نوستالژی: نقد و بررسی Resident Evil 5

سیزده سال پیش کمپانی «کپکام» (Capcom) انقلابی را در سبک اکشن ادونچر با بازی «رزیدنت‌اویل» (Resident Evil) آغاز کرد. بازی که سبک جدیدی را به نام «ترس و بقا» ابداع کرد. طی سال‌های متمادی پس از عرضه نسخه اول، عناوین بعدی فقط از استانداردهای قبلی استفاده می‌کردند، ولی در سال ۲۰۰۵ نسخه چهارم بازی راه خود را کاملا از عناوین قبلی این مجموعه جدا کرد و با افزایش المان‌های اکشن تبدیل به یک شاهکار شد. پنجمین نسخه از سری بازی‌های رزیدنت‌اویل، ویژگی‌های اکشن بازی را گسترش داده است و فرمول خاص خود را که مبتنی بر همکاری است درست کرد. با این‌که این عنوان دیگر در زمره بازی‌های ترسناک جای ندارد ولی مهم‌ترین خصیصه این سبک، که هیجان و استرس است را به خوبی وارد گیم‌پلی خود می‌کند و باعث ایجاد یک تجربه مفرح می‌شود که شما را مشغول نگه می‌دارد.

ده سال پس از نابودی «راکون سیتی» (Raccoon City)، «کریس ردفیلد» (Chris Redfield) مامور سابق تیم آلفای «استارز» (S.T.A.R.S) حالا به عضویت سازمان B.S.A.A درآمده است. این گروه شبه‌نظامی که مخالف استفاده از سلاح‌های بیوزیستی است در سراسر دنیا سفر می‌کند و با گروهک‌های تروریستی که از بقایای تجهیزات شرکت «آمبرلا» (Umbrella) استفاده می‌کنند مبارزه می‌کند. کریس سرنخی پیدا می‌کند که یک قاچاقچی بزرگ اسلحه می‌خواهد در یک منطقه جنگلی در آفریقا به نام «کیجوجو» (Kijuju) معماله بزرگی انجام دهد؛ او راهی می‌شود تا هم این فرد را متوقف کند و هم درباره پروژه خطرناکی به نام «اوروبوروس» (Uroboros) اطلاعاتی کسب کند. او آنجا با یکی از مامورین محلی سازمان به نام «شوا آلومار» (Shiva Alomar) همراه می‌شود. این دو نفر به کمک یک‌دیگر به جنگ روستاییان آلوده شده، موجوداتی که حاصل دستکاری ژنتیکی هستند و همچنین آنتاگونیست با سابقه سری «آلبرت وسکر» (Albert Wesker) می‌روند.

هسته مبارزات سری نسبت به نسخه چهارم تغییرات بزرگی به خود ندیده است. دوربین بازی از بالای شانه است و در کات‌سین‌هایی مشخص باید به دکمه‌زنی مشغول شوید، البته هنوز هم هنگام شلیک کردن نمی‌توانید حرکت کنید. حرکات و گان‌پلی آرام در رزیدنت‌اویل پنج مطمئنا مدت زمانی را می‌خواهد که به آن عادت کنید و افرادی که به دنبال یک شوتر سرعتی به سراغ بازی می‌آیند مطمئنا بازی را کسل‌کننده می‌بینند. البته این آهسته بودن به ضرر بازی نیست، مقابله با دشمنان نیازمند فکر کردن است پس اگر همه چیز کمی آرام باشد مطمئنا بهتر می‌توانید فکر کنید.

اضافه شدن یک همراه به بازی همه چیز را تغییر داده است

مهم نیست که پنجمین شماره از رزیدنت‌اویل چقدر شبیه به نسخه قبلی خود است، وجود یک شخصیت همراه باعث می‌شود که همه چیز متفاوت به نظر برسد. همکاری بین کریس و شیوا برای از بین بردن دشمنان قوی و غولآخرها واجب است، همچنین شیوا همیشه مراقب میزان سلامتی شما هست. سیستم مدیریت کوله‌پشتی نیز تغییرات بزرگی را به خود دیده است. دیگر اینونتوری بازی یک چمدان نیست و هنگام چک کردن آن بازی متوقف نخواهد شد. شما می‌توانید حداکثر تا نه آیتم مختلف را به هر شخصیت بدهید. این تعداد محدود آیتم باعث می‌شود که استرس بیشتری به بازیکن وارد شود، البته همیشه باید وسایل خود را با همراه خود تبادل کنید؛ دانستن این نکته هم که چه کسی در چه زمانی چه وسیله‌ای را حمل می‌کند ضروری است. مطمئنا شما نمی‌خواهید هنگام مبارزه با یک غولآخر مشغول چک کردن وسایل خود باشید.

هوش‌مصنوعی شیوا باعث می‌شود که او تبدیل به همراهی شود که گاهی اوقات به خوبی وظیفه خود را انجام می‌دهد و گاهی اوقات نیز باعث اعصاب‌خوردی می‌شود. به عنوان مثال مهارت او بسته به تفنگی که از آن استفاده می‌کند دچار تغییر می‌شود، او به خوبی از مسلسل استفاده می‌کند ولی در هنگام استفاده از کلت‌های کمری تیرهای خود را هدر می‌دهد. اما خوبی کار این است که او هیچ‌گاه تبدیل به یک بار اضافی نمی‌شود مانند همراهان نسخه‌های قبلی رزیدنت‌اویل نمی‌شود. بازی از CO-OP به حالت اسپلیت‌اسکرین و آنلاین پشتیبانی می‌کند و مطمئن باشید که اگر شیوا توسط یک همراه انسانی کنترل شود، گشت و گذار در بازی خیلی جذاب‌تر می‌شود.

گرافیک بازی در زمان خود در سطح بالایی قرار داشت

اما همه‌ جزئیات کار نیز راحت نیست و برای این‌که کسی بتواند به بازی شما ملحق شود باید تعدادی از جزئیات آزاردهنده بازی را تحمل کنید. CO-OP بازی کردن مواردی را به همراه دارد که از غرق شدن مخاطب در بازی جلوگیری می‌کند. اگر بخواهید اسپلیت‌اسکرین بازی کنید به منوی اصلی بازی منقل می‌شوید و بعد از چک کردن تجهیزاتی که دارید باید از چک‌پوینت قبلی بازی را اجرا کنید. در حالت آنلاین مشکلات بیشتر هم می‌شود، کسی که به بازی ملحق شده است ابتدا باید صبر کند تا فرد مقابل بازی را از چک‌پوینت قبلی اجرا کنید و یا به یکی از آن‌ها برسد. یکی دیگر از مشکلات بزرگ بازی این است که شما می‌توانید با فردی که بازی می‌کنید گلوله و یا آیتم‌های سلامتی مبادله کنید ولی نمی‌توانید اسلحه رد و بدل کنید؛ این اتفاق باعث می‌شود که رویارویی با باس‌های قدرتمند بازی هنگام بازی کردن با یک بازیکن بدون تجهیزات خوب سخت شود.

مطمئنا شماره پنجم رزیدنت‌اویل یک بازی ترسناک نیست، اما به این معنی هم نیست که هیچ المانی از این سبک در بازی دیده نمی‌شود. اظطراب و استرس که یکی از محورهای اساسی این سبک بازی‌ها است در گذشته از طریق محیط‌های افسرده، زوایای دوربین بسته و محدودیت‌های کنترل به بازیکن القا می‌شد و این‌بار شماره پنجم این بازی به گونه‌ای دیگر این موارد را وارد بازی خود کرده است. داشتن یک همراه در بازی مشکلات خود را دارد؛ باید حواستان به یک‌دگیر باشد، تجهیزات هم‌قطار خود را چک کنید و مکان‌های بزرگ‌تری را چک کنید چون‌که در نسخه دشمنان تقریبا از هر جایی به سراغ شما می‌آیند. دسته‌های دشمنان سریع به سمت شما می‌آیند و شاید محیط روشن بازی آن‌ها را کمتر ترسناک نشان بدهد ولی دشمنان این نسخه قوی‌تر، سریع‌تر و باهوش‌تر از خویشاوندان قبلی خود هستند. مبارزات با باس‌های بازی هنوز هم جذابیت خود را دارد و به خاطر این‌که هیچ‌وقت نمی‌دانید در گوشه و کنار بازی چه چیزی انتظار شما را دارد باید در هر لحظه اسلحه خود را آماده نگه دارید، همچنین سیستم اینونتوری بدون توقف بازی استرس بیشتری به بازیکن وارد می‌کند.

حتی از تصاویر بازی نیز معلوم است که کپکام به دنبال بازار جدیدی بود

آخرین شماره از رزیدنت‌اویل از لحاظ بصری در سطح بالایی قرار دارد و تک به تک ساختمان‌های بازی دارای جزئیات بالایی هستند. مناطق بزرگ و وسیع نیز در بازی کم نیست، البته همیشه باید به سرعت از میان آن‌ها عبور کنید چون‌که پر از دشمن هستند. کیفیت کات‌سین‌های بازی جای هیچ حرفی را باقی نمی‌گذارد. انیمیشن‌های حرکتی کریس و شیوا به خصوص بخش صورتشان به خوبی درست شده است. کیفیت دیالوگ‌های بازی هنوز هم خیلی خوب نیست ولی صداگذاری خوب شخصیت‌ها و انیمشن چهره آن‌ها باعث واقع‌گرایی خوب بازی شده است. در نهایت موسیقی بازی همه چیز را به اوج می‌رساند؛ موسیقی پس‌زمینه امبینت برای لحظات آرام و موسیقی پرتنش برای باس‌فایت‌های بازی به خوبی تنظیم شده است.

تمام کردن بازی برای اولین بار چیزی در حدود ۱۲ ساعت زمان می‌خواهد، که به طرز آشکاری نسبت به عناوین قبلی سری کوتاه‌تر است. البته هنوز خیلی چیزها برای دیدن در بازی وجود دارد. تعدادی نشان سازمان B.S.A.A در بازی پراکنده شده است که می‌توانید آن‌ها را پیدا کنید، همچنین می‌توانید برای خودنمایی در لیدبرد بازی هر مرحله را در زمانی کوتاهتر و با امتیازی بهتر به پایان برسانید. سه درجه سختی مختلف به همراه یک درجه سختی قفل شده در بازی وجود دارد. می‌توانید با امتیازهایی که جمع کرده‌اید لباس‌های جدید برای شخصیت‌های خود بخرید و یا نسخه تیربی‌نهایت اسلحه موردعلاقه خود را باز کنید. در نهایت سناریو مرسناریز دوباره به بازی برگشته است.

پنجمین شماره از سری بازی‌های رزیدنت‌اویل علاوه براینکه استانداردهای عناوین قبلی این سری را ادامه می‌دهد، در عین حال راه خود را نیز به خوبی از عناوین قبلی جدا می‌کند. به همراه داشتن یک یار در بازی باعث می‌شود که جنبه‌های جدیدی از گیمپلی را در بازی شاهد باشیم. البته حرکات آهسته و گانپلی بازی شاید به مذاق همه خوش نیاید ولی در نهایت باید گفت که با اثر قابل قبولی روبرو هستیم.