نقد و بررسی قسمت پنجم Batman: The Telltale Series ؛ شهر گناه

پس از وقفه کوتاه مدتی که پس از انتشار قسمت چهارم Batman: The Telltale Series ایجاد شد، استودیو تلتیل به سرعت و پیش از اتمام سال جاری میلادی آخرین قسمت از فصل اول اقتباس خود از شخصیت محبوب بتمن را منتشر کرد. پس از اتفاقات و مشکلاتی که در قسمت‌های گذشته شاهد بودیم، بسیار مشتاق بودم تا پنجمین قسمت از این بازی سریالی را تجربه کنم و ببینم که آیا تلتیل می‌تواند در آخرین شانس، اثر خود را از گرداب مشکلات فراوان نجات دهد یا خیر. در نقد و بررسی قسمت پنجم Batman: The Telltale Series همراه گیم‌شات باشید تا به این پرسش پاسخ دهیم.

قسمت پنجم بازی برخلاف قسمت‌های قبلی و با توجه به استانداردهای «قسمت آخری‌ها» شروع طوفانی دارد و کمی پس از وقایع قسمت چهارم آغاز می‌شود. بسته به انتخابی که در قسمت گذشته کرده باشید یکی از دوستان سابق بروس شهر را به آشوب کشیده و در همان سکانس ابتدایی بازی باز هم شاهد هستیم جدا از اینکه چه انتخابی انجام دهید، روند داستان بازی کوچکترین تغییری نخواهد کرد و تنها شخصیت‌های بازی هستند که جا به جا می‌شوند، با توجه به انتخابی که در قسمت چهارم انجام دادم، نتیجه نهایی مبارزه ابتدایی قسمت جدید کاملا به حق و منطقی بود، اما در تکرار مجدد بازی برای دیدن نتیجه انتخاب دیگری که بازی پیش روی من گذاشت، شاهد بودم باز هم بدون توجه به انتخاب قبلی و مثلا مهم قسمت چهارم، نتیجه این درگیری هیچ تفاوتی نکرد و از همان ابتدا مشخص است که تلتیل در آخرین قسمت از این مجموعه هم روندی را پیش می‌گیرد که کاملا با ادعا و مانور اصلی این استودیو در تضاد است.

تلتیل، جون مادرت این جمله رو از بازی بعدیت حذف کن!

جدا از این انتخاب، در ادامه هم شاهد هستیم تصمیماتی که در این قسمت می‌گیرد کوچکترین تفاوتی از نظر دگرگونی خط داستانی و سرنوشت شخصیت‌ها ندارند و تفاوت‌ها تنها به محیط و برخی دیالوگ‌ها خلاصه می‌شوند. اوج تفاوتی که در کل پنج قسمت فصل اول شاهد بودم سکانس دستگیری یکی از دوستان بروس است که دو سناریو متفاوت را به بازیکنان ارایه می‌دهد، اما در عمل هیچگونه تفاوتی در انجام ترتیب این کارها وجود نداشته و عواقب متفاوتی را به دنبال نخواهد داشت.

قسمت پنجم بازی طوفانی آغاز می‌شود و به خوبی وضعیت آشفته شهر گاتهام و وضعیت آشفته‌تر تاثیر انتخاب‌ها در داستان را به نمایش می‌گذارد.

جدا از مورد، قسمت پنجم روایت قدرتمند نسخه‌های قبلی خود را ادامه می‌دهد و در این قسمت هم موفق می‌شود در چند سکانس بازیکن را تا حدودی شوکه کند. البته پیچش داستانی بازی در «شهر امید» (City of Light) که نام آخرین قسمت فصل اول بازی است نسبت به دیگر قسمت‌ها خفیفتر است، اما بار احساسی بیشتری دارد و در پرداخت و تکامل یکی از شخصیت‌های اصلی و مهم بازی نقش فراوانی دارد. برخلاف بحث انتخاب‌ها که در این مجموعه تلتیل به کلی نابود شد، روند قصه گویی تلتیل با قدرت تمام رو به جلو حرکت می‌کند و هر یک از شخصیت‌های نسبتا اندک بازی به اندازه کافی وقت با مانور و نمایش روابط خود با یکدیگر را در اختیار دارند. در مورد بروس هم که با توجه به تجربیاتی که چند قسمت گذشته کسب کرد، می‌توان پختگی و جدیت بیشتری را شخصیت او در قسمت پنجم مشاهده کرد که نمایش این امر توسط تلتیل و روند رشد این شخصیت محبوب به زیبایی هر چه تمامتر به نمایش گذاشته می‌شود. البته انتخاب‌های شما حداقل در چند خط فرعی مربوط به این بخش به خصوص رابطه وی با سلینا موثر است و می‌توان تفاوت‌هایی هر چند جزئی را میان روابط این دو مشاهده کرد.

یکی از غافلگیری‌های قسمت پنجم که بار احساسی مناسبی هم دارد در همین سکانس رخ داده و به شخصیت پردازی بهتر یکی از مهمترین شخصیت‌های بازی کمک می‌کند.

در مورد دیگر شخصیت‌های بازی هم روند دگرگونی و دلایل آن به خوبی در طول قسمت‌های گذشته به مخاطب نمایش داده می‌شود و تلتیل کار سخت پسندترین افراد جهت ایراد گرفتن به داستان اثر خود را با مشکل مواجه می‌کند. در مجموع می‌توان گفت بزرگترین نکته مثبت و طناب نجات بخش استودیو تلتیل از گرفتار شدن در دام باتلاق شکست همین داستان و روایت قدرتمند آن است که با وجود کش و قوس‌های فراوان استودیو جهت طولانی کردن آن در قسمت‌های گذشته، در قسمت آخر به خوبی جمع و جور می‌شود.

سرانجام رابطه میان بروس و سلینا از کلیشه‌ها فاصله گرفته و منطق بیشتری نسبت به دیگر تلاش‌های صورت گرفته برای ایجاد رابطه میان این دو دارد.

در مورد گیم‌پلی بازی هم حرف فراوانی نمی‌توان گفت و با همان افتضاح قسمت‌های قبلی طرف هستیم که البته انتظار بیشتری هم از تلتیل نمی‌رفت. البته تعداد و محتوای این سکانس‌های به اصطلاح گیم‌پلی در قسمت پنجم افزایش یافته و شاهد چند سکانس مثلا ماجرایی و سکانس‌های بیشتر مبارزه (بخوانید کلید زنی) هستیم. البته کارگردانی مبارزه نهایی بازی واقعا تحسین برانگیز بوده و به تالار افتخارات استودیو تلتیل در خلق سکانس‌های اکشن اضافه می‌شود، برخلاف مبارزه در بار قسمت دوم بازی که الگو فانتزی و سرگرم کننده‌ای را دنبال می‌کرد، مبارزه نهایی بازی تاریک و جدی از آب درآمده و حتی در برخی سکانس‌ها حماسی هم می‌شود. در مجموع از دیدگاه گیم‌پلی این بخش مانند نسخه قبلی فاقد ارزش بوده و با توجه به عملکرد ضعیف تنها المان بازی که می‌توان از آن به عنوان گیم‌پلی یاد کرد، یعنی انتخاب‌ها؛ یک صفر زیبای دیگر به کارنامه درخشان طراحی گیم‌پلی آثار تلتیل اضافه می‌شود.

سکانس‌های مثلا ماجرایی بازی همچنان به مزخرفی قبل هستند.

در بخش فنی بازی هم رویکرد مشابه با قسمت‌های گذشته را داریم و سخن چندانی نمی‌توان در این مورد گفت، اما به لطف اینکه به آخرین قسمت بازی رسیدیم می‌توان جمع بندی از بخش فنی Batman: The Telltale Series داشت. جلوه‌های بصری بازی با وجود مشکلات فنی که به خصوص در قسمت‌های اولیه شاهد آن بودیم نمره قابل قبولی دریافت می‌کنند و با وجود اینکه بازی در مجموع پنج قسمت خود محیط‌های اندکی دارد، اما همین تعداد هم با کیفیت قابل قبولی طراحی شده‌اند، البته در برخی بخش‌ها شاهد کم کاری‌ها و بافت‌های بسیار بی کیفیتی هستیم که با توجه به ماهیت سینمایی بازی سازندگان به راحتی آن‌ها را از چشم مخاطب پنهان می‌کنند و فقط در صورتی که چندین بار بازی را به دقت تجربه کنید متوجه این ایرادات خواهید شد.

قبلا هم گفته‌ام طراحی صدا و موزیک بازی در کنار روایت قدرتمند همیشه برگ برنده آثار تلتیل بوده‌اند و در Batman: The Telltale Series هم شاهد ادامه این روند هستیم. صداپیشگان بازی مانند همیشه نقش خود را به خوبی انجام می‌دهند، اما به نظر شخصی خودم آقای تروی بیکر شخص مناسبی برای صداگذاری شخصیت بتمن نیست و گاهی هم در لحن وی شاهد زور و تلاش فراوانی برای القا احساس بیشتر به تن صدای بروس هستیم که به شخصه در چند سکانس از این تلاس فراوان خنده‌ام گرفت؛ چرا که به نظرم تن صدای وی به هیچ عنوان با شخصیت بروس همخوانی ندارد. البته ایرادی که گرفتم به این معنا نیست که شاهد عملکرد بدی از سوی وی باشیم و مانند همیشه آقای بیکر عملکرد تحسین برانگیزی از خود به جای می‌گذارد و این عدم همخوانی به شخصی که صداپیشگان بازی را انتخاب کرده است باز می‌گردد.

پیش از جمع بندی نهایی به موزیک بازی هم اشاره کنم که یکی دیگر از نکات مثبت بازی محسوب شده و با وجود تعداد کم ترک‌ها، در القای موقعیت‌های مناسب در سناریوهای مختلف بازی نقش فراوان و موثری دارد.

و اما در پایان و با توجه به اتمام فصل اول بازی Batman: The Telltale Series می‌توان نتیجه گرفت اثر جدید استودیو تلتیل بیشتر از آنکه یک بازی باشد، به یک سریال تلویزیونی و یا در بهترین حالت به یک رمان تعاملی شباهت می‌دهد. اثری که با توجه به محتوای و ارزش اثر یا به قول خارجی‌ها product value آن بی اختیار به یاد سریال‌های تلویزیونی خواهید افتاد و با توجه به بودجه و هزینه‌ای که روی آن شده است، موفق می‌شود داستان قدرتمندی را به مخاطب خود ارایه دهد. عنوانی که می‌توانم آن را فقط به علاقه مندان به بازی‌های داستان محور و عاشقان بتمن پیشنهاد کنم و به غیر از این دو قشر، بازی برای دیگر بازیکنان ارزش تجربه نخواهد داشت.