یک سال جدید و یک بازی تیراندازی اول شخص جدید که پیشوند Call Of Duty را با خود یدک میکشد. نامی آشنا نه تنها در جوامع بازیکنان بلکه در جهان که مالک آن شرکت اکتیویژن تا حد امکان قصد استفاده بیشتر و کشیدن رُس این برند محبوب را دارد. امسال هم اکتیویژن به همراه قدیمیترین همراه مجموعه یعنی استودیو اینفینیتی وارد (Infinity Ward) دست به کار شدند و همانطور که بیشتر بازیکنان پیش بینی میکردند رویکرد سفر به آینده را با رویکرد سفر به ماورای زمین ترکیب کرده و با افزودن مهمترین چاشنی خود یعنی پیشوند Call Of Duty مجموعه را در مسیر پیشرفت هدایت کردهاند. با این حال تنها کافیست چند ساعت ابتدایی بازی را تجربه کنید تا بفهید که نه آقا! این سوسول بازیها به اکتیویژن و اینفینتی وارد نمیخورد و Infinite Warfare بیشتر از آنکه بویی از نوآوری و تنوع برده باشد، تنها مانند مار پیری پوست اندازی کرده و همان تجربه گذشته خود را در یک قالب جدید به مخاطب ارایه میدهد. با گیمشات در نقد و بررسی Call Of Duty: Infinite Warfare همراه باشید.
همانطور که میدانید مدت زمان نسبتا زیادی از انتشار اولین نسخه Call Of Duty در سال ۲۰۰۳ میگذرد. اولین نسخههای این مجموعه محبوب که استودیو اینفینتی وارد خالق آن محسوب میشود تمرکز اصلی خود را روی روایت وقایع جنگ جهانی دوم قرار دادند تا هنگامی که روند توسعه بازی تغییر کرده و به آرامی به جنگاوری مدرن و بعدها آینده تغییر پیدا کرد.
پس از انتشار چرندیاتی واقع در زمان آینده مانند Advanced Warfare و Black Ops III، طرفداران قدیمی مجموعه منتظر بازگشت Call Of Duty به زمان گذشته و وقایع تاریخی بودند که ناگهان Call Of Duty: Infinite Warfare معرفی شد. بازی که طبق پیش بینی بسیاری از بازیکنان به آیندهای رفت که بشریت در ماورای زمین و در منظومه شمسی زندگی میکنند. این موضوع به نظرم نه تنها بد نبود، بلکه امکان پیاده سازی بسیاری مکانیزسم جدید و ایجاد تنوع در گیمپلی قدیمی مجموعه را فراهم میکرد. اما حیف که Call of Duty: Infinite Warfare در پیاده سازی هسته مجموعه در فضا کاملا موفق عمل نمیکند و تنها زمانی از بازی لذت میبرید که واقعا از تکنولوژیهای پیشرفته و محیط جدید خود استفاده کند.
و اما در مورد داستان بازی اینبار به آیندهای دور سفر خواهیم کرد؛ منابعِ رو به کاهش و افزایش بیش از اندازه جمعیت زمین موجب شده بشریت با کمک یکدیگر از کره زمین خارج شوند و به تدریج جمعیت خود را در فضا گسترش دهند، کلونیهای جدید تشکیل کرده و در منظومه شمسی به استخراج منابع دیگر سیارات بپردازند. با این حال همانطور که پیش بینی میکنید سروکله یک گروه شبه نظامی به نام Settlement Defence Front یا به طور مخفف SDF پیدا میشود که ارتشی عظیم تشکیل داده و قصد دارند همه چیز را از آن خود کرده و تصرف کنند. این موارد ابتدا با سازمان پیمان مربوط به منظومه شمسی (Solar Associated Treaty Organization) یا SATO (بخوانید ناتو) آغاز شده و سپس با حمله به کره زمین و اتحاد فضایی سازمان ملل (United Nations Space Alliance) یا UNSA (بخوانید آمریکا) ادامه پیدا میکند. سرتان را درد نیاورم، همین تروریستهایی که قبلا در کشورهای خاورمیانه و روسیه به آنها شلیک میکردید رنگ عوض کرده و به آمریکا که در Infinite Warfare تبدیل به کل جهان شده حمله کردهاند.
به نظرم بزرگترین مشکل داستان بازی همین بَدمنهای جدید بازی یعنی SDF هستند که نقش رهبر آنها را آقای کیت هرینگتون (Kit Harington) یا همان جان اسنو سریال Game of Thrones با لحجه انگلیسی بازی میکند. در همان اوایل بازی و آن سکانس افتضاح معرفی وی که برای اثبات نکتهای به یکی از مردان خودش شلیک میکند نه تنها موجب خنده مخاطب میشود، بلکه با خود فکر میکنید که چگونه احمقی مثل ایشان ارتشی به این بزرگی را دور و بر خود جمع کرده که به کره زمین حمله میکنند. نکته فاجعه بارتر در مورد داستان بازی پیاده سازی بسیار ضعیف شخصیت پردازی و اهداف SDF است که به قدری شیطانی و غیرقابل باور به بازیکن معرفی میشوند که نه تنها یادآور نیروهایی با رهبری شخصیت منفی به یادماندنی و جذابی مانند «منندز» (menendez) در Black ops 2 نیستند، بلکه در مواجه با آنها به جای احساس تنفر و نفرت بیشتر احساس خنده به آدم دست میدهد.
اما از بدمنهای مزخرف بازی که بگذریم به آدم خوبها میرسیم. قهرمان بخش داستانی تکنفره بازی کاپیتان نیک ریس است که آقای برایان بلوم (Brian Bloom) نقش وی را ایفا میکند. شخصیتی که در بدترین زمان ممکن ارتقای درجه پیدا کرده و حال بایستی تصمیمات سختی را جهت پیروزی در این جنگ عظیم به همراه یارانش بگیرد. بازیکنانی که مجموعه Mass Effect را تجربه کرده باشند در مواجه با کاپیتان ریس مسلما به یاد فرمانده شپرد خواهند افتاد. یک رهبر سخت کوش که سعی میکند نیروهای خود را در سخترین شرایط کنترل کرده و آنها را زنده نگه دارد به عنوان شخصیت اصلی در بازی Infinite Warfare بسیار مناسب به نظر میرسد و به شخصه از بازی کردن در نقش وی لذت بردم.
از کاپیتان ریس که بگذریم به یاران و همراهان وی میرسیم که توسط یک گروه بازیگری فوق العاده در نقشهایی متشکل از سروان سالتر، گروهبان عمر و رباتی دوست داشتنی به نام ایتن بازی میکنند. یارانی که بازیگران کاربلدی مانند خانم جیمی گری هیدر (Jamie Grey Hyder) و دیوید هاروود (David Harewood) در نقش آنها بازی کردهاند. برخلاف شخصیتهای بی روح و بسیار ضعیف جناح SDF، در جناح خودی شاهد گروهی از بهترین و جذابترین شخصیتهای اخیر مجموعه Call of Duty هستیم. در طول داستان بازی بارها شرایط مختلفی به وجود میآید که به بهترین شکل ممکن ارتباط میان کاپیتان ریس و یارانش را نمایش میگذارد و در طول بازی چندین بار یادآوری میکند که در جنگ افرادی که دوستشان دارید ممکن است هر لحظه کشته شوند.
ارتباط میان شخصیتها هم سکانسهایی بسیار زیبا در محیطهای به یادماندنی را رقم میزنند و شاید کمتر کسی فکرش را میکرد که بعد از کاپیتان پرایس و رفقا، استودیو اینفینتی وارد بتواند یارانی با شخصیت پردازی قدرتمند را آن هم در مکانهایی مانند یکی از قمرهای مشتری به مخاطبش ارایه دهد. در بازی بارها شاهد سکانسهایی این چنینی هستیم و هنگامی که پیش فرود آمدن در یک منطقه خطرناک ایتن را دست میاندازیم یا در شرایطی خطرناک به جکهای بامزه وی گوش میدهیم، مسلما به یاد دوران طلایی سه گانه Modern Warfare خواهیم افتاد. در مجموع ارتبط میان شخصیتها و داستان بازی هر چقدر که بیشتر به سوی فضای جدید Infinite Warfare پیش میرود عملکرد بهتری را ارایه میدهد و هرگاه به کلیشههای مجموعه نزدیک میشود شما را پس خواهد زد.
در مورد گیمپلی بازی سخن چندانی نمیتوان گفت و مسلما همه بازیکنان یک بار هم که شده یکی از عناوین مجموعه Call of Duty را تجربه کردهاند. با این حال جدا از بیشتر زمان گیمپلی بازی که به تکرار مکررات این مجموعه قدیمی سپری میشود در Infinite Warfare شاهد یکسری المان جدید هم هستیم که مهمترین آنها نبردهای فضایی و مراحلی که در جاذبه صفر به وقوع میپیوندند هستند. در این مراحل برخلاف نبردهای آرامتر و با دقت بالایی که از سالهای دور به عنوان هسته گیمپلی مجموعه Call of Duty شناخته میشوند، شاهد گیمپلی سریعتر و تا حدودی آرکیدی هستیم و با وجود اینکه باز هم همان شرایط حرکت به یک نقطه، نابودی تمامی دشمنان و حرکت به نقطه بعدی بر گیمپلی بازی حاکم است، اما المانهایی مانند سیستم حرکتی متفاوت در محیطهای بدون جاذبه و قلابی که برای حرکت سریع در محیط استفاده میشود با وجود اینکه چیز جدیدی نیستند، اما گیمپلی بازی را در بعضی مواقع از خطر تکرار نجات میدهند.
و اما در مواجه با نبردهای فضایی که اکتیویژن پیش از انتشار بازی هم مانور فراوانی روی آنها داده بود، بازیکنان به دو دسته تقسیم خواهند شد. افرادی که آشنایی چندانی با عناوین شبیه ساز پرواز ندارند و تجربه این بخش برای بیشتر آنها لذت بخش از آب در خواهد آمد. اما در روی دیگر سکه افراد علاقه مند به سبک شبیه ساز پرواز وجود دارند که با کنترل ضعیف و به شدت آرکیدی و محدودیت فراوان این بخش کنار نیامده و سکانسهای نبردهای فضایی به بخشی تکراری و خسته کننده برای این افراد بدل خواهد شد.
در مجموع شخصیت پردازی بسیار خوب بعلاوه معدود بخشهای جدید گیمپلی برای من به عنوان یک علاقهمند به سبک تیراندازی اول شخص کافی بود تا بخش داستانی Infinite Warfare را تا انتها بروم، اما هر ساله جذابیت و کشش این بخش کمتر و کمتر شده و هنگام تمام کردن این بخش نسبتا کوتاه به یاد نسخههای گذشته مجموعه افتادم که معمولا در یک یا دو روز آنها با اشتیاق تمام به اتمام میرساندم. به عنوان سخن پایانی در مورد بخش تکنفره به نظرم Infinite Warfare قدم مهمی را برای نجات مجموعه از تکرار برداشته و در صورتی که اکتیویژن و همکارانش بتوانند روند بخش داستانی این عنوان را در نسخههای بعدی مجموعه گسترش دهند، حداقل میتوان به نسخههای آینده Call of Duty امیدوار ماند.
اما از بخش تکنفره که بگذریم به مهمترین جنبه مجموعه Call of Duty میرسیم که بخش چندنفره آن بوده و متاسفانه به جای برخورد با یک بخش جدید و جذاب، شاهد محتوایی مانند یک بسته الحاقی نسخه سال گذشته مجموعه یعنی Call of Duty: Black Ops III هستیم.
درست مانند سال گذشته امسال هم باید روی درو دیوار بدوید، پرش دوبل بزنید و روی زمین یک مجموعه جدید از نقشهها لیز بخورید. به جای اپراتورهای سال گذشته که هر کدام شخصیت منحصر به فرد خود را به همراه قدرتهای ویژه داشتند، امسال شاهد پدیده مثلا جدیدی به نام جلیقههای نظامی یا Combat Rigs هستیم که اگر شخصیت اپراتورهای سال گذشته را از آنها بگیرید هیج تفاوتی با جلیقههای نظامی نسخه به اصطلاح جدید بخش چندنفره Infinite Warfare نخواهند داشت. قابلیت Supply drop هم مجددا به بازی برگشته و میتوانید با استفاده از آن شانس بهتری برای دسترسی به تجهیزات ویژه نسبت به دیگر بازیکنان داشته باشید. البته امکان ذخیره این قابلیت هم وجود دارد که به نوعی حکم پس انداز و واحد ارزشی جدید بازی را داشته و بعدا میتوانید قابلیتها و تجهیزات موردنظر خود را از طریق آنها خریداری کنید.
پس چند ساعت تجربه بخش چندنفره متوجه میشوید این بخش کوچکترین تفاوتی با بخش چندنفره نسخه قبلی ندارد و فقط همان کارها و اعمال گذشته را در یک نقشه جدید انجام میدهید. همه بازیکنان هم مثل همیشه به انجام عنوان و اقسام حرکات ژانگولر بازی مشغول هستند و اگر یک ثانیه در جای خود متوقف شوید خواهید مرد.
نکته خنده دار و قابل تامل در مورد بخش چندنفره اینکه چرا اینفینتی وارد مکانیزسمهای جدید بخش داستانی تکنفره را به بخش چندنفره بازی اضافه نکرده و فقط به طراحی چند نقشه جدید و همان محتوای سال گذشته بسنده کرده است؟ مثلا مراحلی مانند نبردهای فضایی با دیگر بازیکنان یا حمله و نفوذ به پایگاه دیگر بازیکنان پیاده سازی بسیار مشکلی در بخش چندنفره داشتهاند که اینفینتی وارد زحمت اضافه کردن آنها را به خود نداده است؟
در مجموع بخش چندنفره بازی عملا فاقد ارزش بوده و هیچ چیز جدیدی به جز چند نقشه و یکی دو حالت مثلا جدید برای ارایه به مخاطب خود ندارد و پس از چند ساعت تجربه این بخش متوجه میشوید در حال تکرار مکررات سال گذشته در قالبی جدید هستید.
خوشبختانه برخلاف بخش چندنفره بازی، بخش زامبیها که حکم بخش همکاری چندنفره را در مجموعه Call of Duty ایفا میکند با دستی پر بازگشته و با وجود اینکه بسیاری از بازیکنان دوست داشتند موجودات فضایی را که در ساخته قبلی اینفینتی وارد یعنی Call of Duty: Ghosts دیده بودیم در ساخته جدید این استودیو هم ببینیم، امسال هم به استقبال زامبیها خواهیم رفت که البته مشکلی هم در این رابطه وجود ندارد، چرا که اینبار سروکله زامبیهایی با طرحهای رنگارنگ و مرتعش دهه ۸۰ میلادی پیدا شده و بخش زامبی بازی که Zombies in Spaceland نام داره به تنهایی میتواند علاقه مندان به آثار و سبک هنری این دهه را به خود جذب کند.
در سناریو Zombies in Spaceland شاهد چهار بازیگر هستیم که به واسطه طعمهای داخل یک سالن سینمای قدیمی گیر افتادهاند و یک کارگردان سابق و از مد افتاده (با بازی پل روبنز) با اجرای یک مراسم آیینی عجیب آنها را به دوره وحشت کلاسیک دهه ۸۰ منتقل میکند. هر یک از شخصیتها در نقش یک آرکی تایپ معروف دهه ۸۰ قرار میگیرند و بایستی با کمک یکدیگر در برابر ۲۰ موج حمله زامبیها و هیولاهای بی رحم و خطرناک زنده مانده و راز نهان پارک Spaceland را کشف کنند.
در Zombies in Spaceland برخلاف نسخههای گذشته شاهد یک بخش ملایمتر و آرامتر نسبت به تجربه سخت و هاردکور گذشته هستیم و سازندگان به فکر تازه واردان به این بخش هم بودهاند. مانند همیشه کار تیمی پاداش بهتری برای شما به دنبال دارد و بازیکنان میتوانند با استفاده از عابر بانکهای موجود در نقشه پول خود را به یکدیگر بدهند. در صورت تمام شدن سلامتی و ورود به حالت خونریزی، بازی شما را به یک بخش آرکید با طرح دهه ۸۰ میبرد که بایستی چندین بازی را تجربه کنید تا بتوانید به زندگی باز گردید و بازی را ادامه دهید. در مجموع با وجود اینکه Zombies in Spaceland چالش فراوانی را برای افراد حرفهای در این بخش به وجود نمیآورد، اعتماد به نفس کافی به تازه واردان داده و افرادی که تاکنون نتوانستهاند این بخش را به اتمام برسانند، با کمی تلاش میتوانند این کار را برای اولین بار انجام دهند.
در مجموع Call of Duty: Infinite Warfare عنوانی عجیب و بسیار متناقض است. پس از تجربه بازی این احساس به شما دست خواهد داد که هر یک از بخشهای آن توسط یک گروه ساخته شده و سپس به یکدیگر چسبانده شدهاند و از قدیم هم گفتهاند که آشپز که دوتا شود آش یا شور میشود یا بی نمک. با این حال در دنیای بازیهای رایانهای این ضرب المثل کمی فرق کرده و موجب شده برخی بخشهای بازی بسیار شور شود و برخی دیگر بسیار بی نمک. بخش داستانی بازی با شخصیت پردازی جذاب نیروهای خودی مخاطب را جذب میکند و با شخصیت پردازی افتضاح نیروهای دشمن مخاطب را پس میزند. با مکانیزسمهای تکراریش شما را خسته کرده و بخشهای جدیدش شما را هیجان زده میکند. بخش چندنفره هیچ حرفی برای گفتن ندارد و بخش زامبی درد و دلهای زیادی با مخاطبش دارد. همه اینها دست به دست هم میدهند تا با یک بازی تیراندازی اول شخص متوسط مواجه شویم که شاید تجربه آن برای علاقه مندان به عناوین تیراندازی اول شخص جذاب باشد، اما اگر هم آن را تجربه نکردید چیز خاصی از دست نخواهید داد.
نکات مثبت
شخصیت پردازی و اجرای قدرتمند شخصیتهای مثبت
سفر به زمان آینده زمینه گسترش داستان سرایی و نوآوری در گیمپلی را ایجاد کرده است
بخش Zombies in Spaceland
نکات منفی
داستان کلیشهای و طراحی بسیار بد شخصیتهای منفی
آنتاگونیست افتضاح
بخش چندنفره تکراری و بی ارزش
15 دیدگاه
Afshin
نقدارو که سریع منتشر نمی کنین، منتشر می کنین کلی غلط املایی توشوشنه، بعدشم بهتر نیست تو آخر مطلب منبع رو ذکر می کردید؟ به نظر م کار قشنگی نیست که یه نقد ترجمه شده رو اختصاصی جلوه بدید. متن که اختصاصی نیست تصویر اختصاصی هم نمی ذارید آخر سر هم می زنید تهیه شده در گیم شات! عجبا
محمد سعید خزایی
عزیز نقد ها رو ما سریع منتشر نمی کنیم؟
اکثر نقدها در نظر بگیرید روزها از سایر سایتها جلوتر هستیم.
متن کاملا اختصاصی هست. نوشته شده توسط کیان کیاظمی و اصلا ترجمه ای نیست. وقتی حرفی میزنید براش منبع داشته باشید و یا ساکت باشید!
این نقد کاملا اختصاصی بوده. اگر شک دارید و منبع خاصی مد نظرتون هست لینک بدید لطفا.
تصاویر اختصاصیم از الزامات مقاله نیست و صلاح میبینیم به این شکل پیش بریم چون کیفیت متن برای ما ارجعیت داره به تصاویر. اگه شما تنها کیفیت مقالات در تصاویر اون می بینید مبحثی جداست و به ما مربوط نمیشه.
سپاس
کیان کاظمی
دوست عزیز یکی از دلایلی که این نقد سریع منتشر نشد این بود که برخلاف بسیاری از وبسایت های معروف ایرانی که کارشون شده انتشار نقدهای ترجمه شده که حتی بازی هم نکردند، سعی کردم این بازی رو تا حد امکان تجربه کنم و نظرمو به صورت نهایی و با تجربه تک تک بخش های بازی بنویسم. همونطور که سعید عزیز هم گفت اگر به صحت محتوای مقاله در زمینه اختصاصی بودن شک دارید، منبع بدید.
با تشکر از نظرتون
سجاد محمدیپور
سلام افشین جان
یک موضوعی رو که سعید عزیز بهش اشاره نکرد رو بنده عرض کنم خدمتتون. در خصوص بررسی و نقد COD که پاسخم کاملا واضحه و چیزی نیست که بخوایم از کاربرای محترم سایت پنهانش کنیم؛ همونطور که بعضا نقد بازی هایی در سایت موجوده که به صورت ترجمه هست و منبعش رو هم زدیم. پس قاعدتا ما از کسی ترسی نداریم که بخوایم منبع رو پنهان کنیم یا نوشته دیگران رو خدایی نکرده بدزدیم. دقیقا برخلاف بسیاری از سایت ها که در ظاهر اختصاصیه مطالبشون اما در باطن، نویسنده حتی نمیدونه آیکون بازی چه شکلیه.
علاوه بر این ها باید یادآوری کنم که وب سایت گیم شات علاوه بر نقد بازی های روز، بررسی اکثر بازی های مستقل رو هم پوشش داده! لذا احتمال میدم که موقع انتشار این مقالات یا شما خواب بودید یا مدارس باز بوده. مهم ترین نکته؛ یاد بگیریم جوری انتقاد کنیم که بگنجه. مرسی بابت نظر و حضورتون
مهرداد خیاط محمدی
با تشکر بابت نقد خوب کیان عزیز
من خودمم بازی رو تجربه کردم ولی نمیدونم چرا ازش خوشم اومد 😐
البته دلیلش میتونه این باشه که از Black ops2 به اینور هیچ عنوانی از کالاف رو بازی نکرده بودم. البته در اینکه از نسخه قبلی بازی خیلی کپی برداری کردن شکی نیست.
فقط به نظرم کاش اون بخش جنگنده های فضایی رو با شبیه ساز مقایسه نمی کردید. چون اصلا اگه بخواییم به طور کلی بازی رو با یک عنوان شبیه ساز مقایسه کنیم، اساس بازی زیر سوال میره. بزرگترین ایراد بازی از دید شبیه سازی اینه که اصلا ما در خلا صدا نداریم که. در حالی که اینجا توی خلا صدای انفجار و گلوله هم شنیده میشه. واسه همین میگم بهتره همونطوری حالت آرکیدش رو بپذیریم.
با تشکر فراوان
کیان کاظمی
سلام مهرداد جان، ممنون، نظر لطفته
فک کنم اینکه از BO 2 به این سمت نسخه های جدیدو بازیو تجربه نکردی تاثیر فراوانی داشته باشه رو نظرت نسبت به این نسخه.
با بحث آرکیدی بودن بازی هم موافقم و نظرم رو نبردهای فضایی رو به عنوان علاقه مند به بازی های شبیه ساز پرواز گفتم و نکته منفی هم حساب نکردم.
در مورد مشکلات و گاف هایی که در زمینه علمی وجود داره هم کاملا موافقم، مخصوصا اون مرحله که نزدیک به خورشید بود D:
Afshin
یه انتقادی کردم و اسش دلیل هم دارم . منتها چیزی که واسم عجیبه اینه که دو تا دونه آدم فهمیده نبودن جواب بدن به ما؟ به جای این که دو سه نفر که هنوز دهنشون بوی شیر میده و کاری جز توهین به طرف مقابل رو ندارن رو بفرستید واسه جواب، دوتا جواب منطقی بدید
محمد سعید خزایی
عزیزم اول اینکه ما دلیلی ندیدم از جانب شما! بالا هم از شما خواستیم منبع ادعایی که دارید قرار بدید که چنین چیزی مشاهده نشد!
شما در حالی از «توهین» حرف میزنید که «دو تا دونه آدم فهمیده نبودن» و «هنوز دهنشون بوی شیر» توهین حساب نمیکنید! و جالبتر اینجاست این حرفا رو دارید به افرادی می زنید که بدون شک توی کارشون حرفهای و با سابقه هستن. البته امری طبیعی هست، چون مقتضی سنی شما اینطوری حکم میکنه و اکثر افراد در دوران ابتدایی و راهنمایی چنین حرفایی میزنن!
توهینی از جانب ما صورت نگرفته، اگر هم برداشت اشتباهی از حرفهای ما داشتین منظور اشتباه متوجه شدید. جواب منطقی هم بالا داده شد، این مطلب از کیفیت به شدت بالایی برخوردار هست و کاملا اختصاصی گیمشات هست.
موفق و پیروز باشید.
mahan 220
نقد جالبی بود به کارتون ادامه بدید به نظر های منفی هم توجه نکنید …خدا قوت
محمد سعید خزایی
ممنون ماهان جان. لطف داری شما عزیز
Afshin
عجب :))) هیچی دیگ وقتی این رو با کیفیت به شمار میارید همون سکوت بهتره دیگه. هنوزم رو حرفمم
فقط یه سوال خیلی بزرگ دارم. رو چه حسابی افرادی که تا دیروز توی فرومای دیگه مطلب می نوشتن، افرادی که اسکی می رن، و افرادی که ترجمه بلد نیستن رو حرفه ای خطاب می کنید؟ می شه یخورده واسه ی من توضیح بدید در این مورد؟ نمی دونم شایدم من اشتباه دارم می بینم و حرفه ای نوشته نشده. دلمون واسه ویدیوهاتون که مثل کلیپای دیرین دیرین بود هم تنگ شده یخورده :)) روحیه مون رو عوض می کرد :))
سجاد محمدیپور
مثل اینکه یک عده از دوستانِ ظاهراً محترم، اینجارو با باغ وحش هایی که دوست ندارم اسم ببرم اشتباه گرفتن! متاسفانه توی فرهنگ ایرانی ها چیزی به اسم شعور و شخصیتِ مجازی هنوز جا نیفتاده و رسانه هایی مثل گیم شات هم قرار نیست استثنا باشن. چه اینجا، چه گیمفا و چه وب سایت معتبری مثل زومجی! انتقاد کردید و پاسخش رو هم در کمال احترام گرفتید (کاملا مشخصه که انتظار چیز دیگه ای رو داشتین). لزومی نداشت که بنده به این کامنت شما جواب بدم؛ چون از قدیم گفتن: آن چیز که به عیان است چه حاجت به بیان است؟
فکر کنم لازمه که یک چیزی رو یادآوری کنم فقط خطاب به شما افشین جان: جوری حرف میزنی انگار نویسنده ها از شیر مادر نویسنده بودن. جالبه؛ نصف همین افرادی که در ابتدا توی فروم ها فعالیت میکردن، الان دارن توی سایتی به اسم گیمفا و با محتوای سولزفا فعالی میکنن. بارها و بارها چه در کامنتا و چه در فضاهای دیگه گفتم؛ بجای اینکه بگید «مشکل داره»، بگین «چرا مشکل داره» تا ما با کمال احترام، همون طور که به سایرین پاسخ میدیم به شما هم جواب بدیم. بجای این حرفا، به نظرم بهتره روی درس و مشقاتون تمرکز داشته باشین؛ به هر حال امتحانات ابتدایی ها زودتر شروع میشه.
بازهم میگم، نه من و نه کسی اینجا قصد بی احترامی کردن نداره؛ مگر اینکه فرد مورد نظر خودش قصد و نیتی داشته باشه. هیچ لزومی هم نداشت که این کامنت رو تایید کنیم، اما قطعا تا زمانی که افکار غلط پشت بحث های مختلف باشه، ما این کار رو انجام میدیم و بیمی هم از فعالیت هامون نداریم.
با یک خداحافظی تر و تمیز خوش حالمون کن افشین جان…
مهرداد خیاط محمدی
دوست عزیز
منم مثل شما مخاطب این سایتم و اکثر نقدای خارجی در این مورد مثل Gamespot و Gamesradar و بقیه رو هم خوندم.
شما از اولش هی دارین میگین کپی برداری کپی برداری؛ اما توی هیچکدوم از نظراتتون هم نگفتین کپی برداری از کجا؟
پس معلومه که دارین زمینه سازی میکنین واسه هدف اصلیتون که معلومه چی هست.
شما که اینقدر ادعاتون میشه برید به همون سایتی که این افراد حرفه ای از فرومش اومدن و از مدیران و مسئولان اون فروم بخوایین که واسه مطالبشون توی سایتشون منبع بزارن.
حالا خوبه اینجا واسه کوچکترین اخبار هم منبع میزارن؛ اما توی اون سایتِ معلوم الحالی که جنابعالی ازش اومدی حتی یکبار هم یدونه منبع واسه هیچ پستی گذاشته نشده.
اگه مشکلت منبع هست؛ که اونجا وضع خرابتره. اگر هم مشکلت یک چیز دیگه اس، پس برو سراغ اصل مطلب.
اصراری هم نیست شما بیایین این سایت و مطالبی که به قول خودتون غیرحرفه ای هستن رو بخونید. میتونید برید به همون سایتای فوق حرفه ای. قطعا کسی این سایت رو به شما تحمیل نمیکنه و نخواهد کرد.
البته تاکید میکنم منم مثل شما مخاطب این سایتم ولی بی انصافی در حق کسانی که زحمت میکشن نمیتونه بی جواب بمونه.
zohreh
سلام،به نظر من همین که اومده خیلی مدرنش کرده خودش ی امتیاز منفی هست،که حتی آدم به خودش زحمت نمیده بخواد بازیش کنه،نسخه های قبلی call of خیلی بهتر بود،نسخه جدید بتلفیلد با گرافیک عالی،هنوز سعی میکنم چهره واقعی جنگ رو نشون بده،وبا وسایل عجیب و غریب،رفتن به فضا،یا اسلحه ها و ماشین های فضایی، بازی رو خراب نمیکنه، به نظر من نسخه ی جدید call of ی نسخه ی شکست خورده بین طرفداران هست
کیان کاظمی
درود بر شما
من هم از دیدگاه یک طرفدار بخوام بگم موافقم با این حرف، اما اگر سازنده بتونه با استفاده از یک فضای جدید در مجموعهای که خطر تکرار داره تهدیدش می کنه نوآوری ایجاد کنه، به شخصه با این موضوع مشکلی ندارم، ولی متاسفانه IW تو انجام همین کار هم شکست میخوره.
ممنون بابت توجه و نظرتون