فرارهای سریالی بدون حقارت با خاطری آشفته یا تسلیم شدن و پایان ماجرا اما به همراه سرزنش‌های درونی؟ این‌ها سوالات بزرگی هستند. واژه فرار از ازل مانند بند ناف وبال گردن بشر بوده‌است! انسان دائم درحال فرار کردن و گریز از قانون، وجدان و نفس خود می‌باشد. فرارهایی که حتی با نقطه‌ای بر سر خط پایان نیافته و همچنان آماده شعله ور شدن هستند. استودیو خوشنام «نکی» (Nekki) با معرفی عنوان Vector عصاره گریز را با هنر پارکور به حدی استادانه درهم آمیخت که نتیجه‌اش شد درو کردن جوایز بسیار و محبوبیتی والا در دنیای بازی‌های مستقل حال پس از گذشت چندسال دومین نسخه از این بازی برای دستگاه های مجهز به سیستم عامل اندروید و آی او اس منتشر شده و بار دیگر مخاطب را درگیر ماجرا قهرمان مرموزش می‌کند؛ در ادامه گیم شات را همراهی کنید با نقد و بررسی بازی Vector 2.
نقد و بررسی بازی Vector 2 | از عرش تا فرش
از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود؟
این همان میان پرده کوتاه ذکر شده است
اصولا در عناوینی که محوریت موضوعی آن‌ها بر تعقیب و گریز استوار است شخصیتی مجهول وجود دارد که از دست فرد یا افرادی در حال فرار کردن می‌باشد. بازی Vector هم چنین رویه‌ای درخود داشت؛ دربازی رها می‌شدید و در ارتفاعات آسمان خراش ها به ضیافت پرمخاطره پرواز از ساختمانی به ساختمان دیگر دعوت بودید. داستان هم چنان نقش خاصی در چارچوب بازی ندارد با شروع بازی و در میان پرده کوتاه مقدمه با تصاویری تار از خاطرات گذشته در آزمایشگاهی سرشار از نمونه‌های انسانی شبیه به خود چشم گشوده و شاهد حوادث پیرامونتان خواهید بود. پس از این بخش دستور همیشگی به گوش می‌رسد. فرار کن! این روند تا انتها تقریبا ثابت می‌ماند و ناظر پیچش داستانی نخواهید بود و قصه میان مرز فرار و رهایی از موانع با طمانینه استراحت می‌کند!
سراشیبی
پارکور به چه قیمت؟؟
هنر پارکور ترکیبی از: انعطاف عضلات بدن، هوش، خلاقیت و تمرکز ذهنی فراوان است؛ در Vector زیبایی این هنر دوچندان گشت. هنگامی که در واپسین لحظات به فاصله نیم بدن با دشمن درحال تعقیب خود فاصله داشته، سکویی بزرگ می‌یابید و با قرار دادن دو دست و پرتاب تن لذت رهایی از موانع را می‌چشید همان جایی است موفقیت تیم «نکی» نمایان می‌شود. گیم پلی دومین شماره Vector نیز بر همین پایه استوار است کماکان فرار و خلاص شدن از سد های پیش رو عناصر اصلی بازی به‌شمار می‌آیند. همچنان باید سریع حرکت کرده و از دقت عمل بالایی برخوردار باشید زیرا بازی بیش از پیش دشوار شده و به همین راحتی ها بهتان باج نخواهد داد! در طول مراحل بازی خطرات متعددی تهدیدتان خواهد کرد از جمله: لیزرها، دوربین‌های امنیتی، مین‌های مخفی و …… که بازی باز را مجاب به انجام آزمون و خطا برای دقت بیشتر می‌کند؛ به زبان ساده تر Vector 2 با کسی شوخی ندارد مانند نسخه قبلی‌اش به چند پرش محدود نمی‌شود و موانع و مشکلات زیادی را بر سر راه مخاطب قرار می‌دهد. تکرار مراحل بازی شده تا قبل از تکمیل لیست ارتقا در صورت شکست، افزایش پی در پی سطح دشواری موانع و ساعات طولانی منتظر ماندن برای شروع مجدد مرحله‌ای مجازاتی سخت و عذاب آور اند که گرچه تلنگری برای جمع کردن حواس و تقویت انگشتان دست هستند! اما روشی نادرست محسوب می‌شوند که نه تنها آهن ربا نیستند بلکه عامل دلزدگی مخاطب از بازی خواهند شد؛ از بحث سخت گیری بیجا تیم سازنده که بگذریم، ساختار اصلی پرش ها دست نخورده باقی مانده‌است هرچند تعدادی حرکت نو برای این شماره تعبیه شده اما محتوای اصلی همانی است که در شماره نخست دیده‌ایم. می‌توانید با پیشروی دربازی! حرکات و تجهیزات تازه‌تر را آزاد سازی کرده و با قوا بیشتر پا به میدان مین بگذارید؛
به شخصه معتقدم زمانی که پای نمونه‌های آزمایشگاهی، ابزارآلات پیشرفته، دشمنان جهش یافته و به کل رخدادهای آینده به حال و هوای تاریک و نوآر یک اثر دنباله دار کشیده می‌شود، حس و حال و فضای خاصش از بین خواهد رفت. عناوین تکراری متعددی خود را به این روش کلیشه‌ای و پولساز پیوند زدند که اسمی ازشان نبریم شایسته تر است! عنوان Vector 2 هم به این فرقه گرویده فضای پلیسی، کت و شلوار رقصان در باد، پریدن داخل شیشه آسمان خراش ها و شخصیت تحت تعقیبش را گردن زده و پرش از بین لیزر ها و تیغ‌های معلق را جایش نشانده! عواملی که نقطه ضعف محسوب نمی‌شوند اما لذت و غرق شدن در بطن بازی را کمرنگ و کمرنگ تر می‌کنند. در کل گیم پلی Vector 2 می توانست خیلی بهتر و جذاب تر و عاری از گوشمالی های غیر منطقی باشد تا نوعی طبل توخالی!
سراب
طراحی محیط قابل قبول است
گرافیک هنری سری بازی‌های Vector از روش ضد نور بهره می‌برد روشی که در دیگر مجموعه تیم سازنده بازی یعنی Shadow Fight نیز دیده می‌شود و به این شکل می‌باشد که شخصیت‌ها و برخی اشیا داخل محیط، ضمن دارا بودن فیزیک لازم به صورت سایه هایی تاریک نمایان می‌شوند. در زمینه گرافیک Vector 2 مانند ابوی خود! موفق و چشمگیر ظاهر شده‌است محیط پیرامون، رنگ بندی متناسب با حال و هوا مکان مراحل، طراحی قابل قبول موانع و توجه به جزییات از نکات مثبت جلوه‌های هنری بازی محسوب می‌شوند. همه چیز راضی کننده به نظر می‌رسد تا زمانی که افت فریم های مکرر و عذاب دهنده از پشت سنگر بیرون می‌آیند و به حدی رسیده که مانند مته ذهنتان را حفر خواهند کرد! هنگامی که در حال پرش از موانع و ژانگولر بازی باشید! با تنها یک چراغ فعال از قسمت تجهیزات کفش ها و نزدیک به اتمام مرحله، ناگهان افت فریم و لگ محترمه از غیب برسد و درحال پرش صدم ثانیه‌ای وقفه ایجاد کند و موقع عادی شدن به آغوش مین دعوت شوید، علاوه بر دادن حق به بنده غزل خداحافظی را دریافت و حرف‌های رکیک محبوس در دلتان را ارسال خواهیدکرد!!
حماسه‌ای رقیق
موسیقی بازی از بخش‌های خوب و تاثیر گذار است. قطعات متنوع در سبک راک با سولو های گیتار الکتریک، درام های کوبنده با ضربآهنگ بالا، صدا انفجار مین و پویا بودن نوای محیطی کمی درد شکنجه‌ها را قابل تحمل تر می‌کند! اما نواقص در زمینه ها مختلف روی لبریز شدن لذت در این بخش سرپوش می‌گذارد ولیکن بازهم موسیقی قابل قبول است هرچند می‌شد تنوع بیشتری در سبک های مختلف را دارا باشد که حال نیست. پس بهتر است با واقعیت کنار آمد و از آن لذت برد.
به کجا می‌روم آخر؟
خدانگهدار وکتور…
در یک جمع بندی کلی عنوان Vector 2 به هیچ وجه بازی کاملی نیست و کوله باری از المان ها موفق شماره نخست و چمدانی از افکار تازه اما ناپخته سازندگانش را به دوش می‌کشد. Vector 2 بازی بدی نیست فقط چوب جو جلاد بودن برای جذاب بودن سازنده اش را می‌خورد عنوان بیهوده ای نیست اما بین نام نیک پدرش و خاص بودن آبکی سازندگانش برای کسب اسکناس بیشتر له شده‌است. گرافیک هنری زیبایی را داراست اما قربانی مشکلات متعددش شده، موسیقی اش گوشه‌هایی از آهن ربا را رو می‌کند ولی باز قطب مثبت و منفی اش مشخص نیست. به اصطلاح داستان دارد، گیم پلی قدرتمند و جدی دارد ولی در انتها نصفه و نیمه است. Vector 2 مملو از تناقض های مختلف است که جای جایش لنگ می‌زند و به اصطلاح بلاتکلیف است! تیم سازنده استودیو «نکی» امیدوارم اگر ورق برگشت و خواستی دنباله‌ای برای Vector بیچاره ات تدارک ببینی این سری خودت آن متهم فراری باشی و این بار از دست وجدانت!
