فیلم The Godfather و ۱۵ مورد که احتمالا تا به حال نمی‎دانستید

فیلم The Godfather مسلما یکی از برترین فیلم‎های تاریخ سینمای جهان محسوب می‎شود و در این فیلم نکاتی وجود دارد که احتمالا تا به حال نمی‎دانستید.

فیلم The Godfather در بسیاری از فهرست‎های بهترین فیلم‎های سینمایی جهان حضور دارد، هر چند که این حضور کمی با اغراق همراه است، اما هیچکس نمی‎تواند ادعا کند این فیلم لیاقت کاندید شدن برای این مقام را ندارد. این فیلم که اقتباسی از رمان پر‎فروش و جنایی ماریو پوزو است و توسط فرانسیس فورد کاپولا ساخته شده داستانی حماسی از گنگسترهای ایتالیایی-آمریکایی را روایت می‎کند که توسط گروه خبره‎ای از بازیگران و عوامل پشت صحنه ساخته شده است.

نمی‎توانیم بگوییم فیلم The Godfather از هر لحاظ بی‎نقص است ولی با این حال فیلم‎نامه، موسیقی، شخصیت‎ پردازی و ایفای نقش بازیگران در این فیلم یکی از برترین نمونه‎هایی است که تا به حال تولید شده است، البته بد نیست بدانیم ساخت این فیلم بدون مشکل صورت نگرفته است. پشت صحنه این فیلم اکثر اوقات صحنه نبرد کارگردان با استودیو سازنده فیلم و کمپانی Paramount Pictures بود. به علاوه ساخت این فیلم با موانع و محدودیت‎های زیادی مواجه شد. با این حال هیچ شکی نیست که نتیجه نهایی به دست آمده همه را راضی کرد.

موارد زیر موضوعاتی است که از حکایات پشت صحنه، خطاهای یازیگران و بداهه گویی آنان نمی‎دانستید.

       ۱۵. مارلون براندو دیالوگ‎های خود را از روی کارت‎های مخفی شده در صحنه می‎خواند

با این وجود که مارلون برندو نقش دون ویتو کورلئونه را بی‎نقص و به بهترین شکل بازی کرده است، ایفای نقش این بازیگر بزرگ در طول فیلم‎ برداری با مشکلات پشت صحنه رو به رو شد. یکی از مشکالات اصلی این بود که براندو ترجیح می‎داد دیالوگ‎های خود را از روی کارت‎های راهنما بخواند، او در سایر پروژه‎های خود نیز از همین شیوه استفاده می‎کرده است.

به همین دلیل عوامل فیلم باید کارت‎ها را به شیوه‎های خلاقانه مخفی می‎کردند، مثلا آن‎ها را به پشت میز و صندلی‎ها یا حتی بدن سایر بازیگران می‎چسباندند. هر چند شاید اکثر مردم فکر کنند این عمل براندو نشانگر تنبلی او برای حفظ دیالوگ‎های خود است، خود براندو عقیده داشت این کار باعث می‎شد او بیشتر در نقش خود فرو رود و به جای به یاد آوردن دیالوگ‎ها روی ایفای نقش و حالات صورت خود تمرکز کند.

در هر صورت تصویر رابرت دووال در حالی که برگه‎ای از دیالوگ‎های براندو را به سینه خود چسبانده است به خاطر عجیب بودن در اینترنت پخش شده و عده زیادی را سرگرم کرده است.

       ۱۴. گربه دون کورلئونه در واقع حیوان ولگردی بود که در اطراف صحنه فیلم‎برداری پیدا شد

صحنه‎ای که در آن دون کورلئونه گربه خود را به آرامی نوازش می‎کند یکی از به یاد ماندنی‎ترین صحنه‎های کل فیلم است، ولی به وجود آمدن آن کاملا اتفاقی بود. فورد کاپولا وقتی در حال آماده کردن صحنه برای فیلم‎ برداری سکانس بین دون کورلئونه و آمریگو بوناسرا بود، گربه‎ای را می‎بیند که در همان حوالی پرسه می‎زند و در همان لحظه گربه را در آغوش براندو قرار می‎دهد. این سکانس دو قسمت از شخصیت دون کورلئونه را نشان می‎دهد، سخنرانی تند و تهدید آمیز او بخش خشن و نوازش‎های آرام او بخش مهربان‎ و خانواده‎دوست این شخصیت را به تصویر می‎کشد. البته استفاده از این گربه بدون دردسر نبود و صداهایی که تولید می‎کرد کار صدابرداران را سخت کرده بود.

       ۱۳. اتفاقات عجیب و مهمی از کتاب حذف شده بود

با توجه به کمبود وقت و ایجاد اختلاف نظر بین کارگردان و استودیوی سازنده فیلم بسیاری از چیزها به نسخه نهایی فیلم راه پیدا نکردند. داستان ویتو کورلئونه برای نسخه دوم ذخیره شد، شخصیت گنچو آباندانو به کلی حذف شد، و نقش جانی فونتانه بسیار کم‎رنگ شد.

یکی از داستان‎هایی که از اول کنار گذاشته و هیچوقت برای فیلم در نظر گرفته نشد، درباره معشوقه سانی، لوسی مانچینی بود. مانچینی در سکانس عروسی، یکی از اولین صحنه‎های فیلم حضور دارد و بعد همراه سانی آن‎جا را ترک می‎کند، ولی کتاب شخصیت او را پیچیده‎تر از این حرف‎ها توصیف کرده است. سانی یک مرد پولدار و خوش گذران است و لوسی یکی از معدود زنانی است که توانسته او را به خود وابسته کند، لوسی بعدها شیفته پزشک معالج خود می‎شود.

       ۱۲. برت لنکستر می‎خواست نقش دون کورلئونه را بازی کند

در دهه شصت میلادی مرسوم بود که استودیوها قبل از انتشار رمان‎های معروف حق فیلم‎سازی از آن‎ها را خریداری  می‎کردند تا از مزایده‎های گران‎قیمت بر سر آنان در آینده بپرهیزند. با پخش شدن خبر انتشار رمان جدید ماریو پوزو در بین فیلم‎سازان کمپانی Paramount و کمپانی برت لنکستر در Universal هر دو به خرید حق امتیاز رمان The Godfather علاقمند شده بودند.

اگر Universal در این نبرد برنده می‎شد، لنکستر خود قصد بازی کردن نقش دون کورلئونه را در سر داشت، اگر چه وی بازیگری افسانه‎ای بود، تصور این که او می‎توانست همان تاثیر مارلون براندو را بر روی مخاطبان داشته باشد سخت بود. او سابقه بازی کردن در نقش آدم‎های گردن کلفت را داشت، ولی شهرت و تصور مردم از شخصیت وی باعث می‎شد که او برای ایفای این نقش چندان مناسب به نظر نرسد.

       ۱۱. کمپانی Paramount در ابتدا مخالف بازی مارلون براندو بود، تا این که بازی او را در این نقش دیدند

یکی از بزرگترین بحث‎هایی که فرانسیس فورد کاپولا با تهیه‎کنندگان در کمپانی Paramount داشت بر سر انتخاب براندو به عنوان بازیگر نقش اول فیلم بود، در حالی که تهیه‎کنندگان بازیگرانی مثل کارلو پونتی و چارلز برانسون را در نظر داشتند. فورد کاپولا و پوزو هر دو از همان ابتدای کار مارلون براندو را به عنوان شخصیت اصلی انتخاب کرده بودند، البته کمپانی paramount مخالف این انتخاب بود و با اعمال کردن محدودیت‎هایی سعی در منصرف کردن فورد کاپولا داشت. این محدودیت‎ها شامل تحقیر کردن براندو در تست صحنه، وضع کردن مقدار بسیار کمی پول به عنوان پرداخت اولیه و امضا کردن قراردادی برای شرایط خاص در صورتی که بازیگر در طول فیلم‎برداری رد صلاحیت شود، می‎شد.

حوشبختانه براندو تمام شرایط بالا را قبول کرد و بازی از خود به نمایش گذاشت که وقتی توسط رؤسا Paramount دیده شد تمام افرادی را که در فرآیند ساخت فیلم دخیل بودند را متقاعد کرد که خود بهترین انتخاب برای بازی کردن نقش دون کورلئونه است.

       ۱۰. براندو و پاچینو برای بازی در فیلم مجبور شدن یک لثه مصنوعی در دهان بگذارند

مارلون براندو در فیلم The Godfather نقش کسی را بازی می‎کند که از خود واقعی او پیرتر است، به همین دلیل کارهایی باید انجام می‎شد تا توهم سن زیاد او به مخاطب منتقل شود.

در طول تست بازیگری براندو گونه‎‎های خود را با دستمال کاغذی پر کرد تا صورتش برحسته‎تر شود، ولی در فیلم اصلی برای او وسیله‎ای ساختند تا در طول فیلم‎برداری در دهان خود قرار دهد، این وسیله همان نگاه گیرا با آرواره‎های آویزان وی را که به امضای او در این فیلم تبدیل شده بود به وی بخشید.

شخصیت مایکل آل پاچینو هم به کارهای دندان پزشکی نیاز داشت، پس از یک تلاش ناموفق برای کشتن دون کورلئونه مایکل در بیمارستان با افسر پلیس مک کلاسکی رو به رو می‎شود و به خاطر دردسر‎هایی که ایجاد کرده از وی کتک می‎خورد و فکش می‎شکند. برای شبیه‎سازی این زخم نمونه‎ای از دندان‎ها آل پاچینو ساخته شد، که به او ظاهر به هم ریخته و ناهنجاری می‎داد.

بعضی دیگر از بازیگرها مثل جیمز کان  و آل لتیری هم برای ایفای نقش خاص شخصیت‎های خود به انجام کارهای کوچک‎تری بر روی دندان‎های خود رضایت دادند.

 ۹. این فیلم واکنش جامعه ایتالیایی آمریکایی و مافیا را به همراه داشت

اگر فکر می‎کردید که واکنش مردم به فیلم‎هایی که درباره گروه خاصی از جامعه ساخته می‎شوند، مربوط به زمان حال است کاملا اشتباه می‎کردید، زیرا ایین پدیده از گذشته مرسوم بوده است. وقتی فرانسیس فورد کاپولا تصمیم گرفت اکثر سکانس‎های فیلم را در نیویورک فیلم‎برداری کند، این اتفاق اعضای اجتماع ایتالیایی آمریکایی نگران بودند که این فیلم فقط کلیشه‎هایی که در همان زمان در جامعه شایع بوده را قوی‎تر ‎کند.

به علاوه خود مافیا هم به ساخت فیلم معترض بودند و این اعتراض خود را با انجام کارهای مختلفی نشان می‎دادند، مثلا بارها عوامل فیلم را تهدید و حتی یک بار ماشین منشی کارگردان را موقعی که کنار خیابان پارک بود، به گلوله بستند.

در نهایت تلاش‎هایی انجام شد تا همه را راضی کند، بخش‎های تاریک‎تر زندگی گنگسترها به نمایش در آمد و از نشان دادن زندگی دروغین و پر زرق و برق الکی جلوگیری شد. کلمه مافیا از فیلم‎نامه حذف شد، کارگردان حتی به بعضی از اعضای مافیا اجازه داد تا به عنوان سیاهی لشکر و عوامل فیلم کار کنند، این عمل باعث شد تا تنش بین گروه‎ها پایان یابد.

       ۸. رابرت دنیرو نزدیک بود هم نقش سانی را بازی کند هم پاولی

در میان تمام بازیگران ایتالیایی آمریکایی که در فیلم The Godfather بازی کردند، همیشه نام رابرت دنیرو در میان بوده است، در ابتدا دنیرو برای نقش سانی، پسر بزرگ و احساساتی ویتو کورلئونه تست داد؛ این نقش در نهایت توسط جمز کان بازی شد.

با این حال که دنیرو نقش سانی را به دست نیاورد تست او به قدری سازندگان فیلم را تحت تاثیر قرار داد که آن‎ها نقش پاولی خدمتکار و زیر دست خانواده کورلئونه که بعدا به خانواده آن‎ها خیانت می‎کند را به او پیشنهاد دادند. دنیرو مجذوب پییشنهاد آن‎ها شده بود ولی به خاطر استخدام شدن در فیلم The Gang That Couldn’t Shoot Straight نتواسنت این پیشنهاد را قبول کند، البته این بدشانسی دینرو به نفع ذر نهایت او تمام شد، چون  در آینده وی در نسخه دوم فیلم، نقش ویتو کورلئونه جوان را بر عهده گرفت که برای آن موفق به دریافت جایزه اسکار شد.

       ۷. براندو صدایش را از روی یک خلافکار واقعی تقلید کرده است

با این وجود که شاید برخی از عادات بازیگری براندو کار حرفه‎ای او را زیر سوال ببرد، وقتی سخن از شخصیت‎پردازی و فرو رفتن در نقش به میان می‎آید، بدون شک او یکی از حرفه‎ای ترین بازیگران است. نمونه این مورد را می‎توان به خوبی در ایفای نقش او در فیلم The Godfather مشاهده کرد، براندو با تون صدا و لحن مخصوصش همه ما را مجذوب خود می‎کرد.

فرانسیس فورد کاپولا به براندو نوارهایی از بازجویی‎هایی واقعی مربوط به سال ۱۹۵۰ را داد، که شامل بازجویی از خلافکارها و گنگسترهای زیادی مثل جوزف والاچی می‎شد. براندو زمزمه‎ها، لحن و حتی کلمات خود را از روی سخن‎رانی خود والاچی تقلید کرد، که فیلم را تا حد ممکن به واقعیت نزدیک کند و در همین فرآیند تاریخ‎ساز شد.

       ۶. در طول فیلم‎برداری کاپولا نگران این بود که با شخصی جایگزین او شود

با توجه به این نکته که فرانسیس فورد کاپولا و کمپانی Paramount بر سر همه چیز از انتخاب بازیگر، صحنه‎های فیلم‎برداری و وسیقی متن گرفته تا انتخاب زمان و مکان فیلم‎برداری با هم اختلاف نظر داشتند، پس عجیب نیست که بدانیم چرا کارگردان فیلم نگران اخراج شدن خود در طول ساخت فیلم بوده است.

تنش‎ها زیاد بودند و فیلم به طرز فجیعی از برنامه عقب‎ بود، همین موارد باعث شده بود که Paramount بارها به تعویض فورد کاپولا فکر کند. آرام واکیان مردی که برای تدوین فیلم پیش قدم شده بود اصلی‎‎ترین  گزینه برای کارگردانی بود. کاپولا بلافاصله آرام آواکیان را اخراج کرد، براندو هم اعلام کرد که اگر کاپولا از فیلم کنار گذاشته شود، پروژه را ترک می‎کند. با این اقدامات شرایط به وضع قبلی خود بازگشت هرچند بعضی گزارش‎ها عنوان کرده‎اند که کاپولا بعد از این هم در طول فیلم‎برداری مظطرب و نگران به نظر می‎رسیده‎ است.

      ۵. بازیگران فیلم شخصیتی شوخ طبع داشتند

در بین ضبط سکانس‎های اکشن و به نمایش کشیدن صحنه‎های خونین و خشن فیلم The Godfather بازیگران فیلم با انجام دادن شوخی‎هایی عجیب فضا را عوض می‎کردند. مارلون براندو، رابرت دوال و جیمز کان شوخی‎های مخصوص به خود را داشتند که همه عوامل را به خنده می‎انداخت. براندو یک بار حتی پا را از آن هم فراتر برد و در سکانسی که دون ویتو کورلئونه از بیمارستان باز می‎گردد و با برانکار به خانه منتقل می‎شود، تعدادی وزنه کنار خود در زیر پتو قایم کرده بود تا کار بازیگرانی که حمل او را بر عهده داشتند سخت‎تر کند.

بسیار جالب است که بدانیم در بین ضبط سکانس‎های خشن این فیلم لحظه‎های مختصری از خنده و طنز هم وجود داشته است.

       ۴. اکثر اعضای خانواده کاپولا در فیلم بازی کردند‎

بسیاری از طرفداران فیلم The Godfather می‎دانند که تالیا شایر بازیگری که نقش کانی، دختر ویتو کورلئونه، را بازی کرد در حقیقت خواهر فرانسیس فورد کاپولا است و او در دو قسمت بعدی فیلم The Godfather هم حضور دارد.

با این وجود تالیا تنها عضو خاندان کاپولا نیست که در این فیلم حضور دارد. پدر فرانسیس و تالیا، کارمین کاپولا، که یک موسیقی‎دان سرشناس نیز هست قطعه‎هایی از ساز پیانو را به موسیقی متن فیلم اضافه کرد؛ وی همچنین در سکانسی با همسرش ایتالیا در یک رستوران حضور دارند.

       ۳. سر قطع شده اسب واقعی بود

وقتی اکثر طرفداران به فیلم The Godfather فکر می‏‎کنند اولین صحنه‎ای که به ذهنشان می‎آید، صحنه‎ای خونین و چندشآور است. در این صحنه بعد از این که جک والتز درخواست خانواده کورلئونه را رد می‎کند،  وقتی از خواب بیدار می‎شود با سر قطع شده یک اسب که در تختش قرار داده شده روبه رو می‎شود. در حالی که خیلی‎ها فکر می‎کنند که سر قطع شده اسب فقط یکی از حقه‎های فیلم‎برداری هالیوود است، دوستداران حیوانات وقتی بفهمند که آن شئ، سر یک اسب واقعی بوده وحشت‎زده خواهند شد.

البته خون استفاده شده تقلبی و ترکیبی از رنگ خوراکی و شیره ذرت بود. کاپولا و عوامل فیلم در تلاششان برای ساخت سر اسبی تقلبی که واقعی به نظر آید ناموفق بودند به همین دلیل تصمیم گرفتند تا از نسخه واقعی آن استفاده کنند.

البته بعدا عنوان شد که عوامل فیلم اطمینان حاصل کردند که آن حیوان فقط برای ساخت فیلم کشته نشده باشد. این حیوان مدتی قبل از فیلم‎برداری به خاطر دلایل دیگر کشته شده بود.

       ۲. در صحنه قتل سانی بیش از ۱۰۰ مورد مواد منفجره در بدن جیمز کان کار گذاشته شد

سکانس مرگ سانی کورلئونه بدون شک یکی از وحشتناک‎ترین و خون‎آلود‎ترین سکانس‎های فیلم The Godfather بود. این سکانس با استفاده از ترکیبات پیچیده‎ی جلوه‎های ویژه ساخته شد. در بدن جیمز کان باروت و مواد منفجره دیگری در کنار بسته‎‎های مصنوعی از خون قرار داده شده بود. این مواد منفجره توسط یک دستگاه کنترل از راه دور در زمان مناسب منفجر می‎شدند تا شلیک گلوله را شبیه‌‎سازی کنند. بسته‎‎های غیر منفجره دیگری هم بر روی سر و صورت جیمز کان قرار داده شده بود که توسط ریسمان‎های نامرئی فعال می‎شدند.

اِی. دی. فلاورز که مشاور و راهنمای جلوه‎های ویژه فیلم بود، می‎خواست جراحات ایجاد شده بر صورت سانی را از این هم بشتر کند ولی می‎ترسید که به بازیگر صدمه وارد شود. به علاوه تجربه همان مقدار مواد منفجره هم برای جیمز کان بسیار ناخوشایند بود، با این حال که صحنه‎ای فوق‎العاده‎ و ماندگاری خلق شد.

      .۱ بسیاری از خلافکاران از اتفاقات این فیلم الهام گرفتند

اعضای مافیا درباره تاثیبرات این فیلم بر روی مردم جامعه نگران بودند، ولی با گذشت سال‎ها از انتشار آن، این خود خلافکاران و جنایتکاران بوده‎اند که از این فیلم برای اقدامات خود در دنیای واقعی الهام گرفته‎اند. در سال ۱۹۹۱ گروهی از اوباش اهل سیسیلی از سر قطع شده اسب استفاده کردند تا تعدادی از پیمانکاران را بترسانند. این سر خونین در ماشینی قرار داده و بعدا پیدا شد.

به علاوه شواهد زیاد دیگری وجود دارند که نشان می‎دهد خلافکاران در حقیقت از طرفداران فیلم The Godfather بوده‎اند. بسیاری از ماموران مخفی که به باند این خلافکارها نفوذ کرده بودند در گزارش‎های خود عنوان کرده‎اند که این جنایتکاران اکثر اوقات بر سر این بحث می‎کردند که چه کسی باید نقش دون کورلئونه را بازی کند. گنگسترهای ژاپنی هم یک بار گروهی از فیلم‎سازان را استخدام کردند تا فیلمی شبیه به The Godfather درباره آن‎ها بسازند، تا تصویر خوبی از آن‎ها در جامعه جهانی ارائه شود و منزلت آن‎ها افزایش یابد.

نظر شما درباره فیلم The Godfather چیست؟ آیا شما موارد ذکر شده در بالا را می‎دانستید؟