاشتن در این دنیا و دیدن حال هوای بی رمقش حس تاریکی را به مخاطب القا میکند به خصوص مدلهای محیط که همگی به سادگی و شکلی زیبا با دست طراحی شدهاند این احساس را دوچندان میکند. مفهوم تناقض در گرافیک هنری بازی بیداد میکند زمانی که به دنبال بادکنک میدوید و ترکیب رنگهای قرمز، زرد، آبی و بنفش را در بطن قهوه ای های سوخته و محیط خاکستری میبینید، جوانههای امید را در
بیابان ناامیدی لمس خواهیدکرد. گرافیک Rise Of Balloons مشکل خاصی ندارد با ساده ترین چیزها محیط ترسناک و تاریکی را با فضای خاص خودش که مملو از دود و ابرهای خاکستری است آفریده، شخصیت نابالغ باورپذیری طراحی نموده و ناجی دنیای غم زده اش بادکنک های رنگی هستند ایده هایی که حتی از فکر خیلی از بازیسازان و استودیوها عبور هم نمیکند. میپرسید چرا؟ از اسکناس های سبز سوال کنید!
سمفونی فردا
موسیقی و صدا از ارکان اصلی یک اثر هنری هستند. اخرین فرار پاپیون و رقص نارگیلها روی موج بدون ساخته جری گلد اسمیت اشک از دیده سرازیر نمیکند. قطعات «گوستاوو سانتائولالا» هستند که صدای اسب سواری جول و الی را دلنشین میکنند. خلأ موسیقی در یک عنوان مانند زمین بدون جاذبه است! جدا از مقدمه چینیها از لحاظ موسیقی و صدا Rise Of Balloons در سطح متوسطی قرار دارد. در هر مرحله قطعاتی محزون و غریب از ویالون و ترومپت به گوش میرسد که با حال و هوای بازی تناسب خوبی دارد و مخاطب را جذب میکند. هنگامی که غرق در محیط و موسیقی بازی شده و به متروکه های اطراف خیره میشوید احساس خواهید کرد که هدفونی بر گوش دارید و قدم در خیابانهای شهرتان میگذارید. ایراد عمده بازی در این بخش که به سبب کم کار کردن سازندگان بر روی پروژه و دارا نبودن تمرکز لازم است که گریبان گیر اغلب عناوین شدهاست قطعات مختصر و کم تعداد برای موسیقی داخل بازی میباشد که بعد از مدتی موجب دلسردی و کهنه شدن میگردد. در Rise Of Balloons هم اگر قطعات بیشتر و متنوع تری ساخته میشد لذت تجربه را به توان دو می رساند. اما بازهم صداگذاری و موسیقی بازی قابل قبول است و در زمره ضعیف قرار نمیگیرد و میتوان کمی درآن شنا کرد اگر امکان غرق شدن نیست!
زنجیر
در آخر و در بخش جمع بندی باید متذکر شد که بازی Rise Of Balloons عنوانی خوب و دوست داشتنی با محیطی قصه گو، شخصیتهای ملموس، گرافیک هنری زیبا و تاثیرگذار و موسیقی قابل قبول است که هر چند عنوان کاملی نیست اما سرگرم کننده است، با مخاطب رو راست بوده و اهداف صلح طلبانه بشر دوستی دارد. و از همه مهمتر این که بازی پیام دارد و توخالی نیست. درست است که شاید به این حرفها برچسب شعار بزنند، احتمال دارد که این نوع بازیها طبق معمول نادیده گرفته و کوچک شمرده شوند و پیش بزرگی خیلی از بزرگ نماها به چشم نیایند؛ اما مخاطب عزیز خوب است که زیر سیل های اغلب سرد امروزی به دوش آب گرمی راضی شوی و کمی زندگی کنی.
منبع: گیمشات