نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed Origins؛ خنجری پنهان در اهرام ثلاثه

جدیدترین نسخه سری بازی Assassin’s Creed به تازگی عرضه شده و سر و صدای زیادی میان بازیکنان به پا کرده است. با گیم شات همراه باشید تا نگاهی بیاندازیم به نکات مثبت و منفی Assassin’s Creed Origins.

شاید ایده ساخت یک بازی Assassin’s Creed در مصر باستان که بزرگ‌ترین سنت‌شکنی برای این سری محسوب می‌شود و روند جلو رفتن در زمان را برای این سری به طور کلی متوقف می‌کند، در وحله اول برای شما قابل هضم نباشد. مگر چه چیزی در آن دوران وجود دارد که بتواند عظمت و شکوه این سری را به نمایش گذاشته و از آن بهتر، یک تحول نیز برای سری محسوب شود؟ مگر در زمان اهرام ثلاثه، جز شن و ماسه و تعدادی فرعون مومیایی شده، چیز جالب دیگری نیز وجود داشت که ارزش یک کلاس تاریخی به سبک Assassin’s Creed را داشته باشد؟ خب گویا جواب در این لحظه که برایتان این مطلب را می‌نویسیم، بله است. عنوان Assassin’s Creed Origins که جدیدترین بازی ساخته و عرضه شده توسط کمپانی یوبی‌سافت است، با دستی خالی وارد بازار بازی‌های ویدیویی نشده و حرف‌هایی برای گفتن دارد. عنوان Assassin’s Creed Origins شاید به جرئت تا بدین لحظه که نسخه‌های متعددی از این سری در تلاش برای بازسازی وقایع دقیق تاریخی بوده‌اند، دقیق‌ترین و زیباترین آن‌ها است. معماری‌های تاریخی، مقبره‌های مخفی و باستانی، جهانِ بازِ بازی که با تمامی عناوین جهان آزادی که تا بدین جا دیده‌اید متفاوت است و در مورد طول و عرض زمین، وجب به وجب فکر شده است و همچنین نمایش فرهنگ زمان باستان، از این بازی یک بازی تاریخ‌نمای به تمام معنا ساخته که قرار است به تجربه کنندگانش، حتی بیشتر از لحجه زیبای اتزیو آدیتوره، فرهنگ و زبان مخصوص را بیاموزد. عنوان Assassin’s Creed Origins از هر جهت که به آن نگاه کنیم، یک سنت‌شکنی بزرگ محسوب می‌شود؛ اول از همه که بازی به خودی خود بر خلاف فرمول همیشگی سری، یک سال به زمان توسعه خود افزود و از مسیر سالی یک بازی Assassin’s Creed خارج شد، دوم اینکه ما بلاخره با چیزی به نام ریسک در رگ و ریشه عناوین این سری مواجه شدیم. این سری در سال‌های اخیر، مسیری که نسخه‌های کلاسیک به پایه ریزی و ایده پردازی دست زده بودند، را به طور کامل گم کرده بود و به معنای حقیقی کلمه دچار بیراهه شده بود؛ حال در این لحظه که با شما سخن می‌گوییم و در اواسط هشتمین نسل از بازی‌های رایانه‌ای سیر می‌کنیم، کمپانی یوبی سافت بلاخره به آن چیزی که گیمرها و مخاطبان صنعت ویدیو گیم به آن نیاز دارند، دست پیدا کرده و در میان دو نسخه اخیر سری یعنی Unity و Syndicate، شاهد بهترین و کامل‌ترین نسخه در این دوره هستیم. شاید همین سنت شکنی‌ها و برداشتن یک قدم به سوی عجب، به جای کورکورانه حرکت کردن به سمت جلو، مهم‌ترین و بهترین تصمیمی باشد که سازندگان سری، پس از اتمام سه گانه اتزیو تا به امروز گرفته‌اند. دنیای مصر باستان، برای کلاس تاریخ شناسی Assassin’s Creed که ما را از میان دزدان دریایی و انقلاب‌های بزرگ تاریخی عبور داده بود و ملتمسانه در تلاش بود تا نظرمان را جلب موارد تکراری و کلیشه‌ای کند، به معنای واقعی کلمه بهترین تصمیم بود.

شخصیت اصلی بازی بایک (Bayek) نام دارد؛ وی یک فرد مصری است که پیش از شکل گیری انجمن برادری قاتلان، دست به انجام کارهای آن‌ها می‌زند (بله درست متوجه شدید، نام Origins در عنوان Assassin’s Creed Origins نه تنها به معنی بازگشت به ریشه‌های سری بوده، بلکه به معنای حقیقی کلمه، ریشه‌های شکل گیری انجمن قاتلان نیز بوده است!). در ابتدای بازی، ما دقیقاً با فرم و شکل کلیشه‌ای و همیشگی سری Assassin’s Creed روبه رو می‌شویم که در واقع به مشکل بر خوردن شخصیت اصلی با مردم و جکومت است و در ادامه که وی بر علیه همه قیام می‌کند، ما نیز باید با او همراه شده و از وی خوشمان بیاید. با این حال بازی برای همیشه در این کلیشه گیر نمی‌کند و قرار نیست که یک شخصیت کاملاً بی‌مصرف و قهرمان نما برای مدتی طولانی نسیب ما شود. بایک در ادامه از شخصیت‌پردازی خاص خود، ذره به ذره رونمایی می‌کند و متوجه میشویم که وی آنچنان نیز پخمه نیست. در ادامه که با وی همراه می‌شویم، نام‌های عربی که در اوایل بازی شنیدیم و آنچنان برایمان اهمیت نداشتند، شکل گرفته و به داستان اضافه می‌شوند؛ همچنین قابلیت مشهور Eagle Vision که از اولین نسخه سری با شخصیت‌ها همراه بوده و آنچنان توضیح منطقی‌ای برای ماهیتش وجود نداشته، در این نسخه با اضافه شدن یک عقاب واقعی به عنوان همراهتان، وجود خود را به ثبات می‌رساند. در ادامه نیز قطعات پیش زمینه داستانی شخصیت اصلی کنار هم چیده می‌شوند تا دلیل و وجودیت وی به عنوان شخصیت اصلی برایمان حل و فصل شود.

همانطور که بازی پیش می‌رود، همسر بایک یعنی آیا (Aya) نیز به وی می‌پیوندد که در نوع خود، جنگجوی توانا و ماهری است. در داستان‌سرایی و شخصیت پردازی، عنوان Assassin’s Creed Origins همانند نسخه‌های قبلی دست پر آمده و می‌توان شخصیت‌ها موثر در آن بازه زمانی، مانند ژولیوس سزار و کلئوپاترا را که در کناره‌های بازی نشسته‌اند و آنچنان در جریان اصلی دخیل نیستند را مشاهده کنیم. عنوان Assassin’s Creed Origins همچنین باری دیگر زمان حال را به دنیای اصلی بازی پیوند زده که گهگداری سر و کله شان پیدا شده و بدون هیچ دلیلی در بازی مداخله ایجاد می‌کنند! هنوز هم که هنوزه، دلیل این قطعات بی‌ارزش که در برخی از عناوین اصلی این سری وجود دارند و نه چیزی به داستان اصلی بازی وصل کرده و نه ما را آماده مقابله با چیزی بزرگ‌تر می‌کنند را درک نمی‌کنم. شاید در نهایت قرار است تمامی این نماهای زمان حال به همدیگر ربط پیدا کرده و شاهد یک بازی جداگانه از آن ها باشیم و شاید هم کاملاً تصادفی و بی‌مصرف هستند؛ نظر ما بر روی گزینه دوم است! با تمام این قضیه‌ها، زمانی که به دنیای اصلی بازی برگردید، آنجاست که باری دیگر متوجه می‌شوید که مصر باستان بهترین مکانی است که کیهان سری Assassin’s Creed تا به حال به خود دیده است. دنیای بازی Assassin’s Creed Origins چه از نظر بصری و چه مکانیکی، در یک سطح بالاتری از معنویت نسبت به نسخه‌های اخیر خود دارد.

مبارزات در بازی به طور کامل روح و فضای جدیدی را به سری Assassin’s Creed وارد کرده‌اند. در اینجا ما شاهد مخلوطی از سیستم معروف عناوین Assassin’s Creed با بازی‌های نقش آفرینی هستیم که در نتیجه آن، سیستم مبارزتی خاص و بسیار تکنیکی‌ای پدید آمده است. در نسخه پلی استیشن ۴ مبارزت با کلید R1 رغم می‌خورند و همچنین با فشردن دکمه R2 می‌توانید گارد دشمن را شکسته و همچنین با فشردن این دکمه‌ها در آن واحد، می‌توانید نوعی حمله خاص را آزاد می‌کند که برای پایان دادن به کار دشمنان بسیار لذت بخش است. به عنوان یک بازی مخفی کاری که در آن مبارزات اکشن نیز دخیل هستند، عنوان Assassin’s Creed Origins استانداردهای خاص خود را داشته و البته به عنوان یک سری کار کشته، از هیچ مرزی نیز فراتر نرفته و چیزی نیز کم نمی‌گذارد. اگر در طی ماموریتی حواستان جمع نباشد، نگهبانان شما را مشاهده می‌کنند و اگر تعدادشان زیاد باشد، به راحتی ممکن است کشته شوید؛ همچنین اگر با عجله درون مراحل بشتابید و دست به انجام ارتقا و قوی شدن، پیش از ورود به یک مرحله سخت نزنید، ممکن است که هرگز نیز از پس انجام آن بر نیایید. سیستم مخفی کاری بازی دست بازیکن را برای انجام دادن یک ماموریت نفوذ به شیوه‌های مختلف باز گذاشته‌اند. بازی در این مورد به شیوه‌ای عمل کرده که حتی سیستم شب و روز نیز در الگوی عملکرد نگهبانان تاثیر گذاشته و می‌توان از این روش به نفع خود بهره برد. استفاده از حیوانات وحشی و عوامل محیطی برای سرگرم کردن دشمان نیز در بازی جایگاه خود را دارد (دقیقاً به شکلی که در Middle-earth: Shadow of Mordor شاهد بودیم). از اسلحه‌های بازی (غیر از سلاح سرد) می‌توان به دارت‌های سمی و البته تیر و کمان اشاره کرد که در شکار و مبارزات قدرت خود را به نمایش می‌گذارند. شاید هوش مصنوعی دشمنان در صحنه نبرد، پس از مقداری پیشرفت، شما را ناامید کرده و به سلامت عقلی دشمنان شک کنید!

با این حال نمی‌توان آن را زیر خط فقر قرار داد و به نوبه خود توانایی بها گرفتن را دارد. بازی در گیم‌پلی خود را از یک بازی جهان آزاد کلیشه‌ای با یک دنیای ساده خارج کرده و به صورت یک بازی تجربی که هر باید تجربیات خود را به درستی به کار ببرید، به نمایش گذاشته می‌شود. بازی نه تنها از حد خود خارج نمی‌شود، بلکه به شما نیز اجازه نمی‌دهد که از شرایط فعلی خود فراتر بروید و اگر در سطح پایینی قرار داشته باشید، در مقابلتان دشمنان، ماموریت‌ها و موانع هم سطح خودتان سبز شده و با پیشرفت در بازی می‌توانید به نقاط پیچیده‌تر و دشوارتر دست پیدا کنید. البته بازی از کلیشه‌های جهان آزادی‌اش خارج نشده و همچنان می‌توانید بدون انجام دادن هیچ ماموریتی، تنها در جهان بازی چرخیده و دست به شکار حیوانات جهت جمع آوری منابع و ارتقا ابزار خود بزنید؛ می‌توانید به غارت فروشنده‌ها پرداخته و ابزارشان را سرقت کنید و در این بین می‌توانید تنها سوار بر اسبتان، از جلوه‌های زیبای دنیای بازی و اهرام ثلاثه لذت ببرید؛ با این حال، بازی در کنار آزادی‌اش، برایتان قوانین و مقرراتی وصف کرده که با پیروی از آن‌ها می‌توانید تجربه‌ای به وضوح بهتر داشته باشید.

نقد این بازی بر اساس نسخه پلی استیشن ۴ انجام شده است و البته بازی از دو کنسول میان نسلی پلی استیشن ۴ پرو و همچنین ایکس باکس وان ایکس نیز پشتیبانی می‌کند. با توجه که نباید به طور معمول، تفاوت چندانی در گرافیک کلی بصری و همچنین گرافیک فنی بازی وجود داشته باشد، در نتیجه فکر نکنیم که در این مورد تفاوتی میان پلی استیشن معمولی با پرو باشد. بازی دارای گلیچ‌ها و باگ‌های معقول به شکل روتین و عادی بوده و قرار نیست ماجرای دراز و ناراحت کننده نسخه Assassin’s Creed Unity باری دیگر تکرار شود؛ با این حال گاهی اوقات، گلیچ‌ها ممکن است بیش از خنده‌دار بودن، اعصاب خرد کن شوند. از دیگر نوآوری‌های گرافیکی بازی، طراحی مدل‌های شخصیت‌ها و چهره‌ها است که به خوبی می‌توان حس زمان باستان را در چهره‌ها تشخیص داد و از غربی سازی شخصیت‌ها تا حد امکان جلوگیری شده است. عنوان Assassin’s Creed Origins شاید در کنار نسخه Assassin’s Creed IV: Black Flag تنها نسخه در سری باشد که علاوه‌بر انجام ماموریت‌های اصلی و فرعی، حس ماجراجویی و نیاز به گشت و گذار در جهان بازی را در شما ایجاد کرده و از این جهت، به سری عناوین مشهور دیگر یوبی سافت، یعنی سری Far Cry شباهت پیدا کرده است. ماموریت‌های جانبی، که وضیفه خود را در یک بازی جهان آزاد به خوبی انجام داده‌اند، تنها شامل خواندن یک تخته سنگ باستانی نبوده و بازیکن را با ماجراجویی‌های یافتن اشیای باستانی همراه می‌سازند. سیستم فری ران و پارکور به مانند همیشه در سری وجود داشته و با توجه به نبود هیچ گونه ساختمان و برجی در بازی، شما هستید و صدها بنای تاریخی و همچنین هرم‌های عظیم الجثه که می‌توانید از آن‌ها بالا بروید؛ هر چند که بالا رفتن از یک هرم کار نسبتاً سخت و حساسی است، ولی در صورت موفقیت، می‌توانید از نمای دنیای زیبای مصر باستان لذت کافی را ببرید. صداپیشگان بازی وظیفه خود را برای ساخت و پرداخت دخیل کردن لحجه باستانی مصری به زبان انگلیسی به خوبی انجام داده‌اند و همچنین در دیالوگ‌های بازی نیز تنوع و خلاقیت خوبی به خرج داده شده و هر چقد که صحرای مصر خشک و خاک آلود است، هر از چند گاهی می‌توان دیالوگ‌های بامزه و جالبی از زبان شخصیت‌های بازی مخصوصاً شخصیت بایک شنید که به هیچ وجه اجازه نمی‌دهد روند بازی کند و تکراری باقی بماند.

در مجموع ما با یک پکیج تاریخ شناسی روبه رو هستیم که درون خود قصه سرایی، شخصیت‌های جالب، گیم‌پلی نوآورانه و همچنین مناظر و گرافیکی خیره کننده دارد که شما را به دوران اوج سری Assassin’s Creed برده و در این میان وظیفه خود را به عنوان یک بازی ویدیویی نسل هشتمی نیز به خوبی انجام می‌دهد. با وجود Assassin’s Creed Origins و نماهای درون این بازی، قطعاً می‌توان آینده تا حدودی روشن و درخشان را برای مجموعه بازی دید که به عقیده خیلی‌ها باید خیلی وقت پیش بازنشت می‌شد.