در میان این شورش‌کده و تیراندازی‌های همیشگی بازی‌ها که نقش انفجار و گلوله بسیار در آن‌ها فراتر از شخصیت اصلی بوده، پیدا می‌شوند عناوینی که شاید نقاط ضعفی هم داشته باشند اما در فضایی آرام‌تر با حال و هوایی خاص و منحصر به فرد، داستانکی را روایت می‌کنند و کمی از حال و هوای بازی‌های رایج بازار خود را خارج می‌سازند. در ادامه این مطلب همراه ما باشید تا کنار یک‌دیگر بازی موبایل Father And Son را معرفی و بررسی نماییم.
بازی با همکاری موسسه و موزه باستان‌شناسی شهر «ناپل» که در جنوب کشور ایتالیا واقع شده، ساخته و منتشر شده است. در نگاه اول بازی یک داستان خوب و معقول را در خود دارد که قرار است درون بازی شکل بگیرد و رفته رفته پخته‌تر گردد. همین اتفاق نیز در طول چند ساعت گیم‌پلی رخ می‌دهد اما مسئله اصلی این است که کلیت بازی و خصوصا نوع روایت‌اش، چندان عام‌پسند نیست و امکان دارد با سلیقه برخی بازیکنان سازگار نباشد. داستان بازی موبایل Father And Son راجع‌به نقاشی نسبتا افسرده به نام «مایکل» بوده که پس از دریافت نامه‌ای از پدر خود، در پی یافتن او و کشف چرایی‌های متعدد درون ذهن‌اش قدم بر‌می‌دارد. «فدریکو» در نامه خود گلایه و درد و دل‌هایی را نسبت به عدم رسیدگی به خانواده، غرق‌شدن در شغل خود یعنی باستان‌شناسی و ندیدن وجوه دیگر زندگی و… مطرح می‌کند و مایکل را تحت تاثیر قرار می‌دهد تا وی آغازگر این ماجراجویی کوچک باشد. داستان بازی در عین سادگی، چندلایه و قابل تامل جلوه می‌نماید و بازیکن را درگیر وقایع و روایاتی کاملا خطی، یک دست و بدون بخش‌های گوناگون نمی‌سازد. البته منظور از این حرف که داستان مطلقا خطی دنبال نمی‌شود این نیست که با قصه‌ای بزرگ همراه انتخاب‌های متعدد مانند آثار «تل‌تیل» (Telltale) مواجه هستیم و در واقع منظور تعریف‌کردن داستان شخصیت‌هایی دیگر (حتی محدود) و آمیختگی با قصه محوری و کاراکتر اصلی بازی و قرارگیری در بازه‌های زمانی متفاوت است که تا لحظات پایانی، ادامه‌دار بوده و قصه را پوشش می‌دهد. در بازی موبایل Father And Son وارد اماکن مختلف نظیر موزه، خیابان‌های پر تعدد، محیط خانه و… خواهید شد و با افراد گوناگونی که حکم NPC را دارند، به صحبت‌کردن و مکالمه راجع به مسائل مختلف خواهید پرداخت که برخی از آن‌ها اطلاعات مفید و حیاتی را برای ادامه‌دادن به مسیر در اختیارتان قرار می‌دهند. گیم‌پلی بازی از ارکان و بخش‌های ساده و بدون آلایش آن محسوب می‌شود که زیاد پرداخت خاصی ندارد و البته با توجه به سبک بازی که یک ماجرایی ساید اسکرول است، گیم‌پلی چندان طراحی پر و پیمانی را نمی‌طلبد. در مواقعی که مشغول دیدن مکالمه مایکل با دیگر شخصیت‌ها نیستید، باید در محیط دوبعدی بازی به سمت راست و چپ حرکت کنید و مسیر خود را از میان آدم‌های طراحی‌نشده و عادی شهر ناپل پیدا نمایید.
مانند اکثر عناوین منتشر شده در این سبک، ابزارآلات و وسایلی درون محیط وجود دارند که می‌توانید با آن‌ها ارتباط برقرار سازید و در واقع این تعامل با محیط، حکم گذر زمان و دیدن مناظر برای دقایقی را دارد. و ایستادن پشت نرده‌های بالکن منزل همراه نگاه‌کردن به مناظر مقابل، نوشیدن قهوه و کمی استراحت یا قرارگیری پشت بوم رنگ و وارد ساختن ضرباتی مهلک به بوم برای خالی‌کردن افکار همگی برای ایجاد حس تفنن و دور شدن از محیط قصه‌گو بازی برای لحظاتی طراحی شده‌اند تا مخاطب احساس تکرار و خستگی نکند. گرافیک بازی موبایل Father And Son کاملا مشابه با ساخته قبلی و زیبا سازنده که «پایان دنیا» (The End Of The World) نام داشت ساخته شده است. هرچند در این عنوان پیشرفت در طراحی هنری و جلوه‌های بصری بسیار قابل تقدیر بوده اما درون‌مایه اصلی که شامل طراحی محیط‌هایی کوچک و بزرگ همراه جزییاتی خوب، رنگ‌بندی تند و نورپردازی چشم‌نواز و شخصیت‌های محوری بدون اجزای چهره می‌شود کماکان در این عنوان نیز وجود دارد و حس و حال غریب و دلنشین بازی را افزایش می‌دهد.
در یک جمع‌بندی کلی به این نتیجه می‌رسیم که بازی موبایل Father And Son عنوانی کاملا ساده و عمیق است و در میان آثار «تنر برای هنر» قرار می‌گیرد که کاملا برای افکار و اعتقادات شخصی و فردی ساخته شده و طبیعتا سازندگان از خسته‌کننده بودن بازی‌شان برای عده زیادی از گیمرها مطلع بودند اما قطعا بازی را برای همان اقلیت طراحی کرده‌اند تا روزی اکثریت نیز به درک بهتری از مفهوم بازی برسند. اگر از طرفداران بازی‌های ماجرایی کوچک و داستان‌محور همراه با محیطی چشم‌گیر و روایت قابل تامل هستید، این بازی را به هیچ عنوان از دست ندهید.
