همه ما می‌دانیم که کنسول‌های بازی، برای محبوب شدن در بین مردم و البته تضمین بقای خود در طی سال‌های متمادی، نیاز به عناوین انحصاری و برنامه ریزی شده دارند. بازی‌های انحصاری برای کنسول‌های گیمینگ آن قدر مهم هستند که می‌توانند باعث حفظ شدن و افزایش سرمایه شرکت سازنده، یا به هدر رفتن و نابودی آن بشوند. همیشه وقتی نام «بازی انحصاری» به میان می‌آید، به یاد بازی‌های پرخرج، نوآورانه و با کیفیتی می‌افتیم که سازندگان فرست پارتی سعی می‌کنند آن‌ها را خیلی خاص و ویژه و تنها برای کاربران یک کنسول خاص بسازند، اما در آن طرف سکه، بازی‌های انحصاری زیادی نیز وجود دارد که زود فراموش می‌شوند و کاربران کنسول‌های مختلف، از آن‌ها استقبال نمی‌کنند.
در این مقاله جدید، قصد داریم تا برای یک بار هم که شده، از مدح و ستایش عناوین انحصاری کنسول‌های مختلف دست برداریم و به بدترین و ناامید کننده‌ترین عناوین انحصاری کنسول‌های پلی‌استیشن، در تاریخ بپردازیم. نام پلی‌استیشن و سونی در طول تاریخ بازی‌های ویدیویی، همیشه به عناوین انحصاری قدرتمند و شگفت انگیز گره خورده است. در طول سال‌های طولانی، از همان اولین کنسول پلی‌استیشن بگیرید تا پلی‌استیشن ۴، سونی همیشه انحصاری‌های با کیفیتی را به ما ارایه کرده که از بین آن‌ها می‌توان به فرانچایز‌هایی مانند Crash Bandicoot و God of War و Uncharted و The Last of Us اشاره کرد. این انحصاری‌های فرست پارتی، در کنار عناوین انحصاری ترد پارتی مانند The Last of Us و Metal Gear Solid (هر دوی این بازی‌ها در سال‌های نه چندان دور انحصاری پلی‌استیشن بوده‌اند) و Persona قرار می‌گرفتند و لاین آپ جذابی را برای بازی‌بازان تشکیل می‌دادند که کسی نمی‌توانست به سادگی از آن‌ها بگذرد.
بدترین عناوین انحصاری کنسول‌های ایکس‌باکس در طول تاریخ
اما با تمام این تفاسیر، مگر می‌شود که در بین این تعداد دیوانه کننده از عناوین انحصاری، بازی بد و ضعیف وجود نداشته باشد؟ همان طور که در مقاله پیشین به بررسی بدترین عناوین انحصاری کنسول‌های ایکس‌باکس پرداختیم، در این مقاله نیز قصد داریم فهرستی از بدترین و ضعیف‌ترین بازی‌های انحصاری کنسول‌های پلی‌استیشن در طول تاریخ را به شما ارایه کنیم. با گیمشات در ادامه همراه باشید.
۱۵. Haze (انحصاری کنسول پلی‌استیشن ۳)
یکی از عادات خوب یا بدی که سونی و بازی‌هایش دارد، این است که این عناوین پیش از عرضه رسمی، به شدت هایپ می‌شوند و از چپ و راست، سعی دارند تا بازی‌بازان را تحت تاثیر خود قرار دهند. با این حال، در بیشتر مواقع این هایپ جواب می‌دهد و شاهد عنوان خوبی هستیم و در برخی مواقع، هایپ به کلی همه چیز را نابود می‌کند. بازی Haze از همان عناوینی است که از مراحل پیش تولید تا مرحله توسعه اصلی و انتشار، بازی‌بازان را هایپ کرد و طرفداران سونی حتی به این نتیجه رسیده بودند که Haze، یک Halo-Killer است! نتیجه کار، تفاوت فاحشی با انتظارات مردم داشت و Haze به یک عنوان ناامید کننده و ضعیف تبدیل شد. سازندگان برای ساخت بازی Haze، نه تنها از چیزی الهام نگرفته بودند، بلکه تخیلات و تصورات خود را به بدترین شکل درون بازی جای داده بودند؛ طرح کلی داستان بازی افتضاح بود، هوش مصنوعبی بازی در نسل هفتم، چیزی مانند یک جوک به نظر می‌رسید و فقدان محتوای با معنی در بازی، باعث شد که اعتراضات بسیاری نصیب سونی و سازندگان بشود. در آخر، تنها چیزی که این Halo-Killer توانست بکشد، چند ساعت از وقت با ارزش شما بود که هیچگاه بازنمی‌گردند.
Haze به معنی واقعی کلمه یک بازی انحصاری ناامید کننده برروی پلی‌استیشن ۳ بود.
۱۴. Lair (انحصاری کنسول پلی‌استیشن ۳)
معمولا در اوایر نسل، طرفداران و بازی‌بازان انتظار دارند تا عناوین انحصاری خوب و هیجان انگیزی برروی کنسول آن‌ها عرضه شود و آن‌ها را به سمت خود جذب کند اما پلی‌استیشن ۳ از این نظر، امید زیادی به بازی‌بازان نمی‌داد. درست مانند Haze، بازی Lair نیز در اوایل نسل هفتم کنسول‌ها، همه را ناامید کرد. این عنوان به رسم تمامی عناوین فرست پارتی سونی، پیش از عرضه به شدت هایپ شد و با تریلر‌هایی که به بازی‌بازان نمایش می‌داد، تبدیل به یکی از مورد انتظارترین عناوین گشت اما با این حال، پس از عرضه، بازی Lair به یک ناامیدی بزرگ بدل شد. روی کاغذ، هیچ چیزی نمی‌توانست نشان از بد بودن بازی Lair بدهد و همه چیز شگفت انگیز به نظر می‌رسید.؛ یک بازی که به شما اجازه می‌دهد در نقش شوالیه اژدها بازی کنید و جلوه‌های بصری فوق‌العاده‌ای را تماشا کنید که قدرت سخت افزاری پلی‌استیشن ۳ را نشان می‌داد و تقریبا چیزی شبیه به آن ندیده بودیم. حال، قطعا برایتان سوال پیش می‌آید که چگونه ممکن است بازی Lair ضعیف و ناامید کننده باشد؟ سازندگان با اضافه کردن و دخالت دادن کارهای حرکتی و موشن کنترل که کاملا هم بی مورد بود و بد در بازی تعبیه شده بود، تمام لذت تجربه Lair را از بازی‌بازان گرفتند و این گونه پتانسیل‌های بالای عنوان Lair از بین رفت.
با تجربه بازی Lair، کاملا متوجه می‌شوید که چگونه یک ایده فوق‌العاده و هزینه‌های بسیار برای ساخت یک بازی، با خراب شدن گیمپلی آن به سادگی نابود می‌شود.
۱۳. Knack (انحصاری کنسول پلی‌استیشن ۴)
بازی Knack در همان زمان انتشار کنسول پلی‌استیشن ۴ و به عنوان بازی لانچ این کنسول در دسترس بازی‌بازان قرار گرفت. سونی قصد داشت تا با استفاده از بازی Knack، این پیام را به همه افراد برساند که کنسول پلی‌استیشن ۴ تنها برای بازی‌بازان هاردکور نیست و همه می‌توانند با دسترسی آسان، به تجربه عناوین آن بپردازند. با این حال، Knack این پیام را به بدترین شکل ممکن به همه رساند! این بازی بسیار ساده بود و سطحی بودن بیش از حد آن باعث می‌شد تا در همان ابتدای کار، از بازی خسته شوید. Knack برروی کاغذ و پیش از عرضه، ایده‌های بسیاری داشت و همه را هیجان زده کرد اما با تجربه آن، فهمیدیم که هیچ کدام از آن ایده‌ها به کار گرفته نشده‌اند. در کنار گیمپلی سطحی و خسته کننده، از داستان بدون جذابیت بازی هم که بگذریم، به بخش Co-op خنده دار بازی می‌رسیم که می‌توانست تجربه Knack را کمی قابل تحمل کند اما سازندگان این بخش را نیز با افتخار برای بازی‌بازان خراب کرده‌اند! خوشبختانه نسخه دوم این بازی، یعنی Knack II توانست پیشرفت خوبی نسبت به نسخه اول کند و تجربه بهتری را برای بازی‌بازان رقم بزند.
با این هیولای هزار تکه‌ی زشت (!) می‌شد بازی بهتری ساخت و ایده‌های بسیاری به طرح کلی آن اضافه کرد اما افسوس که اینگونه نشد.
۱۲. Ridge Racer (انحصاری کنسول پلی‌استیشن ویتا)
نسخه پلی‌استیشن ویتا بازی Ridge Racer حتی نباید وجود داشته باشد! این عنوان، اصلا یک بازی نیست و بیشتر شبیه به یک دموی فنی به نظر می‌رسد. Ridge Racer به مانند چندین بازی بزرگ دیگر در اوایل عرضه کنسول دستی پلی‌استیشن ویتا در اختیار بازی‌بازان قرار گرفت و در دوران خوبی برای این کنسول دستی با پتانسیل عرضه شد ام کاملا مشخص بود که سازندگان فقط می‌خواستند تا یک نام برروی پیکر این کنسول دستی به جای بگذارند. زمانی که Ridge Racer در ابتدا عرضه شد، از کمبود شدید محتوا رنج می‌برد و بازی‌بازان را مرتب مجبور به خرید محتواهای الحاقی گوناگون می‌کرد؛ به این معنی که اگر بازی‌بازان می‌خواستند تا به غیر از چند اتومبیل و مسیر مسابقه عادی، چیز بیشتری را تجربه کنند، باید دست در جیبشان کرده و برای محتوای الحاقی پول خرج می‌کردند. با این حال، همان محتوایی که درون بازی قرار داده شده بود نیز اصلا خوب و با کیفیت نبودند و انگیزه‌ای را برای تجربه بازی درون مخاطب ایجاد نمی‌کردند. در بخش آفلاین و تک نفره بازی Ridge Racer، در کمال تعجب، هیچ سیستم پیشرفتی قرار داده نشده بود و بخش آنلاین و چند نفره نیز دست کمی از آن نداشت، چرا که مسابقات چند نفره به شکل وحشتناکی نامتعادل و غیر طبیعی طراحی شده بود.
شاید تنها نکته مثبت بازی Ridge Racer، جلوه‌های بصری آن برروی یک کنسول دستی بود که البته با توجه به ضعف‌های پر تعداد بازی، چندان به چشم نمی‌آمد.
۱۱. Twisted Metal III (انحصاری کنسول پلی‌استیشن ۱)
از آن جایی که فرانچایز Twisted Metal به طور کلی، به یادماندنی و محبوب است و از آن به نیکی یاد می‌شود، اما متاسفانه در این مقاله، برای حفظ عدالت، باید به بازی Twisted Metal III اشاره کنیم. برخلاف نسخه‌های قبلی، Twisted Metal III عنوانی بود که تقریبا از هر نظر نقص و عیب داشت و خیلی اغراق نکرده‌ایم، اگر بگوییم که به غیر از موسیقی‌های بازی، تمام وجوه آن پر از اشکال و عیب و نقص بود. مراحل یا استیج‌های بازی Twisted Metal III، به شکل ضعیفی طراحی شده بود و فیزیک بازی، واقعا درد آور و غیر قابل تحمل بود. از آن جایی که Twisted Metal III یک بازی در سبک ماشین جنگی یا Car Combat است، فیزیک در آن حرف اول را می‌زند و تصور کنید که با فیزیک افتضاخ بازی Twisted Metal III، برای تجربه کردن آن چقدر باید حرص می‌خوردید و درگیر می‌شدید. با تمام این تفاسیر، Twisted Metal III نتوانست ضربه‌ی بدی به پیکر فرانچایز Twisted Metal وارد کند اما قطعا یک لکه ننگین بر کارنامه آن به شمار می‌رود.
Twisted Metal III بر خلاف پیشینیان خوش نام خود، خیلی بد و ضعیف ساخته شده بود. امیدواریم این فرانچایز در دوره و زمانه مدرن امروزی، دوباره زنده شود.
۱۰. Last Rebellion (انحصاری کنسول پلی‌استیشن ۳)
کنسول‌های پلی‌استیشن، معمولا عناوین انحصاری بدی در لاین آپ خود نداشته‌اند و خیلی کم پیش می‌آید که عنوانی ژاپنی، به وسیله سازنده‌ای ژاپنی و به شکل انحصاری ساخته شود و بد از آب در بیاید اما بازی Last Rebellion، ساخته استودیوی Nippon Ichi Software، مثال نقض بسیار بزرگی در مورد این موضوع است. Last Rebellion یک بازی بد بود، خیلی بد، خیلی خیلی بد! این بازی تقریبا در هر بخش به شدت ضعیف بود؛ از طرح کلی داستان و پلات خنده دار بازی بگیرید، تا مبارزات خواب آور و خسته کننده، سیستم پیشرفت بسیار خطی و بدون جذابیت و البته سطح چالش بسیار بالا، که شما را خیلی زود از خود پس می‌زد. بازی Last Rebellion آن قدر بد بود که خودِ استودیوی Nippon Ichi Software این را می‌دانست و پس از عرضه آن، رئیس این استودیو به طور رسمی از بازی‌بازان عذرخواهی کرد. او گفت:«برای مشتریان بسیار متاسف هستم زیرا ما آن بازی را منتشر کردیم.»
رئیس استودیوی Nippon Ichi Software پس از عرضه بازی Last Rebellion به صورت رسمی از بازی‌بازان عذرخواهی کرد.
۹. Bravo Team (انحصاری کنسول پلی‌استیشن ۴)
اگر بازی Bravo Team چیزی به غیر از یک دموی فنی یا یک محصول آزمایشی برای نشان دادن قابلیت‌های هدست واقعیت مجازی پلی‌استیشن وی‌آر نبود، شاید همه چیز درست می‌شد و این عنوان در فهرست ما قرار نمی‌گرفت. به این خاطر که مردم اهمیت چندانی به آن نمی‌دادند و کسی آن را به شکل یک بازی کامل نمی‌دید اما بازی Bravo Team کاملا خود را به شکل یک بازی کامل و پر ادعا معرفی می‌کند و حتی قیمتی به نسبت بالا دارد. حتی اگر بخواهیم از جلوه‌های بصری و گرافیک تاریخ مصرف گذشته و روایت کودکانه و ضعیف بازی بگذریم، به نکته مهم‌تری به نام عدم ایجاد حس تصور و خیال‌پردازی درون بازیکن می‌رسیم. Bravo Team یک بازی خسته کننده است اما نه به خاطر داستان یا گرافیک، بلکه طراحی مرحله فوق ضعیف و مکانیک‌های شوتینگ یا تیراندازی که تجربه بدی را با پلی‌استیشن وی‌آر برای شما باقی می‌گذارد. به همه این موارد ضعیف که در بالا به آن‌ها اشاره شد، مخفی کاری بسیار بدی را نیز اضافه کنید که گویی که با هزار زحمت، درون گیمپلی جای داده شده است.
پلی‌استیشن وی‌آر، بازی‌های خوب و سرگرم کننده زیادی دارد اما Bravo Team قطعا یکی از آن‌ها نیست. سونی می‌توانست خیلی راحت این اثر را یک دمو یا محصول آزمایشی بنامد.
۸. Basement Crawl (انحصاری کنسول پلی‌استیشن ۴)
Basement Crawl خیلی خوب و مناسب نام گذاری شده است چرا که پس از تجربه این بازی، دوست دارید به زیرزمین خانه خود رفته و خودتان را در آن جا به قتل برسانید. Basement Crawl غیر قابل بازی و کاملا خراب شده نیست اما این، بهترین مدح و ستایشی است که می‌توان در مورد آن بیان کرد. این عنوان، یک بازی کاملا «من در آوردی»، غیر اریجینال است که شاید با تجربه کردن‌اش، آن را هیچگاه از ذهنتان بیرون نکنید؛ البته ما به طور جدی به شما پیشنهاد می‌کنیم که Basement Crawl را تجربه نکنید. حتی اگر از خودتان متنفر هستید و زمان بی نهایتی را در اختیار دارید، به سراغ این بازی نروید و کاری سالم تر و مفید‌تر انجام دهید؛ مثلا به تجربه بازی Knack بنشینید!
واقعا معلوم نیست سازندگان عناوینی مانند Basement Crawl، این ایده‌ها چگونه به ذهنشان خطور می‌کند.
۷. Mortal Kombat: Special Forces (انحصاری کنسول پلی‌استیشن ۱)
باز هم یک نسخه بسیار ضعیف از یک سری بسیار بزرگ و ماندگار! به شخصه فکر می‌کنم که برای ساخت بازی Mortal Kombat: Special Forces، یکی از اعضای ارشد تیم سازنده، این ایده را داده است که:«به این دنیای فوق‌العاده و محبوب نگاه کنید… بیایید آن را بگیریم و به چیزی تبدیل کنیم که هیچکس نمی‌خواهد و آن را به مسیری ببریم که هرگز قرار نبوده به آن برسد! به نظرتان ایده شگفت انگیزی نیست؟» این ایده در حالی ارایه شده که تمام حاضرین در جلسه برای آن فرد دست زدند و ایده او را با کمال میل قبول کرده‌اند. یعنی هیچکس در آن زمان وجود نداشت که به تیم سازنده بازی Mortal Kombat: Special Forces بگوید که ایده شما به شدت بد و طرفدار ستیز است؟ Mortal Kombat: Special Forces یک بازی وحشتناک است و شرکت Midway در آن زمان مجبور شد که به صورت موقتی، سری را کنار بگذارد. خیلی راحت و آسوده می‌توان گفت که بازی Mortal Kombat: Special Forces، تاریک ترین دوره زمانی یا تایم لاین سری Mortal Kombat را آغاز کرد.
هر زمان که سازندگان Mortal Kombat قصد داشتند تا بعد سوم را وارد بازی خود کنند و آن به یک اکشن سه بعدی تبدیل نمایند، تقریبا با شکست مواجه شده‌اند. Mortal Kombat: Special Forces ضربه بدی را به پیکر سری وارد کرد.
۶. Gangs of London (انحصاری کنسول PSP)
کپی برداری کردن از GTA و کلون بودن از این سری فوق‌العاده محبوب، اصلا چیز بد و البته سختی نیست؛ به مانند این است که در سر امتحان، کتاب خود را باز کرده و هر چه می‌بینید، بنویسید. حتی اگر سازندگان مختلف نتوانند عنوانی به قدرتمندی GTA خلق کنند، حداقل می‌توانند یک تجربه سرگرم کننده و قابل قبول را به دست بازی‌بازان بدهند اما متاسفانه، بازی Gangs of London به شدت ضعیف است. مقدار تکرار و عناصر مانند هم در این بازی به طرز تمسخر آمیزی بالا بود و به طور کلی، اگر یکی از مراحل بازی را تجربه می‌کردید، به مانند آن بود که تمام آن را تجربه کرده‌اید چرا که بازی فقط درون یک Loop تکرار می‌شد. حتی اساسی‌ترین مکانیک‌های گیمپلی بازی Gangs of London، مانند رانندگی کردن و تیراندازی در این عنوان به درستی کار نمی‌کردند و همین موضوع باعث می‌شد که حتی نخواهید در خیابان‌های شهر به ماجراجویی بپردازید. یک نکته عجیب و مضحک در مورد بازی Gangs of London، این است که این عنوان درجه بندی سنی M و بزرگسال را دارد اما سازندگان به دلایل نامعلومی تصمیم گرفتند تا برروی کلمات فحش و بد و بیراه، صدای بوق بگذارند (می‌دانم این موضوع را هیچگاه فراموش نخواهید کرد). به نظر سازندگان تصمیم عاقلانه‌ای گرفتند که Gangs of London را برای یک کنسول دستی (PSP) منتشر کردند، در غیر این صورت نتیجه کار خیلی بدتر از این می‌شد!
خیلی‌ها Gangs of London را برای تجربه یک بازی جهان آزاد GTA مانند برروی PSP تجربه کردند اما خیلی زود از بازی خسته شدند.
۵. Little Deviants (انحصاری کنسول پلی‌استیشن ویتا)
اگر بخواهیم منصفانه نظر بدهیم، شاید بازی Little Deviants در بین عناوین انحصاری که در این فهرست قرار گرفته‌اند، بهتر و قابل تحمل تر باشد اما همین جمله باید شما را توجیه کرده باشد که Little Deviants چقدر ضعیف است و البته عناوین دیگری که از این فهرست قرار گرفته‌اند، چه وضع افتضاح و تاسف باری دارند. بازی Little Deviants یک عنوان شکست خورده، غیر قابل بازی و توهین آمیز (از نظر کیفیت) نیست اما شاید باورتان نشود که سونی این بازی را برای پلی‌استیشن ویتا تا چه حد بزرگ کرد و چگونه آن را به بسیاری از بازی‌بازان این کنسول دستی، تحمیل کرد. در بازی Little Deviants، بازی‌بازان باید مینی گیمهای مختلفی را تجربه کنند که خیلی جمع و جور هستند و بیشتر برای مخاطبان کم سن و سال مناسب است. این بازی از قابلیت‌های منحصر به فرد پلی‌استیشن ویتا نیز بهره می‌گیرد اما مشکل این جا است که سونی آن را به عنوان یک بازی رایگان یا یک دموی سرگرم کننده و یا حتی یک محصول با هزینه خرید بسیار کم عرضه نکرده و اتفاقا Little Deviants به نسبت محتوایی که دارد، خیلی هم گران قیمت است. Little Deviants شاید آخرین عنوانی باشد که بخواهید برروی پلی‌استیشن ویتا تجربه کنید.
Little Deviants یک بازی ساده و جمع و جور است که سونی با آن مانند یکی از اصلی‌ترین عناوین پلی‌استیشن ویتا برخورد می‌کند و بسیاری از بازی‌بازان نیز این فریب را خوردند.
۴. PlayStation Move Ape Escape (انحصاری کنسول پلی‌استشین ۳)
به جزئت می‌توان گفت که دوره و تایم لاین طلایی حسگرهای حرکتی در صنعت بازی‌های ویدیویی، یکی از بدترین دوران زندگی گیمی بازی‌بازان حرفه‌ای بوده است. در نسل گذشته کنسول‌ها و در یک دوره عجیب و غریب، همه به فکر عرضه یک حسگر حرکتی برای کنسول خود بودند و می‌خواستند تا هر طور که شده این موضوع را بین همه افراد جا بیندازند که از بین آن‌ها می‌توان به کنترلر حرکتی کنسول Wii، حسگر حرکتی کینکت برای ایکس‌باکس ۳۶۰ و البته پلی‌استیشن موو (PlayStation Move) کنسول پلی‌استیشن ۳ اشاره کرد. بازی PlayStation Move Ape Escape نیز دقیقا در همان دوره به بازار عرضه شد و با این که نسخه‌های کلاسیک آن، از بازی‌های انحصاری به یادماندنی سونی هستند، اما PlayStation Move Ape Escape تمام آن خاطرات خوش را از بین برد و آش شعله قلم کاری تحویل بازی‌بازان داد که حتی نمی‌شد آن را تجربه کرد. PlayStation Move Ape Escape به همه نشان داد که حسگر حرکنی Move چقدر می‌تواند بد باشد و با تجربه بسیار بد و دیوانه کننده‌ای که داشت، تبدیل به یکی از ضعیف ترین عناوین انحصاری کنسول‌های پلی‌استیشن شد.
باید خدا را شکر کنیم که حسگرهای حرکتی نتوانستند به موفقیت چندانی برسند تا گسترده و فراگیر شوند.
۳. Ape Escape Academy (انحصاری کنسول PSP)
بله و باز هم Ape Escape! اگر یادتان باشد در شماره قبلی فهرست، در مورد تایم لاین و دوران تاریکی اشاره کردیم اما وقتی که بازی Ape Escape Academy وارد این فهرست و البته ذهن ما شد، همه چیز باید اصلاح شود و تاریک ترین تایم لاین به این دوره این بازی تعلق بگیرد. به نظر می‌رسد که سونی هر چه ایده به درد نخور و زباله داشته را بر سر این Ape Escape بیچاره خالی کرده است و این بار، همه چیز به زمان پیش از حسگر حرکتی Move بازمی‌گردد. Ape Escape Academy یک بازی برای کنسول دستی PSP بود که در آن مینی گیمهای متنوعی قرار داده شده بود و شاید تنها تنها تعریفی که بتوان از بازی کرد، همین وجود مینی گیمهای متنوع در آن باشد. اما فراموش نکنیم که این مینی گیمهای متنوع، با کنترل افتضاح، به یک تجربه فوق‌العاده بد تبدیل شده بودند. همین موضوع باعث شد تا بازی Ape Escape Academy، خیلی سریع فراموش شود و هم‌اکنون نیز در فهرست ما قرار بگیرد.
نمی‌دانم چرا سونی تصمیم به خراب کردن یاد و خاطره نسخه‌های پلی‌استیشن ۲ بازی Ape Escape گرفت و آن را با عناوین ضعیف، تقریبا نابود ساخت.
۲. Kung Fu Rider (انحصاری کنسول پلی‌استیشن ۳)
صحبت از تایم لاین بد و تاریک حسگرهای حرکتی، به خصوص حسگر حرکتی Playstation Move شد، مگر می‌شود که به عنوانی مانند Kung Fu Rider اشاره نکرد؟ این بازی از همان عناوینی بود که باعث تشدید تاریکی آن دوران شد و همه را از تجربه بازی‌های با حسگر حرکتی ناامید ساخت. زمانی که بازی Kung Fu Rider برای اولین بر معرفی شد، بسیاری از مردم و حتی بازی‌بازان هیجان زده شدند که قرار است یک عنوان مبارزه‌ای را به صورت حرکتی و با تجربه‌ای به یادماندنی داشته باشیم اما در آخر مشخص شد که Kung Fu Rider یک بازی آشفته و بسیار ضعیف است که با سختی می‌توان آن را تجربه کرد؛ چه برسد به لذت بردن از آن! بازی Kung Fu Rider مجموعه ارزشمندی از باگ‌های سنگین، فیزیک بد، انیمیشن‌های عجیب، کنترل‌های بدون عملکرد، گلیچ‌های فنی بسیار و فقدان جدی محتوا بود! حال، فرض کنید که این مجموعه گران بها، با قیمت ۴۰ دلار در آن زمان به فروش می‌رسید!
Kung Fu Rider آن قدر بد بود که فقط می‌توان به شکل جوک به آن نگاه کرد.
۱. EyeToy: Operation Spy
شاید برایتان جالب باشد بدانید حتی پیش از آن که خبری از حسگر حرکتی Playstation Move باشد و سونی این تکه سخت افزار را به زور، وارد حلق ما کند، آن‌ها ایده‌های آن را در ذهن داشتند و عنوانی را برای کنسول پلی‌استیشن ۲ منتشر کردند که EyeToy: Operation Spy نام داشت. این بازی (مثلا) قصد داشت تا افراد (مخصوصا کودکان) را با ایده‌های خود سرگرم کند اما نتیجه کار، خیلی خیلی بدتر از آن چیزی است که تصور می‌کنید. اگر بخواهیم منصف باشیم، باید بگوییم که بازی EyeToy: Operation Spy، ایده‌های جالبی با کمک تکنولوژی آن زمان داشت و شاید می‌توانست در زمره عناوین به یادماندنی در طول تاریخ قرار بگیرد اما سازندگان آن قدر این ایده‌ها را ناقص و بد پیاده سازی کرده بودند که امروزه کوچکترین نامی از این بازی به ظاهر خلاقانه نمی‌شنویم و گویی زیر خاک دفن شده است. EyeToy: Operation Spy یک بازی با محتوای بسیار کم و اندک بود که در کنار پیاده سازی ضعیف ایده‌های به ظاهر خلاقانه و غیر سرگرم کننده، به عنوانی بسیار ضعیف تبدیل شد.
امیدوارم از این مقاله لذت و استفاده کافی را برده باشید. همانطور که پیش از این وعده داده بودیم، پس از بررسی ضعیف‌ترین عناوین انحصاری کنسول‌های ایکس‌باکس، بدترین عناوین انحصاری کنسول‌های پلی‌استیشن را نیز مورد بررسی قرار دادیم. به نظر شما کدام یک از این عناوین انحصاری نسبت به بقیه، بد تر و ضعیف تر است؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
