معرفی و بررسی پنج بازی مستقل؛ نیمه دوم اردیبهشت ماه

به طور قطع می‌توان گفت که در دنیای سرگرمی و به ویژه بازی‌های ویدئویی با افزایش تکنولوژی و سخت‌افزار و از همه مهم‌تر، در دسترس بودن اطلاعات کافی برای خلق یک اثر هنری، روزانه شاهد انتشار بازی‌های پرتعدادی از طرف سازندگان مستقل و گمنام این صنعت بوده‌ایم. در این سری مقالات قصد داریم به بررسی پنج بازی مستقل در هر فرصت بپردازیم و از این طریق گرایش به سمت عناوین مستقل از سوی کاربرانمان را افزایش دهیم. در اولین فرصت ما پنج بازی مستقل که مدتی قبل به صورت رسمی عرضه شده‌اند را لیست کرده و به بررسی آن‌ها پرداخته‌‌ایم و در نهایت برای یک جمع‌بندی کلی، نمره‌ای را در نظر گفته‌ایم تا کاربران به دید کاملی از آثار حاضر در لیست دست یابند. تیم گیم‌ شات با استفاده از این سری مقالات قصد دارد عناوینی که صرفا در دید مخاطبِ عام نمی‌گنجند و معمولا در لیست بازی‌های منتشر شده، مورد توجه عموم قرار نمی‌گیرند را معرفی کند تا در نهایت گرایش به انجام بازی‌های مستقل در میان کاربران ایرانی تقویت شود.

۵- Ruin of the Reckless

اگر از طرفداران سرسخت و پیگیر بازی‌های سیاه‌چاله‌ای باشید، Ruin of the Reckless به طور معمول می‌تواند مخاطب «خاص» را تا انتها راضی نگه دارد و در ساعات بیکاری حسابی شما را سرگرم کند. ذات یک بازی سیاه‌چاله‌ای را چالش‌های آن تشکیل می‌دهند. روند سختی رو به رشدی که هر بار بازیکنان را مجاب می‌کند برای دفعات بعدی حساسیت بیشتری را در نابودی دشمنان به خرج دهند. اما مشکل اصلی Ruin of the Reckless دقیقا همین چالش‌هایش قلمداد می‌شود؛ چرا که از اساس مراحل بازی توسط یک سیستم رندوم تعیین شده و گاهی ممکن است در همان ابتدای کار حسابی سورپرایز شوید که البته این «سورپرایز» قرار نیست معنی خوبی بدهد. تنوع بسیار ناچیز دشمنان، سیستم مبارزات سرتاسر ایراد کمی از جذابیت بازی می‌کاهند و حتی داستان ناچیز دنیای Ruin of the Reckless هم نمی‌تواند کمکی به شرایط کلی بازی بکند. تنها چیزی که قطعا برای دوست‌داران سبک سیاه‌چاله‌ای واقعا جذاب است، چالش تمام ناشدنی و غیر قابل پیش‌بینی دنیای Ruin of the Reckless است. از آن جایی که تک تک مراحل و حتی دشمنان بازی با استفاده از یک سیستم رندوم در مقابل شما قرار می‌گیرند، لذا به این دلیل شما هیچ گاه نمی‌توانید با یک برنامه از پیش تعیین شده به مصاف با دشمنان خودتان بروید. در این گونه شرایط اصطلاحا محیط و دشمناننتان همواره یک قدم از شما جلوتر هستند و در این بین کافیست که پنج ضربه از سوی هیولاهای بازی (گاهی حتی یک سگ هم می‌شود هیولا!) دریافت کنید تا به دیدار حق بشتابید. در مجموع با وجود عناوین بزرگی مانند Enter The Gungeon، بازی Ruin of the Reckless برای اولین انتخاب قطعا گزینه درستی نیست. اما اگر از اجرای Enter The Gungeon در گذشته لذت برده‌اید و دنیای بازی حسابی درگیرتان کرده، Ruin of the Reckless را هم از دست ندهید.

نمره: ۳.۵ از ۱۰

۴- STRAFE

مگر می‌شود از طرفداران سرسخت ساخته‌های Devolver باشید و تا به حال با نام STRAFE برخورد نکرده باشید؛ غیر ممکن است! عنوان مورد انتظار طرفداران سبک شوتر که مدتی قبل رسما عرضه شد و با وجود آن که در حد و اندازه انتظارات ظاهر نشد، اما توانست باری دیگر امضای سازندگانش را بر روی جلد اثر به ثبت برساند؛ خلاقیت! زمانی که اکثر شوترهای اول شخص حاضر در بازار به سمت جلوه‌های بصری خیره کننده و محیط‌های وسیع گرایش پیدا کرده‌اند، سازنده‌ و ناشری مانند Devolver دست به تولید STRAFE می‌زند که به واقع در آن جنبه گرافیکی فاکتور گرفته شده است تا باری دیگر این سازنده ثابت کند که معمولا جلوه‌های بصری، مراحل تولید بازی‌هایش را کلید نمی‌زند و حرف اول و آخر این استودیو خلاقیت است. خب باید بگویم که STRAFE موفق هم می‌شود. این بازی در بخش تیراندازی مشکلاتی دارد و دشمنان از تنوع کمی بهره می‌برند و محیط‌های آن نیز معمولا شباهت‌های زیادی نسبت به یکدیگر دارند، اما STRAFE گاهی اوقات هیجان را به سر حدی می‌رساند که بدن انسان توانایی درک  آن را نداشته و شاید گاهی با عربده و فریاد همراه شود. بازی در مواقعی تا حدی هیجان انگیز می‌شود که شما فقط و فقط کلید‌های ماوس را فشار می‌دهید تا در نهایت جان سالم به در ببرید و سر از چالش‌های بعدی درآورید. جلوه‌های بصری دنیای STRAFE چیزی برای گفتن ندارد و مانند دیگر ساخته‌های Devolver در محیطی سرتاسر پیکسلی و البته این‌بار سه بُعدی  (!) جریان یافته است. صدا گذاری و موسیقی‌های STRAFE مانند همیشه جذاب و ستودنی نواخته شده‌اند و قطعا برای مخاطب قانع کننده قلمداد می‌شوند. می‌توان STRAFE را یک بازی خوب برای جمعیت کثیری از شوتربازان حال حاضر به شمار آورد که قطعا می‌تواند آن‌ها را برای ساعاتی طولانی راضی نگه دارد.

نمره: ۸ از ۱۰

۳- Pinstripe

بازی Pinstripe را می‌بایست در لیست عناوینی قرار داد که به طور جد برای مخاطب «خاص» طراحی شده‌اند. یک بازی دو بُعدی که بر پایه‌ معماها و داستان بی‌نظیرش استوار است و تم غریب و تقریبا تاریکی دارد. گیم‌پلی بازی در مجموع زیاد نیست، اما در این بین زورش را می‌زند که با معماها لحظات جذابی را برای بازیکنانش فراهم کند و تا حدودی موفق هم می‌شود. رنگ بندی و انیمیشن‌های دینای Pinstripe حسابی به دل مخاطبان می‌نشیند و تمامی این جلوه‌ها با موسیقی و صداگذاری تقریبا بی‌نقصی مزین شده‌اند. جالب است بدانید که بازی Pinstripe توسط یک شخص ساخته و پرداخته شده است. توماس براش کسی است که به تنهایی وظیفه‌ خلق تک تک جزئیات بازی را به دوش کشیده و تا حدودی موفق شده است که به تنهایی اثری قابل مقایسه با آثار بزرگ حال حاضر تولید کند. Pinstripe بودجه خود را از طریق شبکه کیک استارتر آغاز کرد و در همان ساعات ابتدایی چند برابر بودجه ساخت خودش را کسب کرد. داستان بازی روایت‌گر دنیای شخصیتی به اسم تدی است که حالا در تاریکی سردی فرو رفته و اکنون می‌بایست به دنبال دخترک خویش و رباینده او بگردد. هدف از Pinstripe نمایش گذشته تاریک زندگی تدی و دلیل تک تک اتفاقاتی که اکنون برایش افتاده است خواهد بود. بازی شما را گاهی به لوکیشن‌هایی می‌برد که واقعا فضای غریبی دارند و تصورات بسیار پیچیده سازنده را به رخ می‌کشند. مثلا در مراحلی شما به جهنم خواهید رفت و حتی گاهی با استفاده از سلاح مجبور به شلیک به موجودات بازی خواهید شد و از این رو، فقط با یک اثر کژوآلِ معمامحور طرف نخواهید بود. در مجموع تجربه بازی Pinstripe برای مخاطب خاص واجب و ضروری قلمداد می‌شود؛ اگر چه بعید می‌دانم داستان بازی Pinstripe در راضی نگه داشتن مخاطب عام نیز ضعفی از خود نشان دهد.

نمره: ۸.۵ از ۱۰

۲- Slice, Dice & Rice

بازار رقابت بازی‌های مبارزه‌ای در سال ۲۰۱۷ به شدت داغ است و ما در این میان بازی‌های بزرگی را خواهیم داشت که مدتی قبل هم شاهد انتشار Injustice 2 نیز بودیم. یک خبر خوب و یک خبر بد؛ خبر خوب این است که ما بازی مستقلی به نام Slice, Dice & Rice را داریم که به خود جسارت رقابت با عناوین بزرگ حال حاضر را داده است و یقین داریم که دلیل ساخته شدن چنین بازی‌هایی خلاقیت و ایده‌ای خواهد بود که در ذهن سازنده جریان یافته است. و اما خبر بد این که Slice, Dice & Rice اصلا و ابدا تبدیل به یک بازی مبارزه‌ای خوب نمی‌شود. شخصیت‌های بازی بسیار کم‌تعداد و از طرفی کمبوهای آن‌ها نیز بسیار ناچیز است. اساس گیم‌پلی بازی به این صورت خواهد بود که شما با انتخاب یک شخصیت به مصاف با دشمنانتان می‌روید و رقابت با این دشمنان از همان ابتدای کار بسیار سخت طراحی شده است؛ حال کافیست که در این بین یکی از طرف‌های مبارزه پنج ضربه دریافت کند تا مسابقه تمام شود. شخصیت‌های بازی با یک ضربه از پا در می‌آیند و حالا بعد از اتمام راند اول، شما موظفید که چهار بار دیگر به همین طریق دخل دشمنتان را بیاورید. Slice, Dice & Rice در یک جمله خالی از جذابیت طراحی شده است و خلاقیتش نیز که پیش‌تر به آن اشاره کردیم، کمکی به بهتر شدن شرایط نمی‌کند. سیستم مبارزات بازی واقعا ضعیف کار شده‌اند و کم‌تعداد بودن کمبوها بسیار آزاردهنده تلقی می‌شوند. از طرفی متعادل نبودن کاراکترها تبدیل به گل سرسبد ایرادات Slice, Dice & Rice می‌شود؛ به این معنی که برخی از کاراکترها ضعیف‌اند و عده‌ای از آن‌ها بسیار قدرتمند. در نتیجه شما همواره گزینه‌های قدرتمندتر را برای ورود به میدان مبارزه انتخاب می‌کنید و این یعنی بخشی از این هشت شخصیت (بازی تنها هشت کاراکتر دارد!) عملا قابل استفاده نیستند. در مجموع تجربه بازی Slice, Dice & Rice قطعا نمی‌تواند به اندازه نمونه‌های با کیفیت موجود در بازار لذت بخش دنبال شود.

نمره: ۳ از ۱۰

۱- Shio

Shio نام یک بازی بسیار سرگرم کننده است که ذات یک اثر پلتفرمر را در درون گیم‌پلی خود جای داده و اصرار دارد که مخاطب خودش را لحظه به لحظه وارد چالش جدیدی کند. تجربه Shio را از آن جهت دوست داشتنی قلمداد می‌کنم که این بازی واقعا در زمینه پلتفرمر کم نمی‌گذارد. اگر از کسانی باشید که پیش‌تر با دنیای Ori And The Blind Forest خاطره ساخته‌اید و حسابی منتظر انتشار عناوین مشابه این بازی هستید، باید بگویم که Shio برای شما ساخته شده است. با وجود آن که داستان قابل توجهی در بطن Shio گنجانده نشده، اما المان‌های موجود در بطن گیم‌پلی حسابی در شگفت زده کردن بازیکنان موفق ظاهر می‌شود. جلوه‌های بصری بازی Shio متشکل از دنیایی دو بعدی و کم جزئیات است که به ندرت شما را با مناظر زیبا و دور از ذهن مواجه می‌کند. اما این جلوه‌های بصری تماما در اختیار گیم‌پلی بازی بوده و واقعا چیزی نیست که بخواهیم از آن به عنوان یک ایراد در بازی Shio یاد کنیم. موسیقی‌ Shio از همان لحظات ابتدایی که وارد بازی می‌شوید خود نمایی می‌کند و احساس می‌کنید که در همان اوایل حسابی رو دست خورده‌اید؛ چرا که از ظاهر Shio اصلا نمی‌توان تشخصی داد که با چه بازی سطح بالایی در زمینه پلتفرمر طرف هستید. قابلیت‌های شخصیت اصلی خام است، اما چالش‌ها به دور مداوم پیشرفت می‌کنند و لحظه به لحظه سخت‌تر می‌شوند تا جایی که واقعا به شانس و اقبال متوصل می‌شوید. در مجموع تجربه بازی Shio نه تنها امری ضروری قلمداد می‌شود، بلکه قطعا لحظات شاد و لذت بخشی را برای بازیکنان فراهم خواهد کرد.

نمره: ۹ از ۱۰

شما نیز می‌توانید نظراتتان را در رابطه با اسامی حاضر در این لیست با گیم‌شات به اشتراک بگذارید.