اول از همه، بیاید و این تفکر که «فیلم‌های ساخته شده از بازی‌های کامپیوتری بد هستند» را از ذهن‌مان دور بیاندازیم. درست است که آقای Uwe Boll را داریم و بله، می‌دانیم که فیلم‌های Resident Evil ذره‌ای به بازیها نزدیک نیستند و خدایا اصلا نمی‌خواهیم راجع به Silent Hill 2 صحبت کنیم، اما و این یک امای بزرگ و جدی است! این بار برای فیلم Assassin’s Creed همه چیز متفاوت به نظر می‌رسد. در ادامه با گیم‌شات همراه باشید.
برخلاف فیلم‌بازی‌های دیگر، فیلم Assassin’s Creed توسط سازنده اصلی‌اش Ubisoft (که حالا یک شاخه ی مخصوص سینما هم دارد) ساخته شده، بعلاوه، این فیلم یکی از پرطرفدارترین بازیگران نسل را دارد، Michael Fassbender آن هم نه در یک بلکه دو نقش. او تهیه کننده فیلم نیز می‌باشد. در صندلی کارگردان هم جناب Justin Kurzel نشسته که فیلم Macbeth را در کارنامه دارد. آیا ممکن است؟ آیا امیدی وجود دارد؟ با چیزهایی که ما دیده ایم، بسیار امیدواریم.
حالا قبل از اینکه فیلم Assassin’s Creed و انجمن برادری در روز «اول دی ماه» برابر با ۲۱ دسامبر امسال در آمریکا (و پنج روز بعد، ۶ دی برابر با ۲۶ دسامبر در سینماهای جهان) روی پرده‌های سینما به نمایش در بیاید، راجع به چیزهایی که باید بدانید صحبت خواهیم کرد.
بازی در مقابل فیلم
کلید هویت جدید فیلم Assassin’s Creed در گرو این است که اقتباس مستقیمی از هیچ کدام از نسخه‌های بازی نیست. اما این دلیل نمی‌شود که عناصر اصلی بازیها در فیلم وجود نداشته باشد. لذت این سری بازی در قابلیت پریدن میان دوره‌های زمانی تاریخی با Animus است، یک دستگاه کارآمد که ساکنان دنیای مدرن به واسطه ی آن به ملاقات خاطرات اجداد ژنتیکی خود می روند. این یعنی در حالی که ماجراهای Assassinهایی همچون Ezio، Edward، Connor و Arno هنوز می‌تواند واقعیت باشد، شیرجه عقاب در یک دوره زمانی متفاوت کاملا قابل انجام است و به این معناست که راه‌های بیشتری برای ساختن چیزهای جدید و نوآوری وجود دارد. از این رو، Kurzel و Fassbender یک دنیای کاملا جدید در قرن پانزدهم اسپانیا در دوران «تفتیش عقاید اسپانیایی» (Spanish Inquisition) دارند و می‌توانند روی جدید و نو ساختن آن تمرکز کنند. البته با توجه به اینکه شخصیت اصلی فیلم، یعنی Aguilar De Nehra و فرزند نسل آینده‌اش Callum Lynch کاملا جدید هستند و تاکنون در این سری مشاهده نشده‌اند، هنوز می‌توانیم انتظار داشته باشیم که همه ی نشانه های مخصوص انجمن برادری را ببینیم. Michael Fassbender در صحنه‌ی فیلمبرداری اینگونه توضیح داد:
از نظر شخصیتها ما هیچ خط موازی‌ای نسبت به بازیها رسم نکردهایم بلکه کاملا به هسته بازی وفادار هستیم، مثل Animus و حافظه DNA شخصیت ها و آثار باستانی. همین طور اطلاعات کافی برای مخاطبینی که بازی را متوجه نشده‌اند یا آن را بازی نکرده‌اند وجود دارد.
افرادی که ساخت فیلم را از نزدیک مشاهده کرده‌اند بر این باورند که Kurzel قصد دارد همه چیز را تا حد ممکن واقعگرایانه بسازد. با دیدن تریلر فیلم و وجود سکانس های مبارزات تن به تن و دویدن‌های مخصوص سری، چیزی که ما دیدیم قطعا Assassin’s Creed بود، اما تمرکز اصلی فیلم روی داستان‌اش است و همین باعث می‌شود که این بازی به عنوان فیلم هم کارآمد باشد. اما از داستان صحبت کردیم…
طرح و داستان
برخلاف بازیها، فیلم Assassin’s Creed قرار است مدت زیادی را صرف زمان حال و قرن بیست و یکم بکند. طبق صحبت‌های تهیه کننده Patrick Crowley شصت و پنج درصد فیلم در عصر مدرن رخ خواهد داد و داستان یک زندانی اعدامی به نام Callum Lynch را روایت می‌کند که به ظاهر «اعدام شده» اما در واقع توسط شرکت Abstergo نجات پیدا کرده تا در پروژه‌ی Animus حضور پیدا کند. خانم محقق، Sophia Rikkin (با بازی Marion Cotillard فرانسوی) به Callum اطمینان می‌دهد که وقتی از خواب بیدار شد، او برای کمک کردن آنجاست اما این بدین معناست که Callum باید به Animus وصل شود. البته این Animus با آنچه که در بازی دیده‌ایم کمی فرق دارد و شبیه به یک بازوی مکانیکی بزرگ می‌باشد اما کارکرد آن یکسان است و Callum به وسیله آن خواهد توانست به خاطرات جد بزرگوارش Aguilar دست پیدا کند و دوباره آن‌ها را زندگی کند.
در حالی که Sophia فکر می‌کند واقعا دارد کمک می‌کند و تحقیقات‌ش راجع به Assassinها را پیش می برد، پدرش Alan Rikkin (با بازی شریرانه Jeremy Irons) رئیس تمپلار (Templar) قرن ۲۱ شرکت Abstergo، یک نقشه شیطانی برای مموری‌ها و خاطرات کشیده است. دوران «تفتیش عقاید اسپانیایی» آخرین باری بوده که Aguilar توانسته با شیء بسیار معروفی به نام «The Artefact» تماس پیدا کند و حالا در زمان حال، Rikkin مثل شوالیه های معبد در قرن پانزدهم این شیء را برای خودش می خواهد.
اگر بازیها را انجام نداده اید، Templarها را با معنی «بدکار» در واژه‌نامه بیابید. بگذارید مسائل را ساده‌تر کنیم، Rikkin به عنوان یک Templar قطعا خاطرات را برای کارهای مثبت نمی خواهد. حالا تایید شده که این شیء مصنوع (Artefact) در واقع چیزی مثل منبع یکی از سیب‌های بهشت است و توسط یک گونه‌ای معروف با نام «آن هایی که پیش‌تر آمدند» (Those Who Came Before) ساخته شده است. برای اطلاعات بیشتر از گوگل استفاده کنید وگرنه باید راجع به زندانی بودن آدم و حوا توسط موجودات فضایی صحبت کنیم و شما دیگر ادامه ی متن را نخواهید خواند!
پرش Callum به گذشته برای تجربه کردن زندگی Aguilar یعنی او اتفاقات تاریخی‌ای مثل «سقوط گرانادا» و جنایات دادگاه «تفتیش عقاید اسپانیایی» را مشاهده خواهد کرد آن هم در حضور شیطانی بزرگ همچون Tomas de Torquemada (موسس اصلی تفتیش عقاید اسپانیایی. او حداقل ۲۰۰۰ نفر را در پای چوبه دار به آتش کشیده است.) اما Aguilar تنها نیست و در این راه با Maria (یک قاتل چیره دست دیگر با تیغه های پنهان مرگبار) همراه می شود. فراموش نشود که همه ی این ها ممکن است به «اثر خونریزی» (Bleeding Effect) نیز منجر شود. این اصطلاح به زمانی گفته می شود که به خاطر استفاده ی بیش از حد از Animus، خاطرات گذشته ی جد وارد خاطرات حال فرد می شوند و ممکن است باعث دیوانگی او بشوند (مثلا در قسمت اول بازی، برای Subject 16 این اتفاق رخ داده بود.)
Callum با قرار گرفتن به جای جدش، تمامی فنون قاتلین را یاد می‌گیرد و به این ترتیب او در زمان حال نیز به اندازه گذشته مهلک و کشنده خواهد بود. با وحود این حقیقت که Callum تنها قاتل زندانی شده در Abstergo نیست که دارد به گذشته می رود و با «اثر خونریزی» دست و پنجه نرم می کند، می توانید حدس بزنید که همه چیز تا پایان برای Templarهای زمان حال خوشایند نخواهد بود. اصلا وقتی یک گروه آدم را مثل جدشان مرگبار تربیت می کنید، مگر ممکن است اشتباهی پیش بیاید؟
بازیگران
در حالی که Fassbender مشخصا جلودار و مرکز توجه قاتلین گذشته و حال در فیلم Assassin’s Creed است، اما استعدادهای دیگری هم در فیلم پیدا می‌شود. مثلا Jeremy Irons در نقش رئیس Abstergo جناب Alan Rikkin آن طور که ما خبر داریم، صحنه های حضورش را قورت می دهد!
Marion Cotillard که در فیلم Macbeth با Fassbender همبازی بود، اینجا نقش Sophia Rikkin را برعهده دارد. Brendan Gleeson که حتما بازی‌اش در فیلم In Bruges را به یاد دارید، اینجا Joseph Lynch است و Michael K. Williams دوست داشتنی که کسی نقش فوق العاده‌اش در سریال Wire و کاراکتر Omar را فراموش نمی‌کند، نقش قاتلی در زمان حال به نام Moussa را بازی می کند.
در سکانس‌های زمان گذشته هم، خانم Ariane Labed بازیگر فرانسوی-یونانی را داریم که سال گذشته در فیلم The Lobster خوش درخشید، او نقش Maria را برعهده دارد. او درباره نقش‌اش گفته:
اول از همه فکر می‌کنم بهترین چیز این است که من تنها زن بین بچه‌ها هستم و این حقیقت که حضورم بی معنی نیست را دوست دارم ، او کاراکتر بسیار خوبی‌ست و عضوی از آن‌هاست. به نظرم چیزی که راجع به این شخصیت دوست دارم این است که او اساسأ یک مبارز فوق العاده است و این حقیقت که او زن است تنها بخشی از مسئله است. (راجع به فیلم) کیفیت کاملا مشهود است و لزومی ندارد بزرگ‌ش کنند، پس بله، فکر می کنم از نظر سیاسی هم قدرتمند خواهد بود و عاشق‌اش هستم.
کارگردان
خب، این Justin Kurzel کیست؟ Kurzel به سرعت از فیلم Macbeth بی نظیر سال گذشته به ساختن فیلم Assassin’s Creed روی آورد و ستاره های فیلم قبلی‌اش Fassbender و Cotillard را هم با خود همراه ساخت. قبل از Macbeth (که شکسپیر را خونین تر و هیجان انگیز تر از همیشه کرده بود)، Kurzel فیلم درام Snowtown را به دنیای سینما عرضه کرده است.
با یک نگاه منطقی، Kurzel مشخصا Michael Bay نیست. او روی شخصیتها، درون مایه و درام تمرکز می‌کند. این‌بار، او همه چیز را روی واقعیت تنظیم کرده است. در دنیای جلوه های ویژه و CGI ، او به تیم‌اش فشار می‌آورد تا همه چیز را تا حد ممکن واقعی بسازد.
او می‌گوید:
به نظرم چیزی که راجع به این بازی فوق العاده است تلاش انسان برای رسیدن به هدف است، اینگونه نیست که ناگهان ابرنیرویی در کار باشد. ما در حال گذاشتن دوربین روی پره ها هستیم، که مشابه blade-cam است (نوعی دوربین) این کاری است که در تلاشیم انجام دهیم. همه صحنه های بدلکاری جلوی دوربین و توسط بهترین بدلکاران دنیا انجام می‌شود. ما تا حد امکان تلاش می‌کنیم که این احساس را بدهیم که برای یک انسان امکان پذیر است که تبدیل به یک Assassin بشود.
این نوع نگاه را با علاقه ی شدید Kurzel برای جنبه روانشناختی Animus و مسائل خاکستری و اخلاقی جنگ Assassinها و Templarها تلفیق کنید. شاید او واقعا بتواند به قلب چیزی که تا قبل از این فکر می کردیم تنها به چند مبارزه با شمشیر ختم شود، برسد. بعلاوه Fassbender سال گذشته به شوخی گفت که برای ساختن یک فیلم از روی بازی ریسک زیادی وجود ندارد زیرا که «یک نفر باید یک بار درست انجام‌اش بدهد. پس ما متوجه‌ایم که شانس به نفع ماست.» با این حرف، شاید در آخر قانع بشویم.
با شکست فیلم Warcraft از نگاه منتقدین، شاید فیلم Assassin’s Creed آخرین اثری باشد که سرانجام بتواند روح واقعی یک بازی را به فیلم منتقل کند.
