Umbrella Corps یک بازی شلخته، گیج‌کننده و تهی از هرگونه جذابیت است که گویا با هدف نابودی سری Resident Evil ساخته شده است. بازی Umbrella Corps آخرین دستاورد کمپانی «کپ‌کام» (Capcom) است که چندی پیش به بازار جهانی عرضه گردید. پیش از آن وقتی متوجه شدیم که Umbrella Corps یک شاخه فرعی از سری بازی‌های Resident Evil محسوب می‌شود، بی‌اختیار، تمامی افکارمان به سمت یک بازی با حال و هوای وحشت و بقا سوق پیدا کرد. طبیعتاً با تماشای اولین تریلر از بازی Umbrella Corps عموم مردم متوجه شدند که این نسخه فرعی، کوچک‌ترین شباهتی به یک بازی وحشت‌ناک و نیمه اکشن (!) ندارد. مدت زیادی از انتشار اولین تریلر بازی نگذشته بود که تیم کپ‌کام رسماً اعلام کرد که Umbrella Corps یک بازی آنلاین خواهد بود و قرار نیست که ما را به طبیعتِ ترسناک و متعلق به تاریخچه آن بازگرداند. این بازی حتی در اوج هیجان نیز کوچک‌ترین حسی از یک Resident Evil را به بازیکنان منتقل نمی‌کرد و در عین ناباوری، مُهرِ Resident Evil بر پشت این اثر نقش بسته بود. اما آیا کپ‌کام تنواسته از دلِ این اثرِ نسلِ هشتمی خود، یک بازی نسبتاً خوب را استخراج کند؟ در ادامه با گیم‌شات همراه باشید تا با هم به بررسی جدیدترین ساخته استودیوی کپ‌کاپ بپردازیم، اما پیش از هرچیزی باید بگویم که Umbrella Corps باعث می‌شود که بخاطر طبیعت شلخته آن، بارها سرتان را به میز بکوبید! در ادامه با نقد و بررسی بازی بازی RE: Umbrella Corps با گیم‌شات همراه باشید.
قوطه‌‌ور در دنیای زامبی‌نماها
اولین سوالی که در قبال این بازی برایتان پیش می‌آید این است که سازندگان واقعا با چه رویی دست به طراحی چنین عنوانی زده‌اند؟ Umbrella Corps نه‌تنها جذابیت ندارد، بلکه در طول بازی کارتان را به جایی می‌کشاند که پیش خود می‌گویید: عطایش را بر لقایش بخشیدم! این بازی نه‌تنها به اندازه تریلرها شسته‌رُفته نیست، بلکه آن‌قدر تکراری و بی‌هدف طراحی شده است که باعث می‌شود پس از خارج شدن از بازی، دیگر جسارت ورود به آن را پیدا نکنید. اگر این بازی با هدف سرگرمی مخاطبان طراحی شده باشد، باید بگویم که حتی در پیش‌پا افتاده‌ترین المان‌های خود نیز ناموفق عمل کرده است. Umbrella Corps کیلومترها از تصورات یک بازیکن فاصله دارد و حتی در اِعمال برخی از المان‌های تاریخ‌مصرف گذشته خود نیز ناامیدتان می‌کند. این‌طور بگویم که اگر به عنوان یک بازیکن قصد سرگرم شدن را دارید، اجالتاً دور این بازی را خط قرمز بکشید! تنها چیزی که باعث می‌شود از Resident Evil بودنِ بازی Umbrella Corps شاخ در بیاورم، تعداد مشکلاتِ آزاردهنده و اعصاب‌خُرد کن آن است که از قضا کم هم نیستند. در یک کلام بازی تعریف درستی از داستان‌سرایی ندارد! هر بار که وارد یکی از نقشه‌های بازی می‌شویم، اطلاعاتی در رابطه با آن محیط به گوشتان می‌رسد، غافل از این‌که اطلاعات داده شده عملاً به کارتان نمی‌آید. هربار باید دشمنانتان را کانتر استریک‌وار نابود کنید و در این میان چند عدد زامبی هم ولگردی می‌کنند که احیاناً بازیکنان نگویند؛ رزیدنت اویل‌مان زامبی نداشت! داستان‌سرایی بازی محتوایی جز «تهی» ندارد و متناسب به همین موضوع اهمیت چندانی به بخش شخصیت‌پردازی این عنوان داده نشده است. در واقع به لطف آنلاین بودن این بازی، Umbrella Corps عملاً یک شخصیت اصلیِ واضح نخواهد داشت و نداشتن شخصیتِ پرمحتوا امری بدیهی است. حداقل کاری که می‌شد در بخش داستانیِ بازی انجام داد، ساختن پیشنیه‌ای برای شخصیت‌ها و موجودات بازی بود که گویا Umbrella Corps حتی کوچک‌ترین توجهی به آن نکرده است. حال و هوای بازی نیز یک اسکی روی یخی است که بیا و ببین! جالب‌ترین نکته در مورد محیط بازی، حال و هوای پلتفرمینگ آن است که شباهت‌های بسیار زیادی به بازی کانتر استریک دارد. حالا این‌که چه کسی از روی دیگری اسکی رفته است؛ پیدا کنید پرتقال فروش را…
گول ظاهرشان را نخورید، با یک ضربه نابود می‌شوند!
در یک جمع بندی کلی از بخش داستانی باید بگویم که Umbrella Corps آن‌قدرت پرت است که باعث می‌شود بارها در ذهن خود این سوال را بپرسید که سازندگان واقعا چه چیزی از جانِ Resident Evil می‌خواهند و چه بسا که پاسخی نخواهید یافت. بازی به حدی از سرگشتگی رسیده است که خودش هم نمی‌داند وسط کار چه چیزی از بازیکنان می‌خواهد. از دوربین سوم شخص گرفته تا محیط‌های بسته و کسالت‌آوری که فارق از گرافیکِ عهد بوقش، حتی کوچک‌ترین حسی را از یک عنوان Resident Evil به مخاطب خود منتقل نمی‌کند. آخر نمی‌دانم که این کپ‌کام دیگر چه آینده‌ای برای سری Resident Evil و داستان‌های چند‌شاخه‌اش دارد که هربار با هزار نوع تریلر و تبلیغات وارد میدان می‌شود، اما پس از انتشارِ بازی باید آن را با هزار نوع فلاکت و بدبختی به پایان رسانید و آن داستان‌هایی که عملاً چسب دوقولو هم برای اتصال آن به سری Resident Evil عمل نخواهد کرد. Umbrella Corps هیچ داستانی برای گفتن ندارد…
حال و هوای بازی بیشتر شبیه به عناوین شوترِ نسل هفتمی است. البته محتوای آن به درد لای جرز دیوار می‌خورد…
بر خلاف وضعیت نابسامان بخش داستان‌سرایی، Umbrella Corps گیم‌پلی روان و جالب توجهی دارد. اگر چه اکثریت جزئیات موجود در محیط بازی عملاً به کارتان نمی‌آید و در طول بازی خودتانید و اسلحه‌ای که در دستتان است. به طور کلی تمرکز اصلی بازی Umbrella Corps بر روی نبردهای تیمی خواهد بود که در این زمینه می‌تواند شما را راضی نگه دارد؛ اگر چه سیستم گان‌پلی این بازی نیز در اُفت و خیزهای محیطی، نمودارِ کیفیتِ آن بسیار سینوسی خواهد شد. با تمامی این اوصاف، Umbrella Corps همچنان کسل کننده و بی‌محتوا تلقی می‌شود؛ چرا که در اغلب موارد، نوآوری و جذابیت خاصی به چشم نمی‌خورد. برای مثال موجودی مثل زامبی در محیط بازی عملاً نقشی ندارد و گهگهایی ممکن است خودی نشان بدهد. حرف از موجودات بازی شد؛ باید بگویم که Umbrella Corps به صورت غیر قابلباوری زامبی‌ها را دست کم گرفته است! مگر می‌شود از کنار آن زامبی‌هایی که ما در نسخه چهارم بازی رویت کردیم به این راحتی‌ها گذشت. گویا سازندگان پس از چندین نسخه که در آن محوریتِ اصلیِ بازی روی زامبی‌ها بود، دل را به دریا زده‌اند و پس از مدت‌ها با موجوداتِ بی‌ریخت دنیای Resident Evil دور همی پیکنیک زده‌اند! انگار نه انگار که این زامبی‌ها به خون شما تشنه‌اند؛ چرا که روند بازی به شما ثابت می‌کند که جمعیت زامبی در Umbrella Corps فقط جنبه دکوری دارند. در طول بازی به شکل تعجب‌آوری اسحه شما همیشه تیر در خشاب دارد و کافیست هر چند وقت یک بار بخشی از آن را نثار زامبی‌ها کنید تا شر آن‌ها از سرتان کم شود. البته این موضوع را هم در نظر بگیرید که هدف سازندگان از طراحی چنین عنوانی، رقابت‌های گروهی بوده است و موانعی مثل زامبی ممکن بود به نفع سازندگان تمام نشود. حداقل مطمعنیم که حضور مؤثر زامبی‌ها در طول بازی ممکن بود به ساختار آن ضربه بزند! درست است که نام بازی Resident Evil می‌باشد، اما این موضوع را فراموش نکنیم که در بازی آنلاینی مثل Umbrella Corps که عموماً بر روی جنبه گروهی آن تمرکز داشته، وجود مزاحم‌هایی مثل زامبی ممکن بود به مزاج مخاطبین خوش نیاید. هرچند که در مراحلی از بازی همین زامبی‌نماها ممکن است حسابی کارتان را دشوار کنند! در کنار زامبی‌نماهای موجود در بازی، هوش مصنوعی نیز به شکل خنده‌آوری طراحی شده است. عمده بخش هوش مصنوعی به همین زامبی‌نماهای موجود در بازی اختصاص داده شده است که وقت و بی وقت تو ذوغ می‌زند. اصلا مهم نیست که در بازی به‌غیر از شما موجودات دیگری وجود دارند و انسان‌های دیگری نیز در آن پرسه می‌زنند، زامبی‌ها فقط شما را می‌خواهند! کما که این علاقه شدید زامبی‌ها به شخص شما نیز خوب اَدا نخواهد شد و بعضاً مشاهده می‌شود که در مراحلی از بازی به راحتی میتوانید در کنارشان قدم بزنید…
تصوراتِ رنگارنگی که پس از تماشای این تصویر داشتیم با انتشار بازی منهدم شد!
Umbrella Corps یک بازی شوتر کاورگیری است که در آن واژه «کاور» هیچ معنایی ندارد! چرا که نه وقتی برای کاورگیری وجود دارد و نه جایی! کافیست چند لحظه در یک مکان ساکن بمانید تا هجوم جمعیت کثیری از زامبی‌نماها را احساس کنید. برای این‌که توسط زامبی‌ها شناخته نشوید تنها راهی که وجود دارد، حرکت در حالت نشسته است که نسبت به حالت‌های دیگر صدای کمتری ایجاد می‌کند. از طرفی در این حالت نشانه‌گیری‌ها سخت‌تر و حرکات نیز کُندتر خواهد بود. جالب‌ترین نکته در رابطه با Umbrella Corps این است که وقتی شما در حالت خوابیده حرکت می‌کنید، در اکثر مواقع سرعت بیشتری نسبت به حالت ایستاده دارید! تعجب نکنید؛ وقتی نام بازی Resident Evil باشد، قوانین فیزیک هیچ اثری بر روی شما نخواهد داشت! اتفاقاً تنها دلیلی که می‌تواند Umbrella Corps را به Resident Evil شباهت دهد همین اتفاقات تخیلیِ آن است که چندسالی می‌شود دنیای Resident Evil را به آشفته‌بازارِ هشدار برای کبری یازدهی خود تبدیل کرده است (صدای کوبیده شدن سر به میز!). به لطف حرکات زمخت و قابل پیش‌بینی، اسلحههای ضعیف و شخصیت‌های تار و مار شده در Umbrella Corps بیشتر نبرهای مبتنی بر سلاح‌های گرم بیش از حد طول می‌کشند. برای کشتن یک زامبی‌نمای معمولی، باید یک خشاب کامل از اسلحههای معمولی را خالی کنید و این درحالی است که از دیوار صدا در می‌آید ولی از آن‌ها خیر. به علاوه در حالاتی که دوربین اول‌شخص می‌شود، شخصیت بازی از قبل هم کُندتر عمل خواهد کرد. بنابراین شلیک به طرف یک شخص و یا زامبیِ درحال حرکت می‌تواند کُفرِ هر بازیکنی را در بیاورد! زیرا هدف‌گیری در چنین شرایطی حکم باس‌فایت را برای بازیکنان دارد و بارها موجب مرگ و نابودی شما خواهد شد.
شاید دلیل این‌که هر دو شخصیتِ موجود در تصویر سلاح سرد در دست دارند را ندانید، اما سر بسته بگویم که خنجرِ معمولی ارزشش از آن سلاح‌های غول‌پیکر بازی بیشتر است!
در کنار تمام مشکلاتی که Umbrella Corps دارد، تعداد اسلحه‌ها و شخصی‌سازی آن‌ها به خودیِ خود، یکی از بزرگ‌ترین ویژگی‌های مثبتی است که بازی مذکور دارد. تنها چیزی که در روند بازی به شما هدف می‌دهد، آزادسازی آیتم‌های آن است که از قضا کم هم نیستند. علاوه بر تعداد بسیار بالای اسلحه‌ها، نوع حملات بازی نیز شباهت‌های زیادی با یک بازی پلتفرمینگ دارد. یکی از نکات مثبت در این زمینه، حملاتی است که با استفاده از سلاح‌های سرد صورت می‌گیرد و بُرد و فضای زیادی را نیز تصاحب می‌کند. کافیست به سمت دشمن حمله ور شوید و با زدن یک دکمه، آن را از سر راهتان بردارید. با کشته شدن یک فرد، اسلحه و مهمات جمع‌آوری خواهد شد و به همین روال می‌توان بازی را به آسانی پیش برد. اما حالا این سوال پیش می‌آید که چرا باید به دنبال سلاح‌های جدید باشیم، در حالی که اگر یک خنجر به دست گرفته و به جنگ دشمنان برویم، آن‌ها هیچ شانسی در مقابل ما نخواهند داشت! جالب‌تر این‌که برای استفاده از اسلحه‌ها باید تمرکز بیشتری هم به خرج بدهیم که با توجه به سیستم افتضاح گان‌پلی، چندان به صرفه نخواهد بود.
اکثر نقشه‌های بازی متعلق به نسخه‌های اصلی سری Resident Evil است. طرفداران در Umbrella Corps می‌توانند خاطرات نسخه چهارم این سری را دوباره تجربه کنند چرا که محوریت برخی از نقشه‌ها، مناطقی از بازی Resident Evil 4 است. طراحی این محیط‌ها با آن‌که جزئیاتی برای نمایش ندارد، اما در زنده کردن خاطرات عالی عمل خواهند کرد. در Umbrella Corps میتوانید به جنگ با دشمنان قدیمی سری Resident Evil بروید، با این تفاوت که این‌بار دشمنانتان چِقِر تر و ضدضربه‌تر خواهند بود! شخصیت اصلی بازی که تمامی جزئیات آن را خودتان خواهید ساخت، کم‌جان و کسل‌کننده است. برای مثال کافیست یکی از دشمنان بازی به شما ضربه‌ای بزند که ناگهان متوجه می‌شوید شخصیتتان دار فانی را به قصد دیار باقی ترک کرده است! حضور شخصیت‌های قدیمی و پرتعداد نیز چندان چیز دور از انتظاری نخواهد بود؛ چرا که قرار نیست هیچ‌کدام از آن‌ها ویژگی خاصی از خود نشان دهند. بخش تک‌نفره بازی نیز بسیار سطحی و پیشِ پا افتاده عمل کرده است و در راضی نگه داشتن مخاطب ناتوان خواهد بود؛ چرا که این بخش از آغاز تا انتها داد می‌زند که من تشنه خلاقیتم!
شخصی‌سازی و قابلیت ارتقای شخصیت در حدِ استانداردهای نسل هشتم ظاهر شده است
اگر تا به اینجای کار Umbrella Corps را قابل قبول نمی‌دانستید، باید بگویم که وضعیت قرار است وخیم‌تر از گذشته شود؛ چرا که در سرتاسر بازی کمبود جلوه‌های ویژه و گرافیک چشم‌نواز، شما را یه یاد بازی‌های نسل هفتم و پیش از آن می‌اندازد. چارچوب‌های مربعی شکل و لبه‌های تیز جزئی از Umbrella Corps محسوب می‌شود و به وفور در آن دیده خواهد شد. حتی نقشه‌هایی که به نسخه‌های قدیمی و کلاسیک این سری مربوط می‌شود نیز نمی‌تواند بازیکنان را آن‌طور که انتظار می‌رود ارضاع کند. صدا‌گذاری افراد می‌تواند جزو نکات مثبتِ این بازی باشد، اما در این حیث نیز ما با یک عنوان انقلابی رو به رو نخواهیم بود. موسیقی نیز اگر چه زیاد به گوش نمی‌رسد، اما در مواقع ضروری جای خودش را باز می‌کند و در سطح استانداردی قرار دارد. نما‌های ویژه در Umbrella Corps به دیوارهای خونین و جلوه‌های قدیمیِ Resident Evil خلاصه می‌شود که کمبود خلاقیت در آن به شدت احساس خواهد شد. با تمامی این اوصاف، Umbrella Corps در زمینه جلوه‌های بصری نیز چندان حرفی برای گفتن ندارد و تنها نکته مثبت آن مربوط به نقشه‌های قدیمی و متعلق به سری Resident Evil است.
اگر قرار باشد به جلوه‌های ویژه موجود در بازی از ۱۰ نمره‌ای داده شود، صفر هم برایش زیادی است!
در کل هر بازیکن پس از تجربه Umbrella Corps چند سوال حیاتی وجودش را فرا می‌گیرد! ۱) تعریف درست سازندگان از واژه «سرگرمی» چه بوده است؟ ۲) سازندگان با چه پیش‌زمینه‌ای دست به ساخت چنین عنوانی زده‌اند؟ ۳) واقعاً چه چیزی از جانِ سری Resident Evil می‌خواهند؟ ۴) گزینه‌های ۱ و ۲! اولین چیزی که در برخورد با Umbrella Corps خواهید فهمید این است که این بازی کوچک‌تری حس وحشتی را منتقل نخواهد کرد؛ حتی اگر وقت و بی وقت یک زامبی را به جانتان بیندازد! هر چه که باشد حقیقت این است که وحشت موجود در Umbrella Corps متعلق به سری Resident Evil نیست و همان‌طور که در گزینه سوم گفته شد، گاهی اوقات واقعا نمی‌دانیم که کپ‌کام چه چیزی از جانِ Resident Evil می‌خواهد که به این شکل ضربه مهلکی به تاریخچه سری می‌زند. امیدواریم که کم و کاستی‌های موجود در Umbrella Corps، در نسخه هفتم این بازی برطرف شوند تا پس از سال‌ها، دوباره طعم یک Resident Evil خالص را به زیر زبانمان بکشاند. واقعا که دلمان تنگ شده..
