بررسی بازی Uncharted 4: A Thief’s End | یک روز دیگر در بهشت

«ما نتیجه اعمال‌مان را می‌بینیم» نوشته‌ای از یک کتیبه که در ساعت‌های اولیه بازی Uncharted 4: A Thief’s End پیدا شده‌ است. این نوشته برگرفته شده از کتاب انجیل بوده؛ که توسط «ساینت دیسماس» (Saint Dismas)، مردی که هم‌زمان با عیسی مسیح در یک روز به‌صلیب کشیده می‌شود، نقل شده است. او قبل از اینکه حکم اعدامش صادر شود، سال‌ها به دزدی و کشتن مردم بی‌گناه مشغول بود. دیسماس بعد از ادای این جمله در آخرین لحظات، عنوان دزد توبه کار را برای خود به یادگار گذاشت. با نقد و بررسی بازی Uncharted 4 در ادامه همراه گیم‌شات باشید.

این حکایت، هسته اصلی یک بازی قدرتمند که درمورد از دست دادن، خیانت، پشیمانی و رستگاری است را تشکیل می‌دهد. بازی Uncharted 4 هم در Set Pieceهای به‌یاد ماندنی‌اش و هم در لحظات صمیمی و شخصی‌اش با شخصیت‌های کم‌نظیر، جهان منحصر به‌فرد و گیم‌پلی که همه این‌ المان‌ها را به هم گره می‌زند، داستانش را پیش می‌برد. این بازی یک ترکیب عالی از تکه‌های مختلف است که به‌شکل حیرت انگیزی نفس‌مان را در سینه حبس می‌کند.

«ناتی داگ» استودیو سازنده، در این مجموعه ما را با گنج‌ها و افسانه‌های معروفی از سرتاسر جهان آشنا کرده است. ما الدورادو را از زیر خاکِ جنگل‌های بارانی آمازون درآوردیم، سنگ چینتامانی را در اعماق هیمالیا پیدا کردیم و وارد هرم ستون‌ها (دیگر اسامی: آتلانتیس زیر خاک و شهر جن‌ها)، شهری که زیر خاک قرار داشت و دارای تاریخچه مذهبی مخصوص به خود بود، شده‌ایم. اما در این قسمت از بازی «نیتن دریک» (Nathan Drake)، شخصیت اصلی بازی، همراه با خانومش «الینا فیشر» (Elena Fisher)، که یک خبرنگار مستقل است؛ زندگی آرام و بی‌سر و صدایی را می‌گذراند. آن‌ها در نیو اورلندز زندگی می‌کنند، صاحب یک خانه سه اتاق خوابه هستند و با همدیگر به انجام بازی‌های ویدیویی مشغول می‌شوند.

اما وقتی «سم» (Sam) ، برادر بزرگتر نیتن که تصور می‌شد ۱۵ سال پیش به‌قتل رسیده است، وارد ماجرا می‌شود همه چیز تغییر می‌کند. سم نه‌تنها زنده و سرحال است، بلکه با خلافکاران می‌گردد و برای پرداخت بدهی‌هایش کمک لازم دارد.

او همچنین سرنخی دارد که آنها (سم و نیتین) را به سمت یکی از بزرگترین گنج‌های تاریخ هدایت می‌کند. گنج دزد دریایی «هنری آوری» (Henry Avery). هردو برادر از همان روزهای اولی که به‌دنبال گنج بودند، پیدا کردن این گنج را در سر داشتند. اکنون و در شرایطی که نیتن مجبور می‌شود تا از زندگی آرام خود فاصله بگیرد، آن‌ها هدف دوران کودکی خودشان را از سر می‌گیرند.

نیتن و الینا در اوایل بازی زندگی آرام و بی‌سر و صدایی را می‌گذرانند

بازگشت سم نه‌تنها زندگی آرام نیتن را به‌هم می‌ریزد، بلکه زندگی احساسی او را هم پیچیده‌تر می‌کند. بازی Uncharted 4 ، گذشته نیتن و لحظاتی که شخصیت او را شکل داده‌اند را به ما نشان می‌دهد. به ما نشان می‌دهد که او چقدر از قدرت‌های حاکم بدش می‌آید، چطور از طنز و کنایه به‌عنوان یک سپر دفاعی استفاده می‌کند و اینکه چطور خشونت را به توجیهی برای رسیدن به یک هدف معنی می‌کند. در بازی Uncharted 4 داستان به‌شکل احساسی بیان می‌شود و در روایت آن توجه استادانه‌ای به جزییات شده است. طوری که حتی وقتی نیتنن از دوران بچه‌گی خودش صحبت می‌کند لرزش صدای او را احساس می‌کنیم؛ یا مواقعی که الینا به او نگاه نمی‌کند، نیتن به او خیره می‌شود. این جزییات کاملا انسانی هستند و شخصیت‌ها را زنده جلوه می‌دهند.

این نکات ضریف به گیم‌پلی بازی هم تزریق شده‌اند. هرچند در این قسمت نیز با مبارزات سوم شخص، بالا رفتن از در و دیوار و حل پازل‌ها سر و کار داریم؛ اما بر خلاف قسمت‌های گذشته، در اغلب بخش‌های بازی به شما این اجازه داده می‌شود که بدون رساندن کمترین آسیبی به سربازان دشمن از پشت سر آنها عبور کنید. نمی‌توان از تاثیر بازی The Last of Us، دیگر بازی استودیو سازنده که جو سیاه تری از این بازی دارد، غافل شد. برای پیش‌روی مخفیانه باید صبور باشید و حساب شده عمل کنید که این‌گونه پیشروی با ایده نیتن محتاط‌‌تر بیشتر جور درمی‌آید. اکشن بازی Uncharted 4 همانند روایت داستانی‌اش کم‌نقص عمل می‌کند و خیلی روان و قابل باور اتفاق می‌افتد.

مشکلات جزیی هم در بازی وجود دارند. مثلا، در وسط میدان مبارزه مکانیک سنگرگیری بعضی مواقع شما را به‌سمت سنگر یا دیوار اشتباهی می‌فرستد. یا هنگام بالا رفتن از موانع نیتن ممکن است لبه اشتباهی را بگیرد. اما این مشکلات جزیی در برابر عظمت بازی رنگ می‌بازند. همیشه در گوشه و کنار محیط چیز جالبی وجود دارد تا مشکلات زودگذر بازی را از ذهنتان پاک کند.

اکشن بازی Uncharted 4 همانند روایت داستانی‌اش کم‌نقص عمل می‌کند

این بازی از لحاظ ساختاری هم الهاماتی از The Last of Us گرفته است؛ در اکثر مراحل بازی شاهد آزادی عمل بیشتری هستیم. شما می‌توانید از برج‌ها بالا بروید، نقشه را یاد بگیرید، دشمن‌ها را علامت گذاری کنید و با آنها بجنگید؛ یا می‌توانید با پیش‌دستی و حیله‌گری بدون مبارزه از پشت سرشان عبور کنید. شاید اگر بازی دیگری بود در این مناطق از خودش ضعف نشان می‌داد، اما بازی Uncharted 4 کاری کرده که حتی لحظه‌های پیش‌بینی شده هم تنش‌زا هستند و چنان از مناطق بزرگ به بخش‌های اکشن تبدیل می‌شود که شاهد کوچک‌ترین مکثی در بازی نیستیم.

Set Pieceهای بازی از جمله بهترین‌های این مجموعه و حتی این رسانه هستند. سرقت مسلحانه در تاسکانی، فرار کردن آکروباتیک گونه از صخره‌های اسکاتلند، تعقیب و گریز در یک بازار شلوغ، پریدن روی کامیون‌ها و لیز خوردن در گل و لای و برخورد کردن با خانه‌های کپری اطراف ماداگاسکار همه و همه از Set Pieceهای حساب شده و جالب این بازی به‌شمار می‌روند. حتی وقتی فکر می‌کنید که بازی ریتم آرام‌تری به خود گرفته، باز هم با سرعت و قدرت بالایی با یک اتفاق تازه مواجه می‌شوید.

یکی از پازل‌های غول‌پیکر بازی

این بخش‌ها به اندازه کافی شما را راهنمایی خواهند کرد تا حس خوب و هیجانی تعقیب و گریز با ماشین توسط مرگ‌های پی در پی از بین نرود. این بخش یادآور مرحله فرار از شهر ۱۷ در بازی Half Life 2 است که در آن با سرعت از بین ساختمان‌ها و روی پشت‌بام‌ها عبور می‌کنید و بازی بدون آنکه لذت و تنش آن مرحله را قربانی کند، شما را راهنمایی می‌کند.

تفاوت کلیدی Uncharted 4 با دیگر بازی‌ها در نحوه راهنمایی‌های آن به‌وسیله دوربین و نورپردازی است. هنگامی که از میان انفجار یا حجم گسترده‌ای از دود می‌پرید بازی شما را به‌سمت مسیر درست که لبه، راهرو یا دیوار در حال فروپاشی است راهنمایی می‌کند. از صداهای داخل بازی هم می‌توانید کمک بگیرید. شخصیت‌ها هنگام صحبت کردن وسط تیراندازی فریاد می‌زنند و به شما می‌گویند چه زمانی فرار کنید یا چه زمانی بجنگید. دیالوگ‌هایی که در لحظات مختلف ادا می‌شوند منطقی هستند.

همه این‌ زیبایی‌ها در هنر فیلم‌برداری بازی چه در صحنه‌های سینمایی و چه در مراحل بازی خودشان را نشان می‌دهند. اگر جنگل‌ها و نسخه اسکاتلند داخل بازی را قشنگ و پهناور تصویف کنیم، کم لطفی کرده‌ایم! باید آنها را زنده و باشکوه توصیف کرد. همچنین انیمیشن‌های فوق‌العاده‌ای در بازی وجود دارند که می‌توان آنها را کلاس درسی برای بازی‌های آینده تصور کرد. این انیمیشن‌ها به‌گونه‌ای ظریف کار شده‌اند که احساسات ریزی مثل بی‌اعتمادی یا حسرت را به تصویر می‌کشند.

حرکات و بزرگنمایی‌های دوربین، زیبایی شخصیت‌ها و محیط‌های بازی را به‌هم گره می‌زند. مثل صحنه‌ای که نیتن به مکان افسانه‌ای خیره می‌شود که در بچه‌گی فقط آرزوی دیدنش را داشت. بازی Uncharted 4 زیبایی‌های بصری‌اش را طوری به‌نمایش می‌کشد تا کسانی که عاشق ماجراجویی هستند را ترغیب کند تا اینچ به ایچ از جهان بازی را مورد اکتشاف قرار دهند.

هنر فیلم‌برداری بازی چه در صحنه‌های سینمایی و چه در مراحل بازی باعث می‌شود تا دنیای زیبای بازی، زیباتر به‌نظر برسد

بخش چند نفره بازی، داستان سرایی عالی را کنار گذاشته و هرج و مرج به‌تمام معنایی را ایجاد می‌کند. تصور کنید که نیتن دریک از قلاب آویزان شده، ویکتور سالیوان با تپانچه و شلاق به جان بقیه افتاده، دشمن‌های قسمت‌های قبلی به سمت یک‌دیگر نارنجک پرتاب می‌کنند و با RPG هم‌دیگر را به خمیر کاغذ تبدیل می‌کنند.

جهان بازی در رنگ‌های شاد و جزییات زیبا غرق شده است

همه این اتفاقات در حالت‌های Deathmatch وZone Control ممکن است عملی شوند. حالت Mystical Attaks هم در بازی وجود دارد که در آن می‌توانیم از اشیاء معروفی که در کل مجموعه بازی با آنها آشنا شده‌ایم، استفاده کنیم. مثلا: ال‌دورادو ارواح خبیثی را برای حمله به دشمنان شما احضار می‌کند، سنگ چینتامانی می‌تواند هم‌تیمی‌های زخمی را احیا کند و جن به شما قبلیت جابجایی سریع از یک مکان به مکان دیگر را می‌دهد. درکنار این قابلیت‌های عالی، می‌توانید با هر کشته و احیا در بازی طلا به‌دست بیارید که البته در سراسر نقشه‌های بخش چندنفره هم به‌صورت پراکنده وجود دارند. بوسیله این طلاها می‌توانید Mysticalهای بیشتری به موجودی خود اضافه کنید و یا تک‌تیرانداز و پزشک که کنترل آنها به‌عهده هوش مصنوعی است برای کمک به تیم خود اضافه کنید. بخش چندنفره بازی، نمایشگاهی برای به‌تصویر کشیدن خلاقیت‌های بازی در بالا بردن سطح مکانیزم‌های سوم شخص به‌شمار می‌رود.

هرچند بخش چندنفره عالی از آب درآمده، و با ویژگی‌هایش تا مدت‌ها شما را مشغول خواهد کرد؛ اما هدف اصلی بازی این بخش نیست.

هدف اصلی بازی، بخش داستانی مثال‌زدنی آن است. اینکه چطور جزییات بازی با کنارهم قرار گرفتن دقیقشان شان یک کل را تشکیل می‌دهند. داستان سرایی بازی با گیم‌پلی آن ادغام شده است؛ مثل وقتی که نیتن با گذاشتن دستش روی شانه برادرش به او اطمینان خاطر می‌دهد یا زمانی که در گوش الینا جوکی را تعریف می‌کند. بازی Uncharted 4 به‌گونه‌ای دقیق کار شده که احساس می‌کنیم شخصیت‌های بازی دارند به چیزهایی فکر می‌کنند که هیچوقت جرات انجام آنها را در دنیای واقعی نخواهیم داشت. بعضی از جملات بازی دوپهلو هستند و ما می‌توانیم هر برداشتی که میخواهیم از آنها داشته باشیم.

در Uncharted 4 گیم‌پلی بازی داستان را پیش می‌برد، داستان گیم‌پلی را تغذیه می‌کند و با کمک هم و دیگر جزییات ترکیب شده و به یک اثر بزرگتری تبدیل می‌شوند. این بازی چنان استادانه Set Pieceها و لحظه‌های حساس را به‌تصویر می‌کشد و به‌گونه‌ای احساسی شخصیت‌هایش را نشان می‌دهد که حتی وقتی شلیک نمی‌کنید، انفجاری رخ نمی‌دهد و یا نیتن لحظه‌ای را استراحت می‌کند هم ناراحت نمی‌شوید.

هرچند این بازی یک ماجراجویی مهیج با مکان‌های خوش رنگ و لعاب، اکشن‌های تماشایی و ضرب آهنگی است که به راحتی شما را با خود به دنیای خودش می‌برد و از همان لحظه آغارین بازی لبخند روی لبان‌تان نقش خواهد بست. ولی به‌یاد داشته باشید که داستان آن در مورد سنجش درونی و فداکارای برای کسانی که ارزش قائل هستید هم است.

مهم‌تر از همه این بازی در مورد اهمیتی که برای الگوها، اسطوره‌ها و افسانه‌ها قائل هستیم است. اینکه چطور می‌توانیم از کسانی که الهام بخش ما بوده‌اند بگذریم. چطور یک عکس کهنه از سه دوست که روی تپه‌ای از طلا نشسته‌اند می‌تواند سیلی از خاطرات راه بیندازد. بازی Uncharted 4 در داستان، طراحی و درک اینکه چه چیزی باعث منحصربه‌فرد بودن یک بازی می‌شود یک چالش برای این رسانه به‌شمار می‌آید. این بازی یک مثال بارز از چیزی است که آرزویش را داریم و تا سال‌ها از آن صحبت خواهیم کرد.