بدترین تا بهترین؛ سری بازی‌های Assassin’s Creed

در این مقاله بدترین تا بهترین، می‌پردازیم به تمامی عناوین سری بازی‌های Assassin’s Creed که همگی به خوبی با آن آشنایی دارید و آن‌ها را بر اساس میزان محبوبیت و برتری، دسته‌بندی می‌کنیم. با گیم شات همراه باشید.

طی چند هفته آینده قرار است تا با نسخه جدیدی از سری بازی‌های Assassin’s Creed روبه رو شویم که ما را به دوران مصر باستان می‌برد و در نقش فردی به نام بایِک (Bayek) با زخمی بر روی صورتش قرار می‌دهد تا برگ جدیدی بر دفتر پر بار این سری افسانه‌ای ورق بخورد. فیلم سینمایی Assassin’s Creed نیز مدتی است که اکران شده است و اگر تا به حال قدم به وادی این سری نگذاشته‌اید، می‌توانید این فرصت را غنیمت شمرده و با عنوان جدید و فیلم آن، با تمام سری ارتباط لازم را برقرار کنید. همچنین این شرایط موقعیت مناسبی را رقم زده است تا سری بزنیم به تمامی عنوانی بزرگی که این سری از سال‌ها پیش برایمان کنار گذاشته است و تمامی فرنچایز را از نظر بگذرانیم. در نظر داشته باشید که تمامی این عناوین خاطره‌انگیز ارزش تجربه را دارند؛ ولی دقیقاً کدام بر دیگری برتری داشته و می‌توان از آن به عنوان بهترین عنوان این سری یاد کرد؟ و از همه مهم‌تر اینکه کدام یک می‌توانند برای بازیکنان تازه وارد بهترین تجربه ممکن برای ورود به سری باشند؟ و در مقابل، کدام یک را باید به انتهای لیست تجربتان منتقل کرده و وقت خود را بودجه بندی کنید؟ با وجود عرضه نسخه کالکشن Ezio Collection برای نسل فعلی، آیا اصلاً نیازی هست که به سراغ عناوین کلاسیک بر روی نسل های قبلی بروید؟ البته که جواب مثبت است. سری بازی‌های Assassin’s Creed مجموعه‌ای با تعداد بی‌شماری طرفدار پر شور است که برای عرضه نسخه جدید لحظه شماری می‌کنند و با توجه به اینکه خود نیز از این دسته افراد محسوب می‌شوم، رتبه‌بندی تمامی این عناوین کار بسی دشوار بود. پس تصمیم گرفته شد که تمامی حواشی را به کناری گذاشته و یک لیست کامل و جامع از تمامی نسخه‌های سری بازی‌های Assassin’s Creed (تمامی نسخه‌های اصلی، فرعی و پلتفرم‌های جایگزین) تهیه کنیم که بر اساس کیفیت، خاص بودن و تحولاتی که به وجود آوردند، به درستی رتبه‌بندی شده باشند. با در نظر گرفتن این موضوعات، کار زیادی در پیش داریم که باید به درستی انجام شود، پس با رتبه‌بندی سری بازی‌های Assassin’s Creed از بدترین تا بهترین،

رتبه بیستم: بازی Assassin’s Creed: Altaïr’s Chronicles

پیش از اینکه سه‌گانه دوست‌داشتنی اتزیو، Altaïr’s Chronicles منتشر شد. بازی Assassin’s Creed: Altaïr’s Chronicles عنوانی برای گوشی‌های همراه است که پیش از وقایع عنوان اصلی Assassin’s Creed رخ می‌دهد. بازی ما را در نقش الطائر قرار می‌دهد که مشغول شکار شی‌ای افسانه‌ای تحت عنوان The Chalice در جهانی سه بعدی است. بازی از ابتدا تا انتها یک فاجعه بشری به حساب می‌آید! مبارزات Assassin’s Creed تا به حدی محدود شده‌اند که دیگر جذابیتی ندارند، ماموریت‌ها و نواحی بازی تماماً شبیه به هم هستند. داستان بازی نیز (که با معادله عاشقانه پوچ و اجباری پر شده است) کاملاً بی‌ثبات است و دیالوگ نویسی بازی نیز با خزئبلات پر شده‌اند! تنها چیزی که شاید بتوان به Assassin’s Creed: Altaïr’s Chronicles بابت درست انجام دادن آن تبریک گفت، جلوه‌ها و گرافیک بازی است که در مناظر و محیط‌ها بسیار چشم‌نواز است و حداقل از نظر ظاهری می‌تواند بازیکن را راضی نگه دارد. با این حال حتی این موضوع نیز برای پوشاندن این بازی ضعیف کافی نبوده و با توجه به بازی جدیدی که از سری بازی‌های Assassin’s Creed برای پلتفرم‌های موبایل منتشر شده و در کنار جلوه‌های ظاهری، بازی خوبی نیز به شمار می‌رود، شاید بهتر باشد که از خیر این یک مورد بگذرید.

رتبه نوزدهم: پورت‌های موبایلی سری بازی‌های Assassin’s Creed

اشتباه نکنید؛ منظورمان از این رتبه، عناوینی مانند رتبه قبلی نیست که رسماً برای گوشی‌های همراه ساخته شده‌اند، بلکه این بخش شامل پنج بازی مختلف است که با ظاهر و شباهت به سری بازی‌های Assassin’s Creed برای تلفن‌های همراه پورت شده‌اند و تقریباً همه آن‌ها نیز شبیه به هم هستند، پس نیازی نیست که آن‌ها را از هم جدا کرده و همه را با هم بررسی می‌کنیم. تا پیش از عرضه Assassin’s Creed IV: Black Flag، هر نسخه رسمی از سری بازی‌های Assassin’s Creed، شمال یک نسخه تلفن‌های همراه نیز بود که داستان آن را بازگو می‌کرد؛ یا به جای آن، داستان مذکور را برداشته و آن را به ساده‌ترین شکل ممکن به فنا می‌داد! این بازی‌ها شامل عناوین ساده‌ای در سبک Side-Scroller هستند که گیم‌پلی‌ای ساده‌تر از آنچه فکرش را بکنید را شامل می‌شوند و ساخته شده‌اند تا در زمانی که سوار بر تاکسی یا مترو هستید، سری به آن‌ها بزنید. این بازی‌ها در سبک و اندازه خود به خوبی ساخته و پرداخته شده‌اند، ولی جز به یدک کشیدن نام سری بازی‌های Assassin’s Creed هیچ شباهت و المانی را از سری مذکور به ارث نبرده‌اند. در نهایت این عناوین یک Side-Scroller معمولی با پوست Assassin’s Creed هستند و گویا یوبی‌سافت نیز اخیراً با این موضوع موافق است، زیرا هیچ اثری از این عناوین بر روی برند این شرکت وجود ندارد و اگر حتی مقداری علاقه به تجربه آن‌ها دارید، باید به وب سایت شرکت سازنده مراجعه کنید.

رتبه هجدهم: بازی Assassin’s Creed Identity

بازی Assassin’s Creed Identity با این هدف راه خود را به سوی iOS باز کرد که بتواند یک عنوان تمام و کمال در سری بازی‌های Assassin’s Creed بوده و نامی برای خود دست و پا کند؛ البته با یک چرخش کامل سبکی و ورود به وادی نقش‌آفرینی. بازی در ایتالیای رنسانس جریان داشته و سعی دارد تا امضای اصلی سری که همان خزیدن از پشت و کشتن مخفی کارانه است را به شکل نوینی بارسازی کند. اتزیو به برخی دلایل نامشخص جای خود را به شخصیت‌های شخصی‌سازی شده داده و هر کدام از آن‌ها نیز نام ایتالیایی عجیب و غریبی را به خود اختصاص می‌دهند که می‌توانید در بازی به صورت رندوم بسازید. متاسفانه شاید تنها نکته جالب و بامزه بازی برای لذت بردن، همین سیستم نام ساز آن باشد که شاید مدت‌ها زمان را صرف آن کرده تا خود بازی اصلی. بازی رایگان بوده و شما را به نبرد با دشمنان فرستاده که در صورت نابودی مقداری امتیاز در اختیارتان قرار می‌دهد که می‌توانید به تقویت خود و خرید لوازم و لباس‌ها بپردازید. کنترل بیش از اندازه دقیق بازی باعث شده که در اکثر مواقع به جای بالا رفتن از دیوارها، به آن‌ها برخورد کنید (با این حال حداقل طبق معمول نیازی به پیشگیری از ورود به ازدحام غیر نظامیان نیست و بازی بسیار سر راست است، زیرا تقریباً هیچ NPC در بازی حضور ندارد!). جالب است بدانید که به شکل عجیبی Assassin’s Creed Identity در کشورهای استرالیا و نیوزیلند برای iOS عرضه شده و نسخه اندروید آن نیز هرگز منتشر نشد و فکر هم نمی‌کنیم که چیزی را از دست داده باشید!

رتبه هفدهم: بازی Assassin’s Creed Chronicles: Russia

Assassin’s Creed Chronicles: Russia آخرین نسخه از سه گانه Side-Scroller دو و نیم بعدی و مخفی‌کاری عجیبی است که از ناکجا آباد سر و کله شان پیدا شد. بازی توسط Ubisoft و Climax Studios ساخته و عرضه شده است. بازی به شکلی پر زرق و برق، نمایی از پاراپاگاندای قرن بیستم را به تصویر کشیده، ولی در به ثمر رساندن آن ناکام است. تلاش نابهنگام نیکلای اورِلوو (Nikolai Orelov) در سال ۱۹۱۸ در روسیه در واقع جدیدترین و مدرن‌ترین بازه زمانی را در تمامی سری بازی‌های Assassin’s Creed در اختیار دارد. اورِلوو که همچنان عضوی از انجمن قاتلان به حساب می‌آید، خنجر پنهان مشهور سری را در اختیار دارد؛ با این حال برای اینکه به بازی جذابیتی تازه اضافه شود، تپانچه‌ای نیز در اختیار وی قرار گرفته تا در زمان‌های خارج از مخفی‌کاری، از آن بهره ببرد. کارهای فراوانی برای انجام دادن در یک بازی مربوط به فرقه قاتلان وجود دارد، با این حال Assassin’s Creed Chronicles: Russia توانسته تا با اقتدار، بدترین نسخه در طول این سه گانه باشد که بالانس و همانگی در مبارزات مخفی کارانه و پر سر و صدا آنچنان بد بوده که کاملاً پس از مدتی بر روی اعصاب بازیکنان برود. برخی ماموریت‌های زمانی اعصاب خرد کن و پیش زمینه داستانی قاتلان به همراه شخصیت‌هایی که شناخت آن‌ها آن چنان نیز اهمیت خاصی ندارد، از Assassin’s Creed Chronicles: Russia عنوانی ساخته که عجله و شتاب زدگی در مراحل ساخت آن به خوبی مشخص است.

رتبه شانزدهم: بازی Assassin’s Creed 2: Discovery

اگر شما تنها به تجربه نسخه‌های موبایلی سری بازی‌های Assassin’s Creed پرداخته باشید، شاید به این نتیجه رسیده باشید که این سری تنها بر روی ژانر Side-Scroller و آوردن دخل دشمنان از چپ به راست خلاصه می‌شود؛ Assassin’s Creed 2: Discovery نیز قرار نیست از این قاعده فراتر برود. شما در نقش اتزیو بازی می‌کنید که باید ماموریت‌های تروریستی خاصی را برای یک سری مشتری به انجام رساند که همه آن‌ها بدون هیچ‌گونه خط داستانی بوده و در نهایت بی‌اهمیت هستند. آن‌ها تنها به عنوان هدفی در این بازی دو بعدی ایجاد شده‌اند تا شما را به ادامه بازی وادارند. این عنوان که دارای المان‌هایی از سبک دویدن بی‌نهایت نیز است، در صورت تصمیم شما برای کشتن تمامی دشمنان موجود، جنبه مبارزاتی نیز به خود می‌گیرد. در نهایت، Assassin’s Creed 2: Discovery عنوان ساده‌ای است که عمق و عظمت اکثر عناوین این سری را در خود ندارد ولی حتی در کاری که باید انجام دهد نیز موفق نیست. از آنجایی که نسخه DS بازی دارای یک پلتفرمینگ نرم‌تر و خوش ساخت‌تر از نسخه‌های موبایلی است، اگر موفق به دسترسی به یکی از این کنسول‌های دستی شدید، پیشنهاد می‌کنیم که فقط به سراغ همان بروید، زیرا یوبی‌سافت تا حدودی موفق به نابودی تمام مدارک و نسخه‌های موبایلی شده است! در ضمن این عنوان بازی‌ایست که الهام بخش ساخت سه گانه Assassin’s Creed Chronicles شده است، پس شاید اگر در آن بازی‌ها دستی دارید، از این مورد نیز خوشتان بیاید.

رتبه پانزدهم: بازی Assassin’s Creed: Bloodlines

بازی Assassin’s Creed: Bloodlines در یک بازه زمانی در کنار عناوین Assassin’s Creed II و Assassin’s Creed 2: Discovery منتشر شد و در یک حمله حساب شده به کیف پول مردم، Assassin’s Creed: Bloodlines ادامه دهنده داستان الطائر از نسخه اول می‌باشد. در مقایسه با نسخه‌های دستی و موبایلی در رتبه‌های قبلی، Assassin’s Creed: Bloodlines سعی بر این دارد که ظاهر و قابلیت‌های سه بعدی نسخه‌های کنسولی را به کنسول‌های دستی آورده و به گونه‌ای، سری بازی‌های Assassin’s Creed را با این پلتفرم‌ها آشتی دهد. در این مورد، می‌توان گفت که این بازی کار قابل توجهی انجام می‌دهد و جلوه‌ها و گرافیک بازی آن را هر چه بیشتر به یک عنوان اصیل از سری بازی‌های Assassin’s Creed شبیه کرده‌اند؛ اما زمانی که نوبت به گیم‌پلی می‌رسد، مشکلات Assassin’s Creed: Bloodlines تازه روی خود را نشان می‌دهند. محیط‌های کوچک بازی شما را دم به دقیقه به مبارزات وصل می‌کنند، ولی سیستم مبارزات بازی به درستی و کامل از قابلیت‌های کنترلر کنسول PSP بهره نمی‌برد؛ پس مبارزات بازی در اکثر مواقع حس خوبی به بازیکن نمی‌دهند. همچنین، زمانی که Assassin’s Creed: Bloodlines داستانی برای تعریف کردن دارد که به اندازه عنوان Assassin’s Creed: Altaïr’s Chronicles درب و داغان نیست، اغلب در قالب خطی قرار می‌گیرد و آنچنان قدرتمند نیست که ما را برای مبارزات بازی شارژ کند. Maria (که طرفداران با تجربه Assassin’s Creed باید با وی آشنایی داشته باشند) نیز در بازی قرار دارد که یکی از جنبه‌های مثبت بازی است و توانسته به داستان کمی درخشش اضافه کند؛ با این حال، حتی وی نیز موفق به نجات کامل این پروژه نشده است.

رتبه چهاردهم: بازی Assassin’s Creed Chronicles: India

Assassin’s Creed Chronicles: India دومین قسمت از سه گانه مینی گیمی است که که به مانند میان برنامه‌ای برای سری بازی‌های Assassin’s Creed ساخته شده است. بازی پیش زمینه داستانی خیلی عظیمی را مورد پوشش قرار داده، ولی آنچنان به شما اختیار جستجو در آن را نمی‌دهد، زیرا همان‌طور که می‌دانید بازی یک پلتفرمر سرعتی است نه یک اکشن ادونچر جهان آزاد مانند سایر نسخه‌های سری بازی‌های Assassin’s Creed. پس زمینه‌های زیبا و حس لذت بخش دویدن در بازی که باعث ایجاد تنشی قابل قبول می‌شود، از نقاط قوت آن هستند؛ با این حال در حل سایر مشکلات بازی ناتوان می‌مانند. اجبار کردن شما برای انجام ماموریت‌هایی که لذت بخش نبوده و غیر متعارف و مبهم طراحی شده‌اند و گزینه مخفی‌کاری نیز که در برخی موارد کاملاً اجباری قرار داده شده و حتی مبارزات نیز در Assassin’s Creed Chronicles: India به گونه‌ای برایتان دردسر ساز می‌شوند. جالب اینجاست که در بازی، امتیازات به طور مستقیم به آپگریدها مربوط بوده و به هیچ وجه با عقل جور در نمی‌آیند. در برخی موارد، تلاش بیهوده بازی باری بالا بردن تنش، مانند کند کردن سرعت دویدن شخصیت اصلی در حالی که پنچ دقیقه قبل وی با سرعت بالایی در حال دویدن بود، از این دسته ناامیدی‌ها و بی‌نظمی‌ها در بازی است. بازی تقریباً در تمامی مواردی که در نسخه اولش یعنی Assassin’s Creed Chronicles: China باعث قوت بود، دچار ضعف شده و می‌توانید ابتدا به سراغ آن رفته و سپس با توجه به تجربه‌تان، این نسخه را قضاوت کنید.

رتبه سیزدهم: بازی Assassin’s Creed Pirates

ساخت یک مینی گیم بر اساس یکی از ویژگی‌های بزرگ نسخه‌های اصلی و عرضه آن به صورت جداگانه، نیازمند اعتماد به نقس فوق العاده‌ای است. با این حال، Ubisoft که همچنان از موفقیت Assassin’s Creed IV: Black Flag در سال ۲۰۱۳ سرزنده و شاد بود، دست به ساخت و عرضه Assassin’s Creed Pirates بر روی پلتفرم گوشی‌های همراه زد. عنوان مذکور، قابلیت نبردهای دریایی Assassin’s Creed IV: Black Flag را از آن جدا کرده و تنها بر روی همان ویژگی تمرکز کرده است. در اصل، Assassin’s Creed Pirates بر خلاف تمامی نسخه‌های تلفن همراه قبلی که سعی در تبدیل شدن به یک Assassin’s Creed اصیل را داشتند، به هیچ وجه سعی در گفتن یک داستان، درگیری میان تمپلارها و فرقه قاتلین و ماشین زمان جادویی را ندارد و تنها سعی می‌کند که یک مینی گیم خوب بوده و نود و نه درصد از وقتتان را در حین شلیک به کشتی‌های دیگر به کار گیرد. با این حال سازندگان نیز متوجه شده‌اند که این تمام چیزی نیست که بازیکنان می‌خواهند و در نتیجه طوری بازی را طراحی کرده‌اند که کنترل کشتی‌ها با لمس صفحه تجربه ساده و لذت بخشی باشد. بازی Assassin’s Creed Pirates بر خلاف تمامی نسخه‌های تلفن همراهی که از این سری ساخته شده، یک عنوان قابل قبول و سرگرم کننده است و یکی از بهترین عناوین دستی سری بازی‌های Assassin’s Creed محسوب می‌شود و اگر طرفدار شلیک به کشتی‌های مختلف هستید، این بازی برای شما ساخته شده است.

رتبه دوازدهم: بازی Assassin’s Creed: Freedom Cry

این عنوان با سایر عنواین این لیست کمی متفاوت است. بازی Assassin’s Creed: Freedom Cry در اصل یک بسته الحاقی (DLC) جداگانه برای عنوان Assassin’s Creed IV: Black Flag است که با توجه به جاه طلبی‌های بلند پروازانه‌اش، تبدیل به یک بازی کاملاً مستقل شد. با اینکه سبک گیم‌پلی و مبارزات بازی، آن را تا حدودی به یک کلون کامل از Assassin’s Creed IV: Black Flag تبدیل کرده است، داستان‌پردازی تازه و جدید این عنوان، تا حدودی آن را هم رتبه با پدر بزرگش کرده و هیچ چیزی از ارزش آن کم نکرده است. با توجه به این موارد، از آنجایی که در نهایت با یک بسته الحاقی روبه رو هستیم، بازی Assassin’s Creed: Freedom Cry در رتبه دوازدهم لیست ما جای می‌گیرد. در بازی، شاهد این هستیم که برده سابق آدِواله (Adewale) در مقابل برده‌های Haiti به نام آزادی می‌ایستد و ثابت می‌کند که ماموریت فرقه قاتلان می‌تواند شامل موارد بسیار مهم و انسانی نیز باشد. Assassin’s Creed: Freedom Cry شما را در پستی و بلندی‌های صنعت کثیف برده‌داری قرار می‌دهد و نشان می‌دهد که تا چه حد با یک موضوع حساس روبه رو هستیم. صحنه‌هایی که در بازی مشاهده می‌کنید، از تجارت برده گرفته تا برده‌های فراری که بدون کمک شما شانسی برای زنده ماندن ندارند، قطعاً تاثیرات خاص خود را بر روی شما می‌گذارد و نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت. با این حال شاید جذاب‌ترین بخش بازی Assassin’s Creed: Freedom Cry همکاری این برده‌ها با آدِواله جهت کسب آزادیشان باشد تا اینکه یک جا نشسته و دست روی دست بگذارند. در این راستا، Assassin’s Creed: Freedom Cry کاری را انجام می‌دهد که نه تنها از اهمیت خاصی برخوردار بوده، بلکه برای سری بازی‌های Assassin’s Creed حرکتی تازه و یکتا نیز به حساب می‌آید.

رتبه یازدهم: بازی Assassin’s Creed III: Liberation

Assassin’s Creed III: Liberation همچنان یکی از نمادهای نمایان‌گر قدرت کنسول دستی پلی استیشن ویتا است. مبارزات این بازی به اندازه نسخه‌های اصلی سری لذت بخش و مرسوم است و هیچ‌گونه ضعفی در این مورد مشاهده نمی‌شود و ارائه داستان سرایی ورژن متفاوتی از حوادث تمپلارها، یکی از هوشمندانه‌ترین سیستم‌های ارائه داستان در سری است. با تمامی این موارد، حس خفگی و تنگی در بازی را (چه از نظر فیزیکی و چه داستانی) نمی‌توان انکار کرد. شخصیت اصلی بازی، ورژن آمریکای بومی زن شگفت انگیز است که آوالین (Aveline) نام دارد. وی لحظات جالب و بامزه‌ای را رغم می‌زند و به هیچ‌وجه شخصیت خشکی ندارد که نتوان با وی ارتباط برقرار کرد. با این حال چیزی که تماماً در بازی گنگ باقی می‌ماند، انگیزه وی برای انجام مبارزات و همچنین انگیزه دشمنان وی برای سعی در کشتنش است. جهان بازی که تنها شامل یک شهر، باتلاق‌های برونی و یک معبد برای بررسی است، جهان بازی آن چنان حس گشت و گذار را به مانند سایر عناوین سری در اختیارتان قرار نمی‌دهد. با در نظر گرفتن تمامی موارد بالا، می‌توان به این نتیجه رسید که Assassin’s Creed III: Liberation بهترین و کامل‌ترین عنوان در سری بازی‌های Assassin’s Creed است که بر روی کنسول‌های دستی ساخته شده است و قطعاً جزو عناوین خوب در تمام سری است، با این حال حس کوچک بودن بازی، آن هم برای یک عنوان در سری بازی‌های Assassin’s Creed نکته ضعف کاملاً مشخصی است.

رتبه دهم: بازی Assassin’s Creed Chronicles: China

بهترین قطعه از سه گانه Side-Scrollerی که تا حدودی با عرضه‌اش مخاطبان را میخکوب کرد. Assassin’s Creed Chronicles: China با قرض گرفتن المان‌ها و نام یکی از بهترین سری بازی‌های مخفی‌کاری تاریخ، تا حد زیادی به ادای دین به سری بازی‌های Assassin’s Creed وفادار می‌ماند و تبدیل به یک پروژه موفق شده است. مکانیک‌های مخفی‌کاری در بازی یکپارچه شده و بدون هیچ شکی نسبت به دو نسخه بعدی قدرتمندتر هستند و به گیم‌پلی بازی طعم و مزه خاصی وارد کرده‌اند و یک بخش فری ران واقعی در ازای یک اکشن دست و پا گیر در بازی وجود دارد. در رابطه با گرافیک هنری بازی نیز حرف خاصی برای گفتن باقی نمی‌ماند، زیرا آنچنان خیره کننده است که شاید بسیاری از عناوین اصلی این سری را نیز به چالش بکشد. در رابطه با بخش‌های نزولی بازی نیز می‌توان به کوچک بودن و سیستم ساده آن اشاره کرد که اگر به دنبال تجربه یک نسخه واقعی از سری بازی‌های Assassin’s Creed هستید، به هیچ وجه تجربه جالبی نخواهد بود؛ همچنین تنوع بسیار پایین میان محیط‌های بازی بدین معناست که بازی به سرعت تکراری می‌شود. داستان انتقام محور شخصیت اصلی بازی یعنی شاو جون (Shao Jun) نیز بر خلاق مربی بزرگش اتزیو، بسیار روشن و کلیشه ایست و حس تاریک و محزونی مانند اتزیو ندارد. با این حال Assassin’s Creed Chronicles: China عنوانی کوچک، سرگرم کننده و چالش برانگیز است که دستی به سر و روی بازی‌های کوچک این فرنچایز کشیده و قطعاً بهترین آن‌ها به حساب می‌آید.

رتبه نهم: بازی Assassin’s Creed III

عنوان Assassin’s Creed III را از هر جهت که بررسی کنیم، به یک ریسک بزرگ بر می‌خوریم. بازی در وحله اول، پس از پنج سال اولین نسخه در سری بازی‌های Assassin’s Creed است که شامل شخصیت اتزیو نمی‌شود؛ اولین نسخه‌ای است که در زمین‌های پرجمعیت رخ می‌دهد (بدون در نظر گرفتن زمین‌های ایتالیا در نسخه‌های گذشته) و همچنین اولین نسخه‌ای است که مبارزات دوست داشتنی کشتی‌ها را درون سیستم خود معرفی کرد. بازی در بسیاری از موارد کار خود را به خوبی هر چه تمام‌تر انجام می‌دهد. قرار دادن محیط‌های بزرگ برای گشت و گذار و بررسی و توجه فراوان به فرهنگ قبیله‌های بومی ایالات متحده از جمله این ویژگی‌ها است. متاسفانه مشکل اصلی بازی این است که بسیاری از چیزهای دیگر که بسیار تابلو و واضح هستند را با مشکلات ارائه می‌کند. شخصیت اصلی بازی، کانر (Connor) تا حدی کامل و قهرمانانه به تصویر کشیده شده که بسیار سخت است تا با وی همدردی و ارتباط برقرار کنیم و بسیاری از زمان‌ها که وی برای نجات اشخاص مهم تاریخی قدم می‌گذارد، سخت است که وی را جدی بگیریم. بازی شامل بخش‌هایی است که مخفی‌کاری واجب بوده، ولی سیستم مخفی‌کاری بازی به شدت بد تعبیه شده و به سختی می‌شود از آن لذت برد (اگر جلوی چشم دشمنان از مخفی‌گاه خود بیرون بیایید و قبل از مشاهده شدن کامل دوباره به مخفی گاه برگردید، نگهبانان کاملاً شما را نادیده می‌گیرند!). سیستم شکار در بازی نیز آنقدر با مشکلات فنی دست و پنجه نرم می‌کند که ما را به کلی در دردسر بیاندازد. با وجود ایراداتی که بازی در خود دیده است، ایده‌های جذابی در استخوان بندی آن مشاهده می‌شود که نمی‌توان آن‌ها را نادیده گرفت (سیستم کشتی رانی را به یاد دارید؟) با این حال در انجام آن‌ها تا حد زیادی شکست خورده است. به هر حال نمی‌توان از Assassin’s Creed III به عنوان یک بازی بد یاد کرد و بابت نوآوری‌هایش می‌توان تا حدی آن را تحویل گرفت.

رتبه هشتم: بازی Assassin’s Creed Rogue

شاید شما نیز در اولین برخوردی که با عنوان Assassin’s Creed Rogue داشتید، فکر کرده‌اید که با یک بسته الحاقی از عنوان Assassin’s Creed IV: Black Flag روبه رو هستید؛ این موضوع البته آن چنان نیز بی راه نیست. داستان بازی حول محور یک عضو از فرقه قاتلان می‌گذرد که به فرقه خود پشت کرده و عضو گروه تمپلارها شده و شای کورمک (Shay Cormac) نام دارد. بازه داستانی Assassin’s Creed Rogue میان عناوین Assassin’s Creed III و Assassin’s Creed IV: Black Flag می‌گذرد و تا حد بسیار زیادی از المان‌ها و ویژگی‌های Assassin’s Creed IV: Black Flag قرض گرفته است. مبارزات دریایی تا حد زیادی یکسان و موسیقی‌ها و صداگذاری‌ها نیز بسیار شبیه به بازی مذکور هستند؛ همچنین سبک مبارزه شای تا حد زیادی شبیه به استایل مبارزه ادوارد کنوی (Edward Kenway) است. حتی با وجود استفاده از استایل Assassin’s Creed IV: Black Flag، بازی کار بسیار دقیقی برای پایان‌دهی به یک نسل انجام می‌دهد و با عرضه Assassin’s Creed Unity، طرفداران می‌توانند در نهایت خوبی و خوشی با قاتلان نسل هفتم خداحافظی کنند. در ضمن، محیط‌های جدید مانند قطب شمال و افزودنی‌های جزئی به سیستم مبارزات دریایی، به آن مکانیک‌های سابق حس حال تازه‌ای افزوده، بدون اینکه بخواهد در آن ها تغییرات اساسی ایجاد کند. Assassin’s Creed Rogue قرار نیست چیز خاصی به سری بیافزاید و آن را دست خوش تغییرات فراوان کند؛ با این حال می‌توان از آن به عنوان یک پایان‌بندی نسلی (آخرین Assassin’s Creed نسل هفتم) و کلونی دوست‌داشتنی از یکی از مهم‌ترین عناوین سری یاد کرد.

رتبه هفتم: بازی Assassin’s Creed: Revelations

آخرین و سومین قسمت از یک سه گانه افسانه‌ای. Assassin’s Creed: Revelations پایانیست برای ماجرایی که اتزیو آدیتوره با عنوان Assassin’s Creed II شروع کرد و قلب بسیاری از بازیکنان سراسر جهان را به تسخیر خود در آورد. بازی به ما اتزیوی با تجربه را نشان می‌دهد که نشان تمام خستگی‌های نسخه‌های قبلی در چهره‌اش قابل مشاهده است. به جرعت می‌توان گفت که Assassin’s Creed: Revelations دارای یکی از بالغ‌ترین و کامل‌ترین چیدمان داستانی در تمام سری بازی‌های Assassin’s Creed است و همچنین یک پایان بندی خوب برای یک سه گانه مطرح که پس از این عنوان، قالب داستان سرایی در تمامی سری دست خوش تغییرات فراوانی شد. مسلماً این درخشندگی که در داستان بازی جریان دارد، شامل تمامی بخش‌های بازی نمی‌شود و بازی در سایر بخش‌ها نمی‌تواند قدرت خود را به نمایش بگذارد. شهر بازی یعنی قسطنطنیه بسیار سطحی نگاشته شده و به سرعت فراموش می‌شود و همچنین مینی گیم‌های دفاع از برج‌ها به شدت بد طراحی شده است. بازی شامل تمامی المان‌هاییست که در دو نسخه گذشته مشاهده کردیم و جز سیستم ساخت و ساز بمب چیز جدیدی در گیم‌پلی و مبارزات بازی مشاهده نمی‌شود. با این حال Assassin’s Creed: Revelations عنوانی وابسطه به داستان خود است که با تمرکز بر فداکاری، از دست دادن عزیزان و عشق همراه است که با قلب شما به بازی می‌پردازد تا در نهایت آن را بشکند. با اینکه می‌دانیم داستان تمام فاکتورهای یک بازی خوب نیست و به المان‌های دیگری نیز در این میان نیاز است، با این حال نمی‌توانیم این موضوع را انکار کنیم که Assassin’s Creed: Revelations یکی از زیباترین‌ها در تمامی سری بازی‌های Assassin’s Creed و پایانی بسیار به جا و افستانه‌ای برای یک سه گانه افسانه‌ای است.

رتبه ششم: بازی Assassin’s Creed

عنوانی که همه چیز با آن شروع شد. عنوان Assassin’s Creed هشت سال پیش یک بار برای همیشه دست بر روی پایه‌های صنعت بازی‌های ویدیویی قرار داده و قواعد جدیدی را به اسکلت آن وارد کرد. بازی در اصل قرار بود تا یک نسخه فرعی برای سری بازی‌های Prince of Persia باشد، با این حال در نهایت به عنوان یک نسخه مستقل راه خود را به خانه‌های مردم باز کرده و به شکل غیر قابل باوری بین طرفداران محبوب شد. بازی تمام پایه‌ها و نکات کلیدی که امروزه در نسخه‌های جدید سری مشاهده می‌کنید را هر چند ساده، درون خود جای داده است؛ از خنجر پنهان مشهور سری که به نوعی نماد این سری بازی نیز محسوب می‌شود تا شیوه‌های متفاوت و جالب مخفی شدن از دست دشمنان. با اینکه بسیاری از قابلیت‌های دوست داشتنی که امروزه با آن‌ها با سری بازی‌های Assassin’s Creed آشنا هستید، در نسخه‌های آینده به سری افزوده شدند و این بازی تنها آغازی برای یک مسیر بسیار طولانی بود، با این حال، نمی‌توان تاثیر عجیب و غریبی که این بازی دست تنها بر روی تمامی صنعت بازی‌های ویدیویی گذاشت را به راحتی انکار کرد و از آن چشم پوشی کرد. چیز دیگری که نمی‌توان از آن چشم پوشی کرد، مشکلاتی بود که حتی برای یک بازی در زمان خود نیز نکته منفی به حساب می‌آمد و از این موارد می‌توان به دیالوگ‌های خسته کننده و میان پرده‌های بسیار طولانی و عذاب‌آور اشاره کرد که حتی نمی‌توانستیم آن ها را رد کنیم! از دیگر بیماری‌های این بازی، اگر بخواهید امروزه آن را به عنوان یک بازی در سری بازی‌های Assassin’s Creed پس از تجربه نسخه‌های جدید تجربه کنید، این است که مراحل آموزشی بازی شما را تا مرز جنون می‌برند! تقریباً تمام چیزهایی که در طی سال‌ها در سری با آن‌ها دست و پنجه نرم کردید را باید قدم به قدم با راهنما طی کنید (شاید در زمان خود نیز این موضوع دست و پا گیر بود). این بازی در اصل استخوان‌های بسیار ضعیف سری بازی‌های Assassin’s Creed است که به عنوان یک بازی جدا شاید آنچنان امروزه ارزش و اهمیتی نداشته باشد (بازی به خوبی با زمان کنار نیامده و سن زیاد آن را تا حدودی غیر قابل تجربه کرده است) ولی اگر به آن به عنوان پایه گذار یکی از مهم‌ترین سری بازی‌های تاریخ نگاه کنیم، متوجه اهمیت بسیار زیاد آن می‌شویم.

رتبه پنجم: بازی Assassin’s Creed Unity

آغازی دوباره برای سری بازی‌های Assassin’s Creed در نسل هشتم. بهتر است در همین ابتدا این نکته را عرض کنیم که عنوان Assassin’s Creed Unity بازی بی‌اشکالی نیست. بازی مذکور عنوان بلند پردازانه‌ای بود که وعده داد تا مکانینک نبردهای کلاسیک سری را ارتقا داده و یک جریان فوق العاده را در سری به راه بیاندازد، دنیایی بزرگ‌تر از تمامی نسخه‌های گذشته خلق کند و یک بخش چند نفره کاملاً تازه را از صفر بسازد. تمامی این موارد از این بازی لقمه‌ای به وجود آورد که گنده‌تر از دهان سازندگان بوده و محصولی که در ابتدای عرضه بازی شاهد آن بودیم، عنوانی پر از مشکلات فنی بود. با این حال چیزی که در انتها قرار است در ذهن بازیکنان باقی بماند داستان است و خط داستانی Assassin’s Creed Unity نیز کامل‌تر و غنی‌تر از چیزی بود که بسیاری می‌اندیشیدند. حتی با وجود این شرایط، این تنها قدرت داستان سریایی این نسخه نبود که تا این حد از آن عنوانی بی‌نظیر ساخته، بلکه کلی موارد خوب زیر مشکلات فنی بازی وجود دارد که حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. در میان تمامی نسخه‌های سری بازی‌های Assassin’s Creed که به شیوه خود دست به تغییر سیستم قتل و ترور زده‌اند، به جرئت می‌توان گفت که Assassin’s Creed Unity از همه آن‌ها انقلابی‌تر است. بازی دست بازیکن را برای روش‌های مختلف قتل باز گذاشته و مسیر جدیدی را برای این روش خطی این سری باز کرده است. همچنین بازی دست به ارائه گروهی از چالش‌های فکری مانند: پرونده‌های قتل و حل معما زده که بسیار چالش برانگیزتر و درگیر کننده‌تر از نسخه‌های گذشته هستند. Assassin’s Creed Unity جنجال برانگیزترین نسخه سری است که با تمامی مشکلاتی که در زمان عرضه با آن‌ها دست و پنجه نرم کرد، توانست نام خود را به عنوان یکی از بهترین و کامل‌ترین نسخه‌های سری بازی‌های Assassin’s Creed ثبت کند و زیر بار مشکلات فراوانش (که تا مدت‌ها محفل خنده و سرگرمی مردم را بر پا کرده بودند!) له نشود و نام خود را با افتخار به عنوان یکی از نقاط قوت سری ثبت کند.

رتبه چهارم: بازی Assassin’s Creed Syndicate

دنیایی که حول محور عصر بخار و آغاز ماشین‌های صنعتی می‌گذرد، به خودی خود می‌تواند برگ برنده‌ای برای یک بازی ویدیویی باشد. حال زمانی که این موضوع را به دوران تاریک ویکتوریایی کشور انگلستان نیز ببریم، می‌توانیم محصولی را استخراج کنیم که Assassin’s Creed Syndicate نام دارد. زمانی که بازی در سال ۲۰۱۵ خود را به همگان نشان داد، انتظار نداشتیم که تجربه گشت و گذار در لندن به همراه قلابی بر دست و دوقلو سازی قاتلان این نسخه تا این حد جذاب و خوب از آن در بیاید. بازی دقیقاً رشته‌ای را ادامه می‌دهد که Assassin’s Creed Unity تا حدودی در بافتن آن با مشکل مواجه شد و در معنای دیگر، Assassin’s Creed Syndicate عنوانیست که Assassin’s Creed Unity باید می‌بود. بازی مطمئن می‌شود که شما از تک تک لحظاتی که در این شهر صنعتی می‌گذرانید لذت می‌برید؛ حال این لذت می‌تواند در زیپ لاین کردن در نقاط مرتفع باشد، یا حل معماهای ماورایی با کمک چارلز دیکنز (Charles Dickens). شخصیت‌های دوقلوی بازی به شدت دوست داشتنی هستند و می‌توانند اوقات فراغتتان را به خوبی پر کنند. حس تعامل و شوخ طبعی میان آن‌ها پدیده جدیدی را در سری بازی‌های Assassin’s Creed به وجود می‌آورد که بتوانید با شخصیت‌های بازی همزاد پنداری کرده و با به مانند اینکه در کنار آن‌ها حضور دارید، از همراهیشان لذت ببرید. بازی کاملاً به شما حس حال لندن ویکتوریایی را وارد کرده و حتی در بسته‌های الحاقی آن می‌توانید با شخصیت افسانه‌ای جک قاتل که از بدنام‌ترین پدیده‌های کشور انگلستان است، دست و پنجه نرم کنید. با اینکه بازی آنچنان نوآورانه ظاهر نشده است، Assassin’s Creed Syndicate کامل‌ترین عنوانی این سری است که تمامی المان‌های سابق سری را به همراه کلی قابلیت جدید (مگر می‌شود درشکه سواری را فراموش کرد؟!) در یک پکیج کامل جمع آوری کرده و نشان داده که این سری قادر به انجام هر گونه دیوانه‌بازی است. Assassin’s Creed Syndicate تا بدین جای کار بهترین نسخه سری بازی‌های Assassin’s Creed در نسل هشتم است.

رتبه سوم: بازی Assassin’s Creed: Brotherhood

دنباله‌ای برای یکی از موفق‌ترین بازی‌های چند سال اخیر؟ قطعاً باید انتظار فاجعه‌ای را داشت. بله این حرف‌ها دقیقاً سخنانی بود که پیش از عرضه بازی Assassin’s Creed: Brotherhood به گوش می‌رسید. دنباله‌ای مستقیم برای بازی Assassin’s Creed II که حرکات شما را در یک شهر محدود کرده و داستان را نیز به کلی نقض می‌کند. بازی از هر نظر به مانند یک عنوان است که ساخته شده تا تنها جنبه مالی داشته باشد و از موفقیت نسخه قبلی سود ببرد؛ به خصوص با وضعیتی که در عناوین Assassin’s Creed: Altaïr’s Chronicles و Assassin’s Creed: Bloodlines شاهد بودیم. با تمام این شایعات، تمام کسانی که منتظر یک ناامیدی بزرگ بودند با یک سورپرایز بزرگ روبه رو شدند: عنوان Assassin’s Creed: Brotherhood یک بازی بی‌نظیر است. آنچنان بی‌نظیر که مکانیک‌های تعریف شده در این عنوان همچنان در سری بازی‌های Assassin’s Creed قابل مشاهده هستند؛ مکانیک‌هایی مانند: گرفتن قلمرو، بخش چند نفره اعتیادآور و کنترل عده‌ای از قاتلان که به شما در رسیدن به اهدافتان یاری می‌کنند و می‌توانید آن‌ها را احضار کنید. تنها ایرادی که می‌توان به Assassin’s Creed: Brotherhood وارد کرد، همانطور که گفته شد، داستان سطحی و همچنین محیط‌های محدود برای گشت و گذار است؛ با این حال تکه‌های گیم‌پلی بازی آنچنان به خوبی در کنار هم چیده شده‌اند که حتی داستان نیز جذابیت خود را حفظ کرده و شما را تا پایان بازی کنجکاو نگه می‌دارد. شهر روم در Assassin’s Creed: Brotherhood آنچنان با جزئیات و نوآوری پر شده که شما هرگز نمی‌توانید با کامل کردن تمامی آن‌ها، آنجا را ترک کنید.

رتبه دوم: بازی Assassin’s Creed IV: Black Flag

در حینی که Assassin’s Creed II عظیم‌ترین موفقیت برای یک سری بازی تازه و وارد و در حال رشد محسوب می‌شد، Assassin’s Creed IV: Black Flag نیز پس شکست فراوان Assassin’s Creed III در ارائه یک بازی شایسته برای این سری افسانه‌ای، وارد میدان شد و معادلات را یکباره بهم ریخت. زمانی که اعتماد به نفس سری بازی‌های Assassin’s Creed هر روزه کمتر و کمتر می‌شد، Assassin’s Creed IV: Black Flag یکباره با معادله جدید فرقه قاتلان بر روی کشتی، امیدی تازه به این فرنچایز رو به افول بخشید. بر خلاف تمامی نظرات پیش از عرضه، بازی بی‌نهایت در اجرای این ایده موفق شد و تمامی نسخه‌های قبلی فرنچایز را با ایده خیره کننده دزدان دریایی به تحسین وا داشت. سیستم کشتی رانی و مبارزات دریایی با اینکه در این نسخه به وجود نیامدند، با این حال هیچ نسخه‌ای در سری را نمی‌توان نام برد که به این خوبی و کاملی از این مکانیک استفاده درست برده باشد. تقریباً با اطمینان می‌توان گفت که هیچ چیزی در سری بازی‌های Assassin’s Creed وجود ندارد که در Assassin’s Creed IV: Black Flag یا به طور کلی بازسازی نشده و یا اختراع نشده باشد. بر خلاف انتظارات، دنیای این بازی بزرگ‌ترین دنیایی است که تا به امروز از این فرنچایز مشاهده کردیم. از انواع مختلف مراحل اعتیاد آور و سرگرم کننده گرفته تا موسیقی‌های متنی زیبایی که شاید بعدها پس از بازی نیز به شنیدن آن ها علاقه مند باشید. با تمام این موارد، Assassin’s Creed IV: Black Flag حتی از استانداردها و فرمول‌های سری بازی‌های Assassin’s Creed نیز فراتر رفته و به جای جهش به جلو، عقب گردی در زمان می‌کند و داستان قشری را تعریف می‌کند که دارای یکی از غنی‌ترین روایات در تاریخ می‌باشند. این بازی فوق العاده استادانه طراحی شده، به شدت سرگرم کننده است و عنوانی است که ثابت کرد، هنوز نیز سال‌های خوب سری بازی‌های Assassin’s Creed به پایان نرسیده‌اند.

رتبه اول: بازی Assassin’s Creed II

شاید بتوان از نسخه اول سری و ماجرای الطائر به عنوان آغازی برای یک فرنچایز افسانه‌ای که امروزه توسط تقریباً تمامی بازیکنان جهان شناخته می‌شود، نام برد؛ با این حال، تبدیل این سری به یک فرنچایز میلیون دلاری که هر ساله کلی سود نصیب سازندگانش می‌کند؟ متاسفانه باید در این مورد الطائر بزرگ را کنار بگذاریم، زیرا این موضوع وظیفه اتزیو آدیتوره و عنوان افسانه‌ای Assassin’s Creed II بود. با تمامی فرمول‌هایی که در نسخه اول تعریف شده بود، بازی Assassin’s Creed II تقریباً از صفر پایه‌گذاری شد و اگر بخواهیم بر روی آن دقیق شویم، از یک سنگ، یک شاهکار بی‌مانند پدید آورد. روایت انتقام‌جویی بازی در بی‌نظیرترین حالت ممکن قرار دارد. داستان بازی از همان ابتدا پر است از شخصیت‌هایی که شما عاشقشان شوید و تا پایان روایت و ماجرایشان را دنبال کنید. انجام عملیات‌های قتل در بازی بسیار پیچیده‌تر و تکامل یافته‌تر از نسخه اول هستند و چالش‌های زیبایی را برایتان اجرا می‌کنند. سلاح‌ها نیز بسیار خوش ساخت‌تر و بی‌همتاتر به تصویر کشیده شدند و همچنین حرکات پارکور و به خصوصِ بازی، آن چنان انعطاف پذیر هستند که از امتحان آن‌ها و کشف فنون جدید به این راحتی خسته نخواهید شد. بازی به حدی حرفه‌ای زمان شما را درون خود پر می‌کند که بیشتر علاقه به انجام ماموریت‌های جانبی دارید و نمی‌خواهید که به سرعت بازی را به اتمام برسانید، ولی همچنان علاقه به تجربه خط داستانی بازی خواهید داشت. تقریباً هیچ چیز نادیده گرفته نشده و هیچ چیز نیز از دست نرفته است. بازی Assassin’s Creed II قطعاً یک کارگاه آموزشی برای استودیوهاییست که قصد ساخت یک قطعه هنری کامل را دارند و یک دست آورد استثنائی برای صنعت بازی‌های ویدیویی به حساب می‌آید. این عنوان چیزیست که اگر نبود، به هیچ‌وجه نمی‌توانستیم سری بازی‌های Assassin’s Creed را به شکل امروزی ببینیم. بازی از مهم‌ترین عناوین نسل هفتم به حساب می‌آید و قطعاً بهترین نسخه در سری بازی‌های Assassin’s Creed. اگر تا به امروز از تجربه آن دور مانده‌اید و یا تازه با این سری آشنا شده‌اید، تجربه این نسخه می‌تواند بهترین سکوی آغاز برای ورود به Assassin’s Creed باشد.