رتبه‌بندی سری Devil May Cry از بدترین تا بهترین

۱۸ سال پیش اولین اثر از سری Devil May Cry توسط کمپانی «کپکام» عرضه شد و اکنون به یکی از محبوب‌ترین فرنچایز‌های تاریخ تبدیل شد. حالا ما اینجا هستیم که این ۶ بازی را به سلیقه شخصی خود رتبه‌بندی کنیم.

با اینکه سری Devil May Cry انقدر محبوب هستند، در این ۱۸ سال فقط ۶ بازی از این سری عرضه شده و بغیر از یک عنوان، بقیه همه کیفیت بالایی داشتند مثل فرنچایز‌های محبوب دیگر (Assassins Creed)، هر سال نسخه دیگری از آن‌ها کپی و پیست نشده است. جدای همه این حرف‌ها، به سراغ رتبه بندی این عناوین می‌رویم.

۶. Devil May Cry 2

هیچ اثری دیگری در سری Devil May Cry لایق آخرین رتبه را ندارد و الان با دلایل بسیار زیاد این حرفم را به شما ثابت می‌کنم. کی فکرش را می‌کرد که پس از موفقیت بازی Devil May Cry، نسخه دوم این بازی به این اندازه بد باشد؟ ولی خب دقیقا به‌خاطر موفقیت قسمت اول است که این بازی انقدر ضعیف ظاهر شد. قسمت اول شما را با دانته آشنا کرد، شخصیتی بسیار قدرتمند اما بسیار شوخ و دوست‌داشتنی، شخصیتی که قبل از مبارزه با دشمنی که اندازه‌ی یک دایناسور را دارد او را به تمسخر می‌گرفت، مبارزات بازی هم سریع و باس‌فایت‌های آن به‌یادماندنی و جذاب بودند. ولی نمی‌دانم چرا کپکام همه این‌ها را کنار گذاشت و Devil May Cry 2 را اینگونه ساخت. شخصیت دانته کاملا عوض شده بود و به جای یک شخصیت شوخ و دوست‌داشتنی او، به شخصیت ساکت و مغروری تبدیل شده بود. سرعت مبارزات بازی هم کندتر شده بود و بدتر از همه باس‌فایت‌های بازی بود. بگذارید یکی از این باس‌فایت‌ها را برایتان توصیف کنم. یک هیلکوپتر در آسمان پرواز میکند و به شما شلیک می‌کند و تنها راهی که شما می‌توانید به آن صدمه وارد کنید، استفاده از تفنگ‌هایتان است و شمشیرتان اصلا به این هلیکوپتر نمی‌رسد. این باس‌فایت طولانی، حوصله سر بر و اعصاب خورد کن، مصداق کل تجربه شما از این بازی خواهد بود. این بازی فقط چیز خیلی کوچک را درست انجام داد، اضافه کردن ویژکی دویدن بر دیوارها و شلیک کردن به دو دشمن به صورت همزمان، بقیه بازی پر از تصمیمات اشتباه کپکام در تغییر نکات مثبت بازی قبلی در این سری بود.

۵. Devil May Cry 4

پس از عرضه شاهکاری به نام Devil May Cry 3، کپکام باز هم تصمیم گرفت که چیزی که این سری بازی‌ها را فوق‌العاده می‌کند از ما بگیرد و آن هم دانته است. بله درسته که دانته در بازی حضور دارد و نیمه دوم بازی (نیمه‌ای بسیار کوتاه) شما کنترل او را در اختیار دارید و از همین الان بگویم که بازی Devil May Cry 4، بازی خوبی است، اما نه آنقدر خوبی که لایق شماره ۴ در این سری باشد. ما ۷۰ درصد بازی کنترل «نرو» را در اختیار داریم، شخصیتی که تلاش می‌کند یک دانته‌ی جوان‌تر باشد ولی کاملا شکست می‌خورد و بیشتر روی اعصاب طرفداران دانته می‌رود. البته مبارزات این بازی بسیار خوب طراحی شده و دقیقا آن حس خاص Devil May Cry بودن را به شما می‌دهد، اما زمانی که بالاخره کنترل دانته را بر دست می‌گیرید، دوباره به مناطق قبلی بازی بازمی‌گردید و حتی با باس‌های که نرو قبلا شکست داده مبارزه می‌کنید به طوری که حس می‌شود سازندگان فقط می‌خواستند درباره نرو بازی بسازند و زمانی که متوجه شدند اگر دانته در بازی نباشد طرفداران اعتراض خواهند کرد، کنترل دانته را برای مدت کوتاهی به دست ما دادند. Devil May Cry 4 بازی خوبی است، اما به دلیل شخصیت پردازی افتضاح نرو و داستان بسیار ضعیف، فقط خوب باقی می‌ماند.

۴. Devil May Cry 1

ما هرگز بدون این بازی سری Devil May Cry نداشتیم و همه چیز را مدیون این بازی هستیم و با اینکه قرار بود در ابتدا Resident Evil 4 باشد و برای همین زاویه دوربین مشابه و مکانیک‌های گیم‌پلی مشابه با آثار ترس بقا دارد، همین‌ نکات به بهتر بودن و جذابیت این بازی تبدیل شده است. البته جذابیت اصلی این بازی مدیون شخصیت دانته، محیط‌های گاتیک و مبارزه سریع و فوق‌العاده این بازی است که پس از گذر ۱۸ سال هنوز هم اثری جذاب و قابل بازی باقی مانده و این حرف را برای خیلی از بازی‌های امروزه نمی‌شود زد.

۳. DMC: Devil May Cry

برخلاف نظرات بیشتر طرفداران، بازی DMC: Devil May Cry، بازی فوق‌العاده‌ای است و بدون دلیل (دلیل منطقی) مورد تنفر بیشتر طرفداران قرار گرفته، اما اگر با ذهن باز این اثر را تجربه کنید، به زیبایی‌های آن پی خواهید برد. پس از عرضه نسخه چهارم و دیدن واکنش طرفداران، کمپانی کپکام تصمیم بسیار شجاعانه و جالبی گرفت، تصمیم به ریبوت کردن این سری و شروعی تازه و برای اینکه این بازی یک ریبوت تمام عیار باشد، سکان ساخت آن را به دستان استودیو «نینجا تئوری» سپردند. همه به این بازی امیدوار بودند تا اینکه دانته جدید را دیدند، دانته جدید شباهت زیادی به نیرو داشت، یک پسر جوان مغرور، اعصاب خورد کن، با لباس‌های مسخره، البته هر چقدر هم این دانته جدید بد بود، به اندازه نیرو افتضاح نبود. اما از دانته بدتر شخصیت ورجیل جدید بود، دقیقا هرچیزی که ورجیل به یک شخصیت قدرتمند و جذاب تبدیل می‌کرد از او گرفته شده بود و تبدیل به یک هکر مغرور شده بود. اما اگر طراحی بد این دو شخصیت را کنار بگذاریم، به یک بازی بسیار خوش‌ساخت و جذاب می‌رسیم. مبارزات بازی از همیشه سریع‌تر و دیوانه‌وارتر بودند و شما تا ابد می‌توانستید از خود کمبو‌های مختلف بسازید و با زدن یک دکمه سریع سلاحتان را عوض کنید. طراحی باس‌فایت‌های بازی نیز بسیار خوب و چالش‌برانگیز بود. حتی داستان بازی هم جالب درگیر کننده بود. تنها اشتباه نینجا تئوری طراحی شخصیت دو برادر محبوب دنیای گیمینگ بود و به‌خاطر این اشتباه این بازی برای همیشه توسط طرفداران مورد نفرت قرار خواهد گرفت.

۲. Devil May Cry 3

تنها دلیلی که این شاهکار مقام اول را ندارد، تفاوت زمانی ۱۴ ساله است. پس از افتضاحی به نام Devil May Cry 2، کپکام به ایده فوق‌العاده‌ای دست‌یافت و این ایده دانته‌ی جوان بود. این بازی قبل از وقایع Devil May Cry 1، در جریان دارد و دانته هنوز بیزینس هیولاکشی خود را به‌طور رسمی باز نکرده و از این طرف ورجیل به فکر دست‌یابی به قدرت پدرشان است و برایش مهم نیست که در این بین یک شهر و مردمش نابود شوند و دانته از راه می‌رسد که جلوی برادرش را بگیرد. داستان و شخصیت پردازی بازی عالی است، مخصوصا رابطه بین دو برادر و از آن بهتر گیم‌پلی بازی است. این بازی برای اولین بار سیستم Style را به ما معرفی می‌کند، قبل از شروع هر مرحله دانته می‌تواند یکی از چهار استایل را انتخاب کند، یکی برای شمشیرزنی، دیگر برای جاخالی دادن، دیگری برای دفاع و آخری برای تیراندازی. شما قادر بودید از دشمنان بازی به عنوان اسکیت بورد استفاده کنید و از آن‌ها سواری بگیرید، از دیوارها پشتک بزنید و اگر میله‌ای دیدید دانته از آن استفاده می‌کرد و بر رویش میچرخید و به دشمنان لگد می‌زد. باس‌فایت‌های این بازی هم جز بهترین‌ها هستند و از همه بهتر مبارزات در مقابل ورجیل است که به شخصه مبارزه با او را بهترین باس‌فایت دنیای گیمینگ می‌دانم. هر چه از این بازی بگویم کم است و همان‌طور که در اول خواندید، تنها دلیلی که در رتبه اول قرار نمی‌گیرد، فاصله زمانی ۱۴ سالش با رتبه اول است.

۱. Devil May Cry 5

پس از استفاده ناچیز از دانته در بازی Devil May Cry 4 و شخصیت پردازی افتضاح او در بازی DMC: Devil May Cry، کپکام تصمیم گرفت که دانته را به دنیای گیمینگ دوباره آشنا کند و این کار را به بهترین شیوه ممکن انجام داد. دقیقا هرچیزی که در سری Devil May Cry دوست داشتیم در این بازی قرار دارد و بهتر از قبل شده است. داستان بازی جذاب و درگیر کننده است، گرافیک بسیار زیبا و پر جزئیات است، اما تمرکز مثل همیشه بر روی گیم‌پلی و مبارزات دیوانه‌وار این سری است. شما کنترل سه شخصیت را در این بازی در اختیار دارید، دانته‌ی دوست‌داشتنی، نرو که به اندازه قبل اعصاب خورد کن نیست و شخصیت جدیدی به نام V. دست شیطانی نرو با دست‌های مختلف روباتیک عوض شده و کنترل کردن او بسیار جذاب و سرگرم کننده است، V کاملا سبک مبارزه متفاوتی دارد و از راه دور با احضار موجودات شیطانی می‌جنگد، اما از همه بهتر دانته است. کپکام به عنوان عذرخواهی به‌خاطر اشتباهات گذشته و بعد از ۱۱ سال، کنترل دانته‌ای را به دست ما داده که همیشه می‌خواستیم، سریع، شوخ، دیوانه و با کلی سلاح مختلف. مبارزات بازی به قدری عالی طراحی شده‌اند که شما حس می‌کنید در حال دیدن یک کات‌سین‌ هستید. بازی به قدری خوب است که وقتی تمام می‌شود شما بیشتر تشنه می‌شوید و بلافاصله سراغ حالت New Game Plus می‌روید تا تمام مهارت‌ها را باز کنید و دوباره این شاهکار را تجربه کنید. خلاصه همه چیز دست در دست هم داده تا این بازی به بهترین بازی در سری Devil May Cry تبدیل شود.