بازی Super Smash Bros. Ultimate به تازگی عرضه شده و در ظرف همین مدت کم و اندک، توانسته آمار فوق‌العاده از خود به جای بگذارد و موفقیتی عظیم را کسب نماید. در این مطلب قصد داریم تا این عنوان را از حنبه فنی و بصری مورد بررسی قرار دهیم بنابراین با وب‌سایت گیمشات در ادامه مطلب همراه باشید.
مگر می‌شود نسخه‌ای از سری Smash Bros عرضه شود و تمام دنیا را به لرزه نیندازد؟ این سری محبوب برای هر کدام از پلتفرم‌های شرکت نینتندو که عرضه شود، همیشه موفق عمل کرده و به خوبی می‌درخشد. حالا، بازی Super Smash Bros. Ultimate که به نوعی دنباله بازی Super Smash Bros (در سال ۲۰۱۴ برای کنسول‌های Wii U و ۳DS منتشر شده بود) محسوب می‌شود، برای کنسول نینتندو سوییچ منتشر شده و به نوعی بهترین و کامل ترین تجربه را برای طرفداران سری Smash Bros به ارمغان می‌آورد. اما جدا از هر بحث و جنبه دیگری، بازی Super Smash Bros. Ultimate نسبت به نسخه پیشین خود چقدر تغییر کرده و به طور کلی، این بازی برروی کنسول ترکیبی نینتندو، یعنی نینتندو سوییچ، چگونه اجرا می‌شود؟
به طور کلی می‌توان گفت که Super Smash Bros. Ultimate روی کنسول نینتندو سوییچ، به طرز فوق‌العاده‌ای نسبت به نسخه ۳DS یا حتی نسخه Wii U، تغییرات شگرفی داشته است و شاید به اندازه یک نسل، بین هر کدام از نسخههای بازی تفاوت وجود داشته باشد. Super Smash Bros. Ultimate که حدود ۱۴ گیگابایت حجم دارد، تعداد تاثیر گذار ۷۵ شخصیت یا مبارز (که Ice Climbers و Snake را در برمی‌گیرد) و تعداد قابل توجهی استیج دارد و مودهایی را برای بازی ارایه می‌دهد که می‌تواند مخاطب را ساعت ها به بهترین شکل سرگرم نماید. از همان زمانی که Super Smash Bros برای Wii U و ۳DS عرضه شد، همه ما می‌دانستیم که این بازی از نظر فنی، برای کنسول دستی ۳DS بیش از حد محسوب می‌شود و کنسول برای پردازش بازی مشکلاتی دارد. در نسخه ۳DS، زمانی که هر بازی‌باز، دو مبارز را انتخاب می‌کرد و ۴ مبارز درون یک استیج حضور داشتند، محدودیت‌های سخت افزاری این کنسول دستی، بیش از پیش به چشم می‌خورد و جالب است که حتی نسخه Wii U نیز مشکلاتی با آن داشت اما حالا که یک نسخه فوق‌العاده برای نینتندو سوییچ داریم، وضعیت خیلی خیلی بهتر از گذشته است.
تغییر در سیستم نورپردازی شاید مهمترین پیشرفت فنی بازی Super Smash Bros. Ultimate باشد.
اولین تغییر بزرگ و چشمگیری که در بازی Super Smash Bros. Ultimate نسبت به نسخه قبلی به وجود آمده، سیستم نورپردازی آن است. سازندگان بازی خیلی راحت می‌توانستند یک پورت مستقیم (از نظر فنی) از نسخه Wii U را به کنسول نینتندو سوییچ بیاورند اما این اتفاق هرگز رخ نداده و بازی در زمینه‌های مختلفی، به اندازه یک نسل پیشرفت کرده است. با سیستم نورپردازی جدید بازی Super Smash Bros. Ultimate، حالا هر استیج خیلی زیباتر به نظر می‌رسد و نورپردازی حالا ظاهری این نسلی به خود گرفته است. یک تغییر بسیار بزرگ و واضح دیگر نیز بین نسخه سوییچ و Wii U وجود دارد و آن چیزی نیست جز متریال، کیفیت و فیلتر بافتهای بازی. حالا تمام سطوح موجود در بازی، خیلی با کیفیت و پرجزئیات تر به نظر می‌رسند. به عنوان مثال، سنگ کاری‌های موجود در استیج هایرول، این نکت را به خوبی نشان می‌دهد.
ارتقای بصری بازی Super Smash Bros. Ultimate که بزرگترین موارد آن را در بالا بازگو کردیم، قطعا به لطف مموری بیشتری که در اختیار پردازنده کنسول نینتندو سوییچ قرار گرفته، حاصل می‌شود. حالا به جای ۲ گیگابایت مموری در کنسول Wii U، مقدار ۴ گیگابایت مموری برای کنسول ترکیبی نینتندو سوییچ در دسترس است و توانایی اجرای بازی به صورت دستی و متصل به بهترین شکل ممکن برای آن ایجاد شده است. با تمام این تفاسیر، برخی از موارد گرافیکی بازی نسبت به نسخه Wii U بدون تغییر باقی مانده است. به عنوان مثال، طراحی سبزه‌ها یا Grass Mapping بازی عملا هیچ تغییری را به خود ندیده و گاهی اوقات تفاوت‌های بین دو نسخه، در برخی از استیج‌های بازی، بیش از حد به چشم می‌آید؛ بنابراین ممکن است انتخاب هر استیج برروی نظر نهایی شما تاثیر گذار باشد. به عنوان مثال، در استیج The Bridge of Eldin، نه تنها افزایش کیفیت بافت‌ها در زمین استیج به وضوح دیده می‌شود، بلکه پس زمینه بازی حالا به جای سطوح ساده و بدون پیچیدگی، پر از اشکال مختلف هندسی و کنده کاری‌های پیچیده است که قطعا با سخت افزار Wii U، قابل مشاهده نبودند. بد نیست به این نکته نیز اشاره کنیم که رزولوشن اجرایی بازی Super Smash Bros. Ultimate دقیقا به همان اندازه Wii، یعنی ۱۰۸۰p کامل است. از آن جایی که نینتندو سوییچ یک کنسول برای اجرای بازی‌ها با حداکثر رزولوشن ۱۰۸۰p است، افزایش رزولوشن اجرایی، بسیار بی معنی جلوه می‌کرد.
پیشرفت‌های بصری بازی تنها به همین جا ختم نمی‌شود و قطعا باید به جزئیات مدل شخصیت‌ها نیز اشاره کنیم. مدل شخصیت‌ها در Super Smash Bros. Ultimate به نوعی از ابتدا طراحی و بازبینی شده‌اند. به عنوان مثال، زمانی که به مدل شخصیت ماریو با دقت نگاه می‌کنیم، نه تنها کیفیت بافتهای لباس او بیشتر شده، بلکه این حس به وجود می‌آید که لباس او کاملا مبتنی بر فیزیک رفتار می‌کند و جدا از او است. در مورد مدل شخصیت‌ها تنها می‌توان از مدل شخصیت دانکی کانگ ایراد گرفت که به نظر نسبت به مدل نسخه Wii U افت داشته است. در نسخه Wii U ما دانکی کانگ را با مو‌های سه بعدی و بافتهای آلفای پف مانند مشاهده می‌کردیم اما در نسخه سوییچ، خبری از این مدل نیست. دلیل این تغییر منفی، هر مسئله فنی مربوط به مراحل ساخت (مانند ناسازگار بودن آن با چیپ Tegra سوییچ) می‌تواند باشد اما در آخر، این قطعا یک اقدام منفی از سونی سازندگان است.
در استیج The Bridge of Eldin، تغییرات بصری به شکل شگفت انگیزی خود را نشان می‌دهند.
سایه‌های داینامیک و پویا، از نسخه Wii U بازی حالا خیلی مفصل تر به بازی Super Smash Bros. Ultimate بازگشته‌اند. اول از همه باید گفت که این سایه‌های داینامیک، یک پیشرفت اساسی نسبت به دایره‌های سیاه موجود در نسخه ۳DS به حساب می‌آید اما در خصوص پیشرفت‌های نسخه نینتندو سوییچ باید به این نکته اشاره کرد که حالا تمام اشکال هندسی موجود در این نسخه، سایه‌های داینامیک دارند و این یعنی سایه بیشتر در پس زمینه‌ها و زیبایی بیشتر آن‌ها. علاوه بر این، در بازی Super Smash Bros. Ultimate یک پیشرفت ریز اما مهم دیگر نیز در سایه‌ها دیده می‌شود؛ تمام شخصیت‌های بازی در برخی از استیج‌ها،، سایه مخصوصی دارند که روی دیوار یا سطح پشتی آن‌ها می‌افتد و این چیزی است که در نسخههای دیگر مشاهده نکرده بودیم. شاید تنها ایرادی که بتوان از سایه‌های بازی Super Smash Bros. Ultimate گرفت، کم بودن رزولوشن آن‌ها است. این رزولوشن کم، حتی روی حالت دستی، کمتر هم می‌شود اما به دلیل کوچک بودن صفحه نمایش، مشخص نیست. در صفحه نمایشی بزرگ، کیفیت کم سایه‌های بازی مشخص است و در برخی موارد، آن‌ها را به صورت پیکسلی مشاهده می‌کنیم. جالب است که در نسخه Wii U، هیچگاه سایه‌ها را تا این حد بی کیفیت مشاهده نمی‌کنیم!
مانند بسیاری از عناوین فرست پارتی نینتندو، در بازی Super Smash Bros. Ultimate خبری از Anti Aliasing نیست و این موضوع باعث می‌شود تا با وجود رزولوشن اجرایی ۱۰۸۰p، بازی روی یک صفحه نمایش بزرگ، خیلی تمیز و دلچسب اجرا نشود. با این حال، وجود افکت‌های پسا پردازش یا Post Process، برای نینتندو نتیجه داده‌اند؛ به عنوان مثال، بلوم به خوبی خود را نشان می‌دهد یا موشن بلور، حرکات یا اجرای فنون را خیلی نرم می‌کند. به عنوان نتیجه گیری بصری می‌توان گفت که بازی Super Smash Bros. Ultimate روی کنسول نینتندو سوییچ نسبت به نسخه قبلی روی Wii U، بافت‌ها، نورپردازی، افکت ها و سایه‌های تمام داینامیک جدید و همچنین دو قدم رو به عقب در زمینه کیفیت سایه‌ها و مدل شخصیت دانکی کانگ دارد.
بیایید کمی هم حالت دستی بازی Super Smash Bros. Ultimate را مورد بررسی قرار دهیم. بهتر است این حالت را با نسخه ۳DS بازی که آن هم یک تجربه دستی و همراه است، مقایسه کنیم. رزولوشن اجرایی نسخه ۳DS که ۴۰۰×۲۴۰ بود، حالا در حالت دستی نینتندو سوییچ، به ۱۲۸۰×۷۲۰ رسیده که افزایش ۹ برابری پیکسل‌ها را نشان می‌دهد. حالا دیگر به مانند نسخه ۳DS، به مدل‌های Cell Sahde گونه و دایره‌های استاتیک به عنوان سایه نگاه نمی‌کنیم و همه چیز در نسخه نینتندو سوییچ عالی به نظر می‌رسد. شاید برایتان جالب باشد که تفاوت‌های حالت دستی و متصل بازی Super Smash Bros. Ultimate روی کنسول نینتندو سوییچ چیست. خیلی ساده و البته خوشبختانه می‌توان گفت که بازی در این دو حالت، کمترین فاصله بصری یا حتی فنی ممکن را دارد. شگفت زده خواهید شد اگر بگوییم که تنها تفاوت‌های بصری موجود بین دو حالت، به رزولوشن اجرایی و کیفیت سایه‌ها خلاصه می‌شود. در حالت دستی، ما با رزولوشن ۷۲۰p طرف هستیم و همچنین رزولوشن سایه‌ها در حالت دستی کمی افت می‌کند که البته با توجه به کوچک بودن صفحه نمایش سوییچ، سایه‌ها حتی بهتر از حالت متصل و خانگی نیز به نظر می‌رسند.
بیایید از بحث بصری و گرافیکی خارج شویم و بازی Super Smash Bros. Ultimate را از نظر فنی و عملکرد بررسی نماییم؛ هر چه باشد، این یک بازی مبارزهای است که نرخ فریم و عملکرد برای آن بسیار حیاتی تر از مسائل بصری است. اول از همه باید به این نکته اشاره کنیم که در بازی Super Smash Bros. Ultimate روی نینتندو سوییچ، نه تنها مودهای بیشتری برای بازی وجود دارند، بلکه در این مودها، بازی‌بازان می‌توانند هشت مبارز یا شخصیت را وارد صحنه کنند که چنین مواردی در نسخههای Wii U و ۳DS هرگز وجود نداشت.
به طور کلی می‌توان گفت که عملکرد بازی Super Smash Bros. Ultimate روی کنسول نینتندو سوییچ، بی نقص است. این بازی همراه با V-Sync کامل، لحظه‌ای از نرخ فریم ۶۰ بر ثانیه حرکت نمی‌کند و همواره تجربه‌ای ثابت را برای بازی‌بازان به ارمغان می‌آورد. اما اگر با وجود مودها و امکانات جدید بازی، به سوییچ فشار وارد کنیم چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ زمانی که تصمیم به انتخاب ۸ شخصیت می‌گیریم و می‌خواهیم با تمام آن‌ها درون یک استیج به بازی مشغول شویم، ممکن است مشکلاتی برای عملکرد بازی پیش بیاید و در نهایت، به «چالش Ice Climbers» هم می‌رسیم. انتخاب ۸ شخصیت در ابتدا هیچ مشکلی به وجود نمی‌آورد اما زمانی که چند شخصیت موجود در بازی، به صورت همزمان از قدرت و حرکت خاصی استفاده کنند و افکت‌های زیادی را در صفحه مشاهده کنیم، بازی دیگر نمی‌تواند نرخ فریم ثابت ۶۰ بر ثانیه خود را حفظ کند و کمی افت می‌کند. بدترین حالت برای بازی Super Smash Bros. Ultimate زمانی است که اقدام به بازی ۸ نفره کنید و هر ۸ شخصیت را Ice Climbers انتخاب نمایید. از آن جایی که این شخصیت در واقع یک جفت هم دارد، در مجموع ۱۶ شخصیت در یک استیج حضور پیدا می‌کنند. قطعا حضور ۱۶ شخصیت در یک استیج برای چیپ پردازنده نینتندو سوییچ، بسیار پرتقاضا است و از همین رو در حالت متصل یا خانگی نرخ فریم مرتب بین ۴۵ تا ۶۰ حرکت می‌کند و حتی در مواقعی نادر، به ۳۰ بر ثانیه هم می‌رسد. البته این موضوع را در نظر بگیرید که این حالت‌ها (مانند انتخاب ۸ Ice Climbers) واقعا استثنایی هستند و احتمال رخ دادن آن‌ها، بدون قصد و غرض، به شدت کم است.
اختلال در عملکرد بازی Super Smash Bros. Ultimate روی کنسول نینتندو سوییچ بسیار نادر است اما در بعضی مواقع استثنایی، این اتفاق ممکن است رخ دهد. به اختلاف بین نرخ فریم بین دو حالت بازی توجه نمایید.
اما یک نکته بسیار جالب در مورد عملکرد و نرخ فریم حالت دستی بازی Super Smash Bros. Ultimate وجود دارد. بازی در حالت دستی نیز به مانند حالت متصل، خیلی خوب و با ثبات اجرا می‌شود و تقریبا در تمام مواقع، روی ۶۰ فریم بر ثانیه قفل است اما زمانی که همان مواقع استرس را روی حالت دستی امتحان کردیم، حدود ۲ یا ۳ فریم (به طور متوسط) بیشتر از حالت متصل دریافت نمودیم که بسیار غافلگیر کننده و جالب بود. قطعا این سوال برای تمام افراد پیش می‌آید که بازی چگونه در حالت دستی، نقاط استرس را سریع از حالت متصل پردازش می‌کند؛ آن هم زمانی که سرعت کلاک پردازنده سوییچ در این حالت تقریبا به نصف می‌رسد؟ در این مورد نمی‌توان نظری قطعی و مطمئن داد اما نظر و حدس شخص نویسنده این است که Super Smash Bros. Ultimate با توجه به این که در حالت دستی، رزولوشن اجرایی و کیفیت سایه‌های کمتری دارد و به طور کلی عنوانی است که به سرعت کلاک زیادی از طرف پردازنده نیاز ندارد، Headroom و فضای اضافی را برای ۴ گیگابایت مموری سوییچ باز می‌کند و همین باعث می‌شود تا عملکرد بازی در حالت دستی، بهبود یابد.
به طور کلی می‌توان نتیجه گرفت که بازی Super Smash Bros. Ultimate روی کنسول نینتندو سوییچ، یک تجربه بی نظیر برای دارندگان این کنسول و طرفداران سبک مبارزهای است. این بازی از جنبه فنی و بصری، فوق‌العاده است و مشاهده پیشرفت‌های شکل گرفته نسبت به نسخه Wii U، قدرت سخت افزار کنسول ترکیبی نینتندو سوییچ را نشان می‌دهد. امیدوار هستیم از بررسی فنی و بصری بازی Super Smash Bros. Ultimate روی کنسول نینتندو سوییچ، نهایت استفاده و لذت را برده باشید. حتما نظرات خود را درباره این مقاله و به طور کلی، مسائل فنی و بصری مختلف، با ما به اشتراک بگذارید.
