بدترین بازی‌های سال ۲۰۱۷

سال ۲۰۱۷ پر از بازی‌های خوب و قوی برای طرفداران بازی‌های ویدیویی بود، اما از نظر بازی‌های بد و ضعیف نیز کمبودی حس نکرد.

سال ۲۰۱۷ سال بی‌نظیری برای بازی‌های کامپیوتری بود. عرضه شدن نسخه‌های جدیدی از مجموعه‌هایی همانند Assassin’s Creed، Call of Duty، Crash Bandicoot، The Legend of Zelda، Resident Evil و Wolfenstein تنها بخشی از شکوه سال ۲۰۱۷ از نظر بازی‌های کامپیوتری بود. اما مانند خیلی از واقعیت‌ها در زندگی، هیچ چیزی نمی‌تواند کامل خوب باشد. سال ۲۰۱۷ در کنار بازی‌های فوق‌العاده‌اش، بازی‌های ناامید کننده، بحث‌برانگیز و افتضاح زیادی هم داشت. در سالی که گذشت صحبت‌های زیادی درباره تجربه‌های بی‌نظیری که با بازی‌های عالی سال ۲۰۱۷ داشتیم صحبت کردیم و حال نوبت به صحبت درباره بازی‌های بد آن رسیده است.

بازی Troll And I

بازی Troll And I را می‌توان به عنوان یک بازی با ایده‌های خاص و جاه طلبی زیاد تحسین کرد، اما دقیقاً همین است که علیه آن کار می‌کند. این بازی تلاش می‌کند کارهای زیادی را همزمان انجام دهد و متاسفانه در همه آن‌ها هم ناموفق است. می‌توان دید که ایده‌های این بازی روی کاغذ بسیار جالب به‌نظر می‌رسند، اما خود بازی مجموعه‌ای درهم‌و‌برهم است که درگیر مشکلاتی همانند گلیچ‌های متعدد و صداپیشگی افتضاح شده است.

بازی Syberia III

بازی Syberia III فضای بسیار جالبی داد که به کمک کار هنری آن حتی بهتر هم می‌شود. اما متاسفانه در هر بخش مهم دیگری این بازی افت شدیدی می‌کند. بازی Syberia III پر از مشکلات تکنیکی (لب همگامی با صداپیشگی آن اولین چیزی است که به ذهن می‌آید) است که دیالوگ و نمایشنامه خسته‌کننده آن نیز کمکی به بهبود آن نمی‌کنند. این بازی مورد انتظار بسیاری از طرفداران بازی‌های پیشین Syberia بود و واقعاً ناراحت کننده است که انتظار آن‌ها با ناامیدی به پایان رسید.

بازی ۱-۲-Switch

اگر بخواهیم عادلانه صحبت کنیم، باید بگوییم که کسی از بازی ۱-۲-Switch انتظار نداشت که جزو بهترین بازی‌های سال ۲۰۱۷ باشد. اگر با دقت زیاد به آن توجه کنید، به سختی می‌توان آن را حتی به عنوان یک بازی شناخت. این بازی قرار بود تنها مجموعه‌ای از مینی‌گیم‌هایی به عنوان تبلیغ برای استفاده از قابلیت‌های خاص و برتر کنسول نینتندو سوئیچ باشد. نمی‌دانیم چگونه اما بازی ۱-۲-Switch حتی این انتظارات کوچک را هم براورده نمی‌کند. این بازی صرفاً تلاشی نیمه کاره برای سرگرم کردن است و حتی به اندازه‌ای هم جالب نیست که بتواند شما را به مدت زیادی مشغول کند.

بازی Dying: Reborn

با نامی همانند «مردن: دوباره متولد شده» (Dying: Reborn)، شما به طور خودکار انتظار زیادی از این بازی نخواهید داشت. به طرز جالبی، این بازی در برخورد اول خوب به نظر می‌آید. در دقایق اول، فضا و حس بازی Dying: Reborn به خوبی شما را درگیر خود می‌کند و ایده فرار از اتاق بدون شک هیجان‌انگیر است. اما متاسفانه این بازی هرگز موفق نمی‌شود به فراتر از این ایده برود و در نهایت به نظر تکراری و تکمیل نشده می‌آید. اکثر اوقات احساس می‌شود این بازی نسخه دمویی برای یک ایده بزرگ‌تر است.

بازی Life of Black Tiger

حتی اگر پیشرفت‌های تکنولوژی را بیست سال به عقب برمی‌گرداندیم، بازی Life of Black Tiger باز هم بازی افتضاحی شمرده می‌شد. همانطور که در تصویر مشاهده می‌کنید از لحاظ گرافیکی اصلاً خوب به نظر نمی‌رسد، حتی ساده‌ترین انیمیشن‌های تغییر حالت هم استفاده نشده‌اند و همچنین این بازی پر از باگ‌های تصویری و گلیچ‌های فنی است. ولی یک بازی را فقط نباید بر اساس گرافیک مورد داوری قرار داد، شاید گیم‌پلی این بازی خوب است؟ نخیر، اصلاً اینطور نیست. بازی Life of Black Tiger از لحاظ مشکلات کنترلی در گیم‌پلی هیچ‌گونه کمبودی ندارد. در کنار آن این بازی نقشه‌ای با طراحی ضعیف و ایده‌ای دارد که پتانسیل آن برای تبدیل شدن به چیزی بهتر، صفر است.

بازی Vroom in the Night Sky

بد گفتن از این بازی لزوماً اتمامی ندارد. بازی Vroom in the Night Sky به نظر می‌رسد با عجله زیاد تنها در چند ساعت با استفاده از لوازم مربوط به چندین دهه قبل ساخته شده و سپس بدون هیچ‌گونه نگرانی نسبت به کاری که این بازی با حال روحی مردم انجام می‌دهد در اختیار آن‌ها قرار گرفته است. ما که نمی‌دانیم، شاید واقعاً همین اتفاقات افتاده باشد. بله، این بازی به همین قدر بد است. آن را بازی نکنید، حتی به آن نگاه هم نکنید.

بازی Mighty Morphin Power Rangers: Mega Battle

بازی Mighty Morphin Power Rangers: Mega Battle به قدری بد است که حتی اگر بدون هیچ‌گونه انتظاری به سمت آن بروید، باز هم ناامید می‌شوید. این شاید بتواند به شما ایده‌ای درباره حد افتضاح بودن این بازی بدهد. گیم‌پلی تکراری، المان‌های فنی ضعیف و در مجموع مبارزه‌های خسته‌ کننده همگی دست به دست هم دادند تا بازی‌ای بسازند که شما ناامید کند.

بازی Reservoir Dogs: Bloody Days

وقتی یک بازی با اقتباس از فیلمی ساخته می‌شود نمی‌توان از آن انتظار زیادی داشت، پس ما هم وقتی به سراغ بازی Reservoir Dogs: Bloody Days رفتیم، انتظارات بالایی نداشتیم. همانطور که پیشبینی کرده بودیم، این بازی به همان قدر که فکر می‌کردیم ضعیف بود. البته این بازی ایده‌های جالبی دارد و بدون شک هر از گاهی می‌تواند مقداری سرگرم کننده باشد، اما در هر تلاشی که می‌کند به نظر نیمه کاره و تکمیل نشده می‌آید. از شخصیت‌ها و جنبه‌های فنی گرفته تا مراحل خسته کننده و تکراری، بازی Reservoir Dogs: Bloody Days از آن نوع بازی‌هاست که نیازی نیست هیچ‌وقت به سمتش بروید.

بازی De-formers

بازی De-formers، به‌غیر از چندین لحظه سرگرم کننده و موسیقی متن قوی‌اش، در نهایت یک بازی ضعیف با مکانیزم تیراندازی افتضاح و مراحل نامساعد است. این بازی را نباید به کسی پیشنهاد کنید. واقعاً آدم به فکر فرو می‌رود که چرا استودیویی مانند Ready at Dawn توانایی و منابع خود را صرف همچین عنوانی می‌کند.

بازی Double Dragon IV

بازی Double Dragon IV باید به دلیل داشتن هدفی خاص و تلاش برای رسیدن به آن محکوم شود. این بازی خود را وقف شباهت به بازی‌های مبارزه‌ای دهه هشتاد ‌می‌کند و متاسفانه این وقف تا جایی بیش از حد پیش می‌رود که برای تجربه کلی بازی زیان آور می‌شود. بازی Double Dragon IV به مکانیزم‌هایی تکیه کرده که با گذر زمان بهبود نیافته‌اند و به دلایل خوبی کنار گذاشته شدند. اما آدم نمی‌توان این احساس را نداشته باشد که پشت این نوستالژی مفرط و طراحی قدیمی، ممکن است یک بازی خوب نهفته باشد. متاسفانه این ایده هرگز شکوفا نمی‌شود و در نهایت این بازی بسیار بد است که روبروی بازیکن قرار می‌گیرد.