بازی Metro: Exodus بالاخره پس از سال‌ها انتظار منتشر شده و توانسته است نمرات مناسبی را کسب کند. در ادامه همراه گیم‌شات باشید.
پس از معرفی بازی Metro: Exodus در E3 2017، همه‌ی بازیکنان بسیار تحت تأثیر آن قرار گرفتند و لحظه‌شماری برای انتشار آن را آغاز کردند. این عنوان که به ساختاری آزادتر نسبت به نسخه‌های خطی قبلی روی آورده، نوید دنیایی گسترده‌‌تر، داستانی عمیق‌تر و گیم‌‌پلی پیشرفته‌تری را می‌دهد که طبق آنچه از نقدها و نمرات برمی‌آید، در عملی‌کردن این امر موفق بوده است. اکنون خلاصه‌ای از نقدها و نمرات بازی Metro: Exodus از سوی سایت‌های معتبر را مشاهده می‌کنید:
چشم‌گیر، وسیع، به شدت اتمسفریک و پر از روح. یک کوکتل موتولوفِ داستان احساسی و لحظات هیجان‌انگیز انفجاری، این عنوان اولین مدعی جدی بهترین بازی سال ۲۰۱۹ به شمار می‌آید.
بازی Metro: Exodus یک شاهکار است. تنها مشکل بزرگ، عدم توانایی سخن گفتن شخصیت اصلی است. این بازی از کارگردانی هنری و جلوه‌های بصری بسیار زیبایی بهره می‌برد. بر صحنه آوری (Staging) استثنایی است و بازیکن را غرق در شخصیت‌های عمیق می‌کند. بسیار سخت است که اقتباس بهتری را از رمان Glukhoovsky تصور کنیم.
بازی Metro: Exodus یک عنوان تیراندازی به شدت اتمسفریک، درگیرکننده و جذاب است که بازیکن را موظف می‌کند خود سریعاً تصمیم‌گیری کند، به‌لطف محدودیت‌های سخت‌گیرانه در سلاح‌ها، لوازم و منابع.
بازی Metro: Exodus بدون فدا کردن هیچ‌کدام از عناصر اصلی سری، حس ترس و بقای خود را به نمایش می‌گذارد.
اگرچه ورود Metro: Exodus به ساختار نیمه جهان‌آزاد شاید تغییر بزرگی نسبت به انتظارات طرفداران از سومین نسخه‌ی سری محسوب شود، این عنوان با ترکیبی جذاب از اکشن، مخفی‌کاری، بقا و ترس، هرچیزی که این سری را از سایرین منحصربه‌فرد ساخته را گسترش می‌دهد. درست همان‌طور که قطار «آرورا» (Aurora)، «آرتیوم» (Artyom) و همراهانش را به مناطق جدید و ناشناخته‌ای برد، Metro: Exodus این سری را به مسیر جدیدی می‌برد که به نظر می‌رسد امکانات بسیاری دارد.
وقتی Metro مرزهای خود را گسترش می‌دهد و به تجارب جدید روی می‌آورد، بخشی از تمرکز خود بر روی [ویژگی‌های] سری را از دست می‌دهد. اما Exodus با برخوردهای هیجان‌انگیز و گروهی که می‌خواهید تا آخر دنیا آن را همراهی کنید، این مشکل را جبران می‌کند.
با نزدیک‌شدن داستان Exodus به انتها و سرعت گرفتن آن، دنیای بازی کوچک‌تر و جهت‌دارتر می‌شود و بخش آخر، بازیکنان را به خطرناک‌ترین منطقه‌ی سری Metro تاکنون می‌برد. Exodus حس کامل ترسِ آخرالزمان را به نمایش می‌گذارد وقتی تجربه‌ی بازی، سورئال و معنوی می‌شود. این یک نتیجه‌گیری عالی است؛ فراموش‌نشدنی، ترسناک و بسیار ناراحت‌کننده. با این حال حتی در این دنیای مرده و ویران، روزنه‌ی ضعیف نور همچنان وجود دارد.
Metro: Exodus بازی تیراندازی اول‌شخص خوبی است، از آن‌هایی که کم مانندشان را در بازار مشاهده می‌کنیم. این عنوان مشکلاتی هم دارد که هوش مصنوعی در صدرشان است، اما نتیجه‌گیری کاملی بر سفر آرتیوم به حساب می‌آید.
سفری باورنکردنی به یک دنیای پساآخرالزمانی خیره‌کننده که توسط مبارزات اول‌شخص نه‌چندان جذاب و هیجان‌انگیز تضعیف شده است.
علی‌رغم این شکایات، واضح است که ۴A Games به هیچ وجه روح بقاجویانه‌ی سری Metro را فدا نکرده است. در بین این همه ویرانی، قتل و جهش‌یافتگات، همچنان انسانیت در این بازی مشهود است که عناوین تیراندازی معدودی تا به حال به آن دست پیدا کرده‌اند. یک گروه سفیدپوست‌های معمولی (و چند رنگین‌پوست) حالا به یک خانواده تبدیل شده‌اند – افرادی که به سراغشان می‌روم، با آن‌ها می‌شینم و نوشیدنی میل می‌کنم و می‌رقصم و می‌خوانم تا وقتی که گلویی برایم باقی نماند.
Metro در مهاجرتش به یک فرانچایز AAA باید با مشکلاتی جدی دست و پنجه نرم کند، که این یعنی Metro: Exodus هنوز با یک عنوان بلاک‌باستر باکیفیت فاصله‌ی زیادی دارد. این بازی به‌جز لحظاتی جالب، گیم‌‌پلی خوب و جلوه‌هایی از محیط‌های پساآخرالزمانی و گسترده‌ی جدید خود، چیز بیشتری را ارائه نمی‌دهد.
میانگین نمرات بر روی پی‌سی: ۸۴
