۱۸ سال از روزی که آخرین کنسول پلی‌استیشن ۲ تولید شد می‌گذرد. هرچه زمان بیشتری می‌گذرد من بیشتر و بیشتر قانع می‌شوم که این کنسول نسل ششمی یکی از بهترین وسایل سرگرمی است که تا به حال ساخته شده است.
انحصاری‌های فوق‌العاده، سخت‌افزار عالی و طراحی خوب و جالب آن همه دست به دست هم دادند تا ما شاهد به دنیا آمدن یک پدیده جهانی باشیم، پدیده‌ای که مطمئنا تا سال‌ها شاهد نمونه مشابه آن نخواهیم بود. اما این کنسول افسانه‌ای یک شبه به چنین شهرتی نرسید، بلکه در ابتدای ورود به بازار و در حالی که گیمرها پس از موفقیت PlayStation 1 انتظار یک موفقیت عظیم دیگر را داشتند با چیزی روبرو شدند که بیشتر از هر چیزی احتمال شکستش می‌رفت.
هنگامی که وارث کنسول PlayStation معرفی شد گیمرها بیش از هر موقع دیگری هیجان زده شدند. تصاویر جالبی که قدرت فنی کنسول پلی‌استیشن ۲ را به رخ می‌کشیدند همه را انگشت به دهان گذاشته بودند. به خصوص تصویر دموی فنی بازی Gran turismo و آن ماشین‌های درخشانش که باعث شد همه با خود بگویند اصلا چنین چیزی ممکن است؟ از همان لحظه معرفی همه مطمئن بودند که ساخته جدید سونی آینده صنعت گیمینگ خواهد بود.
شما چه رنگی از این کنسول را داشتید؟
این مسئله از همان ابتدا نیز آشکار بود زیرا تبلیغاتی که پیرامون کنسول پلی‌استیشن ۲ انجام شد و شکل ظاهری که داشت فقط و فقط بیانگر یک موضوع بودند، سونی قصد داشت به همه نشان بدهد که ساخته جدید این شرکت بیشتر از یک اسباب بازی است، سیاستی که کاملا خلاف چیزی بود که کمپانی نینتندو از سال ۱۹۹۰ پیش گرفت. حتی ظاهر آن نیز کمی عجیب بود، طراحی نامتقارن و در عین حال زمخت آن که بیشتر تداعی‌گر یک دستگاه صنعتی بود کم‌ترین شباهتی به یک وسیله سرگرمی نداشتند. حقیقت اما این بود که سونی قرار نبود به مانند ساخته قبلی خود شاهد یک شروع طوفانی باشد و برخلاف چیزی که همگان فکر می‌کردند کنسول پلی‌استیشن ۲ در زمان عرضه شکست سختی خورد!
در حالی که همگان انتظار شروع یک طوفان دیگر در صنعت گیمینگ را داشتند شرکت سونی سه بازی را به عنوان لانچ تایتل‌های خود معرفی کرد. بازی ورزشی SSX، پنجمین شماره از بازی Ridge Racer، عنوان ریسینگ شرکت نامکو که در نسل گذشته نیزعملکرد موفقی بر روی کنسول سونی داشت و در نهایت بازی آرکید Fantavision عناوینی بودند که از همان روز اول بر روی کنسول پلی‌استیشن ۲ موجود بودند. همانطور که انتظار داشتید این لیست نه چندان جالب کمکی به وضعیت سونی نکرد و شاید مهم‌ترین بازی این لیست که Ridge Racer V بود بر خلاف نسخه قبلی خود شکست خورد و افراد زیادی اعتقاد داشتند که بیشتر از این‌که چیزی به این سری اضافه کند یک قدم رو به عقب بوده است. درست است که کیفیت بصری بازی خوب بود ولی گیمپلی بازی چیزی نبود که گیمرها از یک عنوان لانچ‌تایتل انتظار داشتند.
در آن زمان این گرافیک به تنهایی دلیل خرید خیلی از افراد شد
سونی روزهای خوبی را پشت سر نمی‌گذاشت و به فروشی که انتظار داشت نرسیده بود. واقعا در آن روزها کمتر کسی فکرش را می‌کرد که کنسول پلی‌استیشن ۲ قرار است به یکی از موفق‌ترین کنسول‌های ساخته شده در تاریخ تبدیل شود. بازی‌های بزرگ و خوبی وعده داده شده بودند اما تا زمان عرضه آن‌ها زمان زیادی باقی مانده بود. در آن زمان افراد زیادی شروع به خرید عناوین PlayStation 1 کردند تا بر روی نسخه جدید این کنسول مشغول بازی کردن آن‌ها شوند! درست است که قابلیت پشتیبانی از نسل قبل تا اندازه‌ای به وضعیت سونی بهبود بخشید اما به چیزی بیشتر از این نیاز بود تا بقای سونی در نسل ششم تضمین شود.
همه چیز اما خیلی سریع تغییر پیدا کرد. در سال ۲۰۰۱ بود که شاهد عرضه سومین نسخه بازی Gran Turismo بودیم و با انتشار این عنوان بود که متوجه شدیم کنسول پلی‌استیشن ۲ واقعا چیز متفاوتی است. اگر فکر می‌کنید که گرافیک نسخه اول این بازی بر روی PlayStation 1 واقع‌گرایانه بود پس مطمئن باشید که با تجربه Gran Turismo 3 چشم‌هایتان بر روی افق‌های جدیدی باز می‌شد. و این‌گونه بود که همه فراموش کردند روزگاری ریسینگ نه چندان جالبی به نام Ridge Racer V بر روی این کنسول عرضه شده است.
کنترلری که علاوه بر خوش‌دست بودن ویژگی‌هایی داشت که آن را هنوز هم ویژه و متمایز می‌کند
علاوه بر قدرت فنی خوب این کنسول در آن سال‌ها ما شاهد کنترلری بودیم که فقط به دست گرفتن آن لذت‌بخش بود. Dualshock 2 ویژگی‌هایی داشت که حتی نسخه نسل هفتمی آن نیز دارای چنین قابلیت‌هایی نبود. جالب است بدانید که این کنترلر دارای فشار سنج بود، به طوری که میزان فشار دادن هر کدام از دکمه‌های موجود خود نتیجه متفاوتی در پیش داشتند. دکمه X را با قدرت فشار دهید تا صدای موتور ماشین شما پیست را پر کند و آن را به نرمی فشار دهید تا شخصیت اصلی بازی Metal Gear Solid 2 تفنگ خود را پایین بیاورد. به جرعت می‌توان گفت که دسته‌های کنسول پلی‌استیشن ۲ یکی از بهترین‌ها در نوع خودشان هستند.
بعد از شروع آرام و خطرناک کنسول پلی‌استیشن ۲ ما شاهد جان گرفتن دوباره آن بودیم، عرضه موفقیت‌آمیز بازی Gran Turismo 3 خیلی سریع با عرضه دومین نسخه از سری Metal Gear Solid دنبال شد، بازی که با گمیپلی تاکتیکال و آزادی عملی که داشت خیلی راحت دل طرفداران را به دست آورد. در آخر اما برای این‌که به همه ثابت شود که Dreamcast در برابر ساخته جدید سونی شانسی برای پیروزی نداشت و این کنسول تبدیل به یک مایحتاج ضروری برای هر گیمری شود بازی Gta III عرضه شد و این‌گونه بود که فروش این کنسول سر به آسمان گذاشت. دیگر هیچ چیزی نمی‌توانست کنسول پلی‌استیشن ۲ را متوقف کند.
سومین نسخه از سری بازی GTA خود به تنهایی عنوانی انقلابی بود زیرا برای اولین بار شاهد یک بازی جهان باز سه‌‌بعدی بودیم؛ با انتشار آن برای کنسول پلی‌استیشن ۲ اما شاهد یک انقلاب در میزان فروش بودیم
چیزی که در نهایت اتفاق افتاد دوران طلایی گیمینگ بود. نه حقه‌های سخت‌افزاری وجود داشت و نه اصلا کسی می‌دانست پرداخت درون‌برنامه‌ای چیست. فقط بازی‌های خوب وجود داشتند. با افزایش روزمره خریداران کنسول پلی‌استیشن ۲ توسعه‌دهندگان بیشتری نیز حاضر به خرج کردن پول برای ساخت بازی بر روی این کنسول شدند و در نهایت ما شاهد یکی از متنوع‌ترین لاین‌آپ‌های موجود در تاریخ کنسول‌ها بودیم. از بازی‌های خانوادگی و شاد مانند Ratchet and Klank گرفته تا عنوان ترسناکی مانند Silent Hill 2، همه برای دست یافتن به سرگرمی در بهترین حالت خود ساخته شده بودند، در این میان البته در هر ژانری نیز شاهد عرضه IPهای جدیدی بودیم.
و دقیقا به همین دلیل است که کنسول پلی‌استیشن ۲ موفق بود. دیگر این وسیله درون هر اتاقی پیدا می‌شد و تبدیل به چیزی شده بود که افراد زیادی خاطرات خوب زندگی خود را به وسیله آن ساختند. در حالی که خریداران این کنسول به عدد رویایی صد میلیون نزدیک می‌شدند، سخت‌افزار پلی‌استیشن ۲ تبدیل به یک استاندارد برای بازی‌سازان شده بود. حتی انحصاری بزرگ نینتندو Resident Evil 4 نیز برای این کنسول با محتوای بیشتر عرضه شد. درست است که گرافیک آن کمی افت کرده بود اما تا وقتی که همه چیز به اندازه‌ای بود که مخاطب از تجربه بازی راضی باشد مشکلی وجود نداشت.
بازی که حتی از این کنسول نیز عمر بیشتری کرد
در آن زمان اما اگر چیزی می‌خواستید که حتی از کنسول پلی‌استیشن ۲ نیز قدرتمندتر باشد می‌توانستید یک Xbox بخرید. اما واقعا نیازی به این کار نبود، و این حرف را کاملا صادقانه می‌زنم. حتی تعدادی از انحصاری‌های این کنسول که بهترین گرافیک آن روزها را داشتند مانند TOCA Race Driver 2 و Wreckless: The Yakuza Missions نیز برای کنسول نسل ششمی سونی عرضه شدند، حتی TOCA به همراه بخش آنلاین خود برای این کنسول عرضه شد. درست است که گرافیک آن‌ها کمی کاهش پیدا کرد ولی واقعا این مسئله اهمیت داشت؟ درست است که بعد از شروع نسل هفتم و پورت شدن تعدادی از عناوین نسل بعد برای کنسول پلی‌استیشن ۲ دیگر شاهد یک تغییر گرافیکی کوچک نبودیم.
در آخر باید گفت که کنسول پلی‌استیشن ۲ اولین قدم بزرگ سونی برای ایجاد یک تغییر عظیم در صنعت گیمینگ بود. درست است که این شرکت ژاپنی نتوانست به تمامی وعده‌های خود عمل کند ولی در نهایت توانست کاری کند که ساخته خود به پتانسیل حقیقی خود برسد و با فروش ۱۵۵ میلیونی به کار خود پایان دهد. لاین‌آپ متنوع و بزرگ، کنترلر انقلابی و قدرت فنی بالا همه و همه باعث شدند تا این کنسول تبدیل به یک پدیده جهانی شود و تا همیشه نیز یکی از بهترین کنسول‌های ساخته شده باقی‌بماند.
