نقد و بررسی بازی Resident Evil 7 ؛ نوستالوژیک، اما متحول

در صنعت بازی‌های ویدئویی معمولا زمانی که از یک اثر به عنوان «دنباله» یاد می‌کنیم؛ همواره حجم انتظارات طرفداران نسبت به کلیتش بسیار زیاد است، آن هم به دو دلیل؛ اول این که اگر عنوانی پیش از این به موفقیت نرسیده باشد، قاعدتا انتظار بهبود عملکرد کیفی آن را داریم و اگر هم به موفقیت برسد، قطعا انتظار افزایش کیفیت را خواهیم داشت. دومین دلیل این است که معمولا گذشته خوبی پشتوانه این دسته از آثار شده است و به واسطه خاطراتی که برایمان رقم زده‌اند، اهمیت بالایی شامل حالشان می‌شود. در جریان کنفرانس E3 2016 کمپانی سونی بود که از هفتمین نسخه شماره دار بازی Resident Evil رونمایی شد و از آن زمان تا به این لحظه فضای مجازی را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. در ادامه با نقد و بررسی بازی Resident Evil 7 همراه گیم‌شات باشید.

موضوع از جایی شروع می‌شود که ما از آن به عنوان حماقت یاد می‌کردیم؛ تغییر هویت بازی Resident Evil آن هم زمانی که شینجی میکامی سکان هدایت آن را بر عهده نداشته باشد، چیزی قریب به همان واژه حماقت است. وقتی به گذشته استودیوی «کپ‌کام» (Capcom) در ساخت این فرانچایز محبوب نگاه می‌کردیم؛ عملکرد به واقع ناامیدکننده‌اش ما را از موفقیت نسخه هفتم مایوس می‌کرد. برخلاف نسخه ششم بازی که سر و صدای بسیار زیادی بپا کرده بود، نسخه هفتم در آرامش کامل معرفی شد و در همان ابتدای کار نیز سازندگان صادقانه اعلام کردند که Resident Evil 7 به طور کلی متحول شده است؛ اگر چه ماهیت نسخه‌های کلاسیک این سری همچنان در آن حفظ خواهد شد. شرایط به گونه‌ای بود که بسیاری از طرفداران انگار نه انگار منتظر یک Resident Evil هستند و کلیت کار اصلا شباهتی با آن چه که طرفداران از کپ‌کام می‌خواستند نداشت. همه چیز بر علیه بازی بود تا روزی که تمام این وعده و وعیدها به نتیجه رسید و حالا تجربه شخصی بازیکنان جایش را به تماشای تریلرهای همیشه جذاب کپ‌کام داده است؛ همین ابتدای کار می‌گویم که Resident Evil 7 به عنوان یک دنباله فرعی واقعا شگفت‌انگیز است، اما به عنوان یک نسخه اصلی از این فرانچایز، شخصا دید مثبتی نسبت به آن ندارم.

مشکل اصلی Resident Evil 7 دقیقا از همان ابتدای کار خودنمایی می‌کند. قطعا یکی از جنبه‌های مهم این فرانچایز را روند داستانی آن تشکیل می‌دهد. تغییر زاویه دوربین در Resident Evil 7 چند اثر مثبت و چند نکته منفی برای آن به همراه داشته است. یکی از این نکات منفی مستقیما به بخش داستانی آن ضربه وارد کرده و این یعنی دیگر خبری از آن شخصیت‌پردازی بی‌نظیر نسخه‌های کلاسیک نخواهد بود. اصلا در Resident Evil 7 شما به زور می‌توانید کاراکتر اصلی را تصور کنید و ماهیت این شخصیت‌ را صرفا از روی دیالوگ‌هایی که رد و بدل می‌کند تشخیص می‌دهید؛ البته ناگفته نماند که Resident Evil 7 در نوع خودش داستان جذابی را ارائه می‌کند؛ روایتی که شاید به سادگی یک اتفاق آغاز شده باشد، اما رفته رفته شما در جریان ماجرایی قرار می‌دهد که Resident Evil 7 تنها شروعی بر آن محسوب می‌شود. با وجود جذاب بودن روند داستانی بازی، همچنان نمی‌توان آن را در حد و حدود نسخه‌های کلاسیک و نسخه چهارم این سری دانست؛ چرا که Resident Evil 7 صرفا آغازی بر اتفاقات بزرگی است که احتمال می‌دهیم برای آینده این فرانچایز در نظر گرفته شده باشد.

نکته‌ای که به شخصه برایم بسیار خوشحال کننده بود، تفاوت کلیت بازی با تریلرهای آن است. در واقع پیش از تجربه Resident Evil 7، انتظار یک بازی مبتنی بر مخفی‌کاری‌های پیاپی را داشتم؛ اما به محض این که پایم را به دنیای بازی گذاشتم، متوجه شدم که در پیشبرد مراحل Resident Evil 7 یک آزادی عمل بالایی برای بازیکنان در نظر گرفته شده است. بگذارید صادقانه عرض کنم؛ در تریلرها معمولا محیط Resident Evil 7 شباهت‌های غیر قابل انکاری با سری OutLast داشت و حتی بسیاری از المان‌های این بازی در نسخه جدید Resident Evil به چشم می‌خورد. اما وقتی بازی را تجربه می‌کنید، مثل روز برایتان روشن می‌شود که Resident Evil 7 واقعا یک Resident Evil بوده و کپ‌کام در این مورد وعده دروغی به مخاطب نداده است. نسخه هفتم این سری واقعا ترسناک است، اما این موضوع قرار نیست آن را تبدیل به یک Resident Evil انقلابی کند یا اینکه برای بازیکنان به عنوان یک بازی خاطره انگیز مورد خطاب قرار گیرد. Resident Evil 7 یک سکوی پرتاب برای بازگشت این فرانچایز به روزهای اوج گذشته محسوب می‌شود که واقعا هم به این هدف می‌رسد؛ چرا که اکثر بازیکنان پس از اتمام این نسخه نسبت به آینده آن امیدوار خواهند شد. به طوری که از همین لحظه، تولید نسخه بعدی این فرانچایز برای بازیکنان به شدت مورد انتظار است.

طی نسخه‌های گذشته، سری Resident Evil پایش را در مسیری گذاشته بود که بسیاری از بازیکنان نسبت به هویت این فرانچایز و آینده‌اش هیچ امیدی نداشتند؛ این روند به واقع دو شماره از نسخه‌های اصلی این سری را تحت تاثیر قرار داد و از آن زمان تا کنون، میزان محبوبیت این سری روندی به شدت نزولی داشته است. اما هدف از تولید Resident Evil 7 در مرحله اول جلوگیری از همین موضوع بود! مسیری که نسخه‌های پنجم و ششم این فرانچایز در آن قدم گذاشته بودند، هویت اصلی بازی را به طور کلی زیر سوال برده بود؛ در واقع Resident Evil 7 نقطه‌ای برای بازگشت این سری به روزهای اوجش محسوب می‌شود؛ حداقل بر روی نمودار چنین چیزی امکان‌پذیر به نظر می‌رسد.

داستان بازی با یک اتفاق ساده کلید می‌خورد؛ ایتن (کاراکتر اصلی Resident Evil 7) برای یافتن همسرش راهی دهکده‌ای در اطراف لویزیانا می‌شود تا بالاخره جواب سوالاتی را که در تماس‌های اخیرش بی‌جواب مانده بود را به نتیجه برساند اما طبق رسم همیشگی این سری؛ شروع داستان شباهت‌های بسیار زیادی به نسخه چهارم این فرانچایز دارد. این بار هم برای یافتن کسی وارد مکانی می‌شوید که تقریبا هیچ اطلاعی از ماهیتش ندارید. در این بین میهمانان ناخوانده سد راهتان می‌شوند تا همان حس نوستالوژیگ و روی اعصاب سری Resident Evil که همواره به شما می‌گوید «به هیچ وجه در امان نیستید» مستقیما به بازیکنان منتقل شود. شاید برای بازیکنان روشن باشد که در آینده چه اتفاقی انتظارشان را می‌کشد، اما ایتن حتی روحش هم خبر ندارد که در آن کلبه مخروبه چه موجوداتی کمین کرده‌اند. داستان بازی دقیقا همان طور که انتظار داشتیم، در سکوت کامل کارش را شروع می‌کند و رفته رفته شما را در جریان وقایع جدیدی قرار می‌دهد؛ دقیقا همان فرمولی که پیش از این در نسخه چهارم و پنجم سری پیاده سازی شده بود؛ اگر چه معتقدم، شروع Resident Evil 7 در نوع خودش منحصر به فرد است.

بخش عمده‌ای از وقایع بازی Resident Evil 7 در خفقانگاهی به اسم «خانه بیکرها» جریان دارد. جایی که پس از چند دقیقه قرار است به کابوسی واقعی برای بازیکنان تبدیل شود. پیشرفتی که در Resident Evil 7 شاهدش بودیم واقعا قابل تقدیر است؛ حتی در نسخه چهارم این فرانچایز نیز به این اندازه احساس کمبود امنیت نمی‌کردیم! خانه بیکرها حتی لحظه به شما آرامش نمی‌دهد؛ دقیقا تا زمانی که فرصت ذخیره کردن بازی را پیدا کنید. این خانه (ظاهرا!) کوچک، قرار است شما را وارد جریان اصلی بازی بکند. تا چشم کار می‌کند در این محیط سورپرایز خواهید شد و به شکل غیر قابل تصوری چهار ستون بدنات به لرزه در می‌آید. دقیقا لحظه‌ای که احساس می‌کنید از شر بیکرها خلاص شده‌اید، بازی شما را به چالش جدیدی دعوت می‌کند و تا آخرین ثانیه‌ هم از این کارش دست نمی‌کشد. با این حال بازی Resident Evil 7 به هیچ وجه قرار نیست المان‌های نسخه کلاسیک این سری را عینا در بازی تکرار کند. شاید همان ویژگی‌ها در این نسخه نیز به چشم بخورد، اما هویت این ویژگی‌ها کاملا تفاوت دارد. یکی از بخش‌هایی که Resident Evil 7 از نسخه‌های قبلی آن به یادگار نگه داشته است؛ محل ذخیره سلاح و مهمات بازی خواهد بود. این بخش با وجود آن که همان فرمول نسخه‌ چهارم را در خود جای داده است، اما همچنان نقص‌هایی دارد. در این جا ذخیره آیتم‌ها به ابعادشان بستگی ندارد؛ برای مثال اندازه یک بطری یا فشنگ یکی از سلاح‌ها، با ابعاد خود سلاح هیچ تفاوتی ندارد و هر دو بخش کوچک و هم‌اندازه‌ای را اشغال می‌کنند.

در Resident Evil 7 برخلاف نسخه‌های گذشته، نوع جدیدی از وحشت دنیای بازی به نمایش در می‌آید. شکنجه‌هایی که شخصیت اصلی در طول بازی متحمل می‌شود، به معنای خوبش روی اعصابتان می‌رود. برای اولین بار شاهد قطعه قطعه شدن اعضای بدن کاراکتر اصلی هستیم و این موضوع صرفا برای طبیعی‌تر شدن شرایط کاراکتر بر روی بازی اعمال شده است؛ برای برگشتن وضعیت ایتن به حالت اولیه کافیست که یکی از همان بطری‌های شفا دهنده بازی را بر روی کاراکتر خالی کنید تا همه چیز به حالت اولیه بازگردد. با وجود آن که دوربین بازی به اول شخص تغییر پیدا کرده و زاویه دید را تحت تاثیر قرار داده است، همچنان دید بازیکنان محدود خواهد ماند و این برای یک طرفدار قطعا خبر خوشحال کننده‌ای به شمار می‌رود. اکثر اعضای خانواده بیکر نیز از این فرصت نهایت استفاده را کرده و به بهترین شکل ممکن شما را شوکه خواهند کرد؛ آن‌ها مدام در محیط بازی پرسه می‌زنند و خطایی از شما سر بزند، با نهایت قدرت به سمت شما حمله ور می‌شوند؛ البته از این حیث بازی کمی از نسخه‌های کلاسیک سری فاصله گرفته است، اما این مساله قرار نیست معنی بدی به دنیای Resident Evil 7 بدهد.

کمبود سلاح و مهمات، سال‌هاست که به عنوان امضای سری Resident Evil شمرده می‌شود. اصلا یکی از مهم‌ترین دلایلی که شما در محیط بازی احساس ترس می‌کنید، همین کمبود مهمات است. آن قدر شمرده و حساب‌ شده گلوله‌هایتان را شلیک می‌کنید که خطا رفتنش اضطراب خاصی را به شما منتقل خواهد کرد؛ چون هر چه نباشد می‌دانید که اینجا دنیای Resident Evil است و هر لحظه چالش جدیدی انتظارتان را می‌کشد و از قضا این چالش قرار است نسبت به گذشته سخت‌تر هم باشد. خوشبختانه Resident Evil 7 این موضوع را از نسخه‌های قبلی فرانچایز به ارث برده است و شما دائما با مساله کمبود مهمات مواجه خواهید شد. اما بگذارید نیمه خالی لیوان را هم ببینیم؛ تعداد سلاح‌های موجود در Resident Evil 7 نسبت به نسخه‌های گذشته بسیار کمتر است؛ اگر چه طراحی خوبی دارند و هرکدام عملکرد منحصر به فردی را از خود نشان می‌دهند. البته این کمبود سلاح‌ها در مقابل تعداد بسیار پایین دشمنان بازی قابل توجیه است. Resident Evil 7 بغیر از باس‌فایت‌های به شدت جذابش، در طول بازی شما را از این نظر شگفت‌زده نخواهد کرد؛ چرا که تعداد دشمنان بازی واقعا کم بوده و تنوع بسیار پایینی شامل حالشان شده است.

اصلا برایتان مهم نیست که از ابتدا تا انتهای بازی چه چیزی قرار است روایت شود؛ چرا که جلوه‌های خیره کننده و به شدت جذاب منطقه لویزیانا و خصوصا خانه بیکرها برق از سرتان می‌پراند. Resident Evil 7 به واقع چشم‌نوازترین نسخه‌ از این سری به شمار می‌رود که به صورت مداوم شما را با جلوه‌های ویژه‌اش رو به رو می‌کند. بعضی از جلوه‌های بازی در ترسناک‌تر شدن آن بسیار موثر ظاهر شده است؛ برای مثال تماشای موتورخانه‌ها اظطراب عجیبی را به بازیکنان منتقل می‌کند؛ مخصوصا زمانی که می‌دانید، دشمنانتان معمولا مخفیانه و بی سر و صدا شما را هدف قرار می‌دهند. به این شرایط، نورپردازی خیره کننده و فرانسل‌هشتمی بازی را هم اضافه کنید تا متوجه شوید که «برق از سرتان می‌پرد» چه معنی و مفهومی قرار است داشته باشد. از کاراکتر اصلی گرفته تا تک تک اجزا و اشیای موجود در محیط بازی، همه و همه سایه‌های خیره‌کننده‌ای را تحویل مخاطب می‌دهند. اصلا همین نورپردازی به قدری در جهات مثبت و موثری به کار برده شده است که بازی هر لحظه ترسناک‌تر می‌شود. حتی موسیقی بازی نیز از این قاعده مستثنا نخواهد بود؛ شما به طور مداوم صدای آزار دهنده و روی اعصاب خانواده بیکر را خواهید شنید و اگر زمانی از شر آن‌ها خلاص شدید، نوبت به عوامل محیطی می‌رسد که رسما آرامش را از بازیکنان سلب خواهد کرد.

در مجموع بازی Resident Evil 7 با وجود آن که قرار نیست یک نسخه انقلابی در این سری به حساب بیاید؛ اما همچنان به عنوان یک سکوی پرتاب، برای بازگشت به روزهای اوج محسوب می‌شود. این بازی شما را می‌ترساند، اما ترس و وحشتش ممکن است چندان به گذشته سری پایبند نباشد؛ با این حال مکانیزم‌های جدیدی را تعریف می‌کند که قطعا برای طرفداران جلوه مثبتی دارد. گیم‌پلی بازی در یک جمله وفادار، اما متحول شده است؛ شاید این تضاد کمی دور از ذهن به نظر برسد، اما Resident Evil 7 با وجود آن که تغییرات زیادی شامل حالش شده، هنوز هم یک Resident Evil بوده و از این نظر کپ‌کام وعده دروغی تحویل مخاطب نداده است. از لحاظ بصری نیز Resident Evil 7 حداقل چند پله از نسخه‌های قبلی خود جلوتر رفته است و این موضوع در تک تک پیکسل‌های بازی مشهود خواهد بود. در مجموع تجربه Resident Evil 7 را قطعا به طرفداران این سری پیشنهاد می‌کنم؛ این‌بار حتی مخاطب عام نیز قرار است از تجربه یک Resident Evil لذت ببرد و این خبر بسیار خوبی خواهد بود. Resident Evil 7 یعنی نوستالوژیک، اما متحول!