چند روز پیش We Happy Few برای سه پلتفرم پی‌سی، ایکس‌باکس وان و پلی‌استیشن ۴ منتشر شد و اکنون ما نقد بازی We Happy Few را برای شما آماده‌کرده‌ایم.
تعداد بازی‌های کمی هستند که به اندازه‌ی We Happy Few توانسته‌اند در E3 سر و صدا به پا کنند. بازی We Happy Few نوید یک دنیای خاص و داستانی بسیار عالی را می‌داد ولی زمانی که با سرویس دسترسی زودهنگام استیم، در اختیار بازیکنان قرار گرفت، تو خالی بودن وعده‌های سازندگان مشخص شد. اما استودیو به سرعت اعلام کرد که نسخه نهایی We Happy Few مشکلات را برطرف خواهد کرد و حالا ما با نقد بازی We Happy Few سعی خواهیم کرد به این بپردازیم که آیا وعده‌های سازندگان عملی شده است؟
بخش کمپین بازی اکنون کامل است و می‌توان داستان آن را حتی طولانی دانست. بازیکنان با در اختیار داشتن کنترل چندین شخصیت مختلف قادر هستند از دید ساکنان این جهان، نگاهی کامل به ان داشته باشند. بازی را با کنترل شخصیت آرتور آغاز می‌کنید، شخصی که خودن قرص‌های شادی آور خود را متوفق می‌کند. با این کار ارتور به فردی منزوی تبدیل شده که هر حرکتش باعث جلب توجه اطرافیان او می‌شود. او باید احساسات و هدف خود را از دیگران مخفی کند تا امیدی برای فرار از این سرزمین داشته باشد. بازی در توضیح دادن به شما هیچ تلاشی نمی‌کند. در ابتدا سوال‌هایی مثل بعد از جنگ چه اتفاقی رخ داد؟ یا چرا مردم قرص مصرف می‌کنند؟ برای شما پیش می‌آید و شما جواب چنین سوال‌هایی را با پیش روی در بازی و گیم‌پلی پیدا خواهید کرد.
We Happy Few بیشتر یک عنوان اول شخص ماجراجویی با المان‌ها سوروایول و بقا است و مکانیزم‌ها ساخت ابزار نیز در بازی قرار دارد ولی مشکلی این وسط وجود دارد. این عناصر مختلف به جای اینکه در ترکیب با هم باشند، این حس را به بازیکن می‌دهند که انگار تنها جداگانه کنار هم قرار گرفته‌اند.
بعضی از جواب‌هایی که برای این سوال‌ها در نظر گرفته شده‌اند جالب هستند و باعث می‌شوند جهان بازی We Happy Few عمیق‌تر و گشت و گذار در آن را لذت بخش‌تر شود. البته از طرف دیگر بعضی از این پاسخ‌ها نیز چندان خوب نیستند و کلیشه‌ای به نظر می‌آیند. با این وجود بازهم We Happy Few شما را به یک ماجراجویی خوب و طولانی خواهد برد. در این عنوان بسیاری از اهداف اختیاری هستند که باعث می‌شود این تصمیم بر عهده بازیکنان باشد که چه اندازه زمان صرف تجربه آن کنند.
We Happy Few بیشتر یک عنوان اول شخص ماجراجویی با المان‌ها سوروایول و بقا است و مکانیزم‌ها ساخت ابزار نیز در بازی قرار دارد ولی مشکلی این وسط وجود دارد. این عناصر مختلف به جای اینکه در ترکیب با هم باشند، این حس را به بازیکن می‌دهند که انگار تنها جداگانه کنار هم قرار گرفته‌اند. در بازی نیاز است که برای بقا غذا بخورید ولی اگر در بالاترین درجه سخت بازی نکنید، نیازی به این کار نیست. برای بازکردن بعضی از درها نیاز است لاک پیک (lockpick) بسازید، اما بازی به شما این اجازه می‌دهد که بعدا آن‌ها را به صورت خودکار بسازید. یکی از مشکلاتی این عنوان شاید همین باشد. زمانی که استودیو تصمیم به ساخت این عنوان گرفت، چنین عناصری محبوبیت بسیاری داشتند ولی اکنون شاید از سوی بسیاری خسته کننده محسوب می‌شوند. شاید حالت سندباکس که قرار است در آینده به صورت به روزرسانی برای بازی عرضه شود بتواند در این زمینه کمک کند.
با اینکه تجربه داستان و کمپین بازی می‌تواند لذت بخش باشد ولی مطمئنا انتظارات را در مورد یک بازی ۶۰ دلاری براورده نمی‌کند. مشخص است که استودیو Compulsion Games از افراد خلاقی تشکیل شده است و جهان We Happy Few این موضوع را ثابت می‌کند. ولی متاسفانه این عنوان پس از مدتی می‌تواند خسته کننده شود. یک مشکل بسیار مهم دیگر بهینه نبودن خوب بازی مخصوصا بر روی پی‌سی است. حتی در پایین‌تر سطح تنظیمات نیز بازی We Happy Few یه یک فریم ریت ثابت دست پیدا نمی‌کند.
انیمیشن‌های حرکتی شخصیت‌ها خشک و مصنوعی است، صداگذاری جای پیش‌رفت زیادی دارد و مکانیزم‌های مخفی‌کاری که در بیشتر دقایق بازیکنان از آن استفاده می‌کنند، چندان خوب طراحی نشده‌اند. درجه سختی بالا هوش مصنوعی دشمنان را بهتر می‌کند ولی بازهم مشکلات مکانیزم‌های مخفی‌کاری پا برجا باقی می‌مانند. دشمنان می‌توانند مستقیم به شما نگاه کننده و هیچ واکنشی نشان ندهند ولی در یک جای دیگر برای کوچک‌ترین حرکتی متوجه شما شوند. بعد از اینکه متوجه حضور شما شدند شما می‌توانید فرار یا مبارزه کنید ولی هر دو تصمیم شما منجر به این می‌شود که بیشتر به مشکلات بازی پی ببرید.
اگه از گوشه به یک دشمن نزدیک شوید، احتمال اینکه متوجه شما شود بسیار کم است. اگر توسط دشمنان دیده شوید تنها کافی است از منطقه دور شوید و پس از یک دقیق بازگردید، خواهید دید که همه چیز به حالت قبل بازگشته است. بهترین بخش مخفی‌کاری بازی به این بازمی‌گردند که در وسط گروهی از دشمنان مخفی شده‌اید و نمی‌توانند متوجه شما شوند. این کار یک سری لحظات بسیار هیجان انگیز برای شما خلق خواهد کرد که می‌توانند شما را برای دقایقی سرگرم کنند.
گشت و گذار در محیط به اندازه کافی سرگرم کننده نیست. پریدن بر روی سطح جدید با یک انیمیشن خشک و کند همراه است. از طرف دیگر بخشی از انیمیشن‌ها به طور کلی از بازی حذف شده‌اند، مثلا هنگام بالا رفتن از نردبان صفحه سیاه می‌شود و سپس بازی شما را در بالا نشان می‌دهد. شاید با خود بگویید که این موارد چندان مهم نیستند ولی اگر آن‌ها را در کنار هم قرار دهید، درک خواهید که همه این‌ها به بازی ضربه می‌زنند.
در We Happy Few انیمیشن‌های حرکتی شخصیت‌ها خشک و مصنوعی است، صداگذاری جای پیش‌رفت زیادی دارد و مکانیزم‌های مخفی‌کاری که در بیشتر دقایق بازیکنان از آن استفاده می‌کنند، چندان خوب طراحی نشده‌اند.
علاوه‌بر گیم‌پلی سیستم منو نیز می‌توانست بهتر از این‌ها باشد. همه چیز در منو به سبک خاص We Happy Few طراحی شده که جالب است ولی از طرف دیگر باعث شده که تمام آیتم‌ها شبیه هم باشند. سیستم کرفتینگ اسان‌تر از دیگر بازی‌ها ولی استفاده از منو در آن گیج کننده است. همچنین سازندگان سیستم ارتقا سطح شخصیت را نیز در بازی قرار داده که توجه کمی به آن شده است.
در انتها نقد بازی We Happy Few باید به این اشاره کنیم که این عنوان پستی و بلندی‌ها خودش را دارد، نه یک بازی خوب است و نه یک بازی بد. مشکلاتی مثل بهینه نبود، مکانیزم‌های مخفی‌کاری بد طراحی شده و گیم‌پلی نامنسجم آسب‌های زیادی به تجربه بازیکنان می‌زند؛ از طرف دیگر در بازی We Happy Few با یک جهان بسیار خاص طرف هستیم که در کمتر عنوانی شبیه آن را قبلا دیده‌ایم. اگر با یک سری مشکلات بازی کنار بیایید، شاید تجربه بازی We Happy Few برایتان لذت بخش شود.
