فیلم Sausage Party که با عنوانِ سوسیس پارتی نیز در میانِ کاربران شناخته میشود، شاید یکی از جنجال برانگیزترین و مورد بحثترین فیلمهایِ انیمیشن در سالِ ۲۰۱۶ میلادی باشد. یک انیمیشن که بر خلاف تصور عمومی، مخاطبانش را گروهِ سنی بزرگسال در نظر گرفته است. از مضامین و موضوعاتِ دینی و نژادی گرفته تا شوخیهایِ جنسیِ بی حد و مرزی که در فیلم وجود دارد، آن را از یک اثرِ صرفا کمدی به یک اثر کاملا موردِ بحث و جنجالی تبدیل میکند. برایِ نقد و بررسی انیمیشن Sausage Party در ادامه با گیم شات همراه باشید.
راستش را بخواهید پیش از آنکه به سراغِ دیدنِ فیلم بروم، ناخواسته تحتِ تاثیر بحثهایِ فراوانِ بیرون از آن قرار گرفته بودم. اینکه این فیلم فلان است و بهمان، این را مسخره میکند یا آن را نقد میکند، مرا بیشتر از هر چیزی مجاب میکرد تا سریعتر به تماشایِ آن بنشینم. تماشایِ فیلم Sausage Party آن هم با یک پیشفرضِ منفی یا مثبت، ابدا چیزی نیست که رویِ نظرِ من تاثیر بگذارد. چناچه فیلم خودش ادعایی بزرگتر از هجو و کمدیِ صرف داشته باشد، باید دید آیا از پسِ این ادعا برخواهد آمد یا خیر؟ حال آنکه هدفش خیر باشد یا شر، خیلی مهم نیست. مهم این است که فیلم با خودش چند چند بوده و چه مقدار نسبت به ادعا و پیامی که دارد، هموار است.
فیلم Sausage Party در دقایقِ ابتداییاش، آدرس دادنها را به صورتِ رگباری آغاز میکند. آوازِ اولِ وقتِ موادِ غذاییِ درونِ فروشگاه و محتوایِ شعرِ آن دقیقا این مضمون را القا میکنند که فیلم، از همان ابتدا بی هیچ مقدمهای دارد در موردِ یک سری مفاهیم دینی و خدایی، آن هم هجوگونه عمل میکند. این هجوِ بی حد و اندازه که توامان با شوخیهایِ جنسی ترکیب میشود، این حس را در مخاطب بیدار میکند که فیلم Sausage Party غیر از لحنِ کمدیاش، در موردِ مسائلِ مهمتری نیز قصد صحبت کردن دارد و البته این حس به دلیلِ ترکیب دو مقوله ذکر شده، جنس تمسخر به خود میگیرد. ولی آیا از پسِ این شوخیها و هجوها، چیزی عمیقتری در خواهد آمد؟
مشکلِ اول این است که فیلم Sausage Party با لحنش، نه کمدیِ خوبی میسازد و نه هجوی درست و حسابی. تمامِ خندههایِ احتمالیِ شمایِ مخاطب در حینِ دیدنِ این فیلم، فقط و فقط یک چیز است: «کمدیِ مبتذل و زبالهای» که Trash Comedy نیز شناخته میشود، آن هم صرفا در دیالوگها، بازسازیِ واقعیتهایِ بیرونی و نه موقعیتی کمیک. شوخیهایِ جنسیِ بی حد و مرزِ فیلم زمانی که با اشکالِ مختلفِ موادِ غذایی ترکیب میشود، در خدمتِ ایدههایِ باز هم جنسیِ فیلم است. تمامِ موادِ غذایی که در فیلم Sausage Party مشاهده میکنیم، ناخودآگاه ما را یادِ بازتابی از همین ایدههای جنسی میاندازد. کافی است به شکلِ و شمایلِ نان باگتها در فیلم توجه کنید! بنابراین اساسا فرقی میانِ یک فیلمِ سینماییِ به شکلی واقعی مانند «پایِ آمریکایی» (American Pie) و یک انیمیشن مثلِ فیلم Sausage Party وجود ندارد، چون کمیک و هجوِ این دو دقیقا بر یک چیز استوارند: «کمدیِ زبالهای و مبتذل».
مشکلِ دوم فیلم Sausage Party این است که شخصیتی نمیسازد تا از درونِ اثر ساخته و پرداخته شده باشد. بلکه تشخص و جنبههایِ شخصیتیاش را از بیرون به خودش الصاق میکند. فیلم Sausage Party به جایِ اینکه شخصیتی جوشیده و از درون پرداخته شده را به ما معرفی کند، تمامِ فکر و ذکرش این است که حقیقتهایِ دنیایِ بیرون را به یک ماده غذایی در فیلم چسبانیده و آنها را معادلسازی کند. هر چیزی را در فیلم معادل و نمادِ چیزی بیرون از دنیایِ خودش میگیرد. بنابراین واکنشهای ما نیز، ابدا به خاطرِ خلقِ شخصیتی از درونِ اثر نیست، بلکه تماما به ما به ازاهایِ بیرون از فیلم و دنیایِ واقعی است که میخندیم و واکنش نشان میدهیم.
برایِ مثال نانِ لواش را نمادِ خاورمیانهایها در نظر میگیرد، محصولاتِ تند مانند سسها را نمادِ آمریکایِ لاتین در نظر میگیرد. این ایدهها زمانی بیشتر رو میشود که صدا پیشگان نیز در تاییدِ همین موضوع عمل میکنند. وقتی نانِ لواش با لهجهای شرقی حرف میزند یا آدامسِ رویِ ویلچر با صدایی مکانیزه، خب مخاطبِ بزرگسال که کودک نیست، حتما متوجه میشود که اولی معادلِ اعراب و دومیِ معادلِ «استیون هاوکینگ» (Stephen Hawking) است. به ازایِ هر ایدهای در دنیایِ بیرون، فیلم Sausage Party یک معادل و نماد از آن را درونِ خودش پیدا میکند، نه آنکه چیزی را از خودش بسازد. این معادلسازیها بیشتر از آنکه ما را به موقعیتی درونِ اثر نزدیک کند، تماما به بیرون اجرا داده میشود. سکانسی که تعدادِ زیادی از موادِ غذایی از رویِ چرخِ دستی به زمین خورده و آرد در فضا پخش میشود، همه ما آگاهانه یادِ فیلم «نجاتِ سربازِ رایان» (Saving Private Rayan) افتاده و به این معادلِ هجوگونهاش واکنش نشان میدهیم. شاید برایِ خندهای لحظهای مناسب باشد ولی ابدا کارِ شاقی نیست چون موقعیتی جدید خلق نشده است.
نقشهایِ درونِ فیلم نیز تماما نمادین حضور دارند. یک سوسیسِ حقیقتجو داریم به ازایِ قهرمانِ آمریکایی، یک سوسیسِ ناقصالشکل به ازایِ معلولین، انسانها را داریم به جایِ خدا و بسیاری دیگر. گویی که همه چیز باید نمادِ چیزی بیرون از خودِ فیلم باشند. فیلم نیز تا حدِ بسیار زیادی اصرار دارد تا موضوعاتِ بحث برانگیز و حقوقِ بشریِ روز نیز از قلم نیفتد. برایِ مثال یک نانِ عسلی را داریم که با آن نوعِ لطیف صحبت کردنش و پوستِ صافش کاملا مشخص است که معادلِ چیست! این معادلها از آنجایی که از بیرون به درونِ فیلم الصاق میشوند، هرگز برایم جدی نیستند و نخواهند شد. از درونِ اثر یک شخصیتی را ساختن هنر میخواهد و خلاقیت، که فیلم Sausage Party آن را ندارد و شاید بدتر از آن، برایش مسئله نبوده است. همه فیلمها که قرار نیست مانند «زوتوپیا» (Zootopia) خلاقانه آفریده شده باشند. در آن فیلم، پیش از اینکه به دنبالِ معادلسازی برایِ خرگوش و روباهِ قصه باشیم، با شخصیت و منطقِ رواییشان همراه و همساز میشویم. اما در فیلم Sausage Party اینگونه است؟ اصلا.
فیلم برایِ دوستانِ نماد و نشانهیاب حتما سرگرمیِ مناسبی است و پیشنهاد میکنم تمامِ زورشان را بزنند تا خلاصه در پسِ این همه نماد و نشانهها شاید بتوانند با وصل کردن و به هم چسباندنِ علائمی از این موادِ غذایی، نشانههایِ فراماسونی و ضدِ دینی را نیز پیدا کنند که به راستی مضحکه بودنِ فیلم را چند برابر بیشتر میکنند. فقط حواسشان باشد که وقتیِ به سوسیسها میرسند، آنها را اشتباها نمادِ چیزِ دیگری نگریند! بگذریم، شوخی دیگر بس است! مگر میشود یک فیلم این همه با نماد و نشانه بازی کند؟ شخصیتی نه از درون ساخته میشود و بدتر از آن به نظر میرسد بعضی از آنها به کل در فیلم اضافه هستند. راستی، آن ماده سفید رنگ به اصطلاح نقشِ منفی در فیلم چه کاره است؟ آیا بودن یا نبودنش فرقی به حالِ قصه میکند؟ یا باز هم در راستایِ شوخیهایِ جنسی است؟ آیا نمادِ چیزی است که خبر نداریم؟ این را میگذارم برایِ دوستانِ نماد و نشانه باز!
عذر میخواهم اگر لحنم کمی به شوخی تنه میزند. آخر این خودِ فیلم است که اصرار دارد در پسِ شوخیهایِ ضعیفش، حرفی جدی را بزند. وقتی نه قصهای دارد و نه شخصیتی درست و درمان، چرا باید فیلم Sausage Party را چیزی بیشتر از یک شوخیِ زبالهای در نظر بگیرم؟ تمامِ کش و قوسهایِ فراوان و البته شوخیهایِ جنسی را که تا دقایقِ پایانی تحمل میکنیم، نهایتا سکانسی رو میشود که یکباره پیشِ خود گفتم: «همین است! اتحاد میانِ انسانها!». بلاخره در پسِ این همه هجوِ بی معنی و نماد و نشانهبازی، فیلم یک پیامِ فرایِ نژاد و انسان را حتی شده میخواهد در دیالوگ نیز بگنجاند. ولی افسوس که خودش این موضوع را به یک عیاشی تقلیل میدهد. عملا این همه صغرا و کبرا بافیها و نشانهبازیها برایِ چه بود؟ برایِ یک عیاشیِ دستِ جمعی؟ فیلم باز هم جدیهایِ خودش را شوخی میگیرد. حتی اگر فرض کنیم فیلم Sausage Party قصدش مسئلهای جدی و عمیق بوده است، با همین سکانس به خودش لگد میزند. وقتی فیلم خودش را جدی نمیگیرد، چرا باید انتظار داشت که منِ مخاطب نیز آن را جدی بگیرم؟
فیلم Sausage Party در سطح یک کمدیِ زبالهای و از جنسِ همان «پایِ آمریکایی» است، چیزی مطلقا عمیقتر و جدیتر در فیلم نیست و یافت نمیشود مگر آنکه شمایِ مخاطب اهلِ نماد و نشانه بازی باشید که به راستی چنین رویکردی، غیرجدی گرفتن فیلم را چند برابر مضحکتر میکند. هرچند به نظر میرسد قصدِ سازندگان نیز صرفا عبور از خط قرمزها بوده است، هم در نوعِ شوخیها و هم در کیسِ شوخیها و برایِ به تصویر کشیدنِ آنها، احتمالا فیلمِ سینمایی ظرفِ مناسبی برایِ این مظروف نبوده. بنابراین سازندگان تصمیم گرفتند تا از ظرفِ انیمیشن استفاده کنند چرا که اگر با یک فیلمِ سینمایی به شکلی واقعی طرف بودیم، بر اساس شوخیهایِ درونِ فیلم و آن سکانس آخر، حتما اثر به یک فیلمِ پورنوگرافیک نزدیک میشد و نه یک کمدیِ درست و درمان. پایان بندیِ نهایی فیلم و زمانی که چند تن از صداپیشگان نیز وارد میشوند، به نظر یک راهِ در رو برایِ سازندگان بوده است تا برایِ آخرین بار هم که شده اقرار کنند هیچ چیزی در این فیلم واقعی و جدی نیست. اشکالی هم ندارد، ما نیز آن را جدی نگرفتیم! شما هم بهتر است آن را جدی نگیرید!
37 دیدگاه
bahram
ارزش دان کردن داره خیلی جالب بود
ali.tamimi
مشکل ما irها اینه که ما وقتی ی شوخی بهمون میشه جنبه و شعورش رو نداریم و متاسفاکه خیلی ساله که این جنبه او شعور از ما گرفته شده،به خاطر همین هم هست که ما هیچ چیزمون به پای غربی ها نمیرسه و همیشه ادعا داریم،من دارم اینو به کسی میگم که این فیلمو در این سایت نقد کرده،این فیلم جنبه شوخی داره و چیز های مهمی هم داخلش بکار رفته،حالا شاید از شخصیت های مهم در فیلم استفاده شده مثل استیفن هاوکینگ یا فیلم سرباز رایان،چون نویسنده فیلم می خواسته مخاطبو بهتر بخندونه یا فیلمشو جذاب تر کنه،ما ایرانی ها هم تو فیلمامون از فیلم های دیگه تقلید میکنیم،این فیلم میخواد بگه که چقد انسان های به جنسیت اهمیت میدنو برای لذت بردن جنسیتی چه کار ها که نمیکنن البته تو غالب چند تا مواد غذایی.آقای محترمی که میخوای از فیلم نماد یا…هر چیز دیگه ای رو از ت فیلم در بیاری،ما برای جلوه خودمونم که شده،هر موقع که تونستیم خارجیارو ف ر ا م ا س و ن ی یا هرچیز دیگه ای جلوه دادیم،به هر حال…به جای اینکه همینطوری الکی برید پول بدیدو ی فیلیمی هم بگیرید…حداقل به فیلم دقت کنید هر فیلمی تو جهان نکته ای هم داره….کسی الکی نمیاد فیلم بسازه…ممنون خدافظ….
مهدی
هرچند من فیلمو هنوز ندیدم ولی تویی که اطلاعاتت در حد ی بیسواده برو یکم تحقیق کن ببین این غربیها چرا اینقد تلاششون برای نابودی اسلام و فالوورای این دین هست،چرا بقیه ادیان رو بر ضدشون یا علیهشون کاری نمیکنن یا چیزی نمیسازن؟
غربی ها فقط و فقط تمام هدفشون نابودی مسلمونا و اسلام هست که این یک سری دلایل داره که باید خودت زحمتشو بکشی و بفهمی،کسی هرچقدر برات توضیح بده درک نمیکنی
سهارب
یکی از دلایل و کاش میگفتی—البته اگه ازین دلایل متوهم صدا و سیمایی نیست که چون ما مسلمونا داریم تو دنیا از همه چیز جلو می افتیم دارن مارو نابود میکنن—فعلا که تو بدبختی از همه جلوییم
Yalda
تو که فیلمو ندیدی نظر نده اولا
دوما با دلیل حرف زده ایشون کاری که تو نکردی و به جاش از واژه بیسواد و بی درک استفاده کردی
سوما این فیلم درباره همه ادیان بود نه اسلام
اول فیلمو ببین بعد بیا بقیه رو بیسواد خطاب کن
حور
فقط با دیدن این کارتون مسخره گفتم خیلی مظلومی خداااااااااااااااا…………براستی آیه های قرآن شامل حال سازندگان این انیمیشن کافرکیش میشود: براستی همه چیز را برای انسان آفریدم اما انسان بسیار در حق خود ظالم و ناسپاس است…… به آسمانها (کائنات) امانت خویش (جانشینی) را واگذاردم اما آنان هراسیدند و خود را ناتوان معرفی کردند ولی انسان نهراسید و امانت قبول کرد که بسیار ناسپاس و ظالم است….. از قدیم گفتن کافر همه را به کیش خود پندارد چون کافران ظالم هستن در نتیجه خدا را هم ظالم میدانند اگر کمی تفکر کنند میبینند 99.99 درصد بدبختی های بشر تقصیر خود بشر هست فقر و بیماری و سیل و نابودی خانه بخاطر زلزله و همچنین جنگ و کشتار و مرگ و گرفتاری و غیره تقصیر بی فکری و ظلم بشر به خودش و طبیعت و عدم مشورت با عاقلان و عدم تفکر است وگرنه در ورطه هلاکت نمی افتاد اگر مسئولیت پذیر بود ساخت و ساز با علم دور از گسل دور از بستر رودها و با مواد مرغوب میساخت وطبیعت تخریب نمیکرد بهداشت رعایت میکرد مخصوصا بهداشت محیط زیست هرگز این همه بلا و درد نصیب بشر نمیشد خود کرده را تدبیر نیست به قول خدای خوشگلم در قرآن که میفرماید اکثرهم لا یفهمون لایعقلون براستی بیشتر نمیفهمند و عقل بکار نمیبندند….. آخر انیمیشن هم واقعا مضحک بود. تمام ادیان زنا و لواط بد میدانند حالا چرا؟! هر دو خیانت هست کسی که زنا کند یعنی به حلال با جنس مخالف خود نباشد در جایی ثبت نشود ازدواجش در نتیجه اگر تولید نسلی هم بشه خیلی راحت والدینش از مسئولیت شانه خالی میکنند و فرزندان سر راهی زیادی تولید میشود! اگر هم فرزندی زاده نشود باز هم خیانت به همسر آینده به شریک زندگی که در آینده فرد قرار است با او باشد محسوب میشود چون جسم و احساسات فرد لطمه دیده و مناسب شریک زندگی آینده اش نخواهد بود و چه بدتر همجنسگرایی انجام شود که کل نظم خلقت و کائنات زیر سوال میرود بهتر است لااقل در این زمینه از طبیعت و حیوانات و گیاهان بیاموزیم که همجنسگرا نیستند حتی بارهای همنام همدیگر دفع میکنند فقط بارهای غیر همنام جذب هم میشوند و در هر جفتگیری فقط با یک شریک هستند بعد تولد نسلشان شریک را ممکن است به دلایلی مثل بیماری و غیره تغییر بدهند یا مثل نهنگ ها فقط یک جفت تا آخر عمرشان برگزینند. رابطه به حرام نماد خیانت بشر هست و خیانت صفتی هست که همه از آن متنفرند.
O0
حرفی ندارم جز اینکه واقعا ادم کوته فکر و ساده ای هستین
یاشار گروسیان
درود
اگر صرفا به دنبالِ یک اثر Trash Comedy و سرگرمکننده مقطعی باشید، شاید ارزش داشته باشه ولی همونطوری که گفتم اصلا لایههایِ عمیقِ فلسفی و دینی که بعضا به این فیلم نسبت دادند، در فیلم وجود نداره.
Bond.James Bond
والا، با این فیلم ساختناشون!?(با مشت روی کیبورد میکوبد!!!!!!) /احساس من درمورد احوالات نویسنده پس از اتمام نوشتن این مطلب!!!!?/
تقریبا موافقم با نویسنده بجز درمورد آفرینش خلاقانه زوتوپیا…دو شخصیت متضاد که مجبور به همکاری با هم هستند، همه چی خوب، وسطای کار یهو همه چی خراب میشه و درنهایت همه چی به خوبی و خوشی تموم میشه…خسته شدیم انقدر این فرم رو دیدیم.
یاشار گروسیان
درود
واقعیتش من هیچوقت موقع نوشتن انقدری عصبی نمیشم که بخوام اعضا و جوارحِ کامپیوتر رو به جایی بکوبم :))
در رابطه با زوتوپیا به نظرم خلقِ موقعیتِ دو شخصیتِ متضاد و نهایتا تبدیل به یک رابطه دوستانه، به درستی شکل میگیره، اگه از دیدِ یک مخاطبِ نوجوان به اون نگاه کنیم، که مخاطبِ اصلیِ اثر هست. اونجا ابتدا خرگوش قطبِ مثبت و روباه قطبِ منفی هست که در انتهای فیلم این موضوع کاملا برعکس میشه، روباه به شخصیتی تبدیل میشه که برایِ مخاطب سمپاتیک هم هست. این تبدیل و این گذار بینِ دو شخصیت، خصوصا برایِ مخاطبِ نوجوان معنی داره.
متاسفانه در فیلمِ پارتیِ سوسیسی اصلا شاهدِ چنین پیچشها و گذارهایی نیستیم.
pouria_k
نقد خوبی بود ممنون
یاشار گروسیان
خواهش میکنم و ممنون از شما بابت وقتی که برای مطالعه گذاشتید.
Sajjad2009s
در کل یکی از بهترین فیلم هایی که بود دیدم تمام نقدها به این فیلم مال کسایی هست که فکر می کنند یا میخوان نشون بدن که فکر می کنند که زندگی معنایی داره. این فیلم داره فریاد میزنه که زندگی هیچ معنایی نداره اینو بپذیریم و اسیر داستان ها سرا ها نشیم دقیقا فلسفه خیام رو میشد توی این اثر دید فقط مقاومت ما نسبت به زنده نگه داشتن هدف هایی از زندگی که توی ذهن ما ساختند باعت میشه خیلی از طنزهاش برامون هجو محسوب میشه. این شخصیت سازی با نشانه های بیرونی رو می تونید در بعضی از آثار بزرگ مثل مزرعه حیوانات هم ببینید
ساینا
من با نقد کاملا موافقم. به نظر من انیمیشن زننده ای بود. به هیچ عنوان هیچ مفهوم مثبتی ازش ندیدم و چیزی بهم اضافه نکرد.
جواد
این انیمیشن منو یاد داستان کوتاه برتولت برشت انداخت:
ختر کوچولو پرسید:
اگر کوسه ها آدم بودند، با ماهی های کوچولو مهربانتر می شدند؟
آقای کی گفت : اگر کوسه ها آدم بودند،
توی دریا برای ماهی ها جعبه های محکمی می ساختند،
همه جور خوراکی توی آن می گذاشتند،
مواظب بودند که همیشه پر آب باشد.
برای آن که هیچ وقت دل ماهی کوچولو نگیرد،
گاهگاه مهمانی های بزرگ بر پا می کردند،
چون که گوشت ماهی شاد از ماهی دلگیر لذیذتر است !
برای ماهی ها مدرسه می ساختند وبه آن ها یاد می دادند
که چه جوری به طرف دهان کوسه شنا کنند
درس اصلی ماهی ها اخلاق بود
به آن ها می قبولاندند
که زیبا ترین و باشکوه ترین کار برای یک ماهی این است
که خودش را در نهایت خوشوقتی تقدیم یک کوسه کند
به ماهی کوچولوها یاد می دادند که چطور به کوسه ها معتقد باشند
و چه جوری خود را برای یک آینده زیبا مهیا کنند
آینده ای که فقط از راه اطاعت به دست می یایید
اگر کوسه ها ادم بودند،
در قلمروشان البته هنر هم وجود داشت:
از دندان کوسه تصاویر زیبا و رنگارنگی می کشیدند،
ته دریا نمایشنامه به روی صحنه می آوردند که در آن ماهی کوچولو های قهرمان شاد و شنگول به دهان کوسه ها شیرجه می رفتند.
همراه نمایش، آهنگهای مسحور کننده یی هم می نواختند که بی اختیار
ماهی های کوچولو را به طرف دهان کوسه ها می کشاند.
در آنجا بی تردید مذهبی هم وجود داشت که به ماهی ها می آموخت که زندگی واقعی در شکم کوسه آغاز می شود .
Mahdi
سلام، من هم یه نقد و بررسی نوشتم، خوشحال میشم کمکم کنید بهتر بشه نقد هام.
نقد و بررسی
به سفارش: هیچکس 🙂
منبع: خودم
امتیاز فیلم 6.5
نکته: این فیلم مناسب خانواده نیست و بطور صرف برای افراد بالغ و متاهل توصیه می گردد ، دیدن این فیلم برای نوجوانان و مخصوصاً جوانان توصیه نمی شود.
در صورتی که هنوز فیلم را مشاهده نکرده اید ، این مطلب مناسب شما نیست.
بررسی:
فضای قصه ی این فیلم در محیط یک فروشگاه بزرگ رقم می خورد.
داستان در بین تصورات محصولات غذایی و دیگر محصولات مصرفی شروع شده و کم کم شکلی واقعی به خود می گیرد.
آنچه در ابتدای فیلم مشاهده می نماییم تلاش یک سوسیس عاشق برای رسیدن به وصال معشوق یعنی نان ساندویچ است ، بله درست متوجه شدید ، سوسیس و نان ساندویچ!!
.
.
.
در سکانس های ابتدایی فیلم مشاهده می نماییم که دنیای محصولات غذایی چگونه دنیایی است (البته از نگاه خنده دار و فانتزی نویسنده) و سپس در نماهای میانی فیلم به بی رحمی انسان ها در قبال این محصولات مظلوم می رسیم.
.
.
.
قصه ی فیلم حول محور تلاش یک سوسیس برای رسیدن به معشوقه ی خود یعنی نان ساندویچ رفته رفته شکلی کلی به خود می گیرد و از تلاش برای رفتن به بهشت یعنی سبد خرید انسان ها به فرار از جهنم یعنی آشپزخانه ی انسان ها می انجامد.
ماجرای تلاش برای بقاء و شادکامی چنان در بین محصولات غذایی در تقابل با انسانها زیبا به تصویر کشیده می شود که گویی مخاطب نیز از محصولات غذایی است ! و ناخواسته با کاراکتر های با مزه ی فیلم همزاد پنداری می نماییم.
.
.
.
اجازه دهید به خلاصه ای از کل اثر اشاره نموده و به نقد این فیلم زیبا بپردازیم.
در ابتدا محصولات غذایی سعی بر رفتن به بهشت را دارند و پس از فائق آمدن بر مصائب پیش رو، در آشپزخانه ی انسان ها متوجه حقیقتی هولناک می شوند و آن چیزی جز قصابی شدن توسط انسان ها نیست! ، انسان های قسی القلبی که نیتی جز به قتل رساندن محصولات آنهم به فجیع ترین روش های ممکن را ندارند.
محصولات غذایی که از دست انسان ها، جان سالم به در برده اند، حقیقت بهشت را برای دیگر محصولات فروشگاه بازگو کرده و جنبشی عظیم برای باز پس گیری آزادی از دست رفته شان به پا می کنند.
و در نهایت و پس از فروپاشی رویای رفتن به بهشت چیزی جز لذت بردن از زندگی برایشان باقی نمانده و م شروع به انجام آنچه در سر می پروراندند می کنند.
پایان
نقد:
موضوع فیلم برخلاف آنچه تصور می شود ، در خصوص مسائل جنسی و یا تصورات فانتزی یک ذهن بیمار نیست! بلکه در خصوص به سخره گرفتن آرزوی به بهشت رفتن و انتظار برای شادکام شدن است.
.
.
گرچه فیلم بر پایه ی ایده ای طنز یعنی جهان محصولات غذایی شکل گرفته اما جمله ای عمیق در پس سکانس های بی امان خود نهفته دارد! و آن چیزی جز آن جمله ی معروف از کارل مارکس نیست.
.
کارل مارکس: دین نوعی از رضا و دفاعی است که خود محرومان به منظور توجیه وضع موجود و تحمل پذیر ساختن شرایط اسفبار زندگی خویش، در پیش می گیرند، و به امید بهشت موعود زندگی در جهنم موجود را پذیرا می شوند.
نظر نویسنده: گرچه به شخصه به عقیده ی انسان بزرگی چون مارکس احترام می گذارم، اما پوچ و تهی بودن ایده ی بهشت و جهنم را قبول ندارم.
.
در سکانس های پایانی فیلم ، همانطور که در دیگر محصولات سینمایی این سال ها مشاهده می شود، از همجنسگرائی نیز یاد می شود ، البته نکته ی جدیدی نیست و ارتباط کلی با خط اصلی داستان نیز ندارد، اما به هر حال خوراک مخاطب عام و گیشه می بایست تامین شود! اینطور نیست؟!
خرداد سال 1397
علی
سلام
من در کل نقدی به هویت و فلسفه فیلم ندیدم صرفا احساس کردم نویسنده داره خودشو به در و دیوار میکوبه تا مکنونات قلبیش(نه نقد منطقی فیلم) رو به مخاطب قالب کنه…
در طول فیلم سوالات زیادی در قالب دیالوگ شخصیت ها مطرح میشه که هرگز دیندارها پاسخی براش ندارن. نمیخوام یکی یکی بهشون بپردازم ولی از این موارد تو همه ادیان وجود داره و اغلب مشترکه اما به نظرم 10 دقیقه انتهایی فیلم نقطه ضعف فیلمه انگار که فیلمساز سرچشمه تراوشات ذهنیش خشکیده بوده و صرفا خواسته یه جوری داستانو به انتها برسونه.
ما عدم وجود خدا را پذیرفتیم و با فیلم همگام شدیم، خوب حالا باید چکار کنیم؟!
به نظرم اینجا جاییه که فیلم باید سکوت میکرد و تصمیم رو به عهده مخاطب میگذاشت نه اینکه به سیاق دیندارها نظر خودشو به مخاطبش تحمیل کنه….
خوب حالا که خدا نیست بزن بر طبل بی عاری….
بحث دین یا وجود خدا گره ذاتی ای به اخلاقیات نداره که اگر جایی کسی ایمانش به این مسائل سست شد بتونه پا روی اخلاقیات بگذاره ولی تو فیلم شاهد این نیستینم، نقطه ضعف دیگر فیلمه از نظر من همینه و روابط نامتعارف پایان فیلم ناشی از همین دیدگاهه که ناخودآگاه فیلم ساز رو هم گرفتار خودش میکنه و نشون از سبقه دینداری نویسنده اس.
آلکس
درود بر نویسنده و خوانندگان
در واقع چیزی که سازندگان فیلم منظورشان بوده همین نقد است
فیلم می گوید ما این گونه هستیم فیلم می خواهد بگوید
اشکال از فیلم نیست اشکال از حل مساله نیست تعریف یا خود مساله به صورتی که فیلم آن را به طنز و سخره گرفته ( آن صورت که ما انسانها مسائل را می بینیم و تفسیر می کنیم) مورد اشکال است!؟؟؟؟؟
جایی که می گوید م این… شعرها و داستانها را ساختیم تا با امید به نزد خدایانی که در اصل وجود ندارند بروند فیلم یه گونه ای در محاط فلسفه وجودگرایی یا اگزیستانسالیزم است. در اصل سوسیسها در صحنه آخر جوابی برای مساله حیات پیدا نمی کنند و فلسفه اپیکوریسم یا لذت گرایی را جایگزین می کنند که البته به تلویج اشاره فیلم سازان این است که این نیز خود یک تعریف مساله دیگر است که جواب فلسفه حیات نیست همانطور که دیگاه قدیمی سوسیسها با کشف حقیقت رنگ می بازد
ss
با سلام ب همه من این انیمیشن رو سال ۲۰۱۸ دیدم
ولی بنظرم نقد فیلم اینطور نیست
بیشتر انتقاد و عصبانیت بود تا نقد
این انیمیشن از خیلی خط قرمزا عبور کرد و بسیاری تلنگر ب بیننده وارد کرد
اکثر فرهنگا توش بود و ب واقعیتها نزدیک
و بنظر شخص من خیلی مفاهیم توش بود ک واقعا تو روزمرگیهای ما ب چشم میخوره
من ک خیلی چیزا توش دیدم
با توجه ب اینکه از شخصیتای برجسته ای هم توش استفاده شده
در کل بجز مسائل جنسیش ک زیاده روی کرده بودن سناریوش جالب بود
ارش
اومدید فیلم رو نقد کنید یا تخریب؟؟
نیما
تنها چیزی که این انیمیشن نظر منو جلب کرد قسمت پایانی بود که اون شخصیت سوسیس به اسم فرانک میپرسه من یهودی ام؟ ( بعد از نمایش اون چهره) به نظرم میخواسن این نظر رو القا کنند که یهودی ها برتر اند و دانا تر اخه اون شخصیت سعی در اگاه کردن دیگر خوراکی ها بود
احسان
با سلام. نقد من: این انیمیشن یکی از چالش برانگیز ترین و خاص ترین انیمیشن ها بود.افرادی که اعتقادات مذهبی خیلی قوی دارند بهتر این انیمیشن را نبینند مگر انکه جنبه اش را داشته باشند.به هر حال همان طور که یکی از کاربران گفت کسی بیهوده فیلم و حتی انیمیشن نمی سازد.ان هم انیمیشنی که قرار است مخصوص بزرگسالان باشد.اما هدف از ساختن این انیمیشن چه بود؟ من خودم بارها این کارتون را دیده ام و حسابی هم از ان لذت برده ام و بعد از ان هم دنبال یک نقد خیلی کاملی می گشتم که به اصل ماجرا و در واقع هدف انیمیشن اشاره کند ولی متاسفانه نیافتم.پس خودم تصمیم گرفتم که این کار را بکنم.این کارتون بزرگسالانه به یک موضوع خیلی مهم اشاره دارد و برای همین هم ساخته شده است و ان این است که چرا بشر خود را از لذت هایی مثل لذت جنسی محروم می کند و در واقع انها را سرکوب می کند، ان هم بخاطر بهشت بعد از مرگی که حتی هیچ مدرکی هم از ان ندارند!! یا حتی اعتقاد دارند که با انجام روابط جنسی به جهنم می افتند!!! قبل از ساخت این انیمیشن کتابی به اسم سکس و خدا نوشته شده بود که به همین موضوع اشاره می کرد.بعضی ها هم می گویند که این انیمیشن برای ما ساخته نشده و برای حمایت از اتئیست ها ساخته شده است؛ ولی من تا حد زیادی با این حرف مخالفم. چون درست است که یکسری اعتقادات اتئیستی هم در فیلم وجود داشت و حتی از نماد استیون هاوکینگ( ادامس روی ویلچر) هم استفاده شده بود؛ ولی اگر هدف همین بوده پس فیلم دارد چهره ی خیلی مضحک و شرم اوری را از اتئیست ها نشان می دهد! چون این انیمیشن دارد می گوید که اتئیست ها افرادی هستند که فقط به خاطر ازادی سکس و مسائل جنسی است که ناباور شده اند! مخصوصا با ان صحنه ی اخر فیلم که در واقع فلسفه ی یکی دیگر از ناباوران یونان باستان به نام اپیکور است. مطرح کردن بحث فلسطین و اسرائل و در غالب ان همجنس گرایی اصلا لازم نبود ولی خب این فیلمی که به مسائل جنسی و سکسی اشاره دارد مگر می تواند به همجنسگرایی اشاره نکند؟ حالا این که این گرایش جنسی واقعا درست است یا نه خیلی مهم نیست و مسائل همجنس بازها هم به خودشان مربوط می شود.در کل می توانم بگویم که این انیمیشن برای من تا حد نسبتا زیادی قابل تحسین است به دو دلیل: اول بخاطر این که به یک موضوع بسیار مهم اشاره دارد و ان هم سرکوب امیال جنسی است. دوم بخاطر این که این فیلم حداقل برای کسی که می خواهد حتی برای یک ساعت و نیم هم که شده بخندد و از کمدی لذت ببرد(ان هم به هر صورتی که باشد)، کیس مناسبی است. حرف اخر: باید یادمان باشد که هر چیزی که در فیلم و یا انیمیشن عادی و طبیعی جلوه داده می شود، به معنای ان نیست که در دنیای واقعی هم همین گونه است. بهتر است به این انیمیشن به چشم یک نابود گر دین یا حمایت کننده از ناباوران نگاه نکنیم؛ چون فارغ از این که اعتقادات ما واقعا درست باشد یا نه، ما نمی توانیم وضعیت فعلی بشر را با وضع مواد غذایی داخل فروشگاه مقایسه کنیم! کاری که به نظر کارگردان فیلم می خواسته است انجام دهد.به قول منتقد ما که زیاد این انیمیشن را جدی نگرفتیم؛ شما هم بهتر است جدی نگیرید! با تشکر از این که وقت گذاشتید و نظر مرا خواندید. خدانگهدار……
مرجان
کاری به نقد برسی هاش ندارم ولی برای یه بار خوبه به هرحال یه کمدیه چه ها بخواد چیزی بفهمونه چه نه ولی در هر صورت فقط با کسی ببینیدش که بیشتر از خودتون بهش اعتماد دارید اوضاع توش خرابه
محسن
این فیلم یکاثر کاملا جهود یهودی ودر اصل میخواد بگه از هیچی نترسیم وخوشگذرونی کنیمم
آریس
با احترام به نظرات دوستان
من با اینکه از دیدن قسمت پایانی فیلم حالت تهوع گرفتم ولی به نظرم فیلم یه پیام اصلی داشت و اون اینکه دین چه واقعیت باشه چه دروغ! باعث به وجود اومدن یه سری ارزش برای انسانها شده که آخر فیلم بعد از اینکه دینشون رو از دست دادن به حالت منزجر کننده ای ارزشهاشون رو زیر پا گذاشتن و حتی عشق نیز معناش رو از دست داد !
سحر
بنظرم منتقدی که تا این حد متعصبه نباید فیلم یا انیمیشن هایی مثل سوسیس پارتی رو با این حجم غضب و تندی تلخی نقد کنه. میتونه به نقد فیلم های دیگه بپردازه. شما ده تا پاراگراف نوشتی ولی حتی یک نکته هم از این انیمیشن نفهمدی! .همشون شبیه هم و بلا استثناء تو همشون گفتی ترش کمدی. این نقد نیست. نقطه نظر تند و شخصی هست که صرفا عصبانیت شمارو نسبت انیمیشن بازگو میکنه. شما میتونی ی فیلمو دوست نداشته باشی، ولی نمیتونی با چشمای بسته و فکر متعصب نقدش کنی!!!
شهروز
شما با چشم باز نکات مثبت این انیمیشن رو بگو
تایتان
باسلام.
به نظر من هم حق با منتقد هست و اشارات اروتیک در فیلم بیش از اندازه و به قولی فقط در جهت اب بستن به فیلم بوده.
منتهی خیلی از دوستان به غلط صرفا اعتقاد به مذهب رو نشانه تعصب و جهل قلمداد می کنند حال انکه می تونیم از این زاویه به موضوع نگاه کنیم که اعتقاد به بی خدایی و دروغ بودن دین متعصبانه و دروغ باشه!
در انتهای فیلم هم به طور واضح به همون موضوعی می رسیم که آتئیست ها براش جوابی ندارن؛ خوب بعد کشتن خدا ی کار کنیم؟
البته به قول نویسنده فیلم فوق العاده سطحی و ضعیف هست و ارزش بحث ندارد!
درنا
وقتی که نظرات مربوط به این جور فیلم ها و داستان ها رو میخونم بهتر از هر زمانی میتونم تعصب رو ببینم. چه بین متعصبین مذهبی و چه بین افرادی که اعتقادی به دین و مذهب ندارن. اتفاقا در دسته ی دوم بیشتر..(چون حرفی که ما دوست داریم میزنه پس عالیه..وتو چون دین داری جنبه نداری و نمیفهمی.)
مثلا افرادی دیدم که میگن به به عجب انیمیشن پر معنا و عمیقی..کجاش عمیقه؟ از همون صحنه ی آغازی و با همون شعرش قشنگ چیزی که میخواست بگه رو کبوند تو صورتمون..بعدشم که برای فهمیدن منظور دیالوگ ها و حرکاتشون فقط کافیه چشم و سواد زیرنویس خوندن داشته باشی. خنده داره ؟ من که یک لبخند رو صورتم نیومد..چرا؟ چون به نظرم تقریبا هیچ صحنه و دیالوگی هدفش خندونن من و خوشحال کردن من نبود و فقط داشتم فکر میکردم که خب حالا این جا داره به چی تیکه میندازه؟
این یک حقیقتیه که کمتر فیلم سریال یا انیمیشن هالیوودی هست که در نهایت هدفش همین موضوعات و زیر سوال بردن اعتقادات نباشه ، و ما هم شاید در نهایت منظورشو بفهمیم و شایدم نه..با این حال از دیدنشون لذت میبریم و کلی حال خوب و انرژی مثبت دریافت میکنیم با اینکه خیلی وقتها میدونیم که داره مفهومی مخالف با اعتقاداتمون میرسونه. با این حال این قدرت رو دارن که یک نفر رو به دنیای انیمشن معتاد کنن ، ولی در مورد این انیمیشن شاید فقط کسایی بهشون خوش بگذره که دارن حرفهای خودشونو از زبون شخصیت ها میبینن و بعد هم خیلی متعصبانه از نقد اثر ناراحت میشن.
از طرف دیگه..از اون جایی که سازنده اعلام نکرده که این انیمیشن صرفا برای افراد آتییسته و مناسب خداباور ها و دین دار ها نیست ، پس به یک مخاطب خداباور وقتی این طور چیزی رو میبینه حس میکنه که به طور مستقیم بهش اهانت شده و حق داره این شرایط رو نقد کنه چون برای تماشای یک انیمیشن سرگرم کننده و یک استراحت کوتاه پول دادن و در عوض یک اثر نچندان جالب و فان با چاشنی توهین و اهانت تحویل گرفتن.
فقط چون اعتقادات دینی ندارید به معنی نیست که دیگه هیچ جوره متعصب به حساب نمیاید.
sarawhx
از نقد شما بی نهایت لذت بردم خدا قوت
ناشناس
حرف حساب
عالی بود دمت گرم
mobina
مخاطب انیمیشن بزرگسال بود و از نظر من اصلا کمدی نبود و از فیلم هایی به شمار میومد که شما رو به فکر فرو میبرد و به تأمل نیاز داشت
اما در هر صورت خشونت رو میشد درش حس کرد و این نکته جالبی نیست.
امیر
شماها هم اگه قدرتشو دارید،خلاقیتشو دارید،هوششو دارید،امکاناتشو دارید بر ضد این انیمیشن درست کنید واسش تبلیغ کنید تا دنیا ببینه،پول که هست،ایمان هم که دارید،و از همه بیشتر، ادعا هم که دارید.پس بسم الله،
نمیخواد پوستر این انیمیشن رو پاره کنید و مرگ بر بهش بگید،این کارها،کار آدمهای ضعیفه چون زورتکن نمیرسه فحش میدین.
شهروز
سکانس آخر که به صورت گروپ سکس کردن اوجدافتضاح فیلم بود…سوسیس قهرمان که برای رسیدن به عشقش تلاش کرد آخرش اجازه داد که یه تاگوی همجنسگرا با عشقش رابطه داشته باشه.پس چنگیدن برای چه بود
یا اینکه آخر فیلمدهمه به طرز وحشیانه ای باهم سکس کردن…..یا نون وه در برابر احساسات جنسی تاگو میگه که خدایان ناراحت میشن و از تمایلات جنسیش اجتناب میکنه .اما در آخر فیلم پس از نابودی خدایان که انسانها بودن .همه جوره بروز داد تمایلاتشو…باید کمی دقیقتر این فیلمها رو دید
Yalda
من این انمیشن رو دوست داشتم به خوبی و راحتی حرفشو زد آخر فیلم خیلی چرت تموم شد جوری که به کل گند زد ولی بازم برای کسایی که از نماد گرایی خوششون میاد پیشنهاد میکنمش
رامتین
رفقا رسماً به آخر الزمان رسیدیم !
حواستون به خودتون و همدیگه باشه
حورشه
این انیمیشن دیدم در اینکه خیلی کمدی هست اما اصلا از روی شوخی ساخته نشده! خیلی ریز و دقیق به خدا و مردمان پاک سرشت توهین و حمله ناعادلانه میکند! باید دو نکته در نظر گرفت اگر به فرض محال ما مخلوقات غذای خدا هستیم و خدا دوست نداره زنان با مردان ارتباط داشته باشند چون دوست داره غذاها دست نخورده باشند تا قابل خوردن باشند!!! ۱- پس چرا خدا در همه ادیان مخصوصا اسلام در قرآن و احادیث به ازدواج موقت و دائم آسان برای همه و ارتباط و مشورت و دوستی با همه تاکید دارد و زیباترین بنا را تشکیل خانواده و ازدواج میداند بطوریکه فرموده حتما ازدواج آسان بگیرید و زنان و مردان بی همسر را همسر دهید؟! ۲- اگر غذای خدا بودیم چرا خدا به ما عقل و منطق و شعور و علم آموخت بطوریکه دانشمندان را بسیار مقرب نزد خود میداند! خوب دست همه ما را میگرفت مثل گوسفندان میبرد برای چریدن؟! دقیقا مثل فیلم ماتریکس که سعی داره بفهمونه تمام تنشهای روحی و جسمی و زندگی ما برای خدا سودمند هست برایش انرژی تولید میکنیم! مثل اینه که بگیم لامپ برای ژنراتور برق میده نه ژنراتور (خدا) برای لامپ (مخلوقات)! پس چرا خدا در همه ادیان انسان را به خویشتن داری و صبر و آرامش در برابر تمام تنشهای روحی و زندگی فرامیخونه! و بارها فرموده هر آنچه بدی به تو رسد از توست هر آنچه خوبی به تو رسد از من هست که آیه قرآن هست!؟ نیک بنگریم تمام بلایا و بدبختی و مصیبت و مرض از خود ماست حالا یا خودمان مقصریم یا دیگران مقصر هستند مصیبت به ما تحمیل کردند بلایای طبیعی سیل و زلزله و بیماری و فقر و جادو شدن و بیکار شدن را نیک بنگری حاصل عدم رعایت حق ناس و حق طبیعت و حق موجودات هست که بر ما تحمیل میشه که یا خودمان ضرر ایجاد کردیم یا دیگران بر ما ضرر ایجاد کردند کلا عامل انسانی مقصر بوده که گاها آن عامل انسانی ما نیستیم دیگران هستند. پیشنهاد میکنم ویدئو کلیپ به نام پاسخ علمی و عقلی و منطقی و مذهبی به هفت سوال مهم رایج که در آپارات و نماشا هست ببینید رفع ابهامات مهمی بیان میشود.