نقد و بررسی انیمیشن Angry Birds

شاید از آن دسته افرادی باشید که علاقه‌ای به بازی‌های ویدیویی ندارند اما یک بازی وجود دارد که نام آن حتماً برایتان آشناست. «پرندگان خشمگین» (Angry Birds) برای اولین‌بار در سال ۲۰۰۹ و توسط استودیو ROVIO عرضه شد. این پرندگان توانستند طی مدت کوتاهی تبدیل به یک پدیده فراگیر شوند و توجه میلیون‌ها نفر در سراسر جهان را به خود جلب کنند. اکنون پس از چند سال، این امکان فراهم آمده تا داستان پرندگان دوست‌داشتنی را در قالب یک فیلم سینمایی دنبال ‌کنیم. در ادامه با نقد و بررسی فیلم انیمیشن Angry Birds همراه گیم‌شات باشید.

«ما پرنده‌ایم و از نسل دایناسورها هستیم!»

داستان انیمیشن Angry Birds کار را با پرنده معروف خود یعنی «رد» (Red) آغاز می‌کند. او بعد از خرابی‌هایی که در یک جشن تولد به بار می‌آورد، مجبور است برای اصلاح رفتارش در کلاس‌های کنترل و مدیریت خشم شرکت کند. در این کلاس، «رد» با پرندگان دیگری مثل «چاک» (Chuck) و «بمب» (Bomb) آشنا می‌شود. هر یک از سه پرنده اصلی همانند بازی، قابلیت‌های خود را دارند. برای مثال «رد» (Red) با آن ابروهای عجیبش به عنوان نماد خشم و عصبیانیت شناخته می‌شود و جامعه پرندگان او را بخاطر رفتارش از همان دوران کودکی طرد کرده‌ است. می‌توان به پرنده زرد رنگ که با نام «چاک» (Chuck) شناخته می شود، لقب سریع‌ترین پرنده زنده دنیا(!) را داد. «بمب» (Bomb) را هم فراموش نمی‌کنیم. او همانند نامش مثل یک بمب ساعتی عمل می‌کند و در زمان‌های خاصی که دست خودش نیست، می‌ترکد! البته پرندگان دیگر این بازی مثل «ماتیلدا» (Matilda) هم در فیلم قرار گرفته‌اند.

اما داستان اصلی از جایی آغاز می‌شود که خوک‌ها به رهبری لئونارد (Leonard) خود را به جزیره پرندگان صلح‌طلب (کمی طول می‌کشد تا خشمگین شوند!) می‌رسانند و آن‌ها را با چرب‌زبانی سرگرم می‌کنند تا به هدف شوم خود که چیزی جز ربودن تخم‌ پرندگان نیست، دست یابند. آن‌ها ابتدا خود را به عنوان دوست معرفی می‌کنند اما با بهره‌گیری از غفلت پرندگان ساکن جزیره به مقصود خود می‌رسند.

شک رد (Red) نسبت به خوک‌ها و هشدارهای او به دیگر پرندگان راه به جایی نمی‌برد. به همین دلیل، رد (Red)، چاک (Chuck) و بمب (Bomb) تصمیم می‌گیرند تا برای یافتن پرنده افسانه‌ای سرزمین خود، یعنی عقاب قدرتمند (Mighty Eagle) و درخواست کمک از او، دست به کار شوند. عقاب قدرتمند به عنوان تنها پرنده قادر به پرواز، ناجی و نماد عظمت پرندگان محسوب می‌شود اما هنگامی که آن‌‌ها واقعیت را در مورد این عقاب دریافتند، متوجه شدند که افسانه‌های ساختگی درباره یک قدرت برتر، نمی‌تواند آن‌ها را خطرات واقعی محفوظ نگه دارد و راهی به غیر از رجوع به خشمی کوبنده برایشان باقی نمانده است.

انیمیشن Angry Birds به هیچ وجه در حد و اندازه انیمیشن های روز دنیا نیست و حداقل روی پرده نقره‌ای نمی‌تواند مانند نسخه بازی ویدیویی خود بدرخشد. «پرندگان خشمگین» داستانی بسیار ساده و فاقد خلاقیت دارد و برخلاف انیمیشن‌هایی مثل زوتوپیا (Zootopia) دربردارنده هیچ مضمون آموزنده‌ یا پیام مهمی نیست. در این فیلم، با داستان قدیمی خوک‌های پلیدِ تخم دزد و پرندگانی که تنها به وسیله خشم و غضب خود می‌توانند حقشان را پس بگیرند، مواجه هستیم. اگر کمی عمیق‌تر به این مسئله بنگریم و آن را به دنیای امروز ربط دهیم، پیامی جز این نمی‌بینیم: «ما صلح‌طلب و شاد هستیم. بیگانگانی می‌آیند، سرزمین ما را غارت می‌کنند و باید از طریق متوسل شدن به خشونت پاسخ آن ها را بدهیم!»

این فیلم مشخصاً رده سنی کودک را نشانه گرفته و قصد دارد در طول مدت زمان حدوداً ۹۰ دقیقه‌ای خود، لحظاتی پر از شادی و سرور را برای مخاطبش رقم بزند. استفاده از رنگ‌‌های جذاب و انتخاب موسیقی شاد، به حال و هوای بچه‌گانه فیلم افزوده است. بعضی شوخی‌ها توانایی خنداندن مخاطب را دارند؛ اما این موضوع نمی‌تواند داستان سطحی و بی‌رمق فیلم و همین‌طور پیام منفی درباره به کارگیری خشم را توجیه کند. سازندگان حتی اشاراتی به فیلم‌های دیگر داشته‌اند که کوچک‌ترین ارتباطی به یک انیمیشن کودکانه ندارد. وجود کتابی با عنوان «پنجاه طیف سبز» در کشتی خوک‌ها که اشاره‌ای به کتاب «پنجاه طیف خاکستری» (Fifty Shades Of Gray) است و یک فیلم رده سنی R هم از آن ساخته شده و یا اشاره به فیلم درخشش (The Shining) اثر «استنلی کوبریک»، تنها دو نمونه از این ارجاعات بی‌هدف هستند که بعید است برای مخاطب بزرگسال جذابیت خاصی داشته باشد.

اما برخلاف مشکلاتی که در‌ ارائه داستان وجود دارد، «پرندگان خشمگین» توانسته با استفاده از صداپیشگانی مثل جیسون سودیکیس (Jason Sudeikis) به عنوان «رد»، بیل هدر (Bill Hader) در نقش لئونارد، جاش گد (Josh Gad) در نقش چاک و پیتر دینکلیج (Peter Dinklage) در نقش عقاب قدرتمند، در بخش صداگذاری‌ شخصیت‌ها تا حد زیادی موفق باشد. شاید تنها نکته منفی این بخش، استفاده از صدای بازیگری مثل «شان پن» (Sean Penn) برای پرنده غول پیکری به نام «ترنس» (Terence) است که در تمام طول فیلم حتی یک کلمه ناقابل از جانب او به گوش نمی‌رسد!

فیلم‌هایی که از بازی‌های ویدیویی اقتباس می‌شوند، معمولاً بد هستند. انیمیشن Angry Birds هم گام دیگری در راستای اثبات این موضوع بر می‌دارد و به اثری تبدیل می‌شود که در مقایسه با آثار استدیوهای دیگر، به هیچ وجه قابل تحسین نیست. می‌توانید یک ساعت و نیم از وقت با ارزش خود را به هر شیوه‌ای که دوست دارید هدر دهید اما پیشنهاد می‌کنم که این فیلم را برای این کار انتخاب نکنید!

تهیه شده در گیم‌شات 

مدت زمان: ۹۷ دقیقه

رد سنی: (۷ سال به بالا) – PG

نظر خودتان در مورد انیمیشن Angry Birds را با ما به اشتراک بگذارید.